Allah kimseye böyle dert vermesin

vaveyla__ .!.:

Merhaba sevgili hanımlar. öncelikle icimi dökeceğim icin biraz uzun olacak;

Size birkaç ayda tepe taklak olan hayatımdan bahsedeceğim. Biliyorum burda konu açmak çare olmayacak hiçbir şeye ama anlatmak paylaşmak istedim. paylasinca rahatlamayacağim onuda biliyorum ama yinede anlatmak istiyorum.

Her şey ikinci çocuk istemenle başladı. mutlu bir evliligim cok hateketli ama çok şükur hicbir problemi olmayan 5 yaşında oğlum ve severek yaptiğim bir meslegim vardı. Hoş vardi dememe bakmayın bunlar hala var. Maddi durumumuzda iyi olunca evin arabanında borcu bitince dedim 2. çocuğun tam zamanı. Bu sefer ilk oğlumdaki gibi hemen ise baslamayacak 2 yasina kadar ucretsiz izin kullanacaktim. sonra da 60 yasindaki anneme muhtac olmayacak (ilk oğluma 3 yıl annem bakti) annemide rahat ettirecektim.

Plan güzeldi. Sukur fazla beklemeden de hamile kaldım. 19. haftada tsh kontrolu icin gittigim dahiliye doktoru benim sirtimi dinlerken kalbimin seslerinin biraz farklı olduğunu soyledi ve vakit kaybetmeden kardoyologa yönlerdirdi. kardiyologa gittik kalp kapakciginda kacak oldugunu ileri derecede oldugunu hamilelikle dahada ilerleyecegini söyledi. Sonra bir docent bulduk ve ilac tedavisine basladik. Bu doktorda 30. haftayi zor gorecegimizi 32 olur olmaz bebegi sezeryanla almak gerektigini söyledi. ben verilen ilaclari kullanmaya basladim ama isin tuhafi ben ne carpinti ne nefes darligi ne uyuyamama hicbir sey yasamıyordum. her hafta kontrole yuregim ağzimda gittim. sonunda 31 haftada kalp atislarim 130 u gorunce hastaneye yattim ve serum tedavisine basladik. Umudum hep kalp atişlarim düsecek eve donecegim 39 a kadar bekleyecegim ama olmadi ve hastanede yatiyorken 35. haftada sezeryana alindim. sezeryan ayrı bir talihsizlik plesenta eski sezeryan dikisine cok yakin oldugu icin cok zor bir sezeryan olmus cok kan kaybetmisim 3 saat surmus rahmimi kurtarmaya calismislar kurtarmislar ama kalbim cok zorlanmiş. sezeryandan ciktim ertesi gun beni taburcu ettiler ve ben evde cok fenalastim. sol ayagim bacagimla beraber balon gibi sisti ve ben nefes darliğindan oksurukten yatamaz hale geldim tekrar hastaneye yattim 3 gunluk bebegim 5 yasindaki oğlumu evde 60 yasindaki anneme birakarak.

4 gun tekrardan serum aldim sikayetlerim gecti tekrar eve dondum. tabi yine 2 hafta sonra kontrole cagirdi kardiyoloji. kontrolede kalbimin giderek zayifladigini kapaklardaki kacagin hamilelikten sonra azalmadigini ve vakit kaybetmeden kapakcik ameliyati olmam gerektigini ogrendim. Bebegim cok kucuk biraz erteleyemez miyiz diye sordugumda hayir dediler.

istanbula gidip orada robotik kalp ameliyati olmaya karar verdim. bu arada kendi sehrimde baska bir kardiyoloji doktoruna gittim belki daha ilimli konusur diye. Birakin daha ilimli konusmayi beni mahfetti. keske rahmini alsaymislar kalbin bu hale gelmeseymis dedi. kullandigin ilaclar cok hafif dedi dedimki bebegimi emzirmek istedigimi soyleyince bunlari yazdilar olmaz oyle sey keseceksin emzirmeyi dedi. bebegi 35. haftaya kadar beklemekte sen mi istedin diye sordu evet diyince bir de ona kizdi 30. haftada alinsaydi bebek neden israr ettin dedi. Sonra ameliyattan sonra bile duzelmeyebilir kalbin dedi. Ben basladim hungur hungur aglamaya adamın odasinda esim yanimda.

Sonra kalp cerrahina girdik ben robotik istiyorum diyince sen radyoterapi kemoterapi almissin(10 sene once lenfoma tedavisi gordum) Senin cigerlerinde yapisiklik vardir sana robotik olmaz dedi. zaten kendisi robotik yapabilen bir cerrah degil esim agzindan kacirdi istanbula gidecegiz robotik icin diye. istanbuldakilerin bakma reklam yaptigina o isler oyle kolay degil gel ben sana acik ameliyat yapayim kapağı degistireyin dedi. Ben degisim degil tamir istiyorum diyince sana tamir olmaz sonra yeniden ameliyat olmak zorunda kalirsin diyince benim tekrardan dunyam basima yikildi ve aglamaya basladim.

Simdi istanbuldan robotikte yapabilen unlu bir prof kalp damar cerrahindan randevu aldik cuma gunune ama ben ne yerdeyim ne gokte. bebegim daha 30 gunluk ve acik kalp ameliyati olan bir arkadasimla konustum 6 aya zor toparlaniyorsun dedi.

Ben ameliyat olmaya gidince hem bebegime hem 5 yasindaki oğluma annem bakacak. Simdi de her gun yanima geliyor yardim etmek icin ve cok yoruluyor. o kadar uzuluyorum ki onun haline. Bu hale gelecegimi bilseydim 2. bebegimi dogurmazdim 1 tane yeterdi bana.

Birde 1 aylik oglum abisi gibi cok sancisi var hece gunduz agliyor. anneme uzuluyorum nasil basedecek. ameliyattan sonra ben toparlanamazsam nasil olacak aklim almiyor. Bunlari dusunmekten ne istah ne uyku kaldi bende.

Kayinvalidemler sağolsunlar ayni sehirde olmamiza rağmen birakin gelip evime cocuk bakmayi manevi destekleri bile yok. Tamam ben el kızıyım ama ara oğlunu üzulme oglum de(esim de cok uzgun) yok onu bile yapmiyorlar. Aradim anlattim doktor ameliyat dedi dedim esim cok uzuldu ona destek olun dedim ama yok aramadilar esimi.

Simdi dünyam basima yıkılmış sekilde kara kara dusunuyorum. icimde sıkıntilar hic gecmiyor. Parali yardimci tutalim ameliyattan sonra diyorum ama parali yardimci geceleri bakar mı ki daha 2 aylik bebege. Ben o acik ameliyat dikisleriyle nasil bakacagim bebegime?

Annem hergun agliyor. esim cok yogun calisan bir insan hem is stresi hem her izin gununde doktor doktor geziyoruz. Babam desen psikiyatriye gidip ilaca baslamış uyuyamiyormus geceleri.

Rabbim düşmanimın basına vermesin.

Genişletmek için tıkla...

birmuhendisanne .!.:

Bende de 1. Derece mitral kapakçık yetmezliği var ama bu şekilde gidersen ömür boyu sıkıntı yasamazsin demişti doktorum.
Sizin bu kadar hızlı ilerlemesine hem şaşırdım hem üzüldüm çok geçmiş olsun...

Genişletmek için tıkla...

Novamber wind .!.:

Şaşırdım. Bende kardiyoloji takipliyim kalbimde sıvı toplanması olmuştu düzeldi ama hala 3 ayda bir çağırıyor doktorum. Geçmiş olsun sizede

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

Tabiki söyleyin. birden fazla doktorla görusmek istiyorum istanbulda.

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

Yardım teklif eden dua eden tüm arkadaşlardan Allah razı olsun.

Bursadayım. Parayla yardimci tutmak istiyorum ama 2 aylik bebegimi benden baska kimse bakamaz gibi geliyor.

Onun yuzune baktikca ağlıyorum. ilk oğlum ne şansliymis 2 yadina kadar emzirdim geceleri kalktim sabah kadar ben ilgilendim hicbir saģlik problemim yoktu.

Simdi bu bebegimi memeden kesmem lazim agir ilac tedavisi uygulanacak. sonra istanbulda ameliyat surecince benden ayri kalacak. Acik ameliyattan baska care yok denirse ben ameliyatli nasil alacagim o bebegi kucagima?

Bebegime bakip bakip ağlıyorum belki de bu son emzirisim son kucagima alisim diye.

Buyuk oglumda surekli benim hastaneye yatmamdan oturu asiri hircinlasti anneme vurup duruyor. zaten hep cok hareketli bir cocuk annemin basi kaldirmiyor artik farkindayim.

Üzülüyorum ama elimden bir sey gelmiyor. Sağlikli olmak ne kadar önemliymiş.

Genişletmek için tıkla...

birmuhendisanne .!.:

Bende de 1. Derece mitral kapakçık yetmezliği var ama bu şekilde gidersen ömür boyu sıkıntı yasamazsin demişti doktorum.
Sizin bu kadar hızlı ilerlemesine hem şaşırdım hem üzüldüm çok geçmiş olsun...

Genişletmek için tıkla...

zarammmm .!.:

Ben ilk doğumumdan sonra 3 ay komada yattım..bir şekil bakacak biri çıkar ve inanın hazır mama alan çocuklarda hiç bir eksiklik olmuyor..ayrıca bebekler ilk seneleri bol bol uyuyorlar..siz kendinize odaklanın bence.

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

Merhaba sevgili hanımlar. öncelikle icimi dökeceğim icin biraz uzun olacak;

Size birkaç ayda tepe taklak olan hayatımdan bahsedeceğim. Biliyorum burda konu açmak çare olmayacak hiçbir şeye ama anlatmak paylaşmak istedim. paylasinca rahatlamayacağim onuda biliyorum ama yinede anlatmak istiyorum.

Her şey ikinci çocuk istemenle başladı. mutlu bir evliligim cok hateketli ama çok şükur hicbir problemi olmayan 5 yaşında oğlum ve severek yaptiğim bir meslegim vardı. Hoş vardi dememe bakmayın bunlar hala var. Maddi durumumuzda iyi olunca evin arabanında borcu bitince dedim 2. çocuğun tam zamanı. Bu sefer ilk oğlumdaki gibi hemen ise baslamayacak 2 yasina kadar ucretsiz izin kullanacaktim. sonra da 60 yasindaki anneme muhtac olmayacak (ilk oğluma 3 yıl annem bakti) annemide rahat ettirecektim.

Plan güzeldi. Sukur fazla beklemeden de hamile kaldım. 19. haftada tsh kontrolu icin gittigim dahiliye doktoru benim sirtimi dinlerken kalbimin seslerinin biraz farklı olduğunu soyledi ve vakit kaybetmeden kardoyologa yönlerdirdi. kardiyologa gittik kalp kapakciginda kacak oldugunu ileri derecede oldugunu hamilelikle dahada ilerleyecegini söyledi. Sonra bir docent bulduk ve ilac tedavisine basladik. Bu doktorda 30. haftayi zor gorecegimizi 32 olur olmaz bebegi sezeryanla almak gerektigini söyledi. ben verilen ilaclari kullanmaya basladim ama isin tuhafi ben ne carpinti ne nefes darligi ne uyuyamama hicbir sey yasamıyordum. her hafta kontrole yuregim ağzimda gittim. sonunda 31 haftada kalp atislarim 130 u gorunce hastaneye yattim ve serum tedavisine basladik. Umudum hep kalp atişlarim düsecek eve donecegim 39 a kadar bekleyecegim ama olmadi ve hastanede yatiyorken 35. haftada sezeryana alindim. sezeryan ayrı bir talihsizlik plesenta eski sezeryan dikisine cok yakin oldugu icin cok zor bir sezeryan olmus cok kan kaybetmisim 3 saat surmus rahmimi kurtarmaya calismislar kurtarmislar ama kalbim cok zorlanmiş. sezeryandan ciktim ertesi gun beni taburcu ettiler ve ben evde cok fenalastim. sol ayagim bacagimla beraber balon gibi sisti ve ben nefes darliğindan oksurukten yatamaz hale geldim tekrar hastaneye yattim 3 gunluk bebegim 5 yasindaki oğlumu evde 60 yasindaki anneme birakarak.

4 gun tekrardan serum aldim sikayetlerim gecti tekrar eve dondum. tabi yine 2 hafta sonra kontrole cagirdi kardiyoloji. kontrolede kalbimin giderek zayifladigini kapaklardaki kacagin hamilelikten sonra azalmadigini ve vakit kaybetmeden kapakcik ameliyati olmam gerektigini ogrendim. Bebegim cok kucuk biraz erteleyemez miyiz diye sordugumda hayir dediler.

istanbula gidip orada robotik kalp ameliyati olmaya karar verdim. bu arada kendi sehrimde baska bir kardiyoloji doktoruna gittim belki daha ilimli konusur diye. Birakin daha ilimli konusmayi beni mahfetti. keske rahmini alsaymislar kalbin bu hale gelmeseymis dedi. kullandigin ilaclar cok hafif dedi dedimki bebegimi emzirmek istedigimi soyleyince bunlari yazdilar olmaz oyle sey keseceksin emzirmeyi dedi. bebegi 35. haftaya kadar beklemekte sen mi istedin diye sordu evet diyince bir de ona kizdi 30. haftada alinsaydi bebek neden israr ettin dedi. Sonra ameliyattan sonra bile duzelmeyebilir kalbin dedi. Ben basladim hungur hungur aglamaya adamın odasinda esim yanimda.

Sonra kalp cerrahina girdik ben robotik istiyorum diyince sen radyoterapi kemoterapi almissin(10 sene once lenfoma tedavisi gordum) Senin cigerlerinde yapisiklik vardir sana robotik olmaz dedi. zaten kendisi robotik yapabilen bir cerrah degil esim agzindan kacirdi istanbula gidecegiz robotik icin diye. istanbuldakilerin bakma reklam yaptigina o isler oyle kolay degil gel ben sana acik ameliyat yapayim kapağı degistireyin dedi. Ben degisim degil tamir istiyorum diyince sana tamir olmaz sonra yeniden ameliyat olmak zorunda kalirsin diyince benim tekrardan dunyam basima yikildi ve aglamaya basladim.

Simdi istanbuldan robotikte yapabilen unlu bir prof kalp damar cerrahindan randevu aldik cuma gunune ama ben ne yerdeyim ne gokte. bebegim daha 30 gunluk ve acik kalp ameliyati olan bir arkadasimla konustum 6 aya zor toparlaniyorsun dedi.

Ben ameliyat olmaya gidince hem bebegime hem 5 yasindaki oğluma annem bakacak. Simdi de her gun yanima geliyor yardim etmek icin ve cok yoruluyor. o kadar uzuluyorum ki onun haline. Bu hale gelecegimi bilseydim 2. bebegimi dogurmazdim 1 tane yeterdi bana.

Birde 1 aylik oglum abisi gibi cok sancisi var hece gunduz agliyor. anneme uzuluyorum nasil basedecek. ameliyattan sonra ben toparlanamazsam nasil olacak aklim almiyor. Bunlari dusunmekten ne istah ne uyku kaldi bende.

Kayinvalidemler sağolsunlar ayni sehirde olmamiza rağmen birakin gelip evime cocuk bakmayi manevi destekleri bile yok. Tamam ben el kızıyım ama ara oğlunu üzulme oglum de(esim de cok uzgun) yok onu bile yapmiyorlar. Aradim anlattim doktor ameliyat dedi dedim esim cok uzuldu ona destek olun dedim ama yok aramadilar esimi.

Simdi dünyam basima yıkılmış sekilde kara kara dusunuyorum. icimde sıkıntilar hic gecmiyor. Parali yardimci tutalim ameliyattan sonra diyorum ama parali yardimci geceleri bakar mı ki daha 2 aylik bebege. Ben o acik ameliyat dikisleriyle nasil bakacagim bebegime?

Annem hergun agliyor. esim cok yogun calisan bir insan hem is stresi hem her izin gununde doktor doktor geziyoruz. Babam desen psikiyatriye gidip ilaca baslamış uyuyamiyormus geceleri.

Rabbim düşmanimın basına vermesin.

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

Merhaba sevgili hanımlar. öncelikle icimi dökeceğim icin biraz uzun olacak;

Size birkaç ayda tepe taklak olan hayatımdan bahsedeceğim. Biliyorum burda konu açmak çare olmayacak hiçbir şeye ama anlatmak paylaşmak istedim. paylasinca rahatlamayacağim onuda biliyorum ama yinede anlatmak istiyorum.

Her şey ikinci çocuk istemenle başladı. mutlu bir evliligim cok hateketli ama çok şükur hicbir problemi olmayan 5 yaşında oğlum ve severek yaptiğim bir meslegim vardı. Hoş vardi dememe bakmayın bunlar hala var. Maddi durumumuzda iyi olunca evin arabanında borcu bitince dedim 2. çocuğun tam zamanı. Bu sefer ilk oğlumdaki gibi hemen ise baslamayacak 2 yasina kadar ucretsiz izin kullanacaktim. sonra da 60 yasindaki anneme muhtac olmayacak (ilk oğluma 3 yıl annem bakti) annemide rahat ettirecektim.

Plan güzeldi. Sukur fazla beklemeden de hamile kaldım. 19. haftada tsh kontrolu icin gittigim dahiliye doktoru benim sirtimi dinlerken kalbimin seslerinin biraz farklı olduğunu soyledi ve vakit kaybetmeden kardoyologa yönlerdirdi. kardiyologa gittik kalp kapakciginda kacak oldugunu ileri derecede oldugunu hamilelikle dahada ilerleyecegini söyledi. Sonra bir docent bulduk ve ilac tedavisine basladik. Bu doktorda 30. haftayi zor gorecegimizi 32 olur olmaz bebegi sezeryanla almak gerektigini söyledi. ben verilen ilaclari kullanmaya basladim ama isin tuhafi ben ne carpinti ne nefes darligi ne uyuyamama hicbir sey yasamıyordum. her hafta kontrole yuregim ağzimda gittim. sonunda 31 haftada kalp atislarim 130 u gorunce hastaneye yattim ve serum tedavisine basladik. Umudum hep kalp atişlarim düsecek eve donecegim 39 a kadar bekleyecegim ama olmadi ve hastanede yatiyorken 35. haftada sezeryana alindim. sezeryan ayrı bir talihsizlik plesenta eski sezeryan dikisine cok yakin oldugu icin cok zor bir sezeryan olmus cok kan kaybetmisim 3 saat surmus rahmimi kurtarmaya calismislar kurtarmislar ama kalbim cok zorlanmiş. sezeryandan ciktim ertesi gun beni taburcu ettiler ve ben evde cok fenalastim. sol ayagim bacagimla beraber balon gibi sisti ve ben nefes darliğindan oksurukten yatamaz hale geldim tekrar hastaneye yattim 3 gunluk bebegim 5 yasindaki oğlumu evde 60 yasindaki anneme birakarak.

4 gun tekrardan serum aldim sikayetlerim gecti tekrar eve dondum. tabi yine 2 hafta sonra kontrole cagirdi kardiyoloji. kontrolede kalbimin giderek zayifladigini kapaklardaki kacagin hamilelikten sonra azalmadigini ve vakit kaybetmeden kapakcik ameliyati olmam gerektigini ogrendim. Bebegim cok kucuk biraz erteleyemez miyiz diye sordugumda hayir dediler.

istanbula gidip orada robotik kalp ameliyati olmaya karar verdim. bu arada kendi sehrimde baska bir kardiyoloji doktoruna gittim belki daha ilimli konusur diye. Birakin daha ilimli konusmayi beni mahfetti. keske rahmini alsaymislar kalbin bu hale gelmeseymis dedi. kullandigin ilaclar cok hafif dedi dedimki bebegimi emzirmek istedigimi soyleyince bunlari yazdilar olmaz oyle sey keseceksin emzirmeyi dedi. bebegi 35. haftaya kadar beklemekte sen mi istedin diye sordu evet diyince bir de ona kizdi 30. haftada alinsaydi bebek neden israr ettin dedi. Sonra ameliyattan sonra bile duzelmeyebilir kalbin dedi. Ben basladim hungur hungur aglamaya adamın odasinda esim yanimda.

Sonra kalp cerrahina girdik ben robotik istiyorum diyince sen radyoterapi kemoterapi almissin(10 sene once lenfoma tedavisi gordum) Senin cigerlerinde yapisiklik vardir sana robotik olmaz dedi. zaten kendisi robotik yapabilen bir cerrah degil esim agzindan kacirdi istanbula gidecegiz robotik icin diye. istanbuldakilerin bakma reklam yaptigina o isler oyle kolay degil gel ben sana acik ameliyat yapayim kapağı degistireyin dedi. Ben degisim degil tamir istiyorum diyince sana tamir olmaz sonra yeniden ameliyat olmak zorunda kalirsin diyince benim tekrardan dunyam basima yikildi ve aglamaya basladim.

Simdi istanbuldan robotikte yapabilen unlu bir prof kalp damar cerrahindan randevu aldik cuma gunune ama ben ne yerdeyim ne gokte. bebegim daha 30 gunluk ve acik kalp ameliyati olan bir arkadasimla konustum 6 aya zor toparlaniyorsun dedi.

Ben ameliyat olmaya gidince hem bebegime hem 5 yasindaki oğluma annem bakacak. Simdi de her gun yanima geliyor yardim etmek icin ve cok yoruluyor. o kadar uzuluyorum ki onun haline. Bu hale gelecegimi bilseydim 2. bebegimi dogurmazdim 1 tane yeterdi bana.

Birde 1 aylik oglum abisi gibi cok sancisi var hece gunduz agliyor. anneme uzuluyorum nasil basedecek. ameliyattan sonra ben toparlanamazsam nasil olacak aklim almiyor. Bunlari dusunmekten ne istah ne uyku kaldi bende.

Kayinvalidemler sağolsunlar ayni sehirde olmamiza rağmen birakin gelip evime cocuk bakmayi manevi destekleri bile yok. Tamam ben el kızıyım ama ara oğlunu üzulme oglum de(esim de cok uzgun) yok onu bile yapmiyorlar. Aradim anlattim doktor ameliyat dedi dedim esim cok uzuldu ona destek olun dedim ama yok aramadilar esimi.

Simdi dünyam basima yıkılmış sekilde kara kara dusunuyorum. icimde sıkıntilar hic gecmiyor. Parali yardimci tutalim ameliyattan sonra diyorum ama parali yardimci geceleri bakar mı ki daha 2 aylik bebege. Ben o acik ameliyat dikisleriyle nasil bakacagim bebegime?

Annem hergun agliyor. esim cok yogun calisan bir insan hem is stresi hem her izin gununde doktor doktor geziyoruz. Babam desen psikiyatriye gidip ilaca baslamış uyuyamiyormus geceleri.

Rabbim düşmanimın basına vermesin.

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

Kayinvalidem genc 46 yasinda asgari ucretle haftanin 6 gunu calisiyor. 23 yasinda goruncem var. o da uni okuyor belki yazin ondan yardim isterim buyuk oglumla ilgilenir derken hemen ise girmis 2 aylik calisacakmis.

Gorumcem agir bir hastalik gecirdi esimle biz evimize aldik doktor bulduk o zamanlar ilk ogluma hamileydim hastaneye yatti kayinvalidem calisiyor diye ben kaldim yaninda. esimle ikimiz tedavi ettirdik. kayinvalidem agliyordu hergun teselli ettim aglama anne gececek dedim. Gorumcem universite sinavina hazirlandi esimle benden istediler goturduk dersaneye yazdirdik. Ben ogretmenim egtimci indirimi yaptirdim. sonuclar aciklandi tercihlerinde yardimci olduk. universiteye yazdirmaya esim goturdu.

Simdi onlarin bu kadar duyarsiz olmasi ayrı zoruma gidiyor.

Bir diyorum esim kayinvalideme desin isten ciksin biz verelim asgari ucret bebegime baksin sonucta babannesi elden iyi bakar. hemde genc gucu sagligi yerinde. Bilmiyorum dogru bir fikir mi?

Genişletmek için tıkla...

pina .!.:

Ben sizin yerinizde olsam kabul ederse gorumceme biz sana 2 ay asgari ücreti verelim. 2 ay cocuklara bak yardim et derim

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

Görumceme bizim yaptiğımız maddi manevi desteği bilseniz.

Hastalandi biz evimizi actik. esimle doktora biz goturduk. en iyi doktorlarda tedavi ettirip eski gunlerine kavusturduk. dersaneye esimle biz yazdirdik. tercihlerinde biz yardim ettik. ben matematik ogretmeniyim ona test cozme plani yaptim nasil calismasi gerektigini ogrettim. tercihlerinde yine biz yardimci olduk. universiteye biz kaydettirdik.

o 2 aylik maasa ihtiyaci yok. babasi emekli hala calisiyor 2 maasi var annesi calisiyor abisi olarak biz ogrencidir diye surekli maddi yardim ediyoruz.

Bu arada kendisinin bebek bakacak yetenegi yoktur. en ufak bir zorlukta hemen annesini arayip ağlamaya başlar.

Ben buyuk oğlumla ilgilenir belki diye dusunmustum ama kendisi hic oralı değil o yüzden istemiyorum artık.

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

İnşallah sizinki hep 1. derece olarak kalır ama eger bebek istiyorsaniz mutlaka hamile kalmadan once kardiyoloğa muayene olun.

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

Merhaba sevgili hanımlar. öncelikle icimi dökeceğim icin biraz uzun olacak;

Size birkaç ayda tepe taklak olan hayatımdan bahsedeceğim. Biliyorum burda konu açmak çare olmayacak hiçbir şeye ama anlatmak paylaşmak istedim. paylasinca rahatlamayacağim onuda biliyorum ama yinede anlatmak istiyorum.

Her şey ikinci çocuk istemenle başladı. mutlu bir evliligim cok hateketli ama çok şükur hicbir problemi olmayan 5 yaşında oğlum ve severek yaptiğim bir meslegim vardı. Hoş vardi dememe bakmayın bunlar hala var. Maddi durumumuzda iyi olunca evin arabanında borcu bitince dedim 2. çocuğun tam zamanı. Bu sefer ilk oğlumdaki gibi hemen ise baslamayacak 2 yasina kadar ucretsiz izin kullanacaktim. sonra da 60 yasindaki anneme muhtac olmayacak (ilk oğluma 3 yıl annem bakti) annemide rahat ettirecektim.

Plan güzeldi. Sukur fazla beklemeden de hamile kaldım. 19. haftada tsh kontrolu icin gittigim dahiliye doktoru benim sirtimi dinlerken kalbimin seslerinin biraz farklı olduğunu soyledi ve vakit kaybetmeden kardoyologa yönlerdirdi. kardiyologa gittik kalp kapakciginda kacak oldugunu ileri derecede oldugunu hamilelikle dahada ilerleyecegini söyledi. Sonra bir docent bulduk ve ilac tedavisine basladik. Bu doktorda 30. haftayi zor gorecegimizi 32 olur olmaz bebegi sezeryanla almak gerektigini söyledi. ben verilen ilaclari kullanmaya basladim ama isin tuhafi ben ne carpinti ne nefes darligi ne uyuyamama hicbir sey yasamıyordum. her hafta kontrole yuregim ağzimda gittim. sonunda 31 haftada kalp atislarim 130 u gorunce hastaneye yattim ve serum tedavisine basladik. Umudum hep kalp atişlarim düsecek eve donecegim 39 a kadar bekleyecegim ama olmadi ve hastanede yatiyorken 35. haftada sezeryana alindim. sezeryan ayrı bir talihsizlik plesenta eski sezeryan dikisine cok yakin oldugu icin cok zor bir sezeryan olmus cok kan kaybetmisim 3 saat surmus rahmimi kurtarmaya calismislar kurtarmislar ama kalbim cok zorlanmiş. sezeryandan ciktim ertesi gun beni taburcu ettiler ve ben evde cok fenalastim. sol ayagim bacagimla beraber balon gibi sisti ve ben nefes darliğindan oksurukten yatamaz hale geldim tekrar hastaneye yattim 3 gunluk bebegim 5 yasindaki oğlumu evde 60 yasindaki anneme birakarak.

4 gun tekrardan serum aldim sikayetlerim gecti tekrar eve dondum. tabi yine 2 hafta sonra kontrole cagirdi kardiyoloji. kontrolede kalbimin giderek zayifladigini kapaklardaki kacagin hamilelikten sonra azalmadigini ve vakit kaybetmeden kapakcik ameliyati olmam gerektigini ogrendim. Bebegim cok kucuk biraz erteleyemez miyiz diye sordugumda hayir dediler.

istanbula gidip orada robotik kalp ameliyati olmaya karar verdim. bu arada kendi sehrimde baska bir kardiyoloji doktoruna gittim belki daha ilimli konusur diye. Birakin daha ilimli konusmayi beni mahfetti. keske rahmini alsaymislar kalbin bu hale gelmeseymis dedi. kullandigin ilaclar cok hafif dedi dedimki bebegimi emzirmek istedigimi soyleyince bunlari yazdilar olmaz oyle sey keseceksin emzirmeyi dedi. bebegi 35. haftaya kadar beklemekte sen mi istedin diye sordu evet diyince bir de ona kizdi 30. haftada alinsaydi bebek neden israr ettin dedi. Sonra ameliyattan sonra bile duzelmeyebilir kalbin dedi. Ben basladim hungur hungur aglamaya adamın odasinda esim yanimda.

Sonra kalp cerrahina girdik ben robotik istiyorum diyince sen radyoterapi kemoterapi almissin(10 sene once lenfoma tedavisi gordum) Senin cigerlerinde yapisiklik vardir sana robotik olmaz dedi. zaten kendisi robotik yapabilen bir cerrah degil esim agzindan kacirdi istanbula gidecegiz robotik icin diye. istanbuldakilerin bakma reklam yaptigina o isler oyle kolay degil gel ben sana acik ameliyat yapayim kapağı degistireyin dedi. Ben degisim degil tamir istiyorum diyince sana tamir olmaz sonra yeniden ameliyat olmak zorunda kalirsin diyince benim tekrardan dunyam basima yikildi ve aglamaya basladim.

Simdi istanbuldan robotikte yapabilen unlu bir prof kalp damar cerrahindan randevu aldik cuma gunune ama ben ne yerdeyim ne gokte. bebegim daha 30 gunluk ve acik kalp ameliyati olan bir arkadasimla konustum 6 aya zor toparlaniyorsun dedi.

Ben ameliyat olmaya gidince hem bebegime hem 5 yasindaki oğluma annem bakacak. Simdi de her gun yanima geliyor yardim etmek icin ve cok yoruluyor. o kadar uzuluyorum ki onun haline. Bu hale gelecegimi bilseydim 2. bebegimi dogurmazdim 1 tane yeterdi bana.

Birde 1 aylik oglum abisi gibi cok sancisi var hece gunduz agliyor. anneme uzuluyorum nasil basedecek. ameliyattan sonra ben toparlanamazsam nasil olacak aklim almiyor. Bunlari dusunmekten ne istah ne uyku kaldi bende.

Kayinvalidemler sağolsunlar ayni sehirde olmamiza rağmen birakin gelip evime cocuk bakmayi manevi destekleri bile yok. Tamam ben el kızıyım ama ara oğlunu üzulme oglum de(esim de cok uzgun) yok onu bile yapmiyorlar. Aradim anlattim doktor ameliyat dedi dedim esim cok uzuldu ona destek olun dedim ama yok aramadilar esimi.

Simdi dünyam basima yıkılmış sekilde kara kara dusunuyorum. icimde sıkıntilar hic gecmiyor. Parali yardimci tutalim ameliyattan sonra diyorum ama parali yardimci geceleri bakar mı ki daha 2 aylik bebege. Ben o acik ameliyat dikisleriyle nasil bakacagim bebegime?

Annem hergun agliyor. esim cok yogun calisan bir insan hem is stresi hem her izin gununde doktor doktor geziyoruz. Babam desen psikiyatriye gidip ilaca baslamış uyuyamiyormus geceleri.

Rabbim düşmanimın basına vermesin.

Genişletmek için tıkla...