Anne Etkisi.

freeGirl

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
22 Mart 2019
492
667
Günaydın herkese. 30 yaşında 2 çocuk annesi geçmişinde yaşıyan (istemeyerek) bir kadınım. İnsan ebeveynlerinin bir parça dahi olsa aynası olurmuş, diye bir yazı okumuştum. Ne alaka demiştim ki anne olunca anladım doğruluğunu.. Kızım (9) çok duygusal bir çocuk, merhametli ve herşeye hemen gözleri dolan bir kız. Bense duygusallığı zayıflık olarak gören hayatta herşey olabilir, dik durmak lazım kafasında yaşayan bir anneyim. Aslında böyle değildim çocukken, sürekli zayıf kaldığımda ezildiğim, her ortamda sessiz olduğum için hakkım çok yendiği için tırnaklarımı çıkardım hayata ve insanlara. Bunda annemin etkisi büyük tabi ki. Annem çok sessiz, aşırı tepkisiz biri, ve ne yazıkkı kendi ailesi tarafından bile değeri bilinmeyen, ondan küçük kız kardeşinin bile çok rahat kırıp döktüğü kimsenin önemsemediği sadece kullandığı bir kadın oldu. Ben küçükken annemin böyle dışlanmasını görerek büyüdüm. Biraz aklım erince anneme kim birşey söylerse söylediğine pişman ettim, herkesin karşısına geçtim. O yüzden de tahammülüm yok zayıflığa. İyilikten hiç vazgeçmedim ama sessizde olunca tepene binildiğini en yakınlarımdan görerek tecrübe ettim. Kızımla ilişkimle hep, güçlü ol kızım, ağlama dik dur gibi telkinlerim oluyor haliyle.. Bu sabah aramızda saç muhabbeti geçti ve ben sen beni dinleme ister prenses gibi ister bakımsız git dedim. Gözleri doldu bende ağla hemen ağla dedim 😔 bana döndü anne, ben seni çok seviyorum neden bana ezik gibi davranıyorsun dedi. Bu sözü kalbimi acıttı. Ben kızım güçlü olsun ayakları üzerinde sağlam dursun isterken ona neler hissettirmişim dedim kendi kendime 😔 okula giderken konuştum, özür diledim ama vicdanım acayip rahatsız. Ben bu konularda nasıl kendimi düzeltebilirim?
 
Günaydın herkese. 30 yaşında 2 çocuk annesi geçmişinde yaşıyan (istemeyerek) bir kadınım. İnsan ebeveynlerinin bir parça dahi olsa aynası olurmuş, diye bir yazı okumuştum. Ne alaka demiştim ki anne olunca anladım doğruluğunu.. Kızım (9) çok duygusal bir çocuk, merhametli ve herşeye hemen gözleri dolan bir kız. Bense duygusallığı zayıflık olarak gören hayatta herşey olabilir, dik durmak lazım kafasında yaşayan bir anneyim. Aslında böyle değildim çocukken, sürekli zayıf kaldığımda ezildiğim, her ortamda sessiz olduğum için hakkım çok yendiği için tırnaklarımı çıkardım hayata ve insanlara. Bunda annemin etkisi büyük tabi ki. Annem çok sessiz, aşırı tepkisiz biri, ve ne yazıkkı kendi ailesi tarafından bile değeri bilinmeyen, ondan küçük kız kardeşinin bile çok rahat kırıp döktüğü kimsenin önemsemediği sadece kullandığı bir kadın oldu. Ben küçükken annemin böyle dışlanmasını görerek büyüdüm. Biraz aklım erince anneme kim birşey söylerse söylediğine pişman ettim, herkesin karşısına geçtim. O yüzden de tahammülüm yok zayıflığa. İyilikten hiç vazgeçmedim ama sessizde olunca tepene binildiğini en yakınlarımdan görerek tecrübe ettim. Kızımla ilişkimle hep, güçlü ol kızım, ağlama dik dur gibi telkinlerim oluyor haliyle.. Bu sabah aramızda saç muhabbeti geçti ve ben sen beni dinleme ister prenses gibi ister bakımsız git dedim. Gözleri doldu bende ağla hemen ağla dedim 😔 bana döndü anne, ben seni çok seviyorum neden bana ezik gibi davranıyorsun dedi. Bu sözü kalbimi acıttı. Ben kızım güçlü olsun ayakları üzerinde sağlam dursun isterken ona neler hissettirmişim dedim kendi kendime 😔 okula giderken konuştum, özür diledim ama vicdanım acayip rahatsız. Ben bu konularda nasıl kendimi düzeltebilirim?

Çocuğa gereksiz yüklenmişsiniz. Yeri gelince en basit bir şeye bile ağlayacak o çocuk. Buna mı ağlanır diye sorgulamak yerine onun derdiyle dertlenirseniz ezik değil özgüvenli olur çocuğunuz.
Eze eze çocuk büyütürseniz özgüven problemi tabi yaşar. Annesi bile onun duygularını geri plana atmış bu çocuk şimdi kime duygularını açsın ?
 
Son düzenleme:
Güç kavramınız karışmış sizin yaşadıklarınızdan dolayı. Duygusal olup hakkını savunan kimse yok mu? Asıl meziyet budur. Bağıra, çağıra hakkını aramayı herkes yapar ama devamlı ve sürdürülebilir olmaz.

Kendinizi değiştirmek bakış açınızı değiştirmek zor ama isterseniz yapabilirsiniz fakat ben böyle köklü değişimlerin tek başına olacağına inanmıyorum. Bence en güzeli kızınızı özgüvensiz, layık değilim psikolojisinde yaşayan bir evlat haline getirmeden profesyonel destek almanız.
 
Günaydın herkese. 30 yaşında 2 çocuk annesi geçmişinde yaşıyan (istemeyerek) bir kadınım. İnsan ebeveynlerinin bir parça dahi olsa aynası olurmuş, diye bir yazı okumuştum. Ne alaka demiştim ki anne olunca anladım doğruluğunu.. Kızım (9) çok duygusal bir çocuk, merhametli ve herşeye hemen gözleri dolan bir kız. Bense duygusallığı zayıflık olarak gören hayatta herşey olabilir, dik durmak lazım kafasında yaşayan bir anneyim. Aslında böyle değildim çocukken, sürekli zayıf kaldığımda ezildiğim, her ortamda sessiz olduğum için hakkım çok yendiği için tırnaklarımı çıkardım hayata ve insanlara. Bunda annemin etkisi büyük tabi ki. Annem çok sessiz, aşırı tepkisiz biri, ve ne yazıkkı kendi ailesi tarafından bile değeri bilinmeyen, ondan küçük kız kardeşinin bile çok rahat kırıp döktüğü kimsenin önemsemediği sadece kullandığı bir kadın oldu. Ben küçükken annemin böyle dışlanmasını görerek büyüdüm. Biraz aklım erince anneme kim birşey söylerse söylediğine pişman ettim, herkesin karşısına geçtim. O yüzden de tahammülüm yok zayıflığa. İyilikten hiç vazgeçmedim ama sessizde olunca tepene binildiğini en yakınlarımdan görerek tecrübe ettim. Kızımla ilişkimle hep, güçlü ol kızım, ağlama dik dur gibi telkinlerim oluyor haliyle.. Bu sabah aramızda saç muhabbeti geçti ve ben sen beni dinleme ister prenses gibi ister bakımsız git dedim. Gözleri doldu bende ağla hemen ağla dedim 😔 bana döndü anne, ben seni çok seviyorum neden bana ezik gibi davranıyorsun dedi. Bu sözü kalbimi acıttı. Ben kızım güçlü olsun ayakları üzerinde sağlam dursun isterken ona neler hissettirmişim dedim kendi kendime 😔 okula giderken konuştum, özür diledim ama vicdanım acayip rahatsız. Ben bu konularda nasıl kendimi düzeltebilirim?
En azından fark etmişsiniz. Evet cocuklarimizi güçlü yetiştirmeliyiz ama duygularını da yaşamasına izin vermeliyiz. Ağlamak acizlik değil bunu bilmeli. Güçlü olması için illa dik dur ağlama kalk vs vs demek gerekmez ki ? İyi kotu ne yaşanırsa yaşansın arkandayım. Ben seni bırakmam seni sevmekten vazgecmem seni dinlemeden kimseye inanmam... Bu mesajlar verilmeli. Çocuk güvenli bağlandığında güçlü olur. Ne başkasının sevgisi saygısı için kendinden ödün verir kullandirir ne de hakkını savunmaktan geri kalır.
 
Bence belli bir yaşa gelen insanlar artık travmalarından kurtulmalı..Benim de binbir travmam var artık görüyoruz okuyoruz ne doğru ne yanlış biliyoruz,artık kendimize ve çocuklarımıza travmalarımızdan bağimsiz akıl ile bilgi ile tecrübe ile davranmaliyız,bizim jenerasyonda travmasiz insan yok ki ben çok zor travmalr da yaşadım
 
Günaydın herkese. 30 yaşında 2 çocuk annesi geçmişinde yaşıyan (istemeyerek) bir kadınım. İnsan ebeveynlerinin bir parça dahi olsa aynası olurmuş, diye bir yazı okumuştum. Ne alaka demiştim ki anne olunca anladım doğruluğunu.. Kızım (9) çok duygusal bir çocuk, merhametli ve herşeye hemen gözleri dolan bir kız. Bense duygusallığı zayıflık olarak gören hayatta herşey olabilir, dik durmak lazım kafasında yaşayan bir anneyim. Aslında böyle değildim çocukken, sürekli zayıf kaldığımda ezildiğim, her ortamda sessiz olduğum için hakkım çok yendiği için tırnaklarımı çıkardım hayata ve insanlara. Bunda annemin etkisi büyük tabi ki. Annem çok sessiz, aşırı tepkisiz biri, ve ne yazıkkı kendi ailesi tarafından bile değeri bilinmeyen, ondan küçük kız kardeşinin bile çok rahat kırıp döktüğü kimsenin önemsemediği sadece kullandığı bir kadın oldu. Ben küçükken annemin böyle dışlanmasını görerek büyüdüm. Biraz aklım erince anneme kim birşey söylerse söylediğine pişman ettim, herkesin karşısına geçtim. O yüzden de tahammülüm yok zayıflığa. İyilikten hiç vazgeçmedim ama sessizde olunca tepene binildiğini en yakınlarımdan görerek tecrübe ettim. Kızımla ilişkimle hep, güçlü ol kızım, ağlama dik dur gibi telkinlerim oluyor haliyle.. Bu sabah aramızda saç muhabbeti geçti ve ben sen beni dinleme ister prenses gibi ister bakımsız git dedim. Gözleri doldu bende ağla hemen ağla dedim 😔 bana döndü anne, ben seni çok seviyorum neden bana ezik gibi davranıyorsun dedi. Bu sözü kalbimi acıttı. Ben kızım güçlü olsun ayakları üzerinde sağlam dursun isterken ona neler hissettirmişim dedim kendi kendime 😔 okula giderken konuştum, özür diledim ama vicdanım acayip rahatsız. Ben bu konularda nasıl kendimi düzeltebilirim?
Benim de kızım 12 yasında merak ettim ne için tepki verdiğinizi okula giderken saçına ne yapmasını istediniz de kendisini prenses gibi hissetsin bu çocuk. Benim ki de saçıyla çok uğraşır çünkü ben de buna sinir olurum. Okula gidiyorsun eğitim almaya saçını güzelce topla derim ama nafile. Artik alistim çünkü okulda birşey demiyor. Yani arada sinirli anlarımizda ağzımizdan hic istemediğimiz cümleler çıkabiliyor. Sonra pişman oluyoruz gönül alıyoruz orası ayrı. İnsanız hepimiz. Sonra özür dilemissiniz hatanızın farkindasiniz. Kendinizi düzeltebilirsiniz yani. Bunlar için kişisel gelişim kitapları araştırın. Ayrıca sürekli herşeye aglamiyorsa tepki vermeyin. Çocuk içindeki duyguyu yaşasın istiyorsa ağlasin istiyorsa kahkaha atsin. Arada çocuklarla öyle saçma sapan şeylere güluyoruz ki millet görse deli der. Benim 10 yaşındaki oğlum balık burcu ve aşırı duygusal hemen gözleri dolar. Zayıf karakterli olmakla alakası yok bunun.
 
bizim neslimiz için hayat ekstra zordu. ama kendi hayatımızdaki aksaklıkları çocuklara böyle değil de daha çok sevgi göstererek yansıtmalıyız bence.

çocuğunuz duygusalda olabilir sulugözde. önemli olan onu öylece kabullenmek. siz duygularını köreltmeye, baskılamaya çalışıyorsunuz. umarım bu hatanızdan ders çıkarırsınız
 
Farketmek yolu yarılamak demek bana göre. Bence ikiniz beraber bir terapistten destek alabilirsiniz, hiç birşey için geç değil.

Kızınız 9 yaşında. Kendisine insanların farklı algılara sahip olduğunu, bazen sizin de onu tam olarak anlayamayabileceğinizi bu sebeple bir uzmandan destek almanın birbirinizi en iyi şekilde anlamaya yardımcı olacağını kızınıza anlatın.

Psikolog önce sizinle sonra kızınızla sonra da beraber görecektir sizi.

Bizi aşırı derecede kaygı problemleri yaşayan oğlumla bu şekilde iletişim problemlerini çözdük.

İnanın sorunun dile gelmesi, çözülmesi zaman alsa dahi çok iyileştirici olabiliyor.

Vicdan azabı çekmek çözüm değil, harekete geçmeniz lazım.
 
Duygusal bir anneyle büyüyüp duygularını belli etmeyen, aglamayi gucsuzluk olarak goren, acimadi kii modunda yasayan bir kadin olarak romantik iliskilerimi de Zeyna gibi yasamaya calistigim icin 1 yildan fazladir psikologa gidiyorum.

Hayatinda her zaman kuyrugu dik tutup guclu olan bir insan olarak diyorum ki kiziniza güçsüz olma hakki vermezseniz yirmi sene sonra psikolog seanslarina baslar.

Kontrolsuz güç, güç değilmiş ve insanin zayifliklarinin da olabileceğini kabul etmesi bir yastan sonra gercekten cok zor oluyor.

Tabii ki kızınız guclu olsun, tabii ki ezik olmasin, hakkini savunsun, ama bunun yolu sizin yaptiginiz gibi kiziniza zorbalik yapmak, her konuda guclu olmaya zorlamak degil.

Mizmiz cocuk yetistirmemek icin Seyit Onbasi yetistirmeye calismayin. Arayi bulun.
 
Benim de kızım 12 yasında merak ettim ne için tepki verdiğinizi okula giderken saçına ne yapmasını istediniz de kendisini prenses gibi hissetsin bu çocuk. Benim ki de saçıyla çok uğraşır çünkü ben de buna sinir olurum. Okula gidiyorsun eğitim almaya saçını güzelce topla derim ama nafile. Artik alistim çünkü okulda birşey demiyor. Yani arada sinirli anlarımizda ağzımizdan hic istemediğimiz cümleler çıkabiliyor. Sonra pişman oluyoruz gönül alıyoruz orası ayrı. İnsanız hepimiz. Sonra özür dilemissiniz hatanızın farkindasiniz. Kendinizi düzeltebilirsiniz yani. Bunlar için kişisel gelişim kitapları araştırın. Ayrıca sürekli herşeye aglamiyorsa tepki vermeyin. Çocuk içindeki duyguyu yaşasın istiyorsa ağlasin istiyorsa kahkaha atsin. Arada çocuklarla öyle saçma sapan şeylere güluyoruz ki millet görse deli der. Benim 10 yaşındaki oğlum balık burcu ve aşırı duygusal hemen gözleri dolar. Zayıf karakterli olmakla alakası yok bunun.
Okula giderken normal bir şekilde topuz yapıyorum saçını ama yok tokayı çok sıkma Anne yok çok tarama anne yani taramasını bile kendisine bırakıyorum Aslında Kızım kendi saçını kendin Tara Hani ben tararken acırsa üzülürüm diyorum yine de bağlarken Binbir tane bahane buluyor Ben de aslında Onu kastettim yoksa ben de sizin gibi düşünüyorum okula normal topuz iki kulak o tarz gitmesi Çünkü çocukların çocukluğunu yaşamasını düşünüyorum prenses gibi derken de aslında klasik bir toplamayı kastettim. O kadar çok psikoloji Kitap okudum ki hatta iletişim okudum halkla ilişkiler okudum Yani kendimi geliştirebilmek adına çok şey okudum ama uygulamada zayıf olduğumu fark ettim yapıp sonradan pişman olmamın da bir bahane olmayacağını biliyorum psikolojik bir tedavi almayı bile düşünüyorum.
 
Duygusal bir anneyle büyüyüp duygularını belli etmeyen, aglamayi gucsuzluk olarak goren, acimadi kii modunda yasayan bir kadin olarak romantik iliskilerimi de Zeyna gibi yasamaya calistigim icin 1 yildan fazladir psikologa gidiyorum.

Hayatinda her zaman kuyrugu dik tutup guclu olan bir insan olarak diyorum ki kiziniza güçsüz olma hakki vermezseniz yirmi sene sonra psikolog seanslarina baslar.

Kontrolsuz güç, güç değilmiş ve insanin zayifliklarinin da olabileceğini kabul etmesi bir yastan sonra gercekten cok zor oluyor.

Tabii ki kızınız guclu olsun, tabii ki ezik olmasin, hakkini savunsun, ama bunun yolu sizin yaptiginiz gibi kiziniza zorbalik yapmak, her konuda guclu olmaya zorlamak degil.

Mizmiz cocuk yetistirmemek icin Seyit Onbasi yetistirmeye calismayin. Arayi bulun.
Haklısınız benim kızıma yaptığım gerçekten zorbalık psikolojik bir destek almayı düşünüyorum açıkçası
 
Okula giderken normal bir şekilde topuz yapıyorum saçını ama yok tokayı çok sıkma Anne yok çok tarama anne yani taramasını bile kendisine bırakıyorum Aslında Kızım kendi saçını kendin Tara Hani ben tararken acırsa üzülürüm diyorum yine de bağlarken Binbir tane bahane buluyor Ben de aslında Onu kastettim yoksa ben de sizin gibi düşünüyorum okula normal topuz iki kulak o tarz gitmesi Çünkü çocukların çocukluğunu yaşamasını düşünüyorum prenses gibi derken de aslında klasik bir toplamayı kastettim. O kadar çok psikoloji Kitap okudum ki hatta iletişim okudum halkla ilişkiler okudum Yani kendimi geliştirebilmek adına çok şey okudum ama uygulamada zayıf olduğumu fark ettim yapıp sonradan pişman olmamın da bir bahane olmayacağını biliyorum psikolojik bir tedavi almayı bile düşünüyorum.
Şimdiki özellikle kız çocukları çok zor. Ben kızimla herşeyi konusurum mesela o da anlatır zaten. Gecen kitapçıya giderken sohbet ediyorduk arkadaşlarıyla ilgili hic anlatmadığı şeyleri anlattı ve çok şaşırdım. Sonra dedi ki şuan kendimi sana çok yakin hissettim buna daha çok şaşırdım çünkü hep dinleyen taraf oldum olmaya çalıştım anne kız ilişkisinin yaninda arkadaş gibi de olduk ama boyle dedi. Tabii bende doğal olarak önce kendini yakin hissetmiyordun yani dedim o da hissediyordum ama simdi daha da yakin hissediyorum diyor. Benim de sabrımın zorlandığı zamanlar oluyor tabii ki sesimi yükseltebiliyorum ama bu cümle benim de içime oturdu. Simdi devir çok farklı siz bir adim uzaklasirsiniz onlar 10 adim uzaklaşır. Bizler için de zor olduğunu düşünüyorum. Çünkü robot değiliz arada bizim de tahammül sınırlarımız zorlanıyor. Kendinize o kadar vicdan yapmayın gayet bilinçli bir annesiniz bence. Allah hepimizin yardımcısı olsun
 
Benim annem sürekli kurban rolünde bir kadındır, siz bir dert anlatsanız mutlaka onun daha büyük bir derdi vardır. Hep ben neler yaşadım modunda yaşar, öyle aşırı kötü durumlar yaşamamasına rağmen dünyanın yükünü taşımış gibi konuşur. Yani resmen kendine acır. Pek anlaşamayız anne-kız ilişkisi kuramadık, bu da beni onun tam tersi çok “güçlü” biri yaptı. Kendine acıyan, hep eskide yaşayan, kendi sorunlarını çözemeyen insanlara tahammül edemiyorum. Benim çocuğum yok ama sizin gibi davranmaktan çok korkuyorum. Sizi kötülemek için söylemiyorum; “benim travmam var ama etrafa yansıtmadan yaşamalıyım” diye bir şey olamıyor maalesef. Evet bunu kendimize telkin ediyoruz ama bu içimizde olan bir şey, engel olunamıyor ki.
Ben de anne olmadan önce destek almak istiyorum çünkü kendim aşamıyorum bu durumu. Bununla ilgili videolar izliyorum, kitaplar okuyorum, insanları olduğu gibi kabullenmeye çalışıyorum ama sanırım başaramıyorum.
Sizin de önce kendiniz için profesyonel bir yardım almanızı tavsiye ediyorum. Siz iyi olmadan çocuğunuza iyi gelemezsiniz. Sizi çok iyi anlıyorum arkadaşım.
 
Okula giderken normal bir şekilde topuz yapıyorum saçını ama yok tokayı çok sıkma Anne yok çok tarama anne yani taramasını bile kendisine bırakıyorum Aslında Kızım kendi saçını kendin Tara Hani ben tararken acırsa üzülürüm diyorum yine de bağlarken Binbir tane bahane buluyor Ben de aslında Onu kastettim yoksa ben de sizin gibi düşünüyorum okula normal topuz iki kulak o tarz gitmesi Çünkü çocukların çocukluğunu yaşamasını düşünüyorum prenses gibi derken de aslında klasik bir toplamayı kastettim. O kadar çok psikoloji Kitap okudum ki hatta iletişim okudum halkla ilişkiler okudum Yani kendimi geliştirebilmek adına çok şey okudum ama uygulamada zayıf olduğumu fark ettim yapıp sonradan pişman olmamın da bir bahane olmayacağını biliyorum psikolojik bir tedavi almayı bile düşünüyorum.

Bugün ortaya çıkan bir durum değil ki. Çocuğun yetiştirilme tarzı bu zaten. Özgüvenli olsun diye uğraşırken özgüvenini yerlere düşürmüşsünüz. O siz değil bir birey o çocuk. alan açın kendini ifade etmesine izin verin
 
Ufacık bir çocukla nasıl konuşuyorsunuz yahu, zorla onun da psikolojisini bozuyorsunuz :110: Ezik ne demek, çocuk bu yaşında ezmeyi ezilmeyi öğrenmiş, mutlaka terapi alın çocuğun yanında da saçma sapan konuşmayı da ağlamayı da bırakın. Şu muhabbet normal mi sizce, 9 yaşındaki çocuğa dik dur dik dur dik dur diyorsunuz, çocuk da ben ezik değilim yani senin gibi değilim diyor :KK51: Sonra da ağla durma ağla diyorsunuz, deli misiniz nesiniz gerçekten altı üstü saç için çocuğa nedne ağla diyorsunuz??? Şu normal bir insanın yapacağı bir diyalog mu?
 
Son düzenleme:
Ufacık bir çocukla nasıl konuşuyorsunuz yahu, zorla onun da psikolojisini bozuyorsunuz :110: Ezik ne demek, çocuk bu yaşında ezmeyi ezilmeyi öğrenmiş, mutlaka terapi alın çocuğun yanında da saçma sapan konuşmayı da ağlamayı da bırakın. Şu muhabbet normal mi sizce, 9 yaşındaki çocuğa dik dur dik dur dik dur diyorsunuz, çocuk da ben ezik değilim yani senin gibi değilim diyor :KK51: Sonra da ağla durma ağla diyorsunuz, deli misiniz nesiniz gerçekten altı üstü saç için çocuğa nedne ağla diyorsunuz??? Şu normal bir insanın yapacağı bir diyalog mu?
Hanımefendi yazdığım konuyu eleştirebilirsiniz Evet ben yanlış yaptım farkındayım ama siz öncesini bilmeden benim kızımla aramdaki diyalogları bilmeden ya da kızımın Sürekli her şeyi ağladığını bilmeden sadece saç mevzusu üzerinden bahsettiğim konuyu Siz normal değilsiniz diyorsunuz Evet verdiğim tepki normal değil ama ben de sizin üslubunuz da normal değil Ben zaten yaptığımdan pişmanlık duyuyorum Sizce pişmanlık duymasam burada bu konuyu açar mıyım tedavi olmayı düşünüyorum Kendimi değiştirmeyi düşünüyorum ama siz de lütfen size yanlış gelen bir konuyu üslubunuzu düzelterek cevap verin karşınızdakine ya da tamamen sussun Ben çocuğuma eziksin demedim çocuğum kendisi söyledi Ben ezik değilim diye zaten o cümleden sonra ben ne yapıyorsun sen dedim kendime Ben çocuğuma hakaret etmedim Sadece sürekli mızmızlanması sürekli her şeyi ağlamasından dolayı biraz güçlü ol dedim Yanlış yaptım Evet 9 yaşında bir çocuğu duygularını yaşamasına Fırsat vermedim ama oraya yazdım nedenlerini beni haklı çıkarır mı çıkarmaz ama sizin bu üslubunuz bu kırcılığınızı da hiç hak edecek bir davranış değil benim yaptığım
 
Çocuğa gereksiz yüklenmişsiniz. Yeri gelince en basit bir şeye bile ağlayacak o çocuk. Buna mı ağlanır diye sorgulamak yerine onun derdiyle dertlenirseniz ezik değil özgüvenli olur çocuğunuz.
Eze eze çocuk büyütürseniz özgüven problemi tabi yaşar. Annesi bile onun duygularını geri plana atmış bu çocuk şimdi kime duygularını açsın ?
Yaptığınız yoruma katılıyorum kesinlikle benim yaptığım bir yanlış sürekli bu şekilde yapmıyorum Arada yapıyorum ama arada da olsa yaptığım yanlış bu konuda kendimi değiştirmek için ciddi adımlar atıyorum artık
 
Bu post beni üzdü. Bir zamanlar kızınızın yerinde olan bendim malesef. Sonucunu soyleyim sizden tepki almamak adına herseyi saklayan bir genç kız olacak. Sonra sizin gözünüzde sözde "dik" olmak üzere idare eden insana dönüşecek. Neyse ki siz duruma uyanmissınız. Destek alabilirsiniz.
 
X