Anksiyete mi bu?

e canım benım su yasadıklarını ben yasasam degıl panık atak sızofren bıle olurdum
az stres mı ? kolay seyler degıl , olur mu olur bence doktora danıs derım
arada yorumunu gordum
ben guclu kadın oldugunu dusunuyorum boyle agır hastalık durumlarını yasayan veya en yakınında tanık olan kısıler herkes kaldıramaz zor durumlar zor anlar ve bızde ınsanız tamamen duygudan hıslerden olusuyoruz
allahım sıfa versın tum hastalara tez zamanda ...
baban ıcınde allah rahmet eylesın
 
Babana Allahtan rahmet dilerim. Ablan için de acil şifalar dilerim.
Babacığını kaybetmiş olma durumunla hala başa çıkmaya çalıştığını biliyorum.Çok şeyler yaşayıp, geçirmişsin. Etkilenmen, kaygılı olman normal canım.
Destek alman seni rahatlacaktır. Anksiyete mi değil mi bilemem ama, evhamını anlayabiliyorum. Dilerim problemin çözüme kavuşur ve rahatlarsın.
Seninle empati kurabiliyorum. Sevdiklerinle daha çok vakit geçirmeye çalış. Mümkün olduğunca kötü çağrışmalar yapma içinde 🙏
 
Izzet gullu yu bir arastirmani tavsiye ederim
Kitap video vs
Guclu olmak zorunda degilsin guclu gorunmek zorunda da degilsin
Duygularina izin ver
Aciysa aci stresse stres
Ustesinden gelecegim deyip inkar ettikce o duygulari beslersin.
Sanirim anksiyete ataklar halinde gelen birsey
Bana da ani bunalma yere goge sigamama hali geliyordu aniden
Ustune durdukca artiyor
Umursamamak ve gelip gecici oldugunu bilmek gerej
 
Anksiyete başlangıcı olabilir tabi kısa süreli kaygı bozukluğuda ama farkındaysanız olumlu/olumsuz haberi alana kadar normal hayatınızı aksatıyorsunuz bu sebeple başlangıç olabilir.
Benimde var kaygı bozukluğum. Kaç senedir olan bir şey. Sizin yaşadığınız sürecin birebir aynısını yaşadım sayılır ve hissettiklerinizi çok iyi anlayabiliyorum. Sürekli tedirgin korku hali bir acı çekme durumu oluyor. Sağlıklı düşünme yetisini kaybediyor insan. Önerim hafifte olsa bir tedavi çünkü bu durum ilerledikçe hayatınızım her alanında bu şekilde düşünmeye başlıyorsunuz ve bu da çok zorlaştırıyor. Yaptığınız hiç bir şey zevk alamaz hale geliyorsunuz. Allah yardım etsin.
 
KudrAlobar KudrAlobar canım senin ilk kez konu açtığını görüyorum. yaşadıklarından sonra travma sonrası stres bozukluğu ya da anksiyete yaşıyorsun bence, ki çok normal. Bence de bir psikoloğa görün, doğru teşhisi o koyacaktır zaten.

Hayat çok ilginç ya, geldi mi üst üste geliyor her şey, benimde son 3 yıldır aile sorunları, sağlık sorunları, boşanma, iş sorunları ve derken şimdi gene benim ve ailemin sağlık sorunları, üstüne babamın evde beni fazlalık görmeye başlaması ve daha yeni düzen kurmuşken tekrar tek başıma düzen kurmak için sıfırdan başlamam...

Sınavdan geçiyoruz ama maalesef kalıcı etkiler bırakıyor bizde...
 
Hep güçlü bir kadın olarak tanımlarım kendimi. Aman o da dert mi, biz bunu da atlatırız neler gördük be, hastalıkmış vururuz totosuna gider, maddi sıkıntıymış aşarız falan. Ama artık bedensel tepki vermeye başlayınca korktum açıkçası. Çok geciktirmeden bir doktor bulayım kendime.

Bunu yapmamak lazımmış, bilinçaltında kalıyor ve fiziksel tepki veriyormuş sonradan, birden patlama gibi senin yaşadığın da bu bence. Birikti birikti ve şimdi birden patlak verdi.
 
O kadar ust uste uzucu olaylar yasamıssınız ki normal bu hissettikleriniz. Haber beklerken kasıldıgınız ıcın de sonrasında gevsemeyle birlikte kemik agrısı yasıyorsunuz.

Bence gıdın psikologa rahatlarsınız.
Babanız ıcın basınız sagolsun, hastalıklar ıcın de Rabbım sifa versin ❤️
 
Birebir aynı duyguları yaşıyorum sizinle biri hastaneye sonuç gösterecek olsa yüreğim ağzımda bekliyorum kendim desen korkudan dr gidemiyorum. Sanırım destek almak gerekiyor çünkü ben kendi kendime aşamıyorum
 
Yanımda olna arkadaşlarım var. Haklarını ödeyemem, her derdimi dinler, koşturur yardım ederler ama yetmiyor sanırım. Profesyonel destek almam şart gibi.
Kuşum her zaman yanındayız, bunda da yanındayız. Ne gerekiyorsa yapacağız, ilaçsa ilaç moral motivasyonsa moral motivasyon. Sen neleri atlattın, bunu da gerekli desteği alaracak atlatacaksın, atlatacağız. Yalnız değilsin, hiçbir şeyi yalnız atlatmana da gerek yok :KK200:
 
Evet aslında kaygılarında çok çok haklısın..Çünkü sevdiklerin, seni ayakta tutanlar zor durumda ve aralarında en iyi sen duruyorsun..Bir de o yoğun merhametin baskın çıkınca herkese, her şeye sen yetişmek zorunda kalıyorsun..
Yapmasan olmuyor yapsan olmuyor..
Yine onların yanında ol ama kendine de artık bak ve sen bunun farkına varıp buraya yazmışsın madem..

Kendini de sev ve iyi bir psikolog ve psikiyatrist den destek almaya başla.
Çok gençsin. Daha senin bebelerin olacak onlarla ilgileneceksin🤲 :KK66:
Her şey aslında çok yeni.. 2 yıl olmuş daha .Benim geçen seneye kadar hatta daha geçen ay mutsuzluklarim oluyordu aniden bastıran ve sebepsiz..

İyi geldi valla, iyi ki yazmışım. En geç önümüzdeki haftaya bir doktor bulursam gideyim hemen. Kendimi toparlamam gerek.
 
Öncelikle Allah rahmet eylesin babanızın yeri cennet olsun inşallah. Her şey üst üste geldiği için bu şekilde bir kaygı bozukluğu yaşamanız çok doğal, bence de destek almalısınız, çünkü bu şekilde kendinize de zarar verirsiniz, hatta vücudunuz tepki vermeye başlamış bile. Allah korusun kanser denen illet de hepimizin vücudunda var ve böyle stres sıkıntı anlarını bekliyor ve tetikleniyor. Aşırı yorgunluk hali kemik ağrısı filan ihmal edilecek şeyler değil. En azından sizi tüm bu yaşadıklarınızın travmasını bir nebze olsun hafifletecek ve anksiyetenizin tetiklenmesini engelleyecek hafif bir doz ilaç desteği ve terapi ile rahatlayabileceğinizi düşünüyorum.
Ve en önemlisi siz de insansınız, süper bir kahraman olmanızı beklemiyor hiç kimse belki de herkese destek verebilmek için kendinizi bu kadar sıkmak yerine salmanız ve ağlamaksa ağlamak birkaç gün dağılmaksa dağılmak gerekiyordur.

Ah o güçlü olma halini bir aşabilsem. Kendimi bırakırsam bir daha toparlayamam gibi geliyor.
 
Babana Allahtan rahmet dilerim. Ablan için de acil şifalar dilerim.
Babacığını kaybetmiş olma durumunla hala başa çıkmaya çalıştığını biliyorum.Çok şeyler yaşayıp, geçirmişsin. Etkilenmen, kaygılı olman normal canım.
Destek alman seni rahatlacaktır. Anksiyete mi değil mi bilemem ama, evhamını anlayabiliyorum. Dilerim problemin çözüme kavuşur ve rahatlarsın.
Seninle empati kurabiliyorum. Sevdiklerinle daha çok vakit geçirmeye çalış. Mümkün olduğunca kötü çağrışmalar yapma içinde 🙏

Normal biliyorum ama düzelmem gerekiyor artık. Hadi hep birlikte beni düzeltelim.
 
KudrAlobar KudrAlobar canım senin ilk kez konu açtığını görüyorum. yaşadıklarından sonra travma sonrası stres bozukluğu ya da anksiyete yaşıyorsun bence, ki çok normal. Bence de bir psikoloğa görün, doğru teşhisi o koyacaktır zaten.

Hayat çok ilginç ya, geldi mi üst üste geliyor her şey, benimde son 3 yıldır aile sorunları, sağlık sorunları, boşanma, iş sorunları ve derken şimdi gene benim ve ailemin sağlık sorunları, üstüne babamın evde beni fazlalık görmeye başlaması ve daha yeni düzen kurmuşken tekrar tek başıma düzen kurmak için sıfırdan başlamam...

Sınavdan geçiyoruz ama maalesef kalıcı etkiler bırakıyor bizde...

Canım benim biliyorum senin de yaşadıklarını. Bir şekilde hayat akıp gidiyor da olan bize oluyor sanırım.
 
KudrAlobar KudrAlobar canım senin ilk kez konu açtığını görüyorum. yaşadıklarından sonra travma sonrası stres bozukluğu ya da anksiyete yaşıyorsun bence, ki çok normal. Bence de bir psikoloğa görün, doğru teşhisi o koyacaktır zaten.

Hayat çok ilginç ya, geldi mi üst üste geliyor her şey, benimde son 3 yıldır aile sorunları, sağlık sorunları, boşanma, iş sorunları ve derken şimdi gene benim ve ailemin sağlık sorunları, üstüne babamın evde beni fazlalık görmeye başlaması ve daha yeni düzen kurmuşken tekrar tek başıma düzen kurmak için sıfırdan başlamam...

Sınavdan geçiyoruz ama maalesef kalıcı etkiler bırakıyor bizde...

Canım benim biliyorum senin de yaşadıklarını. Bir şekilde hayat akıp gidiyor da olan bize oluyor sanırım.
 
Kuşum her zaman yanındayız, bunda da yanındayız. Ne gerekiyorsa yapacağız, ilaçsa ilaç moral motivasyonsa moral motivasyon. Sen neleri atlattın, bunu da gerekli desteği alaracak atlatacaksın, atlatacağız. Yalnız değilsin, hiçbir şeyi yalnız atlatmana da gerek yok :KK200:

Biliyorum kuşum. Dün akşam diyordum ya ne çektiniz beni diye. En büyük destekçilerimsiniz.
Geçen gün pisiş hasta olduğunda bile acayip panik yaptım. 🤣
 
Son düzenleme:
Hep güçlü bir kadın olarak tanımlarım kendimi. Aman o da dert mi, biz bunu da atlatırız neler gördük be, hastalıkmış vururuz totosuna gider, maddi sıkıntıymış aşarız falan. Ama artık bedensel tepki vermeye başlayınca korktum açıkçası. Çok geciktirmeden bir doktor bulayım kendime.
demekki o kadar da güçlü değilmişsin .
 
bende de anneme, eşime ablalarıma ve abime bir şey olacak korkusu var. ne yaparım diye düşünüp ağlıyorum durduk yere..
bende 27 yıllık hayatım da 9 yaşımda babam olmak üzere dayım, dedem, anneannem, babaannem ve son olarak kp kaybettim..
 
Back
X