Alkolik babalarin çocukları mutlu olamaz mı hiç ?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Aynı biz. Ben 28 kız kardeşim 22 yaşında. Sürekli kavga. Alkoliğin teki. Evlenınce yuzune bakmıycam. Akrabalar desen onu koruyor. Atandır Atandır dıye. Allahım nefret edıyorum. Annen bosanmaz. Benım annemde aynı. Arkasından konusur yuzune guler. Sen kendını kurtarmaya bak. Paranı biriktir

Malesef evlenene kadar bunu çekmek de zor.. sonuçta sevgilim bile yok daha ortada fol yok yumurta yok. Annem yüzüne gülmez sürat asar bazen zamansız gıcık davranır kavga çıkar içinden gelmiyor. Sadece susuyor işte mecbur korkudan
 
Bi şöyle silkelenin. O evden gitmeden kurtulamazsınız. Annenizi düşünmeyin o zaman. Madem bırakmayacak siz onu bırakın. Elbet anlar o da gitmesi gerektiğini
İşte malesef benm yapım yalnız yaşamaya yatkın olmadı.hic tek basinaliga ki şuan bile yanımda birileri varken bile hep yalnızlık hissediyorum depresyon kaynakli
 
benim babam bizimle 5 sene kaldi
ama ne 5 sene sonra öldü öyle kurtulduk.
koskoca kadin kocaman kizlari varmis ne arkasinda duracak birileri
siz birbiriniz yetersiniz ama anneniz sinmis maalesef

Malesef sinmemek mümkün değil o kadar sinirli agresif baskıcı ve deli ki yani korkuyosun çünkü biliyosun gözü dönünce herşeyi yapar canından bile.korkuyosun iyiyken yok ya yapmaz diyosun seviyosan babam sonuçta diyosun ama.o halleri olunca nefret ediyosun
 
Benim babam da böyleydi,fazlası da vardı.Alkol şiddet aldatma hakaret her şeye müdahale göz açtırmazdi bize,kendi hayatimizla ilgili kendimiz karar veremezdik.ev zindan olmustu.Her gece içip gelecek kavga çıkacak bina önünde rezillik cikaracak evde kan çıkacak korkusuyla kendi odamizda nobet tutuyorduk her gece.kardeslerim(erkek kardeşim bile)çareyi evlenmekte buldular.ben ise pek kismetsiz olduğum için bu yolu secemedim,okumayı seçtim.oyle bir bölüm okumalıyım ki dedim mezun olunca bu cehenneme donmemeliyim.ogretmenligi seçtim kazandım,yine kurtulamadim.uzaktan da müdahale ediyordu,evde anneme yaptıklarınin haberini alıyordum aklım hep evde kalıyordu.Bir yere tatile gitmek mi,peh ben kimim ki tatil yapacağım :) Tatiller evde geçiyordu,merkeze bile insem ondan izin alacakmisim.annem dayak yemesin diye karşı gelmiyordum ama iki adım öte merkeze gitmek için de izin istemiyordum o kadar uzun boylu değil.
Sonra ne oldu ?
Baba kişisi felc geçirdi,kısmı felç,üç kere.ucuncude alkol sigara olayı bitti.issiz kaldı sigortasiz işsiz şimdi onlara ben bakıyorum annemin bireysel emekliliği bitinceye kadar.Annemij çenesi nihayet açıldı ama ne işe yarar.Parca parça öldürüyor güya adamı.

İşte benim korkum bu ben gidince huzurla yaşasalar hadi neyse .. annemle telefonda konusmucam aklım hep evde kalacak. Bizimki işte 3-4 aydır ameliyat sonrası ağrıları yaşıyor alkolü bırakmıyor hala .. işsiz aşk hiç olmadı zira kendisinin. Elde avucta yok. Bilmiyorm böyle ne olacak
 
Kendiminkine benzeyen böyle hikayeler okuyunca ilk başta oh yalnız değilmişim, bu kadar kadın bu travmaları atlatabilmiş diyorum sonrasında da lanet ediyorum bu adamlara. Hepsi aynı sanki acaba aralarında anlaşıp da mı eziyet ediyorlar bu kadınlara?
Ben de bahsettiğiniz psikolojik problemleri yaşadım ve yaşamaya devam ediyorum. Depresyon öyle zor ki sizi çok iyi anlıyorum. Tek çare o evden uzaklaşmak. Şu an bunları yapacak enerjiniz olmayabilir bu çok normal zaten önceliğiniz ruh sağlığınızı biraz daha iyileştirmek olmalı bana kalırsa. Mümkünse terapiye tekrar başlayın. Sevgiler


Terapi olarak İzzet güllü dinliyorum YouTube dan onunla iyileşen çok kişi var çünkü. 2 sene klasik terapi aldım.biseye yaramadı bende . Ama bilmiyorum başka uzmana gitmeli miyim kafam karışsın istemiyorum çok fazla. Ve psikologlar ateş pahası çoğu para için oyalıyor bu yüzden hiç gidesim yok artik
 
Senin bu tarz konuna daha önce de yorum yapmıştım. Annende suç buldum ben. Benzer dertler, benzer hayatlar yaşamışız. Annem bana böyle hissettirmedi. Annemin de arkasında kimse yoktu. Gitmedi. O öfkesini ben hissetmedim annemin. Babamı çocuk aklımla görüyordum ve biliyordum ama annem güçlüydü. 55 yaşında yeter dedi işe girdi. Küçük bir dükkanda satış yaptı. Sonra öğrenci yurduna girdi. Temizlik yaptı. Şuan başka bir yurtta aşçı yardımcısı. Ön hazırlık yapıyor. Kendi parasını kazanıyor. Ben ergenken, genç kızken babam yok gibiydi evde. Vardı ama dedim ya annemle öyle güçlüydük ki babamı yok sayıyorduk. O yokmuş gibi gezdik, o yokmuş gibi yedik, o yokmuş gibi sinemaya gittik. Annenin artık biraz dik durup size örnek olması lazım. Babayı salın gitsin. İçmek mi istiyor, içsin. Boşver. Engel olamıyorsun nasılsa. Görme, duyma, bilme. Benim babam 75 yaşında hala içer. Saldık biz. Ne halin varsa gör dedik. Uğraşmıyoruz. Aramızda mutsuz oluyor çünkü kimse onunla konuşmak istemiyor. Geçen gün psikiyatriye gitti kendi rızası ile. Çünkü baktı kimse umursamıyor aramıza karışmak istiyor.

Bak dışarda çok farklı bir dünya var. Bu kadar kafana takma. Onlarda ölecek. Boşver. Kitaplar oku. Filmler seyret. Belgeseller izle. Hayatın elverdiği ölçüde kendini geliştir. Sürekli düşünmenin faydası olmaz. Kardeşini teşvik et okusun. Güzel işlerde çalışsın.
 
Senin bu tarz konuna daha önce de yorum yapmıştım. Annende suç buldum ben. Benzer dertler, benzer hayatlar yaşamışız. Annem bana böyle hissettirmedi. Annemin de arkasında kimse yoktu. Gitmedi. O öfkesini ben hissetmedim annemin. Babamı çocuk aklımla görüyordum ve biliyordum ama annem güçlüydü. 55 yaşında yeter dedi işe girdi. Küçük bir dükkanda satış yaptı. Sonra öğrenci yurduna girdi. Temizlik yaptı. Şuan başka bir yurtta aşçı yardımcısı. Ön hazırlık yapıyor. Kendi parasını kazanıyor. Ben ergenken, genç kızken babam yok gibiydi evde. Vardı ama dedim ya annemle öyle güçlüydük ki babamı yok sayıyorduk. O yokmuş gibi gezdik, o yokmuş gibi yedik, o yokmuş gibi sinemaya gittik. Annenin artık biraz dik durup size örnek olması lazım. Babayı salın gitsin. İçmek mi istiyor, içsin. Boşver. Engel olamıyorsun nasılsa. Görme, duyma, bilme. Benim babam 75 yaşında hala içer. Saldık biz. Ne halin varsa gör dedik. Uğraşmıyoruz. Aramızda mutsuz oluyor çünkü kimse onunla konuşmak istemiyor. Geçen gün psikiyatriye gitti kendi rızası ile. Çünkü baktı kimse umursamıyor aramıza karışmak istiyor.

Bak dışarda çok farklı bir dünya var. Bu kadar kafana takma. Onlarda ölecek. Boşver. Kitaplar oku. Filmler seyret. Belgeseller izle. Hayatın elverdiği ölçüde kendini geliştir. Sürekli düşünmenin faydası olmaz. Kardeşini teşvik et okusun. Güzel işlerde çalışsın.

Canım senin annenin kafa yapısı farklıymış şanslısın. Evet bende annem güçlü olsun isterdim onun yerine ben anne oldum hep arayı bulmaya çalıştım annem aşırı pasif olduğu için. Hep ben yüklendim annem kime.anlaticam.baska der annesine kardeşine dert anlamaz etmez. Hep bn dinlerdim karamsar oldum onun gibi ve depresyona anksiyete battim. Hala ona kıyamıyorum annem iyi niyetli biri ama çözemiyorum işte aşırı pasif. Genç kizken de birilerinin yanında kalıp hizmetçilik yapmış resmen akrabalarından. Hep ezilmeye yatkın pasif yönetilen karakter malesef. Çalışmak isterdi o da merdiven sileyim derdi mesela babam asla derdi bn karisini çalıştıriyor dedirtmem o adam değil bu değil tek kendi adam ona göre . Evet aç kalmadık ama herşey bu muydu hep düşük gelirli olduk hala öyle bir kuruşu yok kenarda sadece borcu var. Biz eve bakıyoruz kardeşim meslek sahibi neyseki o da okudu iş güvenliği uzmanı kız tatilsiz çalışıyor pazarı bile yok . Kıçını yırtıyor ben senelerce öyle ama ben lde patlak verdi geçen yıl 9 ay çalışmadım şimdi döndüm ise. Bide benim annem söylemeden annesine bile gidemez iki gitsin babam laf söyler durur gicigin önde gideni. Herşeyi ona soracakmisiz evde kimmiş o böyle narsist ve kuruntulu degisik bir karakter . Terör estirir karşılık verince. Biz veriyoruz o yüzden cakisiyoruz ama niyete kadar fazla da konuşunca deliriyor hemen etrafi dağıtmaya başlıyor uzasın istemiyoruz. Kendi hep tabletle oynuyor TV yi esir alır anneme laf eder yemek programı izliyor diye hiç ama hic kendine bakmak yok. Size özendim keşke annem güçlü olsaydı da bizde böyle çaresiz hissetmeseydik yani
 
emin olun sizi çok ama çok iyi anlıyorum ama sizinle aynı durumdaki onca genç bunu başarabildiyse siz de başarabilirsiniz. sizin tüm acılara direnciniz var. bu hayatta en önemlisi kendinizsiniz. size şunun teminatını verebilirim.
eliniz para tuttuğunda babanıza karşı içinizde büyük bir özgüven oluşuyor. ne olacaksa olsun deyip, evden her an çekip gidebilme özgüveniyle babanıza büyük bir isyan çıkarıp bir anda tüm acılarınızı kusabiliyorsunuz. o aşamadan sonra çantanızı alıp yeni hayatınızı kurup tüm yükten kurtulabilirsiniz. anneniz de isterse gelir yanınıza. siz her yolu açmanıza rağmen anneniz sizi aşağıya sürüklüyorsa sakın ona uymayın. kimi kadınlar gerçekten kocasız kalmak istemiyor. emin olun bu sahne benim için çok tanıdık. anne de olsa anneniz kendi korkusuna sığınmış çocukları için cesur olamamış. hayatınızda başkalarının hak sahibi olmasına izin vermeyin
 
Benim de rahmetli babam alkolikti. Çocukluğumda hiç ayık hatırlamıyorum. Babam ben 18 yaşındayken vefat etti mide kanamasından. Son nefesinde bile annemi dövmeye çalıştı. Çok acı maalesef. Günü gelince mutlu olunuyor, sonsuz mutsuzluk ya da mutluluk diye bir şey yoktur. Bu duygular anlık yaşanır zaten.

Babamı anarken bile tuhaf oluyorum. Nerede yeni rakı şişesi görsem babam gelir aklıma.
 
Maviay seni biraz daha iyi gördüm şuan. Yıllarca babanla ilgili konular açtın birsürü. Ama hepsinde ana fikir doğru dürüst para kazanmıyor, evimiz küçük eski, nefes alması, öylece yatması bile bana batıyor filandı. Ben yıllarca bu adama fakir diye takık olduğunu düşünüp biraz şımarık bulmuştum seni. Sanırım ilk defa asıl sorunla burada yüzleşip babanın alkolik olduğundan bahsediyorsun.

Bence sorundan bahsetmen çok olumlu bir gelişme. Zaten farkedeceksin bu sorunlarla ne kadar çok yüzleşir onları ne kadar kabullenirsen psikolojik problemlerin o kadar ortadan kalkacak. Geçen çok güzel bir yazı okudum, küçüklükte çocukları korumak için ailede onların farkında olduğu işlevsizlikler, tartışmalar vs. Yokmuş gibi davranmanın ve bir de çocukları dışarıya karşı mükemmel aile görüntüsü çizmeye teşvik etmenin psikolojileri açısından gaslighting etkisi yarattığından bahsediyordu. Bu da devamlı kendi gerçekliklerini sorgulayıp başka psikolojik sorunlar yaşamalarına sebep oluyor yetişkinlikte. Belki çözüm yolu kabullenmektir. Tamamen kabullendiğinde yalnız yaşayabilir hale gelebilirsin?
 
Maviay seni biraz daha iyi gördüm şuan. Yıllarca babanla ilgili konular açtın birsürü. Ama hepsinde ana fikir doğru dürüst para kazanmıyor, evimiz küçük eski, nefes alması, öylece yatması bile bana batıyor filandı. Ben yıllarca bu adama fakir diye takık olduğunu düşünüp biraz şımarık bulmuştum seni. Sanırım ilk defa asıl sorunla burada yüzleşip babanın alkolik olduğundan bahsediyorsun.

Bence sorundan bahsetmen çok olumlu bir gelişme. Zaten farkedeceksin bu sorunlarla ne kadar çok yüzleşir onları ne kadar kabullenirsen psikolojik problemlerin o kadar ortadan kalkacak. Geçen çok güzel bir yazı okudum, küçüklükte çocukları korumak için ailede onların farkında olduğu işlevsizlikler, tartışmalar vs. Yokmuş gibi davranmanın ve bir de çocukları dışarıya karşı mükemmel aile görüntüsü çizmeye teşvik etmenin psikolojileri açısından gaslighting etkisi yarattığından bahsediyordu. Bu da devamlı kendi gerçekliklerini sorgulayıp başka psikolojik sorunlar yaşamalarına sebep oluyor yetişkinlikte. Belki çözüm yolu kabullenmektir. Tamamen kabullendiğinde yalnız yaşayabilir hale gelebilirsin?

Aslında hep bahsetmiştim konularımda içki içtiğinden ama öyle yansımış olabilir belkide şımarık bulundum.. şımarık değil de kurban bilinci çöktü bende şimdi ise ara ara yokluyor bu bilinç. Burda biri kitap önerdi hatta bu konuda onu da alicam. Kabul etmek evet en mantıklı yol ama ben hep değişsin istedim olmadı . Bu hayatı kendime layık görmedim çünkü hala görmüyorum ama dediğim gibi yalnız yaşamaya korktuğum için hep .. şimdi ise kpss çalışmak istiyorum şansımı denemek adına tembelliği isteksizliği asip
 
İki kardeş çalışıyormuşsunuz, alın annenizi de ayrı eve çıkın hatta mümkünse şehir değiştirin.
Bunu hiç düşünmediniz mi?
 
Yıllar yılı buraya binlerce konu açtım lise yıllarından beri babam iciyor durumumuz kötü düzgün çalışmıyor hep işten çıkıyor işsiz kalıyor kredi çekti etti diye. Ki batirdi krediyi filan da borçla kaldı öyle arada arayıp rahatsız ediyorlar kendisini o da odeyemiyorum diyip gecistiriyor iste banklarin devrettiği şirketleri.
Yaşı oldu babamın 54 . Annem 50. Kız kardeşim 23 ben 27. Ben bu süreçte psikolojikmen baya çöktüm depresyon anksiyete tükenmişlik geçen yazı evde geçirdim calismayarak . O zaman babam çalışıyordu neyseki . Derken ameliyat olması gerekti bel fıtığı çıktı . Aralık'ta oldu ameliyatini hala ağrısı var tam iyi olmadı ilaç kullanıyor içkisini sigarasını bırakmıyor.
Şöyle ki ben psikolojim dolayısıyla mi yapım mi boyle bilmiyorm aşırı duygusalim sürekli üzülüyorum buraya yazidgimda hep terkedin anneni alıp gidin demişlerdi o zaman gücüm yoktu buna hala yok korkuyorum . Hem yapamamaktan hem babamın bizi öldürmesinden çünkü kafası atınca napacagi belirsiz hemde annem yıllarca sindirildigi için ikna olmaz gibi geliyor o da çok korkuyor daha küçükken kaçıp gidelim evden demiştim ailemi öldürür deli bu bilmiyomusun demişti.
Babam bakıyorum normalde sohbet edince araştırmış etmiş ilkokul mezunu olmasına rağmen çoğu şeyi bilen araştıran biri ne güzel keşke hep böyle olsak diyorum . Ama içince edince anca annemi suçluyor işine gelmiyor bahaneler buluyor anasız babasız büyüdüm diye. Kısaca belki kabullenmek istemiyorm ama sorumsuz ve hep dediğinin aksine ailesini düşünmeyen biri. Sorsan ailesi için yaşıyor ama baksan sanki bekar sorumsuz hep böyle yaşayacak dayanacak dleik arıyor sorumluluk almak çalışmak çabalamak istemiyor düzgün. İse girse hep ben bilirim ben ederim modunda lafa söze gelemez.
Bugün kizkardesimi işyerinden alıp geldi akşam zil zurna içmiş ayakta duramiyo konusamiyor bile kaza yapmadan zor bela gelmiş kardeşim.sinirden ağladı eve gelince ben uykudan kalkmistim. Kardeşim.bagirdi ne derdin var çocukların eline mi bakıyor nedir dedi babam.yattigi yerde hareket edemiyo tabi laf saydı böyle çocuk veren Allah'ın da diye.. hiç böyle aklıma gelmezdi çocuğumun baba konuşacağı anneme.kiziyor . Annemin eli ayağı titriyor kadın o kadar sinmiş ki yıllardır tamam susun diyor bize hala babama açıklama yapıyor korkmuş kız Yolda gelirken çok korkmuş ondan diye. Bn kardesimle diğer odaya geçtim.
Bu saat oldu düşünüyorum bir yandan depresyonla mücadele ederken sürekli döngüde dönüyorum
Çözüm yolu bulamıyorum neden çünkü bn hep ailemle yaşamak istedim .. huzur istedim . Bugün ayrı eve çıkacağız desek ona da izin vermeyecek salça olacak babam kıyamet kopacak anneme gel sende desem annem gelir mi hiç sanmıyorum korkudan belki alışkanlık bilmiyorum hiç.. diğer yandan sanki o ameliyatlı çalışamaz halde terketmiş olucaz o düşünmez ama ben vicdan yapıyorum sağlıklı düşünüyor muyum dusunemiyor muyum emin değilim..
Şu günlerde zaten herşey zorken bnm.gibi ailesi olanlar için daha da zor. Bu tarz yaşam hikayesi olan var mı aranızda ?

Ve evet korkagim kendime güvenemiyorum kendimi toplayamamaktan birden daha da dagilmaktan çok korkuyorum . Yazin 9 ay işsiz durdum çok depresiftim ataklar geciriyordum babam.o zaman calisiyordu bn duygusalligin dibinde idim yinede olsun ailem.yanimda diyordum bak bu duruma düştüm kendime bakamazdm diyordum. Şimdi de öyle tek başına olabilenlere güçlü kalabilen kere hayranım . Ben eskiden güçlüydüm ama.bu sorunlar ve depresyon beni böyle yaptı korkak. İnanın yarın ise gidicem acaba kötü olucam mi nasıl calisicam ben ne için çabalıyorum bu döngüden nasıl cikicam diye düşünmeden edemiyorum..
Benim de babam alkolikti ve huzursuz bir evde buyudum. O evden kurtulmak için cabaladim okudum ve çok şükür atandım.Isterseniz yapamayacağınız hiçbir şey yok. Evliligimde bazen o evde yaşadığım annemin babama karşı olan tutumunu eşime sergilerken buluyorum hemen kendime mudahale etmeye gayret ediyorum baba sevgisinden yoksun büyüyen cocuklar ileriki hayatında da karşılaştıkları ilk sıcaklık veren erkeğe sığınma eğiliminde olabiliyorlar. Yani izleri hayat boyu surebiliyor Allah kolaylık versin.
 
Benim de babam alkolikti ve huzursuz bir evde buyudum. O evden kurtulmak için cabaladim okudum ve çok şükür atandım.Isterseniz yapamayacağınız hiçbir şey yok. Evliligimde bazen o evde yaşadığım annemin babama karşı olan tutumunu eşime sergilerken buluyorum hemen kendime mudahale etmeye gayret ediyorum baba sevgisinden yoksun büyüyen cocuklar ileriki hayatında da karşılaştıkları ilk sıcaklık veren erkeğe sığınma eğiliminde olabiliyorlar. Yani izleri hayat boyu surebiliyor Allah kolaylık versin.

peki sende annene acıma var mıydı ? baska sehire gidince hiçmi aklında kalmadılar yalnız hissetmedin ? mutlu mu oldun ?
 
Yıllar yılı buraya binlerce konu açtım lise yıllarından beri babam iciyor durumumuz kötü düzgün çalışmıyor hep işten çıkıyor işsiz kalıyor kredi çekti etti diye. Ki batirdi krediyi filan da borçla kaldı öyle arada arayıp rahatsız ediyorlar kendisini o da odeyemiyorum diyip gecistiriyor iste banklarin devrettiği şirketleri.
Yaşı oldu babamın 54 . Annem 50. Kız kardeşim 23 ben 27. Ben bu süreçte psikolojikmen baya çöktüm depresyon anksiyete tükenmişlik geçen yazı evde geçirdim calismayarak . O zaman babam çalışıyordu neyseki . Derken ameliyat olması gerekti bel fıtığı çıktı . Aralık'ta oldu ameliyatini hala ağrısı var tam iyi olmadı ilaç kullanıyor içkisini sigarasını bırakmıyor.
Şöyle ki ben psikolojim dolayısıyla mi yapım mi boyle bilmiyorm aşırı duygusalim sürekli üzülüyorum buraya yazidgimda hep terkedin anneni alıp gidin demişlerdi o zaman gücüm yoktu buna hala yok korkuyorum . Hem yapamamaktan hem babamın bizi öldürmesinden çünkü kafası atınca napacagi belirsiz hemde annem yıllarca sindirildigi için ikna olmaz gibi geliyor o da çok korkuyor daha küçükken kaçıp gidelim evden demiştim ailemi öldürür deli bu bilmiyomusun demişti.
Babam bakıyorum normalde sohbet edince araştırmış etmiş ilkokul mezunu olmasına rağmen çoğu şeyi bilen araştıran biri ne güzel keşke hep böyle olsak diyorum . Ama içince edince anca annemi suçluyor işine gelmiyor bahaneler buluyor anasız babasız büyüdüm diye. Kısaca belki kabullenmek istemiyorm ama sorumsuz ve hep dediğinin aksine ailesini düşünmeyen biri. Sorsan ailesi için yaşıyor ama baksan sanki bekar sorumsuz hep böyle yaşayacak dayanacak dleik arıyor sorumluluk almak çalışmak çabalamak istemiyor düzgün. İse girse hep ben bilirim ben ederim modunda lafa söze gelemez.
Bugün kizkardesimi işyerinden alıp geldi akşam zil zurna içmiş ayakta duramiyo konusamiyor bile kaza yapmadan zor bela gelmiş kardeşim.sinirden ağladı eve gelince ben uykudan kalkmistim. Kardeşim.bagirdi ne derdin var çocukların eline mi bakıyor nedir dedi babam.yattigi yerde hareket edemiyo tabi laf saydı böyle çocuk veren Allah'ın da diye.. hiç böyle aklıma gelmezdi çocuğumun baba konuşacağı anneme.kiziyor . Annemin eli ayağı titriyor kadın o kadar sinmiş ki yıllardır tamam susun diyor bize hala babama açıklama yapıyor korkmuş kız Yolda gelirken çok korkmuş ondan diye. Bn kardesimle diğer odaya geçtim.
Bu saat oldu düşünüyorum bir yandan depresyonla mücadele ederken sürekli döngüde dönüyorum
Çözüm yolu bulamıyorum neden çünkü bn hep ailemle yaşamak istedim .. huzur istedim . Bugün ayrı eve çıkacağız desek ona da izin vermeyecek salça olacak babam kıyamet kopacak anneme gel sende desem annem gelir mi hiç sanmıyorum korkudan belki alışkanlık bilmiyorum hiç.. diğer yandan sanki o ameliyatlı çalışamaz halde terketmiş olucaz o düşünmez ama ben vicdan yapıyorum sağlıklı düşünüyor muyum dusunemiyor muyum emin değilim..
Şu günlerde zaten herşey zorken bnm.gibi ailesi olanlar için daha da zor. Bu tarz yaşam hikayesi olan var mı aranızda ?

Ve evet korkagim kendime güvenemiyorum kendimi toplayamamaktan birden daha da dagilmaktan çok korkuyorum . Yazin 9 ay işsiz durdum çok depresiftim ataklar geciriyordum babam.o zaman calisiyordu bn duygusalligin dibinde idim yinede olsun ailem.yanimda diyordum bak bu duruma düştüm kendime bakamazdm diyordum. Şimdi de öyle tek başına olabilenlere güçlü kalabilen kere hayranım . Ben eskiden güçlüydüm ama.bu sorunlar ve depresyon beni böyle yaptı korkak. İnanın yarın ise gidicem acaba kötü olucam mi nasıl calisicam ben ne için çabalıyorum bu döngüden nasıl cikicam diye düşünmeden edemiyorum..
Güzel kızım, ben 12 yaşında bir kız annesiyim ve evlendiğimden beri yani 16 yıldir senin annenle aynı şeyleri yaşıyorum, fazla ayrıntiya girmek istemiyorum ama eşim babanın kopyası, ekonomik özgürlüğum olmasina rağmen kendi ailem onaylamadığı için boşanamadım ve tam 15 yıl kendime de kızıma da cehennem hayatı yaşattım, taa ki geçen yıl herseyi goze alıp boşanmak istiyorum diyene kadar....o kadar kararliydim ki yıllardir tum yalvarmalarima hakaretlerle cevap veren adam muma döndü, içkiyi bıraktı, siddeti son buldu, ama ben tam bir yıldır diken üstündeyim, sürekli hazırlik yapiyorum, para biriktiriyorum çünkü biliyorum ki artik ona asla güvenemem, aileme de sığınamam...diyeceğim o ki bir anne olarak söylüyorum bunu anneniz de babaniz da kendi tercihlerini yaşıyor sizin vicdan azabi duyacağınız hiçbirşey yok, dönün arkanızı ve bir daha asla geriye bakmayın, ne annenizin ne de babanız için üzülmeyin, aksine onlar size borclu,bayramdan bayrama bi telefon etmeniz bile lütuftur bu insanlara, lütfen kaçın o evden
 
Güzel kızım, ben 12 yaşında bir kız annesiyim ve evlendiğimden beri yani 16 yıldir senin annenle aynı şeyleri yaşıyorum, fazla ayrıntiya girmek istemiyorum ama eşim babanın kopyası, ekonomik özgürlüğum olmasina rağmen kendi ailem onaylamadığı için boşanamadım ve tam 15 yıl kendime de kızıma da cehennem hayatı yaşattım, taa ki geçen yıl herseyi goze alıp boşanmak istiyorum diyene kadar....o kadar kararliydim ki yıllardir tum yalvarmalarima hakaretlerle cevap veren adam muma döndü, içkiyi bıraktı, siddeti son buldu, ama ben tam bir yıldır diken üstündeyim, sürekli hazırlik yapiyorum, para biriktiriyorum çünkü biliyorum ki artik ona asla güvenemem, aileme de sığınamam...diyeceğim o ki bir anne olarak söylüyorum bunu anneniz de babaniz da kendi tercihlerini yaşıyor sizin vicdan azabi duyacağınız hiçbirşey yok, dönün arkanızı ve bir daha asla geriye bakmayın, ne annenizin ne de babanız için üzülmeyin, aksine onlar size borclu,bayramdan bayrama bi telefon etmeniz bile lütuftur bu insanlara, lütfen kaçın o evden

öyle mi diyorsun abla ? yalnız benim annem sizin gibi calısan dış dünyayı bilen biri de değil. Ama haklısınız hiç bir zaman gitme isteği de olmadı bence neden bilmiyorum.. sevgisini de görmüyorum babama karşı oysa. aşırı pasif bir karakter. Bence kızınız mutluysa suan ve siz tabiki eşiniz düzeldiyse beraber yaşayın ama yine eskisi gibi olursa lütfen kızınıza bunu yaşatmayın . Bakın psikolojim 18 yasında bozuldu ve hala kendimle uğrasıyorum cok acı verici ruhsal bozukluk aklınızda olsun.. tesekkürler
 
Alkolik bir babanın eziyetlerine pasif bir anneyle birlikte katlanmak, istediğin hiç bir şeyi yapamamak, hep diken üstünde yaşamak
daha mı kolay?

istediğin bişey kaldı mı diye sorsana iş desen istediğim gibi olmadı kendimi geliştirme azmi kalmadı sevgili desen cıkmadı cıkmıyor arkadaş desen kalmadı :) yani ne için yasıyorum diye sorunca pek cevap gelmiyor aklıma ama sanırım ilerde birgün belki iyi günler görürüm diye.. yaş 30 yaklasınca da umutsuzluk artmaya basladı suan kpss calısmak hedefim
 
istediğin bişey kaldı mı diye sorsana iş desen istediğim gibi olmadı kendimi geliştirme azmi kalmadı sevgili desen cıkmadı cıkmıyor arkadaş desen kalmadı :) yani ne için yasıyorum diye sorunca pek cevap gelmiyor aklıma ama sanırım ilerde birgün belki iyi günler görürüm diye.. yaş 30 yaklasınca da umutsuzluk artmaya basladı suan kpss calısmak hedefim
Ayrıl o evden arkadaşım kardeşini de al yanına.
Annene tercih sun ister gelsin ister babanızla kalsın.
Kalmayı tercih ederse vicdan azabı duyma.
Benden sana abla ve psikolojik danışman tavsiyesi.
Şu kitabı da mutlaka oku.
Kurban Tuzağından Kurtulmak
(Kişisel Gücünüzü Geri Almak)
Yazar: Diane Zimberoff
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X