Anne kiz iliskisi dengesi

Kimimkiben82

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
7 Eylül 2014
644
594
103
Annemi hic mutlu edemedim! Ev aldim, araba aldim, kiyafet aldim, geziye yolladim, gerdanlik taktim, evine esya aldim, her gun ararim, sesinden her derdini anlar destek olurum, haksizliga ugrar gider karsi tarafin karsisina cikararim! Yok olmadi mutlu edemedim. Benim hic stresim olmayacak, kralice hanim hic elestirilmeyecek, ama o her firsatta iyi bir sey soylesen de laf sokacak! Cok yoruldum. Onu cok seviyorum yine de. AMA kimse rolleri degismesin bu hayatta! Ben ana oldum o kiz! Yillardir ustumde cok agir bir sorumluluk! Ilk firsatta Allah canimi alsin da sizden kurtulayim diyor! Artik gücüm yok! 40 yasindayim! Cidden yoruldum! Benim ne derdim var onu bile bilmiyor! Anne anne olarak kalmali, cocuk cocuk olarak! Ufacik bir hususta dunyanin en hayirsiz evladiymisim gibi hissettiryor. Direkt paikolojik baski yapiyor. Cocukluktan beri yapardi. Boyle yaparsan seni sevmem derdi. Belki de tek derdim kendimi sevdirebilmekti su hayatta. Kabul ediyorum ikisinin bize sundugu hayattan dolayi agreeing bir insanim ama iyi bir sey deyince bile laf sokunca bana agresifligim o zaman basliyor. Bir sey de yapmiyorum, sadece konusup agliyorum. Offff biktim ya, idare etmekten yoruldum. Bir off cekesim var ki, yok ortamim yokk
 
Ayrıca çocuklar kendini sevdirmez anne babalar çocuklarını severler sevgiyle büyütürler
Dediginiz gibi siz anne olmussunuz

Bu annelilikten artık çocukluğa dönün hatta ona da dönmeyin 40 yaşında olgun bir kadın olun önünüze bakın
 
Bu ilişki size çok zarar veriyor 40 sene yeterince dayanmışsını zbiraz uzaklaşın. Dünyaya 1 kere geldik unutmayın
 
bende aynı duruma benzerim. sömürülmeye cok acık bir durum oluyor evlat olunca. duygu somurusune de açık. yoruyor bilirim
 
Yalniz degilsin demek icin geldim.
43 yaşındayım.Beni ablası ,eltisı falan sanıyor.Sikayet ,dert , babamla sorunlarını kusar bir de kime anlatılır ki bunlar diye içini de rahatlatır telefonu kapatır.
Ben takmıyorum artık.Kabul ettim.
Kafamda belli süre ve konu biçiyorum dışına çıkmıyorum.
Anali anasız olmak çok canımı yakıyordu.30 yasinda panik atakla birlikte dr yolu tutmuştum.O zamandan beri farkındayım.Duygusal mesafe koydum.
Zaman zaman canim yansada bu dunyada benim ömrümün de sayılı gün olduğunu hatırlayıp derin nefes alıp güne devam ediyorum.
 
Aynı benim annem.
 
Çok saskinim.Bir annenin evladini sevmesi icim şart mi vqrmis???Çok uzucu.Halbuki anne ve babadir sadece koşulsuz sevecek olan, sevmesi beklenen... Zor durum ama boylesi hayirli ve sabirli bir evlat olmaniz takdire şayan.Eminim ki Allah katinda da oyle..Tabi yipranmakta hKlisiniz, siz de insansiniz robot degil.
 
Küçücük çocuktum..Bana görümcelerinden,kaynanasından hergün bahsederdi...Neler çekmiş bilmem ne...Artık hayat hikayesini ezbere biliyordum daha o zamanlardan...Hatta kavga ettıklerınde ona söylenen kelımelere varıncaya kadar..

Hatta bazen halam diye hitap ederdim ismini söyle derdi...Aniden sinirlenir,aniden severdi beni...Şimdi söylediğim zaman inkar ediyor...Bunları uyuduruyor olamam herhalde değil mi?

Sırf o mutlu olsun diye ne halamı sevdim ne de konuştum...Babaanne diye birşey bilmiyorum..Ömrü hayatında babaanneme kaç kere sarıldım ya da konuştum bilmiyorum...

Kendi işi olunca halama bırakır çocuksuz kocasıyla düğüne,derneğe gitmenin konforunu yaşardı aklınca...Halam bir bebek almıştı ve ben annemden öyle korkuyordum kı onu göstermeye ama bebegıde cok sevmıstım....O kadarcık yasımda gırdıgım psıkolojılerın bende getırısı "öfke" oldu...

Sırf annem mutlu olsun diye bende çok seyler aldım...Yardımcı oldum...Gereklı yerlerde lafımı bıle sakındım küsmesin bana diye ama annem bunu abarttı...En ufak bir konuda bile günlerce küserdi...Sonra ne oldu...Ben pes ettim..

Küsersen küs dedim...Eskiden hadi barısalım diyen ben artık ebedıyen sürsün küslük yeter dedim kendi kendime...

Sınırlarımı belirledim...Kendi laf atmaya başladı...Aaa inanamadım annem bana saygı göstermeye başladı...Hasta bile olsam aman sen uyu anne..Aman sen yorulmalarımın yerıne isteklerimi söyledim yardımcı olacaksın dedim...Bugün bana yarın sana dedim...Evet çünkü bencilleşmişti artık..

Kaç yasına gelmıs hala o eskı defterlerı acar...Hemen gerısıni ben getırır plak basladı derım susar...

Kuzenlerımle de gorusuyoruz...Ama haberı yok..En azından sosyal medyada ekleştik...Bütün kuzenlerım düğündeydi diğer kuzenımın ama ben yoktum..Babam da yoktu..Deseydı kı her neyse ne cagırdılar gıdelım dıye babam kesın gıderdı...Neyse o da kalsın...

Diyeceğim şu ki; dediğiniz gibi anne anneliğini bilmeli arkadaş gibi bile olmamalı...Zaten arkadas zannetmeleri yuzunden bu durum yasanıyor...

Ergenlık dönemımde hep arkadaslarımla gezıyormusum dıye küser babama sıkayet ederdı
Günlere gidip teyzelerle oturmak ıstemıyordum...Evet bu konuda bende sayesınde agresıflestım...

Bu yaşa geldim..Bazen komşularımla arka arkaya zaman gecıreyım göruseyım surat asar mesela...Sen bana surat mı yapıyorsun dedim gecen gun sakın heee dedim kendine yaparsın bu saatten sonra kımse bana karısamaz net dedım...Bunu nasıl dedım pekı? Kendı annesı o arkadaslarıyla gorusunce hep surat atar küsermiş...Şaka gibi değil mi? O da bana yapıyor ama kabul etmiyor...İşte sen bana yapsan zerre umrumda olmaz dedim...O aldı mesajı...

Çekin kendinizi...Yaptıklarınızı yapmayın ve tersinizi gösterin...Fazla tevazunun sonu böyle oluyor yoksa...
 
Sizi anlıyorum ,neticede anneler insan evet ama evlatlarda insan ,bence belirli bir zamandan sonra mesafe şart ,kendi adıma konuşayım ,bir ben bir kızım var bu hayatta başka kimsenin iyiliği kötülüğü vs annem dahi olsa umursamıyorum ,evlat olarak hastalığında yanındayım hal hatır sorarım gerisi Allah a emanet minik bir bebe büyütüyorum zaten yetiskin bebe hiç çekemem ,mottonuz bu olsun annelee kutsaldır evet ama bı yere kadar
 
Benim annem de damadı seçerken bana bakma şartı koy, bana baksın diyor. Gelini var, abime öyle demiyor mesela. İşte kız olsun, çamur olsun, hizmetçi olsun. Kimse mutluluğumuzu düşünmüyor. Şimdi de duygu sömürüsü yapıyor, huzur evine yazılcam diyor.
 
Annem her zaman kizlar annelerinin Sigortasidir der! Sanki Ben onu dogurdum ve sonsuz sorumluluk! Tamam zaten elimden gelenin fazlasini yapmaya calisiyorum ama kapris fazla geliyor!
 
Mesafe olayi cok zor! Cok merhametim var! Ses tonundan bile bazen mutsuz olabiliyorum..
 
Bu hayatta görev ve sorumluluklarımız dışına çıktığımızda yorulur, yıpranırız iş hayatında da bu böyledir. Evet siz annenizin annesi olmuşsunuz. Fedakarlığın fazlası da zarardır her şey gibi. Annemize yaranacağız diye hayatı es geçiyoruz. Değişin kendiniz için yapın bunu.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…