Hanımlar siz şimdi bana yine kızıcaksınız ama ben hep diyordum herkesin kocası yapsada benim eşim asla yapmaz çunkü 5 yıldır hayatımda en ufak bi hatasını bakışını ne bilim eve kız arkadaşlarım gelse evde kalmaz saygısından dışarıya çıkardı. Nasıl böyle bir yanlış yaptı hala inanamıyorum ailesi de çok kızdı onlarında güvenini sarstı eşimde ağlıyor sürekli hatasını savunmaya kalkmıyor kendine çok kızıyor. Bende bir şans daha verdim eve aldım herşey konustuk şans verdim diye tekrarlamaya kalkma bu ilk ve son hakkın dedim yaptığını yüzüne vurmayaya çalısıcam dedim bilmiyorum belki fazla ca yumuşak mı davranıyorum onu da bilmiyorum hala daha eşime yakıştırma istemiyorum belki beni aldattığını öğrensem bile bunu kavrayamadım ilerde aklıma gelip duygusal olarak etkilendiğimde belki daha büyük tepki verebiliyorum suanki ruh halim, hani biri en yakınını kaybeder ama öldüğüne inanamaz, inanmak istemez yokluğunu o an degilde zamanla hissederek acı verir ona şuan tamda anlattığım piskojideyim. Dün yazdığım konuya çok ruhsuz yazılmış hissiyatı yok denilmiş evet cok doğru diyorsunuz ben dün eşimi evden kovdum falan bugun hiç bişey olmamıs gibi birlikte alısverile çıktık. Aksam eve geldik eşim en ufak bi bana karsı ses yükselmesi oldu başladım hakaret etmeye gerçekten kendimi anlayamıyorum lütfen yargılamayın