İyi akşamlar. Direk konuya giriyorum. Ailemden ayrı farklı bi şehirde yaşıyorum. burda düzenli bi işim var yaklaşık 1.5 yıldır bu şehirdeyim. apart tarzı bir yerde kalıyorum, bi süre kalıp sonra kendi düzenlediğim eve geçmekti amacım. ama burda arkadaşlarım var anlaşıyoruz vakit geçiriyorum zaten yalnızım bi de evde bi başıma kalarak katlanılmaz hale getirmeyeyim dedim, zaten eninde sonunda cıkıcam.
Neyse apart dememe rağmen oldukça büyük bi ev burası herkesin kendi odası var, salon mutfak ortak alan. yani anlaşıp ev tutmuş arkadaşlar gibiyiz. lise son sınıf öğrencisi de bi arkadaşım var. kız kardeşimle yaşıt oluşu, geçen yıldan bi takım sorun olması ve bunu onunla beraber atlatmış olmamız vs bizim daha samimi olmamıza önayak oldu. ağdamıza kadar beraber yaptığımız hatta tek samimi arkadaşım o. işyerimde de sayılı arkadaşım var. her neyse son zamanlarda bi değişiklikler olmaya basladı bunda, onu bırakıp onunla konuşmalar, aslında masum gibi görünüp masum olduğu iddia edip aynı şeyi yapmaya devam etmeler. tüm uyarılarıma rağmen. Dersane hocasını ayartıp kafe sahiplerine gözünü dikmeler, adamlara bulaşmalar. kesinlikle karşıyım böyle olaylara ama resmen normalleşmeye başladı gözümde sayesinde. bak bunları yapıyosun altından kalkamıcaksın kendine gel ben sana uyarımı yapıyorum vs telkinlerimin hiçbiri kãr etmiyordu. tamam ben iletişimimi tamamen kesmeliydim ama o an öyle olmuyor olayın içindeyken objektif ba ka mı yor sun. yani ben bakamadım.
Şuan görüştüğüm bi erkek arkadaşım var, 1yıldır tanıyoruz birbirimizi. benim atandığım kuruma 5 ay önce de o atanmış o şekilde yollarımız kesişti. ben 23 o 30 yaşında, Son 2-3 haftadır da arkadaşlık değil de daha yoğun duygular hissettiğimizi dile getirdik karşılıklı olarak. Her neyse bu iyi anlaştığım dediğim kız da görüntü olarak 17 değil de benimle yaşıt duran, yaşından daha olgun fikirler öne süren biri. yani görünürde böyle. dün bi takım olaylar oldu. aparttan çıkan diğer kızla bunlar samimi olmuş ve birbirlerine özel hayatlarını falan anlatmışlar, neyse burası beni ırgalamaz ama ben kızın hakkında laf söyletmezken onu savunurken kalkmış 2günlük tanıdığına benim hakkımda ''onu alan olmaz cinsellikle ilgili hiçbişey bilmiyo onlardan bi yol olmaz'' tarzı oldukça saçma şeyler söylemiş. Sana özel hayatımı anlatma gereği neden duyayım ki? Şok oldum. Bi insanın ruhu bile malum sıfattan olabilir mi? bana görüşmüyorum dediği halde sakıncalı insanlarla görüşmeye devam etmeler. arkadaşım hakkında çok tipsiz, siz olmazsınız sana yakışmıyo senin iyiliğini düşünüyorum bence anlaşamıyosunuz deyip ona gidip seni sürekli övüyorum demeler. onun bana duygularını bildiği halde. 5 ay öncesinden de ona seninle iyi anlaşabiliriz aslında gibi söylemlerde bulunmalar. Tabi ki suç sende, sizde ne işinizi olur elin ergeniyle, nasıl göremezsin bunca şeyi diyeceksiniz bi çoğunuz ama benim onunla yaşıt kız kardeşim var ve ben böyle şeyler görmedim. nasıl kondurabilirdim? annesi de bana msj attı bence yüz yüze konuşmalıydınız diye, ki ona her şeyde destek veren yanlışlarını söylemeyen bi anne. sen istediğini yaşa olmadı diktiririz diyen bi anneymiş ki bu konuşmaları da bugün öğrendim, ben bunlara ne söyleyebilirim ki ? Bana erkek arkadaşım hakkında olumsuz fikirler beyan ederken meğersem onun için süslenip aslında benden hoşlanıyor ama ilk ona ilgi duydu ne demektir ya? onunla cinsellik düsünmek nedir, benimle cinsellik konuşamadığını diğer kız arkadaşa söylemesindeki amaç nedir acaba? zoruma giden fırsatını bulduğunda arkamdan iş çevirecek potansiyeldeki birini kendimce koruyup kollamaya calışmış olmam. .
İnsan kendi yapmayacağı şeyleri karşısındakine de hemen konduramaz bu düşünceyi savunduğumdan kendimi daha fazla aptal yerine konmuş gibi hissetmek istemiyorum. Ama cıkıp saldırmamak için de zor tutuyorum kendimi. Sinirime hakim mi olmalıyım, yoksa kısasa kısas mı demekten alıkoyamıyorum kendimi. Düzenimi bozmak, burdan gitmekte istemiyorum.
Not: Kibarca yapılacak tüm eleştirilere açığım.
