21 Aralık günü annanem dünyaya gözlerini yumdu malesef...
Çok çalkantılı bir dönemdi. Kalbim hala çok acıyor, bir tuğla koymuşlar içine, ne kaldırabiliyorum ne hafifletebiliyorum. Kahroluyorum kısaca.
Annanem'in 3 kız çocuğu vardı, hayatında 7 sefer doğum yapmış. Hep bebeklerini (ölen 4 diğer çocuğunu) 1 - 1,5 yaşlarındayken beşikte son nefeslerine yetişerek kaybetmiş. Rahmetli Annanem hep "nazardan gitti yavrucaklarım, çok güzeldi hepsi" derdi. İnşallah ahirette şefaatçi olur evlatları...
Annanem hayat dolu bir insandı, fakat hayatının son günlerinde "hayattan kopartıldı"!
Çok şey yapmaya uğraştım, çok çabaladım hem ben hem eşim.
Annanem bakım evinde bırakıldı! İnanabiliyor musunuz? 3 Kız evladı varken bakım evine bırakıldı! Sonra da bir gece fenalaşıp, oradan çıkarılamayacağından ümidi kesince, kendini salıp devlet hastanesine kaldırıldı. Daha da gözlerini açamadı hayata. 1 hafta özel hastanede yoğun bakımda kaldıktan sonra da hayata gözlerini yumdu...
Nasıl gider bu acı? Affedemiyorum teyzelerimi, affedemiyorum kuzenlerimi...
Geçen gün en sevdiğim kuzenim yazmış "son zamanlarda birbirimizin yanında olamasak da iyi bir abla iyi bir kuzen iyi bir insandın hep benim için, anneliğin hepsinden güzeldir eminim, anneler günün kutlu olsun"
İçim cız ediyor, annanem sağ olup görseydi bu halimizi kahrolurdu.
Eminim kemikleri sızım sızım sızlıyordur... Rabbim yerinde dinlendirsin onu.
Fakat affedemiyorum, ne kendimi ne de bu konuda elimizi kolumuzu bağlayanları...




Çok çalkantılı bir dönemdi. Kalbim hala çok acıyor, bir tuğla koymuşlar içine, ne kaldırabiliyorum ne hafifletebiliyorum. Kahroluyorum kısaca.
Annanem'in 3 kız çocuğu vardı, hayatında 7 sefer doğum yapmış. Hep bebeklerini (ölen 4 diğer çocuğunu) 1 - 1,5 yaşlarındayken beşikte son nefeslerine yetişerek kaybetmiş. Rahmetli Annanem hep "nazardan gitti yavrucaklarım, çok güzeldi hepsi" derdi. İnşallah ahirette şefaatçi olur evlatları...
Annanem hayat dolu bir insandı, fakat hayatının son günlerinde "hayattan kopartıldı"!
Çok şey yapmaya uğraştım, çok çabaladım hem ben hem eşim.
Annanem bakım evinde bırakıldı! İnanabiliyor musunuz? 3 Kız evladı varken bakım evine bırakıldı! Sonra da bir gece fenalaşıp, oradan çıkarılamayacağından ümidi kesince, kendini salıp devlet hastanesine kaldırıldı. Daha da gözlerini açamadı hayata. 1 hafta özel hastanede yoğun bakımda kaldıktan sonra da hayata gözlerini yumdu...
Nasıl gider bu acı? Affedemiyorum teyzelerimi, affedemiyorum kuzenlerimi...
Geçen gün en sevdiğim kuzenim yazmış "son zamanlarda birbirimizin yanında olamasak da iyi bir abla iyi bir kuzen iyi bir insandın hep benim için, anneliğin hepsinden güzeldir eminim, anneler günün kutlu olsun"
İçim cız ediyor, annanem sağ olup görseydi bu halimizi kahrolurdu.
Eminim kemikleri sızım sızım sızlıyordur... Rabbim yerinde dinlendirsin onu.
Fakat affedemiyorum, ne kendimi ne de bu konuda elimizi kolumuzu bağlayanları...



