Davranış Bozuklukları anne bağımlılığı - ayrılamama..lütfen yardım

DeSpOiNa · 10 Şubat 2014

merhaba arkadaşlar..3 yaş 3 aylık bir oğlum var..ileri derecede bana bağlandı..son 4-5 aydır böyle..evin içinde bile başka odada olsam gittim sanıyor..seslenince ses vermezsem dehşete kapılıyor resmen..ses verince orada olduğumu anlayınca sorun yok..tuvalete beraber gidiyoruz..onu birine (anneanne, babaanne. baba) bırakıp bakkala gitmeyi geçtim kapıyı açamıyorum..bazen acayip bunaltıyor bu insanı..ama hayatında onun yaşı açısından bazı önemli değişimler oldu..mesela ben çalışıyordum babaannesi bakıyordu. bazen benim annem izmirden geliyordu neyse babaanne hafta içleri biz çalıştığımız için bizde kalıp oğluma bakıyordu, rahatsızlandı ameliyat oldu, bakamayacağı için o gitti evden, ben işi bıraktım oğluma bakmaya başladım..kısa zaman sonra baba iş gereği istanbula gitti..biz ankarada ikimiz kaldık..izmire geldik 3-4 ay anneanneyede alıştı istediğim kadar bırakıp gezip işimi halledip eve geliyordum hiç sorun yoktu.. ankaraya döndük ikimiz kaldık..yani kasımdan beri falan herkes gidip sırf ikimiz kalınca başladı bu bağımlılık..şimdi ne babaanne ne baba nede anneanne ile bile kalmıyor ellerini bile tutmuyor çoğu zaman anne de anne..bu artık bence davranış bozukluğu olmaya başladı..huzurlu mutlu güleç bir çocuk..ne zamanki denemek için utku ben bir ekmek alıp geleyim anneannenle oynarsın sen diyorum mesela yüzünde bir korku panik asla izin vermiyor..ağlamaya başlıyor..beraber çıkasak sorun yok ama beni asla bırakmıyor..onu gitmekle gelmemekle vs asla tehdit etmedim..çok özen gösteriyorum korkutmamak için..ama üzülüyorum bu nereye varacak..benzer şeyler yaşayan varmı benimle paylaşırmısınız.. neler yaşadınız? neler yaptınız? çözdünüzmü? çözdüyseniz nasıl? şimdiden teşekkürler..

esrade · 10 Şubat 2014

DeSpOiNa .!.:
merhaba arkadaşlar..3 yaş 3 aylık bir oğlum var..ileri derecede bana bağlandı..son 4-5 aydır böyle..evin içinde bile başka odada olsam gittim sanıyor..seslenince ses vermezsem dehşete kapılıyor resmen..ses verince orada olduğumu anlayınca sorun yok..tuvalete beraber gidiyoruz..onu birine (anneanne, babaanne. baba) bırakıp bakkala gitmeyi geçtim kapıyı açamıyorum..bazen acayip bunaltıyor bu insanı..ama hayatında onun yaşı açısından bazı önemli değişimler oldu..mesela ben çalışıyordum babaannesi bakıyordu. bazen benim annem izmirden geliyordu neyse babaanne hafta içleri biz çalıştığımız için bizde kalıp oğluma bakıyordu, rahatsızlandı ameliyat oldu, bakamayacağı için o gitti evden, ben işi bıraktım oğluma bakmaya başladım..kısa zaman sonra baba iş gereği istanbula gitti..biz ankarada ikimiz kaldık..izmire geldik 3-4 ay anneanneyede alıştı istediğim kadar bırakıp gezip işimi halledip eve geliyordum hiç sorun yoktu.. ankaraya döndük ikimiz kaldık..yani kasımdan beri falan herkes gidip sırf ikimiz kalınca başladı bu bağımlılık..şimdi ne babaanne ne baba nede anneanne ile bile kalmıyor ellerini bile tutmuyor çoğu zaman anne de anne..bu artık bence davranış bozukluğu olmaya başladı..huzurlu mutlu güleç bir çocuk..ne zamanki denemek için utku ben bir ekmek alıp geleyim anneannenle oynarsın sen diyorum mesela yüzünde bir korku panik asla izin vermiyor..ağlamaya başlıyor..beraber çıkasak sorun yok ama beni asla bırakmıyor..onu gitmekle gelmemekle vs asla tehdit etmedim..çok özen gösteriyorum korkutmamak için..ama üzülüyorum bu nereye varacak..benzer şeyler yaşayan varmı benimle paylaşırmısınız.. neler yaşadınız? neler yaptınız? çözdünüzmü? çözdüyseniz nasıl? şimdiden teşekkürler..

mrb aynı durum bu aralar bizdede mevcut malesef.. ben çalışıyorum sanırım o yüzden özlüyor bırakmak istemiyor işe zor kaçıyorum çok ağlıyor kızım 29 aylık bu arada.

DeSpOiNa · 12 Şubat 2014

esrade .!.:
mrb aynı durum bu aralar bizdede mevcut malesef.. ben çalışıyorum sanırım o yüzden özlüyor bırakmak istemiyor işe zor kaçıyorum çok ağlıyor kızım 29 aylık bu arada.

valla ben oğlum 6 aylıkken işe geri döndüm belki aklı erdiği zamanlardada benim hep işe gidip akşam gelmeme alıştırdı kendini ki hiç böyle sorun yaşamadım..sabahları gayet iyi uğurluyordu..bazen hiççç oralı olmuyordu bile ben giderken..dedim ya ne zaman sadece ikimiz kaldık evde o zaman başladı..sanırım yanından yakınından giden kişiler olunca benimde gidince gelmeyeceğimi falan düşünüyor..
sizin kızınızda belki kendince gittiğinizde ya gelmesse gibi bir bağlantı kurmuş olabilir..oğlum akşam camda beklerdi beni babaabbesiyle..bilirdiki geldiğimde hava iyiyse onu aşağıya indireceğim oynayacak yada evde onun sevdiği şeyleri oynayacağız yapacağız..yemekten sonra direk ona vakit ayırırdım uyuyana kadar..çoğu zaman onunla uyuyakalırdım çok bilirim yemek masasını bulaşığımı gece 12 de 1 de kalkıp topladığımı..onları yapayım desem oğluma vakit kalmayacak çünkü uyuyacak..önceliği ona verdim hep..sizde belki böyle yapıyordunuz bilmiyorum ama hani akşam annem gelince oynayacağız vs.. yapacağız ama bunun için önce işe gitmeliyi kanıksayabilirse bilmem daha kolaylaşırmı..

DeSpOiNa · 12 Şubat 2014

Özellikle anne işe giderken nasıl davranması gerektiği konusunda kafası karışıktır. Bebeği uyurken usulca kapıyı kapatıp çıkmalı mıdır, onu uyandırıp öpüp koklamalı ve ben gidiyorum mu demelidir?

Çalışan annenin yapması gereken, evden ayrılırken bebeğine tekrar geleceğini anlatması ve buna onu ikna etmesidir. Şüphesiz ki bu, sözel bir ikna yöntemi olmayacaktır. Onuncu aydan büyük bebekler obje devamlılığını kazanmıştır. Yani oyuncağı yere düşse de düştüğü yere bakmak sureti ile takip edebilmektedir. O halde anne kendini objeleştirmek sureti ile evden ayrılmalıdır. Bunun sağlanabilmesi için anne asla evden bebeğin arkasından ağlamasına engel olmak amacı ile 'sıvışarak' ayrılmamalıdır. Annenin 'sıvışarak' yani gizlice evden ayrılması halinde, çocuk anne ayrılırken ağlamamış olur ama annenin yokluğunu fark ettiğinde çaresizce onu arar. Bu da bebekte depresyona neden olur.

Annenin evden ayrılırken yapabileceği bir başka şey ise; bebeğine kokusunu bırakmaktır. Yani, kullanmış olduğu ve kendi kokusunu taşıyan bir başka eşyasını bebeğin yatağında bırakabilir. Evden ayrılırken bebeği her zaman yapmadığı fakat sadece ayrılma ve kavuşma durumunda baş vuracağı belli bir davranış ile sevip, saçını okşamalı ya da belli bir kelimeyi ritmik sevecen bir sesle söyleyerek ayrılabilir karşılaştıklarında yine aynı davranışı tekrarlayabilir. Annenin yaratıcılığına bağlı alternatifler geliştirmek mümkündür.

Anne bebeğin uykuda olduğu bir saatte evden ayrılıyor ise, onun uyku saatlerini değiştirerek kendisi evden ayrılırken bebeğin uyanıyor olmasını sağlayabilir. Kesinlikle 'sıvışmamak' adına bebeğin uykusunu bölmemelidir. Eğer bebeğin uyku saatlerini değiştirmek mümkün olmuyor, ya da anne çok erken saatlerde evden ayrılıyor ise, bebeğinden ayrılma ve kavuşma davranışlarını bebek uykuya dalarken tekrarlayabilir.

Çocuğun biraz daha büyümesi ile birlikte anne evden her ayrılışında, aralarında 'bir sır' olan bir objeyi bebeğine bırakmalıdır. (Bkz. Anne İş'te)

Sevgilerimle,

Prof.Dr. Sabiha Paktuna Keskin

sautbe · 12 Şubat 2014

oğlumda da aynı sorun var
5 yaşında ve okulu bıraktık..onu hep bırakacağımı düşünüyor

esrade · 12 Şubat 2014

DeSpOiNa .!.:
valla ben oğlum 6 aylıkken işe geri döndüm belki aklı erdiği zamanlardada benim hep işe gidip akşam gelmeme alıştırdı kendini ki hiç böyle sorun yaşamadım..sabahları gayet iyi uğurluyordu..bazen hiççç oralı olmuyordu bile ben giderken..dedim ya ne zaman sadece ikimiz kaldık evde o zaman başladı..sanırım yanından yakınından giden kişiler olunca benimde gidince gelmeyeceğimi falan düşünüyor..
sizin kızınızda belki kendince gittiğinizde ya gelmesse gibi bir bağlantı kurmuş olabilir..oğlum akşam camda beklerdi beni babaabbesiyle..bilirdiki geldiğimde hava iyiyse onu aşağıya indireceğim oynayacak yada evde onun sevdiği şeyleri oynayacağız yapacağız..yemekten sonra direk ona vakit ayırırdım uyuyana kadar..çoğu zaman onunla uyuyakalırdım çok bilirim yemek masasını bulaşığımı gece 12 de 1 de kalkıp topladığımı..onları yapayım desem oğluma vakit kalmayacak çünkü uyuyacak..önceliği ona verdim hep..sizde belki böyle yapıyordunuz bilmiyorum ama hani akşam annem gelince oynayacağız vs.. yapacağız ama bunun için önce işe gitmeliyi kanıksayabilirse bilmem daha kolaylaşırmı..

küçükken böyle bişey yoktu büyüdükçe herşeyin farkına varmaya başlayınca böyle oldu bence küçükken tv açıp kandırabiliyorduk çünkü ama artık tvde açsak bi gözü bende kaçacağımı anlıyor hep anne anne anne yanımdan ayrılmıyor ben kızımla çok fazla zaman geçiremedim malesef geçirsemde oyun alanlarına parklara falan pek götürmedim bunun pişmanlığını yaşıyorum bu yaz telafi etmeye çalışacağım bu durumu inş. her akşam en az bir saat dışarı çıkartıp parka arkadaş ortamına götüreceğim faydası olur umarım. bu arada ben ne kadar gelicem annecim desemde anlamıyor henüz ağlamaya başlayınca kimseyi dinlemiyor zaten belki bunuda zamanla aşarız..

DeSpOiNa · 13 Şubat 2014

esrade .!.:
küçükken böyle bişey yoktu büyüdükçe herşeyin farkına varmaya başlayınca böyle oldu bence küçükken tv açıp kandırabiliyorduk çünkü ama artık tvde açsak bi gözü bende kaçacağımı anlıyor hep anne anne anne yanımdan ayrılmıyor ben kızımla çok fazla zaman geçiremedim malesef geçirsemde oyun alanlarına parklara falan pek götürmedim bunun pişmanlığını yaşıyorum bu yaz telafi etmeye çalışacağım bu durumu inş. her akşam en az bir saat dışarı çıkartıp parka arkadaş ortamına götüreceğim faydası olur umarım. bu arada ben ne kadar gelicem annecim desemde anlamıyor henüz ağlamaya başlayınca kimseyi dinlemiyor zaten belki bunuda zamanla aşarız..

acaba bilinçli olarak değilde bir kızgınlığınızda bak giderim gelmem vs gibi cümleler çıkmış olabilirmi ağzınızdan? kimi zaman bizim sinirle yada normalmişcesine söylediğimiz bazı şeyleri öyle bir kazıyorlar ki kafalarına ben inanamıyorum..geçiştirmek için verdiğim bazı cevaplar oluyor mesela o an işim falan oluyor üzerinden zaman geçiyor bişey oluyor anne sen böyle demiştin ya diyor kalıyorum öyle
ama ben kızsamda çok ama çok dikkat ediyorum onu gitmekle vs asla tehdit etmiyorum etmedim de gerçi.en fazla bak oyun oynamam seninle gibi şeyler söylüyorum..ama biz bugün ciddi bir aşama kaydettik..günlerdir konuşarak ona anlatıyorum ben seni dünyada ki herşeyden çok seviyorum..asla terketmem..ancak işim olunca işte bakka markete gidip hemen işim bitince geleceğim, sana söz veriyorum hemen döneceğim anneye güven vs.. telkinlerde bulunuyorum..bugün anneannesi ile bahçeye indi aslaaa gitmezdi kapıdan adım atmıyordu..eşikte bekler annem annem dye..bugünkü denememizde gene umudum yoktu..ben söz veriyorum bak evde bekliyorum balkondan bakıcam vs konuştuk..merdivenleri inanılmaz ürkek indi dönüp dönüp anne bekle anne kapıyı kapatma diye..merdivenleri indi şaşırdım,apartman kapısından döner diye düşündüm dönmedi bende balkona çıktım sürekli anne orada bekle diyordu yukarı bakıp..sonra utku ben evi süpüreyim sık sık balkona geleyim olurmu dedim tamam dedi..ama balkonda geri çekilip bekledim ilk anne demesin de baktım sonra 2-3 kez diyince ay içerde işim var duyamıyorum merak etme gecikirsem flan dedim..sonra o anneanne ile oyuna iyicce daldı..anne demeleri azaldı..her anne dediğinde bakmadım..annem oğlum annen iş yapıyor işte evde biz ne güzel oynuyoruz falan dedi..sonra o bana balkona çıkınca anne sen işini git yap arada gel dedi..öyle böyle 1 saat kaldılar son 15 dakka falan hiçç seslenmedi bile yarın gene yapıcaz bunu üzerine çok gitmeden adım adım..bunu böyle uzun anlatma sebebim bir aşama kaydettiğimizden belki fikir olur sizede..güvndiği biri ile ona bakan kimse işte sizde destekle yavaş yavaş adımlar atın.akşam gelince sevdiği şeyler neyse onları yapacağız diyin..ama yapın mutlaka..ben işe giderken utkucum çlışmam lazımki patron para versin sana araba alayım sakız alayım vs derdim para kazanamassam alamam ki derdim..o derdi anne çalış patron para versin araba alalım..küçük süprizler yapın patron bak para verdi sana işte şeker alabildim..ama tabi abartmadan her dakka birşey alınacağına alıştırmadansizede sabırlar dilerim zor gerçekten ya

esrade · 13 Şubat 2014

DeSpOiNa .!.:
acaba bilinçli olarak değilde bir kızgınlığınızda bak giderim gelmem vs gibi cümleler çıkmış olabilirmi ağzınızdan? kimi zaman bizim sinirle yada normalmişcesine söylediğimiz bazı şeyleri öyle bir kazıyorlar ki kafalarına ben inanamıyorum..geçiştirmek için verdiğim bazı cevaplar oluyor mesela o an işim falan oluyor üzerinden zaman geçiyor bişey oluyor anne sen böyle demiştin ya diyor kalıyorum öyle
ama ben kızsamda çok ama çok dikkat ediyorum onu gitmekle vs asla tehdit etmiyorum etmedim de gerçi.en fazla bak oyun oynamam seninle gibi şeyler söylüyorum..ama biz bugün ciddi bir aşama kaydettik..günlerdir konuşarak ona anlatıyorum ben seni dünyada ki herşeyden çok seviyorum..asla terketmem..ancak işim olunca işte bakka markete gidip hemen işim bitince geleceğim, sana söz veriyorum hemen döneceğim anneye güven vs.. telkinlerde bulunuyorum..bugün anneannesi ile bahçeye indi aslaaa gitmezdi kapıdan adım atmıyordu..eşikte bekler annem annem dye..bugünkü denememizde gene umudum yoktu..ben söz veriyorum bak evde bekliyorum balkondan bakıcam vs konuştuk..merdivenleri inanılmaz ürkek indi dönüp dönüp anne bekle anne kapıyı kapatma diye..merdivenleri indi şaşırdım,apartman kapısından döner diye düşündüm dönmedi bende balkona çıktım sürekli anne orada bekle diyordu yukarı bakıp..sonra utku ben evi süpüreyim sık sık balkona geleyim olurmu dedim tamam dedi..ama balkonda geri çekilip bekledim ilk anne demesin de baktım sonra 2-3 kez diyince ay içerde işim var duyamıyorum merak etme gecikirsem flan dedim..sonra o anneanne ile oyuna iyicce daldı..anne demeleri azaldı..her anne dediğinde bakmadım..annem oğlum annen iş yapıyor işte evde biz ne güzel oynuyoruz falan dedi..sonra o bana balkona çıkınca anne sen işini git yap arada gel dedi..öyle böyle 1 saat kaldılar son 15 dakka falan hiçç seslenmedi bile yarın gene yapıcaz bunu üzerine çok gitmeden adım adım..bunu böyle uzun anlatma sebebim bir aşama kaydettiğimizden belki fikir olur sizede..güvndiği biri ile ona bakan kimse işte sizde destekle yavaş yavaş adımlar atın.akşam gelince sevdiği şeyler neyse onları yapacağız diyin..ama yapın mutlaka..ben işe giderken utkucum çlışmam lazımki patron para versin sana araba alayım sakız alayım vs derdim para kazanamassam alamam ki derdim..o derdi anne çalış patron para versin araba alalım..küçük süprizler yapın patron bak para verdi sana işte şeker alabildim..ama tabi abartmadan her dakka birşey alınacağına alıştırmadansizede sabırlar dilerim zor gerçekten ya

mrb gelişmeler için adınıza çok sevindim fakat benim kızım henüz 29 aylık ve tam olarak konuşamıyor 2-3 kelimelik cümleler kuruyor ben ne kadar anlatsamda anlayacağını sanmıyorum şimdilik ileriki zamanlarda belki.. bu arada tehdit gibi hiç konuşmuyoruz zaten konuşsakta tehdit olarak algılayacağını sanmıyorum inş. bizde çabuk atlatırız bu durumu..

DeSpOiNa · 14 Şubat 2014

esrade .!.:
mrb gelişmeler için adınıza çok sevindim fakat benim kızım henüz 29 aylık ve tam olarak konuşamıyor 2-3 kelimelik cümleler kuruyor ben ne kadar anlatsamda anlayacağını sanmıyorum şimdilik ileriki zamanlarda belki.. bu arada tehdit gibi hiç konuşmuyoruz zaten konuşsakta tehdit olarak algılayacağını sanmıyorum inş. bizde çabuk atlatırız bu durumu..

inşallah...hepimize sabır ve kolaylıklar..

CuteMom · 5 Mart 2014

benimde oğlum 4 yaşında birbirimize çok baglıyız
sadece o değil bende öyle
sapıkca birşeye dönüşüyor
gecmiş aylarda bir hastalıktan dolayı yattım ben yanında hıc ılgılenemedım bısey yapamadım ondan berı bana cok baglı benı gorsun gozu baska bırseyı gormuyor
o bana baglandıkca bende ona baglanıyorum bırbırımıze ask sözleri söylüyoruz

karasgis · 6 Mart 2014

merhaba,

çocğunuz oturup konuştuğunuzda anlattıklarınızı anlayabilecek bir yaşa gelmiş. karşınıza alıp, bir yetişkinle konuşur gibi konuşmalısınız onunla,
işte " gel oğlum seninle bir şey konuşucam ama beni dikkatli dinlemeni istiyorum çünkü önemli bi konu ve bunu konuşup halletmemiz gerekiyor" dediğinizde inanın bir yetişkinden daha dikkatli ve can kulağıyla sizi dinliyor olacaktır. kızgın yada tavırlı olmayın konuşurken, ilk başta belki anlamamazlıktan gelicektir, işi oyuna vurucaktır falan ama bunu ciddi bir duruşla söylerseniz dediğim gibi sakinleşip can kulağıyla dinleyecektir.

öncelikle bir annenin yada babanın ömürlerinin sonuna kadar çocuklarını asla bırakıp gitmeyeceğini anlatmalısınız, anlatırkende onun hissettiklerini anladığınızı belirtmelisiniz, yani böyle düşünmen çok gereksiz yada saçma gibi bir imada asla bulunmayın. onu anladığınızı ama size güvenmesi gerektiğini anlatmaya çalışın. hatta yarın öbür gün çalışmanızın gerekebileceğini bile söyleyin. buna hazırlıklı olmalı.
çalışmam seni daha az görmem seni daha az seveceğim anlamına gelmez. bunu anlatın.
annesi yada babası dışında birilerinin ona bakmasından hoşlanmadığını anladığınızı söyleyi.
hatta ona öneriler sunun. anaokuluna gidebileceğini, kendi arkadaşlarıyla daha eğlenceli vakit geçirebileceğini söyleyin.

ve bana kalırsa mutlaka anaokuluna yollayın.
siz çalışmasanız bile okula yollayın yinede.
hem çocuğunuzun bu anne bağımlılığından kurtulmasına yardım eder hemde siz biraz olsun nefes almış olursunuz :)
ve gerçektende daha kaliteli vakit geçirmeye başlayacaksınız.

kolay gelsin :)

Davranış Bozuklukları anne bağımlılığı - ayrılamama..lütfen yardım

Ayrıntılı Düzenleme

DeSpOiNa

Popüler Üye

esrade

Popüler Üye

DeSpOiNa

Popüler Üye

DeSpOiNa

Popüler Üye

sautbe

Üye

esrade

Popüler Üye

DeSpOiNa

Popüler Üye

esrade

Popüler Üye

DeSpOiNa

Popüler Üye

CuteMom

Dünya vazgeçenleri değil,azmedenleri hatırlar

karasgis

Üye

Benzer Konular

Davranış Bozuklukları anne bağımlılığı - ayrılamama..lütfen yardım

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Dünya vazgeçenleri değil,azmedenleri hatırlar

Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency