Merhabalar hanımlar,
Artık tahammülum kalmadı .herşeye çok çabuk sinirleniyorum ,çabuk parliyorum.Hicbir şeyden memnun kalmıyorum ,kendimi sorgulamaktayim
Hayat bu mu ?Bu kadarmiydi?
Allah'a şükür sağliğim yerinde ve maddi durumumuz orta düzeyde çocuklarımızı büyüttük ,unumuzu ekledik eleğimizi aştık.
27 yıllık evliyim,kocam (?)kocaliğini hissetmediğim insan .Beni büyük yükler altında yalnız birakti.Başkalari gibi aman nolcak kocam halleder modunda değildim.
Ben almanyada yetiştim ,eşim evlendikten sonra geldi.Kendini geliştirmek istemedi ,hep ben bilmem ben anlamam ben konuşamam.
Uzatmak istemiyorum sadece bu kadarindan siz anlayın .
Niye bırakamadım ,niye ayrılmadım ,kendime maziretler uyduruyorum.
Beni seviyordu????klasik- iyi insan.......
Artık tahammülum kalmadı,irrete oluyorum.Beni kısıtlamaya çalişiyor ,ondan izin almamı bekliyor.
Bu sene ilk kez işsizim, şükür yine onun eline bakmıyorum, işsizlik maaşı alıyorum.Dedim ,bunaliyorum başka sorunlarda var,ben 1-2hafta nefes alabilmek için tatile gideyim.
Gidemezmişsim onsuz...
Sinirlerim tepemde,gayette giderim ama korkuyorum evde yeterlice huzursuzluklar yaşandi , çocuklar çok yıprandı.
Beni baskilamaya calişiyor,yakında pencereden bile bakmama izin vermeyecek .Görseniz ama en anlayişli en öngörülü ,en açık fikirli birisi
Sorum şu:burdaki evimi satsam eyt/bes emekliliğine yatirsam iyi şekilde gecine bilirmiyim?
Burdaki evi kiraya verme imkanım yok ,türkiyede evim yok .
istediğim biraz huzur herşeyden uzak olmak kendime gelmek .
Bağimli ilişki içerindeyım farkındayım ama kurtulamuyorum.
Terapiye baş vurdum
