Bir bilsen ne fedakarlıklar yaptığımı. Hayatımı feda ettim. Yapacaksın tabi diyor..herkes yapıyor diyor. Beni de yıllardır psikolojikmen çok hırpaladığı için hoşgörüm kalmadı. Sinir hastasıyım. İlaç kullanmıyorum. Ufacık şeylerden hayatımızı kabusa çevirebiliyor.
Hayat her türlü zor. Beraber yaşıyorsanız en az seviyede vakit geçirin. Telefon açınca annecim diye cevap verin. Çok zor kesinlikle ama kendinizi bir iki sefer zorlayın. Ilaclari kullanmak kötü bişey değil. Insan zaman zaman destek arıyor. Doktor verirse kullanın en azından içinizdeki sinir öfke yatısir. Bildiğim hiç bir anne kız iyi anlasamaz. Bu sadece sizin başınıza değil. 7 8 yaşlarında komşu kızını dön atlet kapıya koymuştu. Kızı alt katta bodrum katında oturuyorduk camlı bir havalandırma vardı. Annemle beraber bulduk kızı. Aldık üstünü giydirdik. Bende kızla yasittim hiç unutmuyorum. Neyse işte. Kadın depresyonda olabilir. Çaktırmadan hafif yan etkisi olmayan ilaçlardan yemegine filan kat belki pamuk gibi olur. Doktora gidecegini zannetmiyorum. Benim ki gitmedi. Kanser oldu. Yüz kere söyledim. Bu hastalık zor terapi al diye gitmedi. Çözüm bul. Sorunlar hep olacak. Çözüm uretirsen kurtulursun yoksa hep yoracak seni.
