Anne olmak istememek 🤦🏻‍♀️

snag

Girl Power
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
4 Ocak 2019
200
212
23
Kızlar merhabaa... Yani bilmiyorum bu aralar baya aklımda dolanan bir mevzu bu o yüzden dertleşmek istedim sizinle. Ben 1 senedir nikahlıyım 6 aydır da eşimle aynı evde yaşıyoruz. Lojman durumundan dolayı erken nikah sonra da düğün yaptık anlayacağınız.

Şimdi şöyle bir durum var, ben bebekleri çok seviyorum gerçekten, yiğenime arada bir ben bakıyordum. Çocuklarla genel olarak iyi anlaşıyorum.

Evlenmeden önce ileride anne olacağım fikrine sıcaktım, ama ne zaman evlendim o fikir buhar oldu uçtu.

Bilmiyorum nedeni belki de burada veya dışarıda karşılaştığım 'bebekle, çocukla her zaman anne ilgilenir' düşüncesi sanırım. Gerçekten mecburiyet dışında ilgilenen baba görmedim çocuklarıyla.

Ve anneye yüklenen inanılmaz derecede fazla sorumluluk yüzünden kendilerini dağıtan kadınlar... Eskiden o kadar ayıplardım ki, ama şuan gerçekten o kadar iyi anlıyorum ki o kadınları. Devamlı ağlayan bebek, ilgilenmeyen eş mecbur kadın eşine, hatta eşini bırakın kendine vakit ayıramıyor. Bu durum beni inanılmaz korkutuyor.

Ben daha ufacık evi toparlayamıyorum, eğer hamile veya cocuklu falan olsam naparım diye düşünüyorum. Eminim eşim de yorgunluğu bahane edip ilgilenmeyecek.

Şuan bu konuyu açma sebebim millet çatır çatır çocuk doğuruyor, daha 4 aylık evliyken hamile kalanlar, hemen 1 sene geçti yıldönümünde hamile haberini alanlar...

Kimseyi kınamıyorum yanlış anlamayın lütfen, acaba bende mi bir problem var bilmiyorum, bu insanlar gerçekten daha tam anlamıyla tanımadıkları adamlara nasıl güvenip çocuk yapıyorlar diye düşünüyorum istemeden.

Ya ben kaç senedir çıkmışım, nişanlı kalmışım, evlenmişim hala tam olarak hamile kaldığımda veya doğurduğum zaman nasıl olacak bilmiyorum. Hem kendim için diyorum bunu hem de eşim için...

Eşime güvenim tam yani gerçekten hiç kimseye kesinlikle yapmaz diyemem ama ailesini annesini biliyorum o ailede yaşayan bir adam kolay kolay aldatmaz beni, sadece belki ilerde anlaşamayacağız kafalarımızın uymadığını fark edeceğiz o zaman ne olacak?

Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık oldu. Ama o kadınların genelinde olan annelik iç güdüsü bende yok sanırım, hamile kalsam da hissetmeyeceğim, hatta galiba doğum yaptığım zaman bile.

Bu da böyle bir dertleşme olsun siz güzel hatunlarla, teşekkür ederim şimdiden okuduğunuz için. ❤️
 
Kızlar merhabaa... Yani bilmiyorum bu aralar baya aklımda dolanan bir mevzu bu o yüzden dertleşmek istedim sizinle. Ben 1 senedir nikahlıyım 6 aydır da eşimle aynı evde yaşıyoruz. Lojman durumundan dolayı erken nikah sonra da düğün yaptık anlayacağınız.

Şimdi şöyle bir durum var, ben bebekleri çok seviyorum gerçekten, yiğenime arada bir ben bakıyordum. Çocuklarla genel olarak iyi anlaşıyorum.

Evlenmeden önce ileride anne olacağım fikrine sıcaktım, ama ne zaman evlendim o fikir buhar oldu uçtu.

Bilmiyorum nedeni belki de burada veya dışarıda karşılaştığım 'bebekle, çocukla her zaman anne ilgilenir' düşüncesi sanırım. Gerçekten mecburiyet dışında ilgilenen baba görmedim çocuklarıyla.

Ve anneye yüklenen inanılmaz derecede fazla sorumluluk yüzünden kendilerini dağıtan kadınlar... Eskiden o kadar ayıplardım ki, ama şuan gerçekten o kadar iyi anlıyorum ki o kadınları. Devamlı ağlayan bebek, ilgilenmeyen eş mecbur kadın eşine, hatta eşini bırakın kendine vakit ayıramıyor. Bu durum beni inanılmaz korkutuyor.

Ben daha ufacık evi toparlayamıyorum, eğer hamile veya cocuklu falan olsam naparım diye düşünüyorum. Eminim eşim de yorgunluğu bahane edip ilgilenmeyecek.

Şuan bu konuyu açma sebebim millet çatır çatır çocuk doğuruyor, daha 4 aylık evliyken hamile kalanlar, hemen 1 sene geçti yıldönümünde hamile haberini alanlar...

Kimseyi kınamıyorum yanlış anlamayın lütfen, acaba bende mi bir problem var bilmiyorum, bu insanlar gerçekten daha tam anlamıyla tanımadıkları adamlara nasıl güvenip çocuk yapıyorlar diye düşünüyorum istemeden.

Ya ben kaç senedir çıkmışım, nişanlı kalmışım, evlenmişim hala tam olarak hamile kaldığımda veya doğurduğum zaman nasıl olacak bilmiyorum. Hem kendim için diyorum bunu hem de eşim için...

Eşime güvenim tam yani gerçekten hiç kimseye kesinlikle yapmaz diyemem ama ailesini annesini biliyorum o ailede yaşayan bir adam kolay kolay aldatmaz beni, sadece belki ilerde anlaşamayacağız kafalarımızın uymadığını fark edeceğiz o zaman ne olacak?

Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık oldu. Ama o kadınların genelinde olan annelik iç güdüsü bende yok sanırım, hamile kalsam da hissetmeyeceğim, hatta galiba doğum yaptığım zaman bile.

Bu da böyle bir dertleşme olsun siz güzel hatunlarla, teşekkür ederim şimdiden okuduğunuz için. ❤

İstemeye bilirsiniz tabi bu sizin kararınız ama hamile kalıp doğursam bile ısınamam kısmında katılmıyorum, eğer öyle bişey olursa elbette seversiniz :)
 
anne olmak çok zor bi o kadar da güzel duygu. hamileligim çok zor geçti erken doğum yaptım bebeğim 1 ay olcak kuvezde.her gün sabahtan akşama kadar hastenedeyim ama onu görünce herşeyi unutuyorum yeterki iyi olsun diyorum göğüslerim pompalamaktan mahfoldu ağrı ateş yapıyor hasretlik bi yandan. Rabbim cenneti anaların ayakların altına boşa sermemıs. zor ama mutlaka yaşanması gereken bi duygu bence..
 
Valla bu düşüncelerin sonu yok.Anneliğe zaten hazır hissetmek tam anlamıyla mümkün değil bence.İstemiyo olmanız normal ama zamanla çevre baskısı tüm arkadaşlarınızın çocuklu olması vs düşüncenizi değiştirir.
 
Çocuklardan pek hazzetmiyorum.

Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Ama ya pişman olursam diye korkuyorum.

31 yaşında. 2 senelik evliyim.

Karar veremiyorum. Deliriyorum.
cocugunuz oldugu icin pisman olmazsiniz ama eger keyfine duskun bir insansaniz zorlanirsiniz
yani hamile kalmadan once sunu sormak lazim aslinda ben bir insan icin ve ya cocuk icin ozgurlugumun kisitlanmasini ve bir sureliginede olsa isteklerimi ertelemeyi becerebilirmiyim
 
Anormal bir durum göremedim. Anne olmaya hazır hissetmek önemlidir. Hissetmiyorsan da çocuk yapmazsın zaten, mantıklı olan bu. Bu hazır hissetme mevzusunda evliliğinizin oturduğunu düşünmeniz kadar, sorumluluklara, hayat tarzınızın değişmesine hazır olmak da etkili. Yalnız bir şey dikkatimi çekti, eşinizin çocuğunuz olursa, ev ya da çocuk sorumluluklarından kaçacağına çok eminsiniz. Bu kadar emin olsam ben de istemezdim. Niye tüm yükü sırtlanayım? Ben de insanım yani. Eşinize her konuda sırtınızı dayayabileceğinizi görseydiniz, belki daha ılımlı bakardınız diye düşündüm.
 
Kızlar merhabaa... Yani bilmiyorum bu aralar baya aklımda dolanan bir mevzu bu o yüzden dertleşmek istedim sizinle. Ben 1 senedir nikahlıyım 6 aydır da eşimle aynı evde yaşıyoruz. Lojman durumundan dolayı erken nikah sonra da düğün yaptık anlayacağınız.

Şimdi şöyle bir durum var, ben bebekleri çok seviyorum gerçekten, yiğenime arada bir ben bakıyordum. Çocuklarla genel olarak iyi anlaşıyorum.

Evlenmeden önce ileride anne olacağım fikrine sıcaktım, ama ne zaman evlendim o fikir buhar oldu uçtu.

Bilmiyorum nedeni belki de burada veya dışarıda karşılaştığım 'bebekle, çocukla her zaman anne ilgilenir' düşüncesi sanırım. Gerçekten mecburiyet dışında ilgilenen baba görmedim çocuklarıyla.

Ve anneye yüklenen inanılmaz derecede fazla sorumluluk yüzünden kendilerini dağıtan kadınlar... Eskiden o kadar ayıplardım ki, ama şuan gerçekten o kadar iyi anlıyorum ki o kadınları. Devamlı ağlayan bebek, ilgilenmeyen eş mecbur kadın eşine, hatta eşini bırakın kendine vakit ayıramıyor. Bu durum beni inanılmaz korkutuyor.

Ben daha ufacık evi toparlayamıyorum, eğer hamile veya cocuklu falan olsam naparım diye düşünüyorum. Eminim eşim de yorgunluğu bahane edip ilgilenmeyecek.

Şuan bu konuyu açma sebebim millet çatır çatır çocuk doğuruyor, daha 4 aylık evliyken hamile kalanlar, hemen 1 sene geçti yıldönümünde hamile haberini alanlar...

Kimseyi kınamıyorum yanlış anlamayın lütfen, acaba bende mi bir problem var bilmiyorum, bu insanlar gerçekten daha tam anlamıyla tanımadıkları adamlara nasıl güvenip çocuk yapıyorlar diye düşünüyorum istemeden.

Ya ben kaç senedir çıkmışım, nişanlı kalmışım, evlenmişim hala tam olarak hamile kaldığımda veya doğurduğum zaman nasıl olacak bilmiyorum. Hem kendim için diyorum bunu hem de eşim için...

Eşime güvenim tam yani gerçekten hiç kimseye kesinlikle yapmaz diyemem ama ailesini annesini biliyorum o ailede yaşayan bir adam kolay kolay aldatmaz beni, sadece belki ilerde anlaşamayacağız kafalarımızın uymadığını fark edeceğiz o zaman ne olacak?

Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık oldu. Ama o kadınların genelinde olan annelik iç güdüsü bende yok sanırım, hamile kalsam da hissetmeyeceğim, hatta galiba doğum yaptığım zaman bile.

Bu da böyle bir dertleşme olsun siz güzel hatunlarla, teşekkür ederim şimdiden okuduğunuz için. ❤️
Bizde bebek icin cok hevesliydik 3 yil sonunda hamile kaldim ama esim cok degisti ben hamile kaldiktan sonra, hamileligim zor geciyor surekli istifra ediyorum, ayaga kalktigim zaman bile yediklerim agzima geliyor ve 1 aydir paso yatiyorum bende cok sıkildim yatmaktan tamam ama her seyi bahane ediyor kavga sebebi yapiyor, mutfaga gidince öğürmeye basliyorum icim disima cikiyor e haliyle yemek yapamiyorum ve kendim de yiyemiyorum, bunu bile kavgaya donusturuyor, calisiyordum isimi biraktim hamile oldugum icin, 1.5 aydir disari bile cikamiyorum sirf istifra ediyorum diye. Valla esim benden cok istiyordu bebek ama simdi cok degisti cok, sen yine de iyi dusun 💖
 
Aynen dedigin gibi oluyor. Cocugun a dan z ye butun her seyiyle annesi ilgileniyor. Babalara sorsan cocuklarin kan grubunu bilmezler. Bazilari gunde bir iki saat veya haftasonu biraz ilgileniyor. Onlar da övüle övüle bitirilemiyor.
Turkiyede erkeklerin babalik kocalik anlayisi para kazanmaktan ibaret. O yuzden kendinde o enerjiyi gormuyorsan cocuk mocuk yapma
Ha bir de erkekler hem yan gelip yatar hem de baba olmak istiyorum der, sonra cocuga kardes olsun der, etraf yasin geciyor der, dogurursun ee annelik zor derler, biz 4 tane 5 tane buyuttuk derler, sen hem her yere kosturursun hem de yetersiz hissedersin. Daha kaca bolunecegini bilemezsin
 
Bizde bebek icin cok hevesliydik 3 yil sonunda hamile kaldim ama esim cok degisti ben hamile kaldiktan sonra, hamileligim zor geciyor surekli istifra ediyorum, ayaga kalktigim zaman bile yediklerim agzima geliyor ve 1 aydir paso yatiyorum bende cok sıkildim yatmaktan tamam ama her seyi bahane ediyor kavga sebebi yapiyor, mutfaga gidince öğürmeye basliyorum icim disima cikiyor e haliyle yemek yapamiyorum ve kendim de yiyemiyorum, bunu bile kavgaya donusturuyor, calisiyordum isimi biraktim hamile oldugum icin, 1.5 aydir disari bile cikamiyorum sirf istifra ediyorum diye. Valla esim benden cok istiyordu bebek ama simdi cok degisti cok, sen yine de iyi dusun 💖
Onlar bebegi ister ama konforu hic eksilmesin ister. Hamileyken de lohusayken de hizmetleri aksamasin ister. O yuzden paşama zor gelmistir kendi karnini doyurmak
 
Kızlar merhabaa... Yani bilmiyorum bu aralar baya aklımda dolanan bir mevzu bu o yüzden dertleşmek istedim sizinle. Ben 1 senedir nikahlıyım 6 aydır da eşimle aynı evde yaşıyoruz. Lojman durumundan dolayı erken nikah sonra da düğün yaptık anlayacağınız.

Şimdi şöyle bir durum var, ben bebekleri çok seviyorum gerçekten, yiğenime arada bir ben bakıyordum. Çocuklarla genel olarak iyi anlaşıyorum.

Evlenmeden önce ileride anne olacağım fikrine sıcaktım, ama ne zaman evlendim o fikir buhar oldu uçtu.

Bilmiyorum nedeni belki de burada veya dışarıda karşılaştığım 'bebekle, çocukla her zaman anne ilgilenir' düşüncesi sanırım. Gerçekten mecburiyet dışında ilgilenen baba görmedim çocuklarıyla.

Ve anneye yüklenen inanılmaz derecede fazla sorumluluk yüzünden kendilerini dağıtan kadınlar... Eskiden o kadar ayıplardım ki, ama şuan gerçekten o kadar iyi anlıyorum ki o kadınları. Devamlı ağlayan bebek, ilgilenmeyen eş mecbur kadın eşine, hatta eşini bırakın kendine vakit ayıramıyor. Bu durum beni inanılmaz korkutuyor.

Ben daha ufacık evi toparlayamıyorum, eğer hamile veya cocuklu falan olsam naparım diye düşünüyorum. Eminim eşim de yorgunluğu bahane edip ilgilenmeyecek.

Şuan bu konuyu açma sebebim millet çatır çatır çocuk doğuruyor, daha 4 aylık evliyken hamile kalanlar, hemen 1 sene geçti yıldönümünde hamile haberini alanlar...

Kimseyi kınamıyorum yanlış anlamayın lütfen, acaba bende mi bir problem var bilmiyorum, bu insanlar gerçekten daha tam anlamıyla tanımadıkları adamlara nasıl güvenip çocuk yapıyorlar diye düşünüyorum istemeden.

Ya ben kaç senedir çıkmışım, nişanlı kalmışım, evlenmişim hala tam olarak hamile kaldığımda veya doğurduğum zaman nasıl olacak bilmiyorum. Hem kendim için diyorum bunu hem de eşim için...

Eşime güvenim tam yani gerçekten hiç kimseye kesinlikle yapmaz diyemem ama ailesini annesini biliyorum o ailede yaşayan bir adam kolay kolay aldatmaz beni, sadece belki ilerde anlaşamayacağız kafalarımızın uymadığını fark edeceğiz o zaman ne olacak?

Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık oldu. Ama o kadınların genelinde olan annelik iç güdüsü bende yok sanırım, hamile kalsam da hissetmeyeceğim, hatta galiba doğum yaptığım zaman bile.

Bu da böyle bir dertleşme olsun siz güzel hatunlarla, teşekkür ederim şimdiden okuduğunuz için. ❤
yaşı ilerlemiş ünlü fakat çocuğu olmayan hanımlara bu soru sorulduğunda ''en büyük pişmanlığım 1 çocuk sahibi olmamaktı'' diye cevap veriyorlar...çocuk bakmayı biz türk hanımları zorlaştırıyoruz, çocuğu kendimize göre değil, çocuğun kurallarına bırakıyoruz...yeni doğan çocukları uyanıksa 1 dk. kucaktan indirmiyor, kucağa alıştırıyorlar...sonrada
işim kaldı, gücüm kaldı diye dertleniyorlar...aklı ermeyen çocukların fikrine göre davranıyor büyükler..halbuki çocuk kendini bilene kadar, bizim fikirlerimize göre hareket etmesini sağlamalıyız..çocuk her ağladığında isteklerini yapıyoruz, o kadar yanlışki..ağlayan çocuğun deiğini yaparsanız, herşeyi ağlayarak isterler...yabancılar yeni doğmuş bebekleriyle
yurt dışlarına tatile gidiyorlar, bizde ise kadınlar çocuk var diye komşuya bile çıkmıyor bazen...
çocuk benim için, yaşam amacı...anneye ve babaya kattığı, öyle güzel duygular varki, anlatılmaz, sadece yaşanınca anlaşılan birşey...
 
Back
X