Anksiyete ve gebelik

Emzirdim.
Doktorum hiç bir sıkıntı olmayacağını söyledi.
Olmadıda.
Ama kendisi kısa süre emdi çünkü çok oburix ti.
Sütüm yetmiodu ona.
Ama gelişimini olumlu etkilicek kadarını verdim şükür.
Bir arkadaşım bebeği 2 yaşına gelene kadar antidepresanla emzirdi.
Hatta bebeği premature doğmuştu
Şimdi büyüdü tabi hiç bir gelişim problemi yok şükür
Bunlari duymakta cok umut verici..
 
Geçmiş olsun canım.
Ben de yıllardır çok ağır anksiyete hastasıyım. Çok ağır ve yüksek doz ilaçlar kullandım. Evlendikten bir süre sonra bebek istemeye başladık. Önce planlı bir şekilde ilaçlarımı bıraktım. Bıraktıktan bir süre sonra da bebek için denemelere başladık. Fakat ben aşırı çok istiyordum bebeğim olmasını. Ve bir süre olmadı. Olmadıkça her şey daha kötü oldu. Bebeğim hiç olmayacak diye her gün ağlıyordum hatta geceleri uykudan ağlayarak uyanıyordum. 6 ay sonunda hamile kalabildim.
Hamileliğim gerçekten çok ama çok zor geçti. Gebelikle ilgili hiç bir sorunum olmamasına rağmen, hatta mide bulantısı kusma bile neredeyse hiç yaşamadım fakat çok zordu her şey. Yine her gün ağlıyordum, bebeğimle ilgili bir çok konuda endişeye kapılıyordum. Her kontrolden sonra bir şeyleri kafama takıyordum. Kendi doktorum yetmiyor, başka uzmanlara da gidiyordum. Bebeğimin sağlığından endişelendiğim için yine depresif, aşırı kaygılı, sürekli ağlayarak geçirdim.
Tabi gebelik mide bulantısından ibaret değil, çeşit çeşit zorlukları var. Midede reflüsü var, kilo alması var, çatlaklar var, eklem ağrıları var, kemik ağrıları var, hemoroidi, kabızlığı, nefes alamaması var, hormonlar yüzünden psikolojinin bozulması var... var Allah var yani.
Ve çok kısa süre önce doğum yaptım sonunda. Şuan lohusalık dönemimdeyim. Ve diyorum ki; hamilelik neymiş ki!!!
Şuan duygularım, psikolojim alt üst durumda. Ne yapacağımı bilmez haldeyim. Kaygılarım heralde 1000 katına falan çıktı. Anksiyeteliler için hem hamilelik hem lohusalık ciddi anlamda zorlayıcı bir dönem. Ama başa gelen çekiliyor bir şekilde.
Ben bebeğim olmasını çok fazla istediğim için hatta takıntı haline getirdiğim için cesaret edebildim. Ona rağmen şuan çok zorlanıyorum.
Elbette herkes aynı şeyleri yaşayacak diye bir şey yok. Belki eksik belki fazlasını yaşarsın.
Yaşını bilmiyorum ama zaman da geçip gidiyor. Gebelik de hemen ilk denemede olacak diye bir şey yok. Bunları düşünerek karar vermelisin. Eşin ne düşünüyor bu arada bebek konusunda?
 
Geçmiş olsun canım.
Ben de yıllardır çok ağır anksiyete hastasıyım. Çok ağır ve yüksek doz ilaçlar kullandım. Evlendikten bir süre sonra bebek istemeye başladık. Önce planlı bir şekilde ilaçlarımı bıraktım. Bıraktıktan bir süre sonra da bebek için denemelere başladık. Fakat ben aşırı çok istiyordum bebeğim olmasını. Ve bir süre olmadı. Olmadıkça her şey daha kötü oldu. Bebeğim hiç olmayacak diye her gün ağlıyordum hatta geceleri uykudan ağlayarak uyanıyordum. 6 ay sonunda hamile kalabildim.
Hamileliğim gerçekten çok ama çok zor geçti. Gebelikle ilgili hiç bir sorunum olmamasına rağmen, hatta mide bulantısı kusma bile neredeyse hiç yaşamadım fakat çok zordu her şey. Yine her gün ağlıyordum, bebeğimle ilgili bir çok konuda endişeye kapılıyordum. Her kontrolden sonra bir şeyleri kafama takıyordum. Kendi doktorum yetmiyor, başka uzmanlara da gidiyordum. Bebeğimin sağlığından endişelendiğim için yine depresif, aşırı kaygılı, sürekli ağlayarak geçirdim.
Tabi gebelik mide bulantısından ibaret değil, çeşit çeşit zorlukları var. Midede reflüsü var, kilo alması var, çatlaklar var, eklem ağrıları var, kemik ağrıları var, hemoroidi, kabızlığı, nefes alamaması var, hormonlar yüzünden psikolojinin bozulması var... var Allah var yani.
Ve çok kısa süre önce doğum yaptım sonunda. Şuan lohusalık dönemimdeyim. Ve diyorum ki; hamilelik neymiş ki!!!
Şuan duygularım, psikolojim alt üst durumda. Ne yapacağımı bilmez haldeyim. Kaygılarım heralde 1000 katına falan çıktı. Anksiyeteliler için hem hamilelik hem lohusalık ciddi anlamda zorlayıcı bir dönem. Ama başa gelen çekiliyor bir şekilde.
Ben bebeğim olmasını çok fazla istediğim için hatta takıntı haline getirdiğim için cesaret edebildim. Ona rağmen şuan çok zorlanıyorum.
Elbette herkes aynı şeyleri yaşayacak diye bir şey yok. Belki eksik belki fazlasını yaşarsın.
Yaşını bilmiyorum ama zaman da geçip gidiyor. Gebelik de hemen ilk denemede olacak diye bir şey yok. Bunları düşünerek karar vermelisin. Eşin ne düşünüyor bu arada bebek konusunda?
Esim ikinci cocuga cokta istekli degil.ben ihtiyac duyuyorum ama bilirsin hep kotu senaryolar var kafamda.33 yasindayim bu arada.oglumu 26 yasinda dunyaya getirmistim.allah sizede kuvvet versin.bebeginizin bakimiyla ugrastikca birazda yanliz kalabildiginiz zaman eminim cok daha iyi olursunuz.cocuk fikrini saplanti yaptim ben.belkide deniycez olmiycakolmiycak yada olmamasi hakkimizda hayirlisi bilemiyorum.tek duam allaha hayirlisi.
 
Esim ikinci cocuga cokta istekli degil.ben ihtiyac duyuyorum ama bilirsin hep kotu senaryolar var kafamda.33 yasindayim bu arada.oglumu 26 yasinda dunyaya getirmistim.allah sizede kuvvet versin.bebeginizin bakimiyla ugrastikca birazda yanliz kalabildiginiz zaman eminim cok daha iyi olursunuz.cocuk fikrini saplanti yaptim ben.belkide deniycez olmiycakolmiycak yada olmamasi hakkimizda hayirlisi bilemiyorum.tek duam allaha hayirlisi.
Sizde zorlu donemi gecmissiniz.ilac kullanmaniz gerekirse mutlaka dr.la gorusun.siz iyi olucaksiniz oncelik bu herzaman bunu unutmayin..bebeginizin size sizin saglikli dusunmeye ve iyi hisstmeye ihtiyaciniz var.cok sukur cokta iyiyiz aslinda. .sadece beynimizde olan birtakim dusunceler ya olursa ta boyleyse gibi bizi kandiriyor.
 
İcimi dokmek beni anlayan birileri olur belki diye yazmak istedim.anksiyete yuzunden gebelige cesaret edemiyorum.ilac kullanmadigim zaman gucumu yitiriyorum.icinizde bunu basarabilen varmi??gebe kalirsam nasil basederim ya daha kotu olursam bebegim etkilenirse ben ona bakamayacak kadar kotu olursam gibi dusuncelerle bogusuyorum..diger yandan buna cesaret edemezsem omur boyu beynim bana bunu sen yapamadin cunku sen hastasin diycek biliyorum..inanci olan biriyim cok sukur.bundada bir hayir vardir belki diyorum hep sukrediyorum her halim icin.ama yorgunum artik...cok duygusalim ani ofkem oluyor.uykularim gitti.surekli basim donuyor midem iyi degil.panik atagi yendim fakat anksiyete surekli tepemde.ayni durumda olan benzer seyler yasayan arkadaslar lutfen yazalim dertleselim.

Bazen akısına bırakmak iyidir. Ve genel olarak hastaliklarin ilacı pozitif olmak ve hayattan zevk almaktir.

Gokyuzune bakarken o maviligin icinde kaybolup heyecanlaniyorsan bu hayattan zevk almaktir. Olumsuzluklari birakip baska bir yonden bakin...

Kisa bir not: Plansiz olan tek şey bana gore hamilelik...
 
Esim ikinci cocuga cokta istekli degil.ben ihtiyac duyuyorum ama bilirsin hep kotu senaryolar var kafamda.33 yasindayim bu arada.oglumu 26 yasinda dunyaya getirmistim.allah sizede kuvvet versin.bebeginizin bakimiyla ugrastikca birazda yanliz kalabildiginiz zaman eminim cok daha iyi olursunuz.cocuk fikrini saplanti yaptim ben.belkide deniycez olmiycakolmiycak yada olmamasi hakkimizda hayirlisi bilemiyorum.tek duam allaha hayirlisi.
Çocuğunuz varmış zaten Allah bağışlasın. Ben de hamileliği falan anlatıyorum ayrıntılı ayrıntılı:)
Bir kere yaptıysanız bir daha yapabilirsiniz bence. Hem ikinci üçüncü hamilelikler daha kolay geçiyormuş. Eğer kesin yapacaksanız daha fazla beklemeyin bence, ne kadar geç yaşta o kadar zor. Hem çocuklar arasında yaş farkı da giderek büyüyor. İlaçları bırakıp hamileliğin belli bir döneminden sonra doktor kontrolünde tekrar başlayabilirsiniz çok ihtiyaç duyarsanız. Veya sadece terapi ile devam etmeyi deneyin. Allah hayırlısını versin inşallah.
 
Çocuğunuz varmış zaten Allah bağışlasın. Ben de hamileliği falan anlatıyorum ayrıntılı ayrıntılı:)
Bir kere yaptıysanız bir daha yapabilirsiniz bence. Hem ikinci üçüncü hamilelikler daha kolay geçiyormuş. Eğer kesin yapacaksanız daha fazla beklemeyin bence, ne kadar geç yaşta o kadar zor. Hem çocuklar arasında yaş farkı da giderek büyüyor. İlaçları bırakıp hamileliğin belli bir döneminden sonra doktor kontrolünde tekrar başlayabilirsiniz çok ihtiyaç duyarsanız. Veya sadece terapi ile devam etmeyi deneyin. Allah hayırlısını versin inşallah.
Amin hepimiz icin..bir an cok iyiyim biran kotu.bir cok saglikli hissediyorum herseye gucum var diyorum sonra bir korku bir kaygi basiyor...saglik en buyuk zenginlik.bizlerin durumuda sadece bizlerin anlayabildigi birsey..arada ya aklimi yitirirsem gibi korkularim oluyor.halbuki aklini yitircek insan bunu dusunmez farkinda bile olmaz.ilactan ziyade terapi bizlerin isigi aslinda ama fiyatlar cok ucuk malesef..biryerde zengin hastaligi denmisti bu hastaliga dogru gibi.kendi kendimizin dr.u olmaya calisicaz.ben az dozlu bir ilacla gayet iyiydim.dr.burdan anla cok sikintin yok hafif bir dozla priblemin kalmiyor demisti.boyle dusununce seviniyorum sukrediyorum hep.allah beterinden korusun evlatlarimiz icin saglam durmaliyiz iyi olmaliyiz
 
Amin hepimiz icin..bir an cok iyiyim biran kotu.bir cok saglikli hissediyorum herseye gucum var diyorum sonra bir korku bir kaygi basiyor...saglik en buyuk zenginlik.bizlerin durumuda sadece bizlerin anlayabildigi birsey..arada ya aklimi yitirirsem gibi korkularim oluyor.halbuki aklini yitircek insan bunu dusunmez farkinda bile olmaz.ilactan ziyade terapi bizlerin isigi aslinda ama fiyatlar cok ucuk malesef..biryerde zengin hastaligi denmisti bu hastaliga dogru gibi.kendi kendimizin dr.u olmaya calisicaz.ben az dozlu bir ilacla gayet iyiydim.dr.burdan anla cok sikintin yok hafif bir dozla priblemin kalmiyor demisti.boyle dusununce seviniyorum sukrediyorum hep.allah beterinden korusun evlatlarimiz icin saglam durmaliyiz iyi olmaliyiz
Bilin ki yalnız değilsiniz. Aynı şeyleri yaşayan bir çok insan var. Ben de dahil. Harfiyen hem de. Bir an bir cesaret, bir huzur, mutluluk, kendime aşırı güven geliyor. Bir an dipteyim. Bu kadar dalgalanma nasıl olur şaşıyorum. İyi zamanlarımda kendime diyorum ki kaygılarım başlarsa bunları bunları düşüneceğim, şunları aklıma getireceğim.. falan, fakat o kaygı bastırınca hiçbir şey işe yaramıyor. Dua ediyorum yok, başka şeylere odaklanmaya çalışıyorum yok, o olumlu düşünceleri getirmeye çalışıyorum yok. O an hiçbiri işe yaramıyor.
Aklımı yitireceğim benim de aklıma geliyor bazen. Doktorum bu yaştan sonra aklını yitirmezsin korkma demişti. Terapiye gelince, gerçekten çok pahalı. Ben çok para bayıldım. Ama sonuç alamadım malesef.
 
Bilin ki yalnız değilsiniz. Aynı şeyleri yaşayan bir çok insan var. Ben de dahil. Harfiyen hem de. Bir an bir cesaret, bir huzur, mutluluk, kendime aşırı güven geliyor. Bir an dipteyim. Bu kadar dalgalanma nasıl olur şaşıyorum. İyi zamanlarımda kendime diyorum ki kaygılarım başlarsa bunları bunları düşüneceğim, şunları aklıma getireceğim.. falan, fakat o kaygı bastırınca hiçbir şey işe yaramıyor. Dua ediyorum yok, başka şeylere odaklanmaya çalışıyorum yok, o olumlu düşünceleri getirmeye çalışıyorum yok. O an hiçbiri işe yaramıyor.
Aklımı yitireceğim benim de aklıma geliyor bazen. Doktorum bu yaştan sonra aklını yitirmezsin korkma demişti. Terapiye gelince, gerçekten çok pahalı. Ben çok para bayıldım. Ama sonuç alamadım malesef.
Cok yorucu yoruldum..yanliz degiliz evet buraya yazdikca bunu dahada iyi anladim.allah hepimizi kurtarsin bundan.gorunuste saglikliyiz hayatlarimizda yolunda ama beynimizde baska sesler..ic sikintisi korkular aglama nobetleri.bu mubarek gecede sifa versin rabbim hepimize..tekrar anne olma istegiyle doluyum.ama ya daha kotu olursam korkusu cok.guvenemiyorum kendime.benim cok cevrem akrabam yok.oglumda yanliz olsun istemiyorum.ama cesarette edemiyorum.once benim sagligim ama ilaca baslayip cocuk fikrinden vazgecersemde hayat boyu basaramadin diye kendimi sucliycam onuda biliyorum.herseyin hayirlisini istiyorum.korunmayi biraksam hamile kalamasam boyle uzulmem.denedim deneyebildim derim.ama bu hastaligin bana engel olmasina cok uzuluyorum.nasip hayirlisi sabir diyorum.sizede coookm tesekkur ederim
 
Cok yorucu yoruldum..yanliz degiliz evet buraya yazdikca bunu dahada iyi anladim.allah hepimizi kurtarsin bundan.gorunuste saglikliyiz hayatlarimizda yolunda ama beynimizde baska sesler..ic sikintisi korkular aglama nobetleri.bu mubarek gecede sifa versin rabbim hepimize..tekrar anne olma istegiyle doluyum.ama ya daha kotu olursam korkusu cok.guvenemiyorum kendime.benim cok cevrem akrabam yok.oglumda yanliz olsun istemiyorum.ama cesarette edemiyorum.once benim sagligim ama ilaca baslayip cocuk fikrinden vazgecersemde hayat boyu basaramadin diye kendimi sucliycam onuda biliyorum.herseyin hayirlisini istiyorum.korunmayi biraksam hamile kalamasam boyle uzulmem.denedim deneyebildim derim.ama bu hastaligin bana engel olmasina cok uzuluyorum.nasip hayirlisi sabir diyorum.sizede coookm tesekkur ederim
Rica ederim, ne demek.
Amin inşallah Allah'ım hepimize şifa versin. En zoru psikolojik rahatsızlıklar. Hem tedavisi zor, hem de bir çok fiziksel hastalığa da kapı açıyorlar aynı zamanda. Hakkınızda hayırlısı neyse o olsun.
 
Yalnız değilsiniz bende varım malesef yazdıklarınızın hemen hepsini bende yaşıyorum bu yüzden tek tek yazmadım .☝️
 
Yalnız değilsiniz bende varım malesef yazdıklarınızın hemen hepsini bende yaşıyorum bu yüzden tek tek yazmadım .☝️
Siz neler yaşıyorsunuz ilaç kullanıyor musunuz biraz birbirimize destek olsak ben de fena olucam korkusu deliricem korkusu bunlar gelince hiçbir is yapmak istemiyorum ilaç da kullanıyorum ne zaman fayda eder bilemiyorum
 
Hamilelikte hiç sıkıntı yaşamadım gibi bişey diyebilirim ama doğumdan sonrası doğru dürust düzelmedim diyebilirim ilaç da kullanıyorum suan başka bir ilaca geçtik ne zaman etki eder bilemiyorum ya delirirsem artık bundan sonraki hayatımı aileme bağımlı yaşarsam yavruma bakamazsam bu sefer bunları düşününce ağlıyorum hiç bi iş yapmak istemiyorum yogun korku geliyor gelince de annemlere kaçıyorum annemler de çok üzülüyor durumuma eşim de evde huzur kalmadı diyor destek olalım birbirimize burdan lütfen kimse anlamıyor bizi babama diyorum anlamiyorsun baba engel olamıyorum beynimdekilere
 
Bana da dr anksiyete tanısı koymuştu 3 yıl önce ilaç verdi ve içmedim bir yere gitmeye korkardım birşey olacak diye oğluma birşey olsa iğne yaptırsan ölür ölür dirilirdim ama yine de çok ilerlemesine izin vermedim hamile kaldım yaşamadığım herşeyi hamileliğimde yaşadım iki üç kez bebeğim ve ben ölümden döndük ama hiç korkmadım kendime şaştım hep bu süreçte neyse ki geçti gitti o günler bazenn çarpıntım oluyor ama oda geçiyor minumuma indirgeyebiliyorum bu durumumu çok şükür inş sizde atlatırsınız.
 
Back
X