Ergenlik... En sarsıntılı dönem aile ve ergen açısından...
Bu dönemi iyi atlatması ve sağlıklı bir ruha sahip olması için desteğinizi hiç eksik etmeyin kızınızdan...
Bu dönemde sizin yaptıramadığınızı en yakın arkadaşı yaptırır,
Sizin sözünüze "yapmıcam" diye karşılık verir, arkadaşı aynısını söylerse "tabiki olur " der...
Siz "onu hiç anlamıyorsunuzdur" bu dönemde , onu en iyi "arkadaşları anlıyordur.."
Bilgilerimi paylaşmak istedim...Eğitim fakültesi mezunuyum ve ayrıca o dönemleri yaşadım...
Çözümüne gelince ;
Benim aklıma daha farklı bir şey geldi;
Arkadaşından vazgeçmeyecek bu bence kesin... Ta ki -çok afedersiniz ama- kazık yiyene dek!
Öyleyse siz arkadaşıyla samimi olup da onu karşınıza almasanız...Arkadaşıyla önce bir görüşün bence kızınızdan habersiz, baş başa.. Ona " babasıyla ayrı olduğunuz için evladınızı tek yetiştirmekte olduğunuzu , onunla sorun yaşadığınızı , onun kendisine çok değer verdiğini, onun kızınıza örnek olduğunu ..." söyleseniz ... Bu konuşmada içinizi dökerek sıcaklık kurmak şart , bir tehdit veya kızma olmadan... Sigara başta olmak üzere, pek çok konuyu konuşsanız... Dersleri ve gelecekleri hakkında...
Bence arkadaşının takdirini ve sıcaklığını yakalayın, evinizde onların güzel vakit geçirmeleri için ortam sunun... Dışarda gezeceklerine evi tercih edecek duruma getirin...
Anne olmak zor, fedakarlık gerektiriyor, çaba gerektiriyor...
Ama inanın bunu yapan anneler de sonunda karşılığını görüyor....
Sorununuzu düzeltmeniz dileğiylea.s.