Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
ah bi bilsem çocuk düşüncesi yok zaten. Sorumluluk almaktan korkan bi insan bunu kendisi de söylüyor malasefBir erkek evlilikten bahsetmiyorsa evlenmekten korkuyordur. 34 yaşında daha neyi bekliyor? 40 yaşındamı evlenecekki? Çocuğu ona dede mi desin? Nedir yanii. Erkekler kadınlar gibi duygu dolu yaşayamazlar bir birlikteliği. Onlar için cinsellik ön plandadır . Net.
zaten biribirimizden çok uzaktayız.doğru duzgun gorusemiyoruz artık. aynen dediğiniz gibi ben o kadar çok seviyorum ki onu o yuzden kendi duşuncemi hayallerimi bir kenara bırakıp tekrar barıştık işte ama hata yapıyorum gibime geliyo malasef ki. 2. yılımızı doldurduktan sonra konuşmayı düşünüyorum ama o kadar bekleyebilir miyim onu da bilmiyorumsevgilinizin evlilik düşünmediği açık. ayrıldığınız sürecin ardından barışma sürecini uzatsaydınız. hayatınıza bakacağınızı artık belirtisiydiniz evlenmeyi düşünerek barışabilirdi. ama o sizi evlilik meraklısı kız konumuna düşürmüş muhtemelen sizde öyle olmadığınızı belirtip eskisi gibi olmaya çalışmışsınız. evlilik için güzel bi yaştasınız, uzun bir birlikteliğiniz olunca tabiki geleceğe yönelik hayaller, planlar yapılacak. bunlar normal şeyler. sevgilinizin davranışı sorumsuzca olmuş. biraz mesafe onu kendine getirebilir.
Haklısınız. İlişki tek taraflı tek bir kişinin hayalleri ile yürümüyor galiba. Yani barıştığımız zaman daha çok görüşmeliyiz ki ilişkiyi ieri seviyeye taşıyalım demişiti ama sıkıntımız görüşemiyor olmamız. İnsan sadece görüşebilmek için evlenir mi diye bi düşüncesi de var bütün planlarına önceliklerine beni koyuyor evet ama sadece sevgilisi olarak o kadar. Hayatlarımızı ayrı tutuyor inanın ne yapmak istediğini ne düşündüğünü anlamıyorum. Yani karşısına geçip konuşmak istiyorum ama ne diyeceğimi de bilmiyorum kendimi o konuma düşürmek istemiyorum.canım bitir demek bizim açımızdan kolay ama şunu söyşeyeyim evlilik düşünmeyen bi insana zamanını harcama sonrasında çok pişman olur her şey zamanında güzel ben yaptım çok sevdiğim için 5 yıl bekledim şu an o kadar pişmanım 31 yaşındayım hala bi yuvam yok sen yapma hiç de üzülme senle evlilik planı yapmayan biri seni sevmiyordur
Haklısınız. İlişki tek taraflı tek bir kişinin hayalleri ile yürümüyor galiba. Yani barıştığımız zaman daha çok görüşmeliyiz ki ilişkiyi ieri seviyeye taşıyalım demişiti ama sıkıntımız görüşemiyor olmamız. İnsan sadece görüşebilmek için evlenir mi diye bi düşüncesi de var bütün planlarına önceliklerine beni koyuyor evet ama sadece sevgilisi olarak o kadar. Hayatlarımızı ayrı tutuyor inanın ne yapmak istediğini ne düşündüğünü anlamıyorum. Yani karşısına geçip konuşmak istiyorum ama ne diyeceğimi de bilmiyorum kendimi o konuma düşürmek istemiyorum.
Bu durumda bu ilişkinin pürüzsüz iyiye gideceğine sıcak bakamıyorum. Yaş farkı bir kenara - sonuç olarak yaşla ölçülmez aşk. Lakin 30 üstü olup, sorumluluktan korkar olan biri ile, görüşme kıtlığı da varken olumlu bir noktaya varacağına ben düşünemiyorum.ah bi bilsem çocuk düşüncesi yok zaten. Sorumluluk almaktan korkan bi insan bunu kendisi de söylüyor malasef
34 yaşına gelmiş ama evlilik düşünmemesi tuhaf ayrılın diyemem bu bana düşmez fakat sizin duygularınız kadar yoğun duygulara sahip değil anlaşılan. Ayrıca 'kendine evlenecek bir insan bul bu yüzden değiştin' ne demek evlenmek istmeniz çok doğal ama sevdiğiniz insanın bunu hakaret olarak alması ve daha da beteri size bu sözleri sarf etmesi bence çok ağır. Sanırım sizi kaybetme korkusu taşımıyor maalesefMerhaba,
26 yaşındayım 1,5 yıllık bir ilişkim var. Erkek arkadaşımla inişli çıkışlı bir ilişkimiz var uzakta yaşıyoruz.Arada mesafe olunca görüşmemiz çok zor oluyor. Ayda bir veya 2 ayda bir anca görüşebiliyoruz.Onu çok seviyorum çoğu şeyi paylaştık beraber tatile gittik gerek aynı evde beraber kaldık.birbirimizin en sinirli halini de ev halini de gördük.İlişkimizin yaklaşık 8.ayında iken evlilik konusu yüzünden bir tartışmamız oldu. Bu kadar erken evlilik düşüncesine girilir mi diye bir tepki aldım. Oyski benim için sürenin bir önemi yoktu aşıktım ve tek istediğim onunla uzakta olmamaktı.O ise sadece yanyana olmak için insan evlenir mi kafasında olan bi insan. Ve ben o tartışmada aklımdan bu düşünceyi kapattım ama her kavgamızda sen değiştin evlilik mevzusundan beri diyip yüzüme vurdu bunu.En son bir kavgamızda yine aynı mevzuyu açtı konunun hiç alakası olmamasına rağmen kendine hemen evlenecek bi insan bul sen bu yüzden değiştin dedi. Dayanamadım ve ağır konuştum. 5 aylık bir ayrılık süreci yaşadık ve sonra tekrar barıştık. Şu an herşey güzel gidiyor fakat ben onun hayatının neresindeyim bilmiyorum.Emin olamıyorum. Aşk istiyorum ben böyle hesaplar değil diyip duruyordu bana.Söyler misiniz biriyle hayatını birleştirmek istemek hesap konusu olabilir mi? Ben kendi hayatıma odaklanamıyorum.Sürekli hep ileriki planlarımda onu katmadan yapamıyorum o da beni hep planlarına dahil ediyor evet bunu biliyorum ama sevgilisi olarak o kadar.Kafasında hiç benimle bir hayat kurma fikri yokmuş gibime geliyor.26 yaşındayım erkek arkadaşım ise 34 yaşında. 26 yaşında bir kadın olarak bunu istemek hakkım değil mi uzaktan ilişki yürütmek inanılmaz zor geliyor bana. Tek istediğim onun yanında olmak o kadar ben oturduğum şehri bırakıp onun yanına gitmeyi göze alıyorum kendisi şu an iş gereği doğu bölgesinde yaşıyor. Ama onun için benim bu düşüncelerimin veya hislerimin bir önemi yokmuş gibime geliyor.Kendi hayatından memnun olmadığını söylese de yalnız olmayı seviyor ve ben ne yapacağımı bilmiyorum. beni sevdiği biliyorum ama bu şekilde nereye kadar devam edebilirim onu da bilmiyorum.Siz olsanız ne yapardınız yani ben onunla böyle bir konuyu konuşamıyorum bile çunku gururum kırıldı ve tekrar aynı tepkiyi almak istemiyorum.
Merhaba,
26 yaşındayım 1,5 yıllık bir ilişkim var. Erkek arkadaşımla inişli çıkışlı bir ilişkimiz var uzakta yaşıyoruz.Arada mesafe olunca görüşmemiz çok zor oluyor. Ayda bir veya 2 ayda bir anca görüşebiliyoruz.Onu çok seviyorum çoğu şeyi paylaştık beraber tatile gittik gerek aynı evde beraber kaldık.birbirimizin en sinirli halini de ev halini de gördük.İlişkimizin yaklaşık 8.ayında iken evlilik konusu yüzünden bir tartışmamız oldu. Bu kadar erken evlilik düşüncesine girilir mi diye bir tepki aldım. Oyski benim için sürenin bir önemi yoktu aşıktım ve tek istediğim onunla uzakta olmamaktı.O ise sadece yanyana olmak için insan evlenir mi kafasında olan bi insan. Ve ben o tartışmada aklımdan bu düşünceyi kapattım ama her kavgamızda sen değiştin evlilik mevzusundan beri diyip yüzüme vurdu bunu.En son bir kavgamızda yine aynı mevzuyu açtı konunun hiç alakası olmamasına rağmen kendine hemen evlenecek bi insan bul sen bu yüzden değiştin dedi. Dayanamadım ve ağır konuştum. 5 aylık bir ayrılık süreci yaşadık ve sonra tekrar barıştık. Şu an herşey güzel gidiyor fakat ben onun hayatının neresindeyim bilmiyorum.Emin olamıyorum. Aşk istiyorum ben böyle hesaplar değil diyip duruyordu bana.Söyler misiniz biriyle hayatını birleştirmek istemek hesap konusu olabilir mi? Ben kendi hayatıma odaklanamıyorum.Sürekli hep ileriki planlarımda onu katmadan yapamıyorum o da beni hep planlarına dahil ediyor evet bunu biliyorum ama sevgilisi olarak o kadar.Kafasında hiç benimle bir hayat kurma fikri yokmuş gibime geliyor.26 yaşındayım erkek arkadaşım ise 34 yaşında. 26 yaşında bir kadın olarak bunu istemek hakkım değil mi uzaktan ilişki yürütmek inanılmaz zor geliyor bana. Tek istediğim onun yanında olmak o kadar ben oturduğum şehri bırakıp onun yanına gitmeyi göze alıyorum kendisi şu an iş gereği doğu bölgesinde yaşıyor. Ama onun için benim bu düşüncelerimin veya hislerimin bir önemi yokmuş gibime geliyor.Kendi hayatından memnun olmadığını söylese de yalnız olmayı seviyor ve ben ne yapacağımı bilmiyorum. beni sevdiği biliyorum ama bu şekilde nereye kadar devam edebilirim onu da bilmiyorum.Siz olsanız ne yapardınız yani ben onunla böyle bir konuyu konuşamıyorum bile çunku gururum kırıldı ve tekrar aynı tepkiyi almak istemiyorum.
Aynen öyle genel olarak onaylamıyor. Çevresindeki bütün herkes evli onları görüp te uzaklaşıyor iyice.Yani şöyle bi durum söz konusu zaten aynı şehirde yaşamış olsak ben bu tarz düşünceler içine girmezdim bu kadar ama onun bu konuda fikirleri ve aklındaki tamamen olumsuz düşünceleri beni daha çok düşünmeye itiyor ister istemez takıntı yapıyorum. durup gerçekten mi ya diye sorguluyorum.Onun istediği bu şekilde böyle devam etsin sanırsam. İnanın o kadar çok çelişiyorum ki kendimle bile.Bekle diyorum kendime o bu tarz şeyleri konuşma taraftarı olmayan bir insan çunku olursa olur konuşulmaz konuşulursa hiç bir süprizi kalmaz diyen biriydi.Ama artık bu da bana bir oyalama taktiği gibi geliyor Yani bütün arkadaş çevresi bütün ailesi bu kadar taktir ederken neden bunu düşünmüyor bilmiyorum. Korkusu var biliyorum ama bu şekilde ben de kendimi çok yorgun hissediyorum.2 3 ayda bir sadece 4 gün görüşmek inanılmaz yoruyor beni. Çünkü uzakta iken anlaşamıyoruz kavga ediyoruz yanyana geldiğimiz de ise hiç bir sorunumuz yok. Beni asıl yoran da bu dönüştüğüm kişi takıntılı gibi oldum sadece onun bu negatif konuşmaları beni takıntılı hale getirdi.Yoksa bunu takıcak bi insan değildim. Yani bi ilişkide iki kişinin karşılıklı olarak geleceklerine dair planlarını yapmasında ne var anlamıyorum gerçekten.Ben yarın evlenelim demiyorum zaten ona sadece bir kadın olarak bunu hissedebilmek istiyorum o kadarTam evlenmek icin uygun bir yastasiniz aranizdaki yas farki da guzel bence ama bence o evlenmeyi dusunmuyor. Bu size asik olmadigi icin mi yoksa sizle evlenmeye mi hazir degil ya da genel olarak evlilige sicak bakmadigi icin olabilir.. Bunun cevabi siz de ve hislerinizde. Cunku mesafeler ve is yogunlugundan dolayi olsa su an degil der erteler bunu ama basli basina onaylamiyor gibi. Bence gozlemleyin bir sure daha sonucta en guzel yaslardan birindesiniz belkide dogru kisiyi hala bulamamissinizdir bilemezsiniz..
Aynen öyle genel olarak onaylamıyor. Çevresindeki bütün herkes evli onları görüp te uzaklaşıyor iyice.Yani şöyle bi durum söz konusu zaten aynı şehirde yaşamış olsak ben bu tarz düşünceler içine girmezdim bu kadar ama onun bu konuda fikirleri ve aklındaki tamamen olumsuz düşünceleri beni daha çok düşünmeye itiyor ister istemez takıntı yapıyorum. durup gerçekten mi ya diye sorguluyorum.Onun istediği bu şekilde böyle devam etsin sanırsam. İnanın o kadar çok çelişiyorum ki kendimle bile.Bekle diyorum kendime o bu tarz şeyleri konuşma taraftarı olmayan bir insan çunku olursa olur konuşulmaz konuşulursa hiç bir süprizi kalmaz diyen biriydi.Ama artık bu da bana bir oyalama taktiği gibi geliyor Yani bütün arkadaş çevresi bütün ailesi bu kadar taktir ederken neden bunu düşünmüyor bilmiyorum. Korkusu var biliyorum ama bu şekilde ben de kendimi çok yorgun hissediyorum.2 3 ayda bir sadece 4 gün görüşmek inanılmaz yoruyor beni. Çünkü uzakta iken anlaşamıyoruz kavga ediyoruz yanyana geldiğimiz de ise hiç bir sorunumuz yok. Beni asıl yoran da bu dönüştüğüm kişi takıntılı gibi oldum sadece onun bu negatif konuşmaları beni takıntılı hale getirdi.Yoksa bunu takıcak bi insan değildim. Yani bi ilişkide iki kişinin karşılıklı olarak geleceklerine dair planlarını yapmasında ne var anlamıyorum gerçekten.Ben yarın evlenelim demiyorum zaten ona sadece bir kadın olarak bunu hissedebilmek istiyorum o kadar