Nerden başlasam nasıl anlatsam bilmiyorum çok bunaldım çooookkkk...
2,5 yıllık evliyim ve 3,5 aylık bir oğlum var. Doğumdan iki ay önce izne ayrıldım ve yaklasık 6 aydır evdeyim. Aynı zamanda anlayışsız ama kendine göre bana fazlasıyla anlayış gösteren bir eşim var. Bebek doğduktan sonra 2 ay kadar annem yanımızdaydı.1,5 aydırda oğluma ben yanlız bakıyorum. Oğlumda saolsun babasından geri kalmaz derecede huysuz.. bebeğin ilk ayında her ağlamasında önce bana fırça çekip odadan sepetliyordu. Annem söylendi bi kaç defa ondan sonra kendi odayı terk etmeye başladı. Sanki o çocuğu annem yapmış gibi gece annemle ben baktık çocuğa geceleri. Sabah ben işe gidiyorum gecenin bir saati eve dönüyorum diyordu hak veriyordum bişe demiyordum ama hep içimden üzülüyordum.. son 1,5 aydır evde yanlız olduğum için evi çekip çevirmem gerekiyor. Temizlik yemek vs. derken zaten akşam oluyor. Birde bebeğim kucağa alıştı uyanık olduğu zaman üstümden inmiyor..
Akşam eşim eve gelince 5-10 dak. seviyor sonra yoruldum deyip atıyor kendini tv karşısında keyif yapıyor.. Doğumdan sonra zaten psikoljim bozuldu eve kapandım, maddi sıkıntı bir yandan, uykusuzluk yorgunluk vs. derken. Birde özel ilişkilerimizde bozuldu artık eskisi gibi değiliz. Vücudum bozuldu doğumdan sonra bana yaklaşmıyor benimde işime geliyor böyle olması. Arada sırada ne zaman kilo verceksin ne bu halin diyor.. Çok bozuluyorum. Ama emzirdiğim için diyet yapamıyorum.
Son bir haftadır boş verdim herşeyi iş güç yapmıyorum alıyorum oğlumu yürüyüşe çıkıyorum. Hem kendimi iyi hissediyorum hemde 3-5 kilo veririm ümidi ile..
Ama tabi faturası bana kesildi yine yemeklerimi beğenmez oldu. ev ne halde diye laf sokuyor. Bunaldım artık kısır döngü gibi çamaşır yıka bulaşık yıka çocuk avut.. yemek yap. Biri eksik olsun laf işit..
Hiç demiyor ki sende aylardır evde bunaldın git gez kafanı dağıt diye.. Bir pazar günleri evde onda bile çocuğu 1 saat benden alıp sen şine gücüne bak demiyor. Yetişemiyorum deyince millet hem çalışıp hem çocuk bakıyor her işinide yapıyor sen tembelsin diyor bana....
Kendisine hiç bakmıyor. Başkalarının kocası hem çalışıyor. hem evde karısına yardım ediyor..
Offfffff aslında benim bunları ona söylemem lazım ama duyacağım lafı biliyorum daha önceki teşebbüslerimden tecrübe edindim. Hiçbir zaman haksız olduğunu kabul etmez bide üstüne özür dilemek zorunda kalırım..
En büyük kozu ben çalışıyorum oluyor...
15 gün sonra bende işe başlıycam bakalım o zaman nolcak.. Aslında bu adama evlat doğurmamak gerekiyormuş ama başına gelmeden bilemiyorsun işte...Arada olan oğluma oluyor adama iş yapacam derken oğlumu ihmal ediyorum. İş yapmasam akşama babasından bir ton laf duyuyorum... Zaten doğru düzgün dinlenemiyorum gece 2-3 defa oğlana kalkmaktan... Ama bana sende insansın diyen yokk..........
2,5 yıllık evliyim ve 3,5 aylık bir oğlum var. Doğumdan iki ay önce izne ayrıldım ve yaklasık 6 aydır evdeyim. Aynı zamanda anlayışsız ama kendine göre bana fazlasıyla anlayış gösteren bir eşim var. Bebek doğduktan sonra 2 ay kadar annem yanımızdaydı.1,5 aydırda oğluma ben yanlız bakıyorum. Oğlumda saolsun babasından geri kalmaz derecede huysuz.. bebeğin ilk ayında her ağlamasında önce bana fırça çekip odadan sepetliyordu. Annem söylendi bi kaç defa ondan sonra kendi odayı terk etmeye başladı. Sanki o çocuğu annem yapmış gibi gece annemle ben baktık çocuğa geceleri. Sabah ben işe gidiyorum gecenin bir saati eve dönüyorum diyordu hak veriyordum bişe demiyordum ama hep içimden üzülüyordum.. son 1,5 aydır evde yanlız olduğum için evi çekip çevirmem gerekiyor. Temizlik yemek vs. derken zaten akşam oluyor. Birde bebeğim kucağa alıştı uyanık olduğu zaman üstümden inmiyor..
Akşam eşim eve gelince 5-10 dak. seviyor sonra yoruldum deyip atıyor kendini tv karşısında keyif yapıyor.. Doğumdan sonra zaten psikoljim bozuldu eve kapandım, maddi sıkıntı bir yandan, uykusuzluk yorgunluk vs. derken. Birde özel ilişkilerimizde bozuldu artık eskisi gibi değiliz. Vücudum bozuldu doğumdan sonra bana yaklaşmıyor benimde işime geliyor böyle olması. Arada sırada ne zaman kilo verceksin ne bu halin diyor.. Çok bozuluyorum. Ama emzirdiğim için diyet yapamıyorum.
Son bir haftadır boş verdim herşeyi iş güç yapmıyorum alıyorum oğlumu yürüyüşe çıkıyorum. Hem kendimi iyi hissediyorum hemde 3-5 kilo veririm ümidi ile..
Ama tabi faturası bana kesildi yine yemeklerimi beğenmez oldu. ev ne halde diye laf sokuyor. Bunaldım artık kısır döngü gibi çamaşır yıka bulaşık yıka çocuk avut.. yemek yap. Biri eksik olsun laf işit..
Hiç demiyor ki sende aylardır evde bunaldın git gez kafanı dağıt diye.. Bir pazar günleri evde onda bile çocuğu 1 saat benden alıp sen şine gücüne bak demiyor. Yetişemiyorum deyince millet hem çalışıp hem çocuk bakıyor her işinide yapıyor sen tembelsin diyor bana....
Kendisine hiç bakmıyor. Başkalarının kocası hem çalışıyor. hem evde karısına yardım ediyor..
Offfffff aslında benim bunları ona söylemem lazım ama duyacağım lafı biliyorum daha önceki teşebbüslerimden tecrübe edindim. Hiçbir zaman haksız olduğunu kabul etmez bide üstüne özür dilemek zorunda kalırım..
En büyük kozu ben çalışıyorum oluyor...
15 gün sonra bende işe başlıycam bakalım o zaman nolcak.. Aslında bu adama evlat doğurmamak gerekiyormuş ama başına gelmeden bilemiyorsun işte...Arada olan oğluma oluyor adama iş yapacam derken oğlumu ihmal ediyorum. İş yapmasam akşama babasından bir ton laf duyuyorum... Zaten doğru düzgün dinlenemiyorum gece 2-3 defa oğlana kalkmaktan... Ama bana sende insansın diyen yokk..........