Merhaba öncelikle,
O kadar bunaldım ki sonunda buraya yazmaya karar verdim. Yaklaşık 3 aydır doğum iznindeyim, bebeğimi büyütürken eşim ve ailesi tarafından yapılmayan kalmadı. O kadar kalbim kırık ki bu halde nasıl yaşayacağım ne yapacağım bilmiyorum.
Eşimle 1 yıldır evliyiz. Nişanlıyken de sorunlarımız vardı hem kendisiyle hem ailesiyle ancak bir şekilde evlendik çok tatlı bir oğlumuz oldu. Hamileyken şiddet görmeye, hakaret işitmeye başladım. İlk zamanlar kimseye söyleyemedim. Sonra bebeğim doğdu annem bizde kalıyordu haliyle daha 2. Gün ailesi evime gelip kocamla aramı bozmaya başladı. Annemi kıskandıkar eşim anneme bana surat asmaya başladı. Lohusalığımın 10. Günü bir gece annem içeride uyuyorken ben de bebek emziriyorken bana vurmaya kalktı ben de çığlık attım annem geldi, annem gelmesine rağmen üstüme yürümeye devam etti, evde büyük olay çıktı. Ertesi gün aileler bir araya geldi ve eşim yaptığı şeyi inkar ederek anneme ve bana yalancı dedi. Yine de bizi barıştırdılar.
Daha sonra ailesine nişanlılıktan beri kırgınlığım olmasını bilmesne rağmen eşim sürekli ailesine gitmemiz için baskı yaptı ve gittim. Ama ailesi her hafta sonu hafta içleri sürekli bebeği bahane edip çat kapı evimize gelmeye başladılar. Sürekli çağırmaya başladılar. Bizim de bir tek hafta sonumuz olmasına ve ailesinin bizim evimize 10 dk mesafede oturmasına rağmen her cumartesi bir araya gelmek istediler. En son geçtiğimiz cumartesi yine çağırdı annesi ve eşime gitmek istemediğimi söyledim. Ve bunun üzerine bebeğimizi rutin kontrole götürdükten sonra avm’ye gittik ve alışveriş yaptık. Bebek bizimle perişan oldu 5 saattir bebek arabasındaydı yavrum. Saat 9 buçuk olmuş anneme gidelim demez mi. Ben de sabah gitmeyeceğimi. Söylemiştim sana dedim. Onzaman sen git ben annemlere gideceğim bebekle dedi olmaz dedim avm içinde bebeği kaçırmaya başladı etrafımıza insanlar toplandı. Ailelerin haberi oldu ve olayın üstüne bizim evimize geldiler çok sinirliydim annesi başladı bana gelmezsen gelme çok havalandın sen demeye eşim de orada. Annesine ben size demiştim bu kadın böyle bırak anne bununla konuşmaya değmez demez mi. Ben de ikimizin de kadın olmasından mı cesaret alarak bilemedim ağzımdan belli kocamla sevişicem belki sarılıcaz hafta sonu yerine hafta içi gitmenin nesi kötü dedim ve kavga büyüdü ailesi gitti. Benim ailen geldi vs tabii biz küsüz. Eşim bana bu sırada çok hakaret etti. Söylemediği kalmadı. Köpekliğimden tutun da kadın olmayaşıma kadar. Çok canım yandı. Bunun üstüne kendisi bulgaristan göçmeni ailesiyle bulgarsintana gideceğini 5 gün gelmeyeceğini söyleyince delirdim. Sinir krizi geçirdim evin içerinde dolabını dağıttım vs. Eşi eve geldi ve evin halini bana karşı kullanabilmek için resmini çekmiş. Daha sonra yanıma geldi yine hakaret etmeye başladı. Canımı çok yaktı. İçeri gitti. Ben de artık o can havliyle ben de ona söylendim bağırdım hakaret ettim ve en son bana sen kadın mısın aşağılık köpek tarzı konuşunca dayanamadım ilk kez tokat attım. Ve bunun ardından odaya kitledi ve beni öldürmeye çalıştı nefesimi kesti. Elinden kurtulduğumda polis çağırdım, komşular eve geldi bebeğimi onlara teslim etmek zorunda kaldım ve karakola gittik.ben eşinden şikayetçi olmaktan vazgeçmeme rağmen polislerin yanında bana bu kadın benim paramı istiyor paramı yiyor ben şikayetçiyim beni her gün dövüyor demez mi. I benden şikayetçi olunca ben de mecbur oldum. Ama beni gecenin köründe polislerin yanında düşürdüğü durum nedeniyle ağlamaktan helak oldum. Daha sonra ikimiz de ifade verdik ve eve geldik tabii bu sırada yine ailelerin haberi oldu ve eşimin ailesinde bizim evimizin anahtarı olması nedeniyle komşudan bebeğimizi alıp eve inmişler biz geldiğimizde evdelerdi. Daha sonra babam geldi ve babam gelir gelmez başladılar babama karşı bana iftira atmaya hepsi birden. Yok ben annesine kocamla affedersiniz s...şicem demişim de onlar ne zaman gelse odama kapanıyormuşum da bir kere bile ailesine gitmemişim de. Eşim bir yandan onaylıyor, babam fevri bir adam maalesef inandı ve bana kızıp evden gitti. Annesiyle konuşmaya devam ettiğimizde sinirli anımda ailesine ne dediysem evde ne özelimiz varsa yanımda annesine şikayet etti.
Annesi de oğluna benim asla yapmadığım şeyler hakkında yanımda iftira atmaya devam etti ben olayların şokuyla kalakaldım.
Eşime diyorum ki boşanma davası aç bana diyor ki sen benden tazminatsız nafakasız boşanacaksın. Onun dışında seni boşamam diyor. Bu arada kirada oturuyoruz beni yazın evi boşaltmakla ailesinin sitesine evi taşımakla tehfit ediyor ben de ev sahine noteden ihtar yolladım ve sözleşmenin tarafı olduğumu aile konutu olarak kullandığımızı beyan ettim.
Bunca zamandır hakkımda deliller topluyormuş, herşeyimizi her yazdığımı kayıt altına almış delil olarak. Benimle tek derdi ailesi. İsteseydi mutlu olabilirdik isteseydi begeğimizi babasız bırakmak zorunda kalmazdık. Aslında yaşadığım daha o kadar çok şey var ki, lütfen kızlar ibret alın hikayemden. Asla nasılsa evlenince düzelir diye evlenmeyin güvenmeyin.
Bu kadar uzun yazıyı okuyanınız varsa bana destek olabilir mi
okuyanlara teşekkür ederim.
O kadar bunaldım ki sonunda buraya yazmaya karar verdim. Yaklaşık 3 aydır doğum iznindeyim, bebeğimi büyütürken eşim ve ailesi tarafından yapılmayan kalmadı. O kadar kalbim kırık ki bu halde nasıl yaşayacağım ne yapacağım bilmiyorum.
Eşimle 1 yıldır evliyiz. Nişanlıyken de sorunlarımız vardı hem kendisiyle hem ailesiyle ancak bir şekilde evlendik çok tatlı bir oğlumuz oldu. Hamileyken şiddet görmeye, hakaret işitmeye başladım. İlk zamanlar kimseye söyleyemedim. Sonra bebeğim doğdu annem bizde kalıyordu haliyle daha 2. Gün ailesi evime gelip kocamla aramı bozmaya başladı. Annemi kıskandıkar eşim anneme bana surat asmaya başladı. Lohusalığımın 10. Günü bir gece annem içeride uyuyorken ben de bebek emziriyorken bana vurmaya kalktı ben de çığlık attım annem geldi, annem gelmesine rağmen üstüme yürümeye devam etti, evde büyük olay çıktı. Ertesi gün aileler bir araya geldi ve eşim yaptığı şeyi inkar ederek anneme ve bana yalancı dedi. Yine de bizi barıştırdılar.
Daha sonra ailesine nişanlılıktan beri kırgınlığım olmasını bilmesne rağmen eşim sürekli ailesine gitmemiz için baskı yaptı ve gittim. Ama ailesi her hafta sonu hafta içleri sürekli bebeği bahane edip çat kapı evimize gelmeye başladılar. Sürekli çağırmaya başladılar. Bizim de bir tek hafta sonumuz olmasına ve ailesinin bizim evimize 10 dk mesafede oturmasına rağmen her cumartesi bir araya gelmek istediler. En son geçtiğimiz cumartesi yine çağırdı annesi ve eşime gitmek istemediğimi söyledim. Ve bunun üzerine bebeğimizi rutin kontrole götürdükten sonra avm’ye gittik ve alışveriş yaptık. Bebek bizimle perişan oldu 5 saattir bebek arabasındaydı yavrum. Saat 9 buçuk olmuş anneme gidelim demez mi. Ben de sabah gitmeyeceğimi. Söylemiştim sana dedim. Onzaman sen git ben annemlere gideceğim bebekle dedi olmaz dedim avm içinde bebeği kaçırmaya başladı etrafımıza insanlar toplandı. Ailelerin haberi oldu ve olayın üstüne bizim evimize geldiler çok sinirliydim annesi başladı bana gelmezsen gelme çok havalandın sen demeye eşim de orada. Annesine ben size demiştim bu kadın böyle bırak anne bununla konuşmaya değmez demez mi. Ben de ikimizin de kadın olmasından mı cesaret alarak bilemedim ağzımdan belli kocamla sevişicem belki sarılıcaz hafta sonu yerine hafta içi gitmenin nesi kötü dedim ve kavga büyüdü ailesi gitti. Benim ailen geldi vs tabii biz küsüz. Eşim bana bu sırada çok hakaret etti. Söylemediği kalmadı. Köpekliğimden tutun da kadın olmayaşıma kadar. Çok canım yandı. Bunun üstüne kendisi bulgaristan göçmeni ailesiyle bulgarsintana gideceğini 5 gün gelmeyeceğini söyleyince delirdim. Sinir krizi geçirdim evin içerinde dolabını dağıttım vs. Eşi eve geldi ve evin halini bana karşı kullanabilmek için resmini çekmiş. Daha sonra yanıma geldi yine hakaret etmeye başladı. Canımı çok yaktı. İçeri gitti. Ben de artık o can havliyle ben de ona söylendim bağırdım hakaret ettim ve en son bana sen kadın mısın aşağılık köpek tarzı konuşunca dayanamadım ilk kez tokat attım. Ve bunun ardından odaya kitledi ve beni öldürmeye çalıştı nefesimi kesti. Elinden kurtulduğumda polis çağırdım, komşular eve geldi bebeğimi onlara teslim etmek zorunda kaldım ve karakola gittik.ben eşinden şikayetçi olmaktan vazgeçmeme rağmen polislerin yanında bana bu kadın benim paramı istiyor paramı yiyor ben şikayetçiyim beni her gün dövüyor demez mi. I benden şikayetçi olunca ben de mecbur oldum. Ama beni gecenin köründe polislerin yanında düşürdüğü durum nedeniyle ağlamaktan helak oldum. Daha sonra ikimiz de ifade verdik ve eve geldik tabii bu sırada yine ailelerin haberi oldu ve eşimin ailesinde bizim evimizin anahtarı olması nedeniyle komşudan bebeğimizi alıp eve inmişler biz geldiğimizde evdelerdi. Daha sonra babam geldi ve babam gelir gelmez başladılar babama karşı bana iftira atmaya hepsi birden. Yok ben annesine kocamla affedersiniz s...şicem demişim de onlar ne zaman gelse odama kapanıyormuşum da bir kere bile ailesine gitmemişim de. Eşim bir yandan onaylıyor, babam fevri bir adam maalesef inandı ve bana kızıp evden gitti. Annesiyle konuşmaya devam ettiğimizde sinirli anımda ailesine ne dediysem evde ne özelimiz varsa yanımda annesine şikayet etti.
Annesi de oğluna benim asla yapmadığım şeyler hakkında yanımda iftira atmaya devam etti ben olayların şokuyla kalakaldım.
Eşime diyorum ki boşanma davası aç bana diyor ki sen benden tazminatsız nafakasız boşanacaksın. Onun dışında seni boşamam diyor. Bu arada kirada oturuyoruz beni yazın evi boşaltmakla ailesinin sitesine evi taşımakla tehfit ediyor ben de ev sahine noteden ihtar yolladım ve sözleşmenin tarafı olduğumu aile konutu olarak kullandığımızı beyan ettim.
Bunca zamandır hakkımda deliller topluyormuş, herşeyimizi her yazdığımı kayıt altına almış delil olarak. Benimle tek derdi ailesi. İsteseydi mutlu olabilirdik isteseydi begeğimizi babasız bırakmak zorunda kalmazdık. Aslında yaşadığım daha o kadar çok şey var ki, lütfen kızlar ibret alın hikayemden. Asla nasılsa evlenince düzelir diye evlenmeyin güvenmeyin.
Bu kadar uzun yazıyı okuyanınız varsa bana destek olabilir mi
okuyanlara teşekkür ederim.
iyiki olmamış diyorum değer vermeyene neden değer verelim 
