Hareket yeteneğinde kayıp ve tembellik var mı? İştahsızlık gibi ya da? Bildiğim kadarıyla konusmaması iyi bir sey degil, hastalıgın ileri evrelerindeki belirtilerden biri.
Gunluk 1 saat falan disarida yuruyus yapiyor tek basina. Istahi da oldukca iyi ama hayata karsi bir bosvermisligi var.
hiç mi konumuyor? konuşmuyor mu konuşamıyor mu? konuşmamaya ne zaman başladı, belli bir olayın üzerine mi? bir de 65 yaş üzerinde mi?
Konusmuyor, soru sordugumuzda sesini duyabiliyoruz. Onda da ne sorsak bilmiyorum diye kestirip atiyor hemen. Birkac aydir boyle.
65 yasinda.
özellikle önceden mesleki anlamda ya da sosyal olarak çok aktif kişiler, bilişsel olarak gerilemeye başladıklarında ve bunun farkında vardıklarında depresyona giriyorlar. ben nöropsikologum, hastaların çok büyük bölümünde bunu gözlemliyorduk. zaten ya kabullenememe ya da depresyon oluyor çoğunluğun durumu. 65 yaş üzeriyse geriyatrik depresyon skalasına göre değerlendirilmeli, uygun tedaviye başlanabilir buna göre eğer mümkünse.
Demanstan oturu ilac tedavisine basladi. Bundan ayri olarak psikiyatrik tedaviyi mi tavsiye ediyorsunuz yani?
Evet, durumunun farkinda da yasm coskusunu icinde bitirmis gibi.
Ne tavsiye edersiniz? Yorumlariniza cok ihtiyacim var.
nöroloji muayenesine girmiştir muhakkak, demans tanısı olduğuna göre. mümkünse nöropsikolojik değerlendirme de yapılsın eğer halihazırda yapılmadıysa. hiç olmadı psikiyatristle görüşülmeli diyorum.
Benimki de öyleydi, olabildiğince gizlemeye çalışıyorlar sanırım mahcup duruma düşmemek için, utandıkları için. Depresif bir hali var anladığım kadarıyla, belki depresyon geçiriyor da olabilir. Annem de o aşamada antidepresan kullanıp neşelenmişti. Başka uzman görüşleri almanızı tavsiye ederim. Geçmiş olsun ikinize de.Norolojik muayene olduktan sonra ama sonucunu daha almamisken psikiyatriste goturduk ve herhangi bir sorun gormedigini soyledi psikiyatrist. Hatta annemin evdeki halini anlattigimda bana celistigini soyledi ve 10 gun sonra tekrar gelin dedi. Gittik, antidrpresan verdi 1 aylik sadece. Bir de evdeki annemle disaridaki annem 2 farkli kisilik sanki.
Benimki de öyleydi, olabildiğince gizlemeye çalışıyorlar sanırım mahcup duruma düşmemek için, utandıkları için. Depresif bir hali var anladığım kadarıyla, belki depresyon geçiriyor da olabilir. Annem de o aşamada antidepresan kullanıp neşelenmişti. Başka uzman görüşleri almanızı tavsiye ederim. Geçmiş olsun ikinize de.
Nasil oluyor peki? Hem demans olup hem de bazi seyleri saklayabilecek yetkinlige sahip mi bu insanlar?
Cok tesekkur ederim. Size de gecmis olsun. Anneniz simdi nasil?
Neşeli bu ara, konuşunca biz a desek o b diyor ama neşeli ve konuşkan. Sıcak çikolata içiriyor babam sık sık (o ozon kapsüllerinin ürünü), o da baya mutluluk veriyor. Düşüp elini kırmış neyse ki kendi fark etmemiş bile. 1 ay alçıda kaldı babam çıkarttırdı şimdi hiç ağrısı sızısı yokmuş. Ben başka şehirdeyim de. Görüntülü aradım sadece. Dediğim gibi konuşkan ve neşeli. Tvlerde mi duyuyorsa artık “ben hiç dışarı çıkmıyorum, sen de çıkma” dedi bana birkaç kez.
Demans özellikle nöbetler halinde giden bir hastalık. Tek başına yürüyüşe çıkabiliyor demişsin. Benimkinin daha ilk belirtileri kaybolmasıydı. Demansta çalışacak işe gidecek kadar iyi olup gün içerisinde ara ara gidebilir hafızası.
Bir bilekliğe adını sizin telefon numaranızı falan yazdırsanız iyi olur aslında. Ne olur ne olmaz şaşırabilir etrafını, kaybolabilir. İlerlemesi durumunda çok sık rastlanan bir durum bu maalesef.
Hastalığının farkında mı annen? Belki ondan sessiz sakinleşmiş olabilir. Benimki bazen farkına varıp “ben niye böyle oldum, hiç böyle olmak istemiyorum” diye ağlıyor. Beni mahveden bu farkındalığı oluyor zaten.
Neşeli bu ara, konuşunca biz a desek o b diyor ama neşeli ve konuşkan. Sıcak çikolata içiriyor babam sık sık (o ozon kapsüllerinin ürünü), o da baya mutluluk veriyor. Düşüp elini kırmış neyse ki kendi fark etmemiş bile. 1 ay alçıda kaldı babam çıkarttırdı şimdi hiç ağrısı sızısı yokmuş. Ben başka şehirdeyim de. Görüntülü aradım sadece. Dediğim gibi konuşkan ve neşeli. Tvlerde mi duyuyorsa artık “ben hiç dışarı çıkmıyorum, sen de çıkma” dedi bana birkaç kez.
Demans özellikle nöbetler halinde giden bir hastalık. Tek başına yürüyüşe çıkabiliyor demişsin. Benimkinin daha ilk belirtileri kaybolmasıydı. Demansta çalışacak işe gidecek kadar iyi olup gün içerisinde ara ara gidebilir hafızası.
Bir bilekliğe adını sizin telefon numaranızı falan yazdırsanız iyi olur aslında. Ne olur ne olmaz şaşırabilir etrafını, kaybolabilir. İlerlemesi durumunda çok sık rastlanan bir durum bu maalesef.
Hastalığının farkında mı annen? Belki ondan sessiz sakinleşmiş olabilir. Benimki bazen farkına varıp “ben niye böyle oldum, hiç böyle olmak istemiyorum” diye ağlıyor. Beni mahveden bu farkındalığı oluyor zaten.
kişiden kişiye değişiyor
kp im bir gün kayboldu
doktor doktor gezdi
sonuçta depresyon dediler hatta psikolojik testte eşim de yanındaymış 100 den geriye 7 şer 7 şer saydırmış
eşim benden hızlı sayıyordu dedi
haziran da böyle olan kp Eylül de bezli bir konuma gelmişti alzheimer teşhisi aldı
anneniz konuşma yetisini kaybetmedi ise konuşturun tv de ilgisini çekecek program açın sonra onunla ilgili muhabbet edin
mesela hatalı cevap vereceği bilincinde olunca iki üç kelime ile kapatıyorlar konuyu o nedenle ilgili olduğu bildiği şeylerden konuşun
eskiyi daha iyi hatırlıyorlar eskileri anlattırın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?