Anksiyete Bozukluğu..

aksamustugelen

Çünkü sen geldin, aşk sana benzedi..
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
8 Eylül 2016
1.244
1.093
133
Merhabalar..
Anksiyete bozukluğu için ilaç tedavisi görürken hamile kaldım.. İlaçları ve beni rahatlatan bazı zararlı şeyleri (alkol ve sigara) bırakmak durumunda kaldım.. Buraya kadar çoğunuz biliyorsunuz takip edenler yani.. Bunun dışında hamileliğimin %90 nında geceleri yanımda olamayan (mesleğinden dolayı) bir eşim var.. Yine mesleğinden dolayı hamileliğin külfetli zamanlarını ona yansıtıp onu üzmek istemediğim için her zaman sorunsuzmuş gibi davrandım.. Ama artık son haftalardayım.. Ağrım sızım olmasa da, psikolojik olarak tükenmiş durumdayım. O kadar ki, doğurup çocuğu bir yere koysam da 1-2 ay kimsesiz bir yerde yaşasam rahatlicakmışım gibi geliyor. İstanbul dışında hiç yaşamadım ama yine eşimin mesleğinden dolayı doğu görevimiz var.. Bebeğim 4-5 aylıkken Allah'ın unuttuğu yerlere gidecek olmak düşüncesi bile şurada inanın bana bir rakı sofrası kurdurtur..
Bu kadar kötü hamilelik geçireniniz var mı? Bebeğin neşeli şeyleriyle bile yalnız ilgileniyorum. Eşim hiç hevesli değil. Bu kadar mutsuz olup bir bebeğe hayatın güzel olduğunu falan nasıl söyleyeceğim ben? Yoksa tüm bu düşünceler anksiyeteden kaynaklı mı oluyor? Doğumdan sonra bunlar geçiyor mu? Yardımcı olabilecek biriniz var mı?Kötü yorumlara ve eleştiriye hiç açık değilim lütfen yanlış algılanmasın..
 
Ben de sigara alkol kullanıyordum. Hamile olduğumu öğrenince bıraktım. Zorlandım ama alıştım. Vicdan ağır basıyor. Sağlıklı beslendim falan... Fakat eşim çok hevesli ve istekli. Kıyafet, çanta hazırlama, alışverişi hep birlikte yapıyoruz. O isteksiz olsa, yanımda olmasa ben de umutsuzluğa düşerdim. Bu durumun tamamen onla ilgisi var bence. Neden böyle? İstemiyor mu bebeği, bu konu hakkında konuştunuz mu? Siz annesiyseniz, o da babası.
 
Bazen eşler oldukca duyarsız olabiliyor.. Üzülme sakın son zamanlarına gelmişsin işin büyük kısmını atlatmışsın zaten arkadaşım. eşine de fazla takılma kendisi senden daha çok üzülecek bu günlere inan bana.. İlk hamileliğimde 18 yaşındaydım annemden felan uzakta kaynanamın evinde yaşıyorduk eşimle annesi burnumdan getirdi çoğu şeyi hemen her günüm ağlayarak üzülerek geçti. Ama yıllar geçti 16 yaşına geldi oğlum eşim bana pişmanlıklarını anlattı ilk oynadığını ultrasonlarını doğumunu bilmedi hiç. Yanlızım. Bana bir evlat daha ver hepsini telafi etmem için dedi. Ve şimdi onca yıldan sonra yine hamileyim :) sakın bozma moralini senin dünyanda belliki iki kişilik. Evladın sana öyle bir yoldaş olurki..
 
Reactions: mnt
isteyerek sahip olmadık bebeğimize.. ben tabii ki bu durumun psikolojik savaşlarında galip çıktım çünkü annelik işte hemen anında başlıyor enteresan bir şekilde.. belki de hala istemiyor bilemiyorum.. çok konuşamıyoruz.. kavga çıkıyor ve galip geliyor.. çünkü gücüm kalmadı.. duygularını belli etmiyor.. beni sevdiğini bile anlamaya çalışmak ve çaba sarfetmek gerekiyor..
 
Teşekkürler.. umarım geçer bu zamanlar.. 15-16 yıl bekleyebileceğimi sanmıyorum.. hiçbir aşk buna değmez.. gerçekten aşık olmasam bunların hiçbirine katlanmam.. Allah size peygamber sabrı vermiş maşallah kutluyorum..
 
Yok arkadaşım tabiki o kadar çekilmez benim o zamanlarım beş yıl kadar sürdü.. Sonra aklım başıma geldi. Söylemek istediğim biraz daha sabırla her şey güzel olacak inanki :) belliki zaten güçlü bi kızsın sen öylr olmasa şimdiye kadar çoktan yakmıştın gemileri :)
 

Ben bu konuda yeterli aklı veremem. Eşinizin mesleği ağırdır belki psikolojik olarak. Evdeki ilişkinizi de tam olarak bilemiyorum. Ama şu var, hamilelikten önce tedavi görüyorsanız, bebek doğduktan sonra hayatın güllük gülistanlık olmayacağına hazırlıklı olun.karşınızda duvar gibi biri varsa daha da zor görünüyor. Bu dönemde size destek olması lazım. Eşinize konuşarak ulaşamıyorsanız mektup yazın. Korkularınızdan, beklentilerinizden bahsedin. Yüz yüze, konuşarak ulaşamıyorsanız kağıt kalem deneyin belki faydası olur. Başka da akıl veremiyorum yanlış bir şey söylemek istemem
 
evet sonrası da çok zor olacak.. 4-5 ay sonrasında da dediğim gibi şark görevimiz var.. gideceğimiz yer tamamen kumar.. hepsi Allah'ın unuttuğu yerler.. bunların evlenirken farkına varılması gerekirdi tabii.. ama işte insan bazı şeyleri göremiyor.. neyse işte umarım düzelir.. mektuplar ve şiirler de karşılık bulamayınca öksüz kaldılar.. Teşekkürler yorumlar için.. en azından içimi rahatlattım..
 
:) Teşekkürler güzel sözleriniz için.. umarım geçer her şey.. çok sağolun..
 
Çoğu gitmiş canım zor zamanlar bitmek üzere şimdi kaygılanman normal bu koşullarda fakat inan bebeğin gelince en iyi antidepresan o olacak sana
 
Merhabalar bende de aynı hastalık var öncelikle geçmiş olsun birsey soracaktım gebeliğin kaçıncı haftasında ilacı kestiniz ve kullandığınız ilaç hangisi idi.
 
Merhabalar bende de aynı hastalık var öncelikle geçmiş olsun birsey soracaktım gebeliğin kaçıncı haftasında ilacı kestiniz ve kullandığınız ilaç hangisi idi.
Ben öğrenir öğrenmez bıraktım canım. Çünkü aynı anda çokça tedavi görüyodum. Anksiyete için hafif bir şey vermişti doktor, şimdi adını bile hatırlamıyorum ama en hafifiydi ve işe yaramıyordu tam arttıracaktık hamileymişim bıraktım. Onun dışında insülin direnci için glifor kullanıyordum yine öğrenince bıraktım. Bir de anksiyete bende kronik ürtiker yani kurdeşen yapıyordu onun için de antihistaminik kullanıyordum.. yine öğrenince bıraktım.. çünkü hepsi zararlı hamilelik için.. doktora kullanabilir miyim diye sormadım bile.. pat diye kestim attım.. doktorunuza danışın mutlaka.. kadın doğumcunuza da söyleyin anksiyeteniz olduğunu ona göre davransın.. en iyisini doktorlar bilir ama süreci kolaylaştırmak sizin elinizde.. ben hala sorunluyum umarım siz başarırsınız :)
 
Maşallah canm en azından baş edebilmissin ilacsiz. Ben 5 sene bir ilaç kullandm tam iyileştim içmeyim dedim kendi kendime bıraktım ama mahvetti beni 6 ay ilacsiz dayanabildim suan aynı ilaça tekrar başladım 2 haftadır. Daha iyiyim. Gebelikten ve emzirme den çok korkuyorum ben ilaçla bile tam rahat olamazken ilacsiz o dönemleri nasıl atlatacağm hiç bilmiyorum
 
valla çok zor geçiyor ama bir yandan da garip bir güç destek veriyor.. yani ben müthiş inançlı biri de değilim ama şöyle diyeyim diğer hamilelerin yaşadığı çoğu problemi yaşamadım.. Allah yardım etti.. İlaçsız olarak kaşıntılarım geçti.. Nasıl geçti hiç bilmiyorum :) insülin direnci de yok şuanda.. miras kalan anksiyete oldu.. yapıştı yakama gitmiyor.. ama bazı günler tek başına tüm gebelerin sorunlarını ekle çarp ikiyle.. öyle ataklar oluyor.. eşin destek olabilecek biriyse çok iyi gelebilir.. emzirme konusunda ben de yeni araştırıyorum eğer başedemezsen ilaca başlayıp emzirmeyi bıraktırıyorlarmış ama yeni doğum yapan ve senin gibi uzun yıllar tedavi gören arkadaşım bebeğim bana baktı ve güldü.. anksiyetem geçti diyor.. böyle duygusal yaklaşımlara çok inanasım gelmiyor ama öyle diyor.. belki sana iyi gelir.. :)
 
Ben çok yoğun yaşıyorum canım haftalarca deli gibi oluyorum yemek yiyemiyorum is guc yapamıyorum aksama kadar yatış pozisyonu müthiş bir kalp ağrısı bütün iliklerime kadar stresı hissediyorum öz bakım sıfır oluyor yani kendime bile yetemiyorm. Ben nasıl bir evin bir çocuğun ve esin sorumluluğunu alacağım bazen bu vicdan azabı beni öldürüyor bilmiyorum nevzat Tarhan hoca var ondan randevu aldım mayıs da inşallah bakalım yardimci olur bana çok ünlü bir prof. Bakalım nette iyi yorumlar var hakkında . İnşallah verdiğim paraya değer
 
anlayabiliyorum canım benim.. ben o kadar da olmadım hiçbir zaman.. belki olurdum ama bazı şeylere anlam yükleyip kafa dağıttım.. çok düşünmemek için çok çalıştım gece gündüz.. bir de tabi ohhh içtim içtim durdum kafa dağıttım geçti mi en azından rahatlattı mutlu etti mi.. valla etti.. yine özendirmek değil amacım yanlış anlaşılmasın ama bana iyi geldi.. pişman değilim... çok zor bir durum, ben bu kadarıyla bile baş edemiyorum.. allah kolaylık versin inşallah..
 
Canım benim öncelikle çok geçmiş olsun. Cahilligimi bagislayin ama anksiyete hastalığı tam olarak ne oluyo yani psikolojik bi hastalık mı? Ne gibi belirtileri oluyo yani? Bak bende normalde hiç bi hastalık yoktu 6 sene önce kızıma hamileyken çok zor bi hamilelik geçirdim insanlara takardim eşime takardim sürekli ağlama modundaydim dogurdum lohusaligim çok daha zor geçti 10 günlük çocuğa bagrilirmi ay kendimden utaniorum resmen söylerken bile ama ondan sonra duzelmeye basladim ya bu öyle bi sevgi ki evin içinde okadar mutliydumki kızımın gulusleri yeni hareketleri yeni kelimeleriyle Istanbulda olsam ne olcak Şırnak'ta olsam ne olcakti. Bak bende istanbulda doğdum büyüdüm evlendikten sonra başka bi ilde yasadim ailemi sewdiklerimi anılarımı Istanbulda biraktim eşim çok ilgisiz diyemem ama bir kere bile benimle doktora gelmemistir bir kere bile bebek için alisverise cikmamisizdir He hep yanımda oldu ağrım oldu ilgilendi ilgisiz diildi ama bu tarz seylerde çoğu erkegi yanında bulamiosun malesef.. o melek bi gelsin evine esin onu bi görsün ozaman aile olmanın ne demek olduğunu anlicaktir biraz sabret kuzum..
 
anksiyete=kaygı bozukluğu demek canım.. yani şöyle düşün mesela İstanbul'da olsam ne olur Şırnak diyorsun ya... Anksiyete bozukluğu olan biri şöyle düşünüyor.. 3 kişi gittik, babamız polis.. Orada ölürse ne olur? Şimdi komik değil mi bu? Komik.. Allahın işi yani belki az sonra hık dicek ölcek kocam.. Ama o iş öyle olmuyor ki.. Üstüne bir de anksiyetesi olan insan korktuğu şey olmuş gibi davranıyor. Yani şöyle: Gittim Şırnak'ta kocam öldü diye yaşamış ve olmuş gibi davranıp oturup ağlıyorum.. Bunun gibi bir sürü şey düşün.. Mesela şuanda bebeğim kilolu.. Doğumda kolu takılacak, ya da bir sürü kesi olacak doğuramicam diye acı çekiyorum. Ama bunlar ihtimal? Oysa anksiyetesi olan insan için bu gerçek.. Yaşanmış gibi.. bilmiyorum tam anlatabildim mi
 
Gerçekten çok güçlü ve iradeli bir annesin masallah sana o ilaçları öyle pat diye bırakmak kolay değildir
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…