Güncelleme: ilk gün için haberler güzel, sabah içim çok buruk gittim ama fena geçmemiş Kızımın günü. İnşallah daha da iyi olur. Hepinize desteğiniz için teşekkürler ❤
Merhabalar
Bugün kızım tam 14 aylık oldu ve ben ücretsiz iznimin sonuna geldim. Esasen 1 yıl daha ücretsiz izin alma hakkım var fakat maddi olarak buna müsait değiliz ve artık iş hayatına dönmek zorundayım. 3 gün sonra başlıyorum. Memurum, sabah 08.30 akşam 17.00 arası çalışıyorum. Yolda geçen süreyle beraber kızımla günlük 10 saat ayrılacağız ilk defa. Hala meme emiyor, biberon, bardak vs kabul etmiyor. Aç olmadığı zamanlarda bile sürekli meme emmek istiyor bağımlı gibi.
Meme emmeden uyumuyor kesinlikle.
Şimdiye kadar en çok ayrı kaldığımız süre 4-5 saat oldu. Kızıma babaannesi bakacak, evlerimiz yakın ve kızım babaannesini çok seviyor. Gün içerisinde bile oynarken gayet mutlular ikisi de, o açıdan herhangi bir problemim yok.
Ama ben kendimi aşırı derecede mutsuz hissediyorum. Her zaman iş hayatını, çalışmayı seven bir kadın oldum. Sabahları erken kalkmak zor gelmedi örneğin. Ama 1 aydır iş başı tarihim netleştiğinden beri çok mutsuz hissediyorum, resmen tekrar ücretsiz izin almak için bahaneler arıyorum ama gerçekten durumumuz hiç müsait değil buna, çok fazla borcum var ve artık ödemek durumundayım.
Hem kızıma gün içerisinde meme veremeyeceğim için, hem gündüz benden başkasıyla asla uyumak istemediği için çok üzülüyorum.
En önemlisi de iş hayatına yeniden başlamak anne olduktan sonra sizlere de bu kadar zor geldi mi onu öğrenmek istiyorum.
Sizce bu mutsuzluk geçici mi?
Simdiden teşekkür ederim yorumlarınız için.
Biri bana işin hazır git çalış dese,11 aylık kızımı bırakırım anneme ve ya KVdeye koşarak kacarim,ama işte yok. 
zor ya 1 saat ayri bile kalamiyor insan
