Merhaba herkese..
Öncelikle duygusal olarak çok kötüyüm intihar bile düşünebilirim korkuyorum bu durumdan.
Eşimle severek evlendik birbirimizi seviyorduk. Son bir senedir gerekli gereksiz her şeyde tartışır olduk. Genel olarak ben de o da inatçıyız ve sorunlarımızı çözemiyoruz. Çoğu zaman sorunları çözemesek de barışıyoruz çünkü birbirimiz olmadan duramıyoruz. O hep yanaşır konular çözülürdü. Benim biraz şımarık ve baskın biri olduğumu söyleyebilirim. Eşim benim için ben ne yaparsam yapayım yanımda ne olursa olsun seviyor pozisyonundaydı. Neyse olaya gelelim. Son zamanlarda eşime artık onu sevmediğimi istemediğimi söylemeye başladım. Nedeni de biraz blöf yapmak ve ilgi çekmekti. Ben böyle yaptıkça üstüme düşerdi çünkü. Cinsel olarak duygusal olarak uzak durdum kendimce cezalandırdım! Çok üzgünüm saçmalamışım ama nedenini bilmiyorum psikolojim normal değildi sanırım. Hâla da değil aslında.
Eşime geçen ay bir kadın (evli ve çocuklu) yanaşmaya başlıyor. Bu kadın aynı zamanda başka bir tanıdığıma da yanaşmış ve birlikte olmuşlar o kişi de evli çocuklu bu kadını genel olarak herkes tanıyor bu şekilde vukuatları çokmuş. Nedense eşim bilmiyormuşmuş. Normal arkadaşça konuşma zannetmişmiş olaylar sonra gerçekleşmişmiş. Kadınla konuşmalar ilerleyince konu cinselliğe gelmiş ve eşim de kadın da cinsellik yaşamak istemiş. Bunu bu şekilde yazmak midemi bulandırıyor. Ağlayarak yazmaya devam ediyorum. Sonra bunlar bir yerde bir şekilde buluşuyorlar ama eşimin arkadaşı yakalıyor onları ve bana da iletiyor. Bunu öğrenince başımdan aşağı kaynar sular indi çünkü asla ama asla böyle bir şey beklemiyorum. Kemal’im yapmaz modundaydım hep. Eşimle çok tartıştık kavga ettik ama beni suçladı cinsel olarak bir ay boyunca istemedin beni sevmediğini söyledin boşanmayı düşünüyorduk zaten dedi ama yine de iğrenç boşanmadan böyle bir şeyi yapmasını kaldıramıyorum. Ayrıca ben onu seviyordum sadece blöf yapmıştım çocukça davrandım hata yaptım ama onun ki hata değil iğrenç bir tercihti. Bir oğlumuz var ama onu bu konuya dahil etmiyorum aslanlar gibi bakarım ona. Ben kendimi düşünüyorum kendimi bir kadın olarak eksik yetersiz hissediyorum. Bir evliliği sürdürmeyi becerememiş kendini yetiştirememiş saçmalamış 31 yaşında ama 18lik gibi davranmışım. Bir yandan da diyorum ki aramız normal olsa da bunu yapar mıydı acaba? Beni kandırıyor mu? Ben şu anda psikolojik olarak normal değilim. Psikoloğa da gidiyorum ama düzelme yok. Benim suçum muydu? Ama beni çok seviyordu hep derdi ki olur da birine gönlün kayarsa lütfen beni boşa sonra ne istersen yap. Ben de öyle yaparım diyordu. Beni çok sevdiğini söylüyor duygusal bir şey yokmuş sadece cinsellikmiş amaç. Çok masum bir şeymiş gibi anlatıyor yaptığından utanıyor kimsenin bilmesini istemiyor. Kararı bana bırakıyor ama evliliğimize bir şans vermemi istiyor. Benim kendi pişmanlıklarım var ama bunu kendime yapmak istemiyorum gururum beni geri çekiyor. Bu olay olduktan sonra onu daha çok seviyor gibi oldum Off kafam çok karışık sabah akşam sadece bu olayı düşünüyorum yemek yemiyorum su içmiyorum ne yapmalıyım
