Örnek verdiginiz üyenin cümlesini kendinize referans gösteriyorsunuz çünkü siz de kendi mutsuzlugunuz ile cocugunuzun mutlu olabilecegine inanıyorsunuz.
Kocasından dayak yiyen kadın da "cocuklarımı dövmüyor o yüzden kalayım" veya direkt aldatılmış bir kadın "ne de olsa cocuklarımı aldatmadı, eşim yalnızca bana ihanet etmiş oldu" deyip hayatına sorunsuz(!) devam edebilmeli o halde?..
Siz kendi basiretsizliginizi, fedakarlık adı altında cocuklara yüklüyorsunuz.
Bu, sorumlulugu üstlenememenin ötesinde, çocuklarınıza da ödettiginiz agır bir bedel.
Son olarak, "medeni" hukukta boşanma diye bir şey oldugunu, ayrılmanın annelik veya babalıktan istifa etmek anlamına gelmedigini hatırlatırım.