Hamilelikte böyle şeyler oluyor fakat siz normalde de böyleymişsiniz...
şimdi ise hamileliğin verdiği bi şey ile dahada agresifsiniz yani..
Bence sizin sadece eşinize karşı böyle olmanızın sebebini şöyle yorumluyorum...
o sizin eşiniz sahiplendiğiniz ve onu sevdiğiniz için bütün nazınızın bütün kaprisinizin ve sinirinizinde ona geçiceğini düşünüyorsunuz.. Çünkü birbirinizi seviyorsunuzz ve her zamanda iyi günde kötü günde birlikte olucağınızı düşünüyorsunuz bu yüzden bütün iyi kötü duyguların yansıması eşine karşı oluyor... Çünkü biliyorsunuz ki o da sizi seviyor ve sevdiği içinde bir şey demicektir yada dese bile bu diğer kişilerde olduğu gibi ilişkinize yansımıcak...Yani en azından böyle düşünüyor olabilirsiniz...
Mesela insanlar gördüğüm kadarı ile buna bende dahillim, ailemize ve sevdiğimiz adama karşı her şekilde davranırız bütün herşeyi onlara karşı yaparız çünkü biliriz ki et tırnaktan ayrılmaz...Ama unuttuğumuz bir şey vardır ki canda olsa canan da olsa her insanın bi sabrı vardır... Belli etmesede tükenme noktası vardır.. Ve bunlar sınıra ulaştığında karşı tarafın bize karşı ilgisi azalırr bizim gibi davranmaya başlar...
ınsanların düzelmesinin tek yolununda,sevdiğiniz insanı kaybetme korkusunu iliklerinize kadar hissettiğinizde tam tersi bi kişilik olucağınıza adım gibi eminim... Ama kaybetme korkusunu yaşamadan biraz kendinize engel olmaya çalışın derim.. Çünkü o süreç çok çok daha kötüdür..
Bi çok şeyi yıpratır ve yaralar... O yüzden biraz daha sakin olmanızı öneririm sinirlendiğinizde ona belli etmeyin bağırmayın yada herhangi bir şey yapmayın sadece susun bu şekilde agresifliği ve sinirli hallerinizi aşıcağınıza eminim.. Ama zaman...