Ne alaka?
Eşimle ilk tanıştığımızda 23 yaşımdaydım, bırak kabul etmeyi, evlilik teklif etti diye görüşmeyi kesip izimi tozumu kaybettirmiştim.
Ha kısmetten kaçılmazmış, 8 sene sonra buldu beni, evlendik ama o beni kandırmasa evlenmeyi kesinlikle düşünmüyordum.
Hayatınızın amacı nasıl evlilik, çocuk olabilir? Veya evliliksiz, çocuksuz bir hayat neden boş olsun?
Bu mu yani dünyadaki misyonunuz, vizyonunuz? Eş ve anne sıfatları olmayınca sizden geriye bir şey kalmıyor mu?
Tamam paylaşmak güzeldir de, illa sevgiliyle, eşle mi paylaşmak lazım yani?
İş arıyorum bulamıyorum diyorsunuz, neden kendinizi profesyonel anlamda geliştirmeye ve potansiyelinizi arttırmaya çalışmıyorsunuz?
Evlenmeden önce de misler gibi, prensesler gibi yaşıyordum. Tozu dumana katıyor, çalışıyor, geziyor eğleniyordum.
Evlendim şimdi de kraliçeler gibi yaşıyorum, çalışıyorum, gezip tozuyorum.
Kendime korkunç güvenim ve saygım var birey olarak. Evlenmeden önce de böyleydi, gram değişiklik yok.
Sizin bu kafayla bulacağınız eş sizi çok da el üstünde tutmaz ki zaten? Zira ağzının içine bakacaksınız evlenmek için. Yapmayın, çok da mühim değil eloğlu.
Bilmiyorum bakış açınız rahatsız etti beni.
Hakkınızda hayırlısı olsun inşallah. Umarım her şey gönlünüze göre olur.