ablamlar zaten küçüklüğümden belli hep beni dışladılar.her zaman 2si beraber zaman geçirdi ve ne yaptılarsa beraber yaptılar..anneme ise öylesine düşkndümki,o olmadan olmaz derdim ki;bugüne dek...annem babamdan sonra evlilik yaptı diye,annem ablamların gözünde her zaman ötü oldu ve her zaman anneme hakaret ağır sözler sarfettiler..ben ise her zaman onları karşıma aldım annem için.laf söyletmedim,söylerlersede asla affetmedim hatalarına anlayana dek..nişanlımla ayrılmamın ardından,psikiyatriye gittim birkaç defa ve şu anda en ufak bir tartışmada,her zaman güç bulduğum ve herkese savunduğum annem ablamların yanında beni o kadar eziyorki..ona onca hakareti eden onlar değil,savunan ben değilim ve annemi artık tanıyamıyorum..ablamın evlilik dışı hamileliğinden bahsetmiştim.yeni eve taşındık yeni hayat dedik,1 ay sonra ablamın doğumu ar.ama annem en ufak tartışmada hep beni eziyor,sen delisin git tedavi ol,senin yanında çocuk büyümez,belasın..daha neler neler..bu sözleri günde defalarca duyuuyorum.bir süre psikiyatriye gittim diye deli oldum ailemin gözünde ve bunu hergün bşıma kalkıyorlar..öylesine ızdırap çekiyorumki,o kadar içim acıyorki..ablalarımın ise yüzüne tek kelime etmiyor..sanırım doğru olup kendimi bırakmadığım için yaşıyorum bunları..odam ise yok.herkesin var ve yalnız kalmak stediğimde çekileceğim bir köşe bulamıyorum.bunu söylediğimde ise,hamile olan ablam sen bu eve maddi katkıda bulunmuyorsunnki diyor..zaten o kadar zor dönemden geçtimki,ama bu yaşadıklarım dahada acıtıyor içimi..kendime acıyorum arkadaşlar..gözyaşlarım sel oldu yine günlerdir..ben evden ayrılıcam dediğimde ise,annem seni bakırköye kapatıcam diyor..belki çoğunuz inanamıyor bu yazdıklarıma ama inanın ben bile yşadıklarıma,zavallılığıma inanamıyorum..yardım edin bana çok çaresizim..çok canım acıyor..ALLAHım duy sesimi gör halimi ne olur...ben bunalımdayım belki ama tüm bunları hakediyormuyum.ben deli değilimki arkadaşlar..ama bunları yaşamak aklımı alıyor..