24yaşında, yaklaşık iki yıldır sağlam bir kurumda bir işe , farklı bir ilde aileden ayrı bir hayata sahibim. Evet yaşımın büyük olmadığının farkındayım. 27 - 28 den önce evlilik de düşünmüyordum ama hayat planlardan farklı işliyor biliyorsunuz ki.
Zamanında ailemle ilgili çok sorun yaşadım, kendim gidip mecburen ayrı bir hayat kurmak zorunda kaldım kimse yanimda yoktu.
Neyse bir süredir görüştüğüm biri var, dün annemle tanistirdim sohbet iyi hoş normaldi. Gayet iyi anlastilar ama gider gitmez demedigini bırakmadi arkasindan. Benden 7yas büyük , benden daha iyi bir statüsü var, okuyan, araştıran kendini geliştiren biri. "Moruk"tan tutun da memleketinden, siyasi fikrinden yola çıkarak etmediği laf kalmadı. Hayır savunduğu tam bir fikri bile yok annemin. Karsı fikirde olmak icin elinden geleni yapiyor cocuk gibi. O kesin malum partili o zaman ben zıttını soyleyeyim o neyse ben karşıt olayım deyip durdu. Çocuk çikolata getirmiş, açtık elimizden aliyor okutmuslardir yarın annesi gelirse ellerine tutusturayım dedi. Dayım da vardi evde kuzenimde. Onlar annem kadar nefret etmedi, karar senin evet yaş farkı varmış aranizda ama size kalmış dediler.
Babaannemle dedeme anlattım, onlar bile hayırlisi olsun kizim evlenecek sensin arkandayız dediler. Peki annem neden boyle, neden hicbir şey anlatamıyorum, böyle çıkışınca da arsız ben oluyorum. Hemen ailesini baskasina tercih eden hayırsız evlat oluyorum. Neden bu şekilde davranipta beni irrite ediyor, anne ahı da almak istemiyorum ama daha ne yapayim, konuşuyorum yok anlasilamiyorum. Nasıl bir yol izlemeliyim sizce? Annem demişti, istememişti demek istemiyorum ileride çünkü daha tanımadan yaftalara başlamıştı.
Zamanında ailemle ilgili çok sorun yaşadım, kendim gidip mecburen ayrı bir hayat kurmak zorunda kaldım kimse yanimda yoktu.
Neyse bir süredir görüştüğüm biri var, dün annemle tanistirdim sohbet iyi hoş normaldi. Gayet iyi anlastilar ama gider gitmez demedigini bırakmadi arkasindan. Benden 7yas büyük , benden daha iyi bir statüsü var, okuyan, araştıran kendini geliştiren biri. "Moruk"tan tutun da memleketinden, siyasi fikrinden yola çıkarak etmediği laf kalmadı. Hayır savunduğu tam bir fikri bile yok annemin. Karsı fikirde olmak icin elinden geleni yapiyor cocuk gibi. O kesin malum partili o zaman ben zıttını soyleyeyim o neyse ben karşıt olayım deyip durdu. Çocuk çikolata getirmiş, açtık elimizden aliyor okutmuslardir yarın annesi gelirse ellerine tutusturayım dedi. Dayım da vardi evde kuzenimde. Onlar annem kadar nefret etmedi, karar senin evet yaş farkı varmış aranizda ama size kalmış dediler.
Babaannemle dedeme anlattım, onlar bile hayırlisi olsun kizim evlenecek sensin arkandayız dediler. Peki annem neden boyle, neden hicbir şey anlatamıyorum, böyle çıkışınca da arsız ben oluyorum. Hemen ailesini baskasina tercih eden hayırsız evlat oluyorum. Neden bu şekilde davranipta beni irrite ediyor, anne ahı da almak istemiyorum ama daha ne yapayim, konuşuyorum yok anlasilamiyorum. Nasıl bir yol izlemeliyim sizce? Annem demişti, istememişti demek istemiyorum ileride çünkü daha tanımadan yaftalara başlamıştı.
Son düzenleme: