Anne olmak istememek 🤦🏻‍♀️

Hisleriniz çok normal ben de 1 yıllık evliyim ve çocukları çok seviyorum ama şuan çocuk sahibi olsak maddi manevi olarak buna hazır olmadığımızı düşünüyorum .

Kendini hazır hissetmeden çocuk sahibi olmak en başta o çocuğa büyük bir haksızlık olur zaten.
 
Kızlar merhabaa... Yani bilmiyorum bu aralar baya aklımda dolanan bir mevzu bu o yüzden dertleşmek istedim sizinle. Ben 1 senedir nikahlıyım 6 aydır da eşimle aynı evde yaşıyoruz. Lojman durumundan dolayı erken nikah sonra da düğün yaptık anlayacağınız.

Şimdi şöyle bir durum var, ben bebekleri çok seviyorum gerçekten, yiğenime arada bir ben bakıyordum. Çocuklarla genel olarak iyi anlaşıyorum.

Evlenmeden önce ileride anne olacağım fikrine sıcaktım, ama ne zaman evlendim o fikir buhar oldu uçtu.

Bilmiyorum nedeni belki de burada veya dışarıda karşılaştığım 'bebekle, çocukla her zaman anne ilgilenir' düşüncesi sanırım. Gerçekten mecburiyet dışında ilgilenen baba görmedim çocuklarıyla.

Ve anneye yüklenen inanılmaz derecede fazla sorumluluk yüzünden kendilerini dağıtan kadınlar... Eskiden o kadar ayıplardım ki, ama şuan gerçekten o kadar iyi anlıyorum ki o kadınları. Devamlı ağlayan bebek, ilgilenmeyen eş mecbur kadın eşine, hatta eşini bırakın kendine vakit ayıramıyor. Bu durum beni inanılmaz korkutuyor.

Ben daha ufacık evi toparlayamıyorum, eğer hamile veya cocuklu falan olsam naparım diye düşünüyorum. Eminim eşim de yorgunluğu bahane edip ilgilenmeyecek.

Şuan bu konuyu açma sebebim millet çatır çatır çocuk doğuruyor, daha 4 aylık evliyken hamile kalanlar, hemen 1 sene geçti yıldönümünde hamile haberini alanlar...

Kimseyi kınamıyorum yanlış anlamayın lütfen, acaba bende mi bir problem var bilmiyorum, bu insanlar gerçekten daha tam anlamıyla tanımadıkları adamlara nasıl güvenip çocuk yapıyorlar diye düşünüyorum istemeden.

Ya ben kaç senedir çıkmışım, nişanlı kalmışım, evlenmişim hala tam olarak hamile kaldığımda veya doğurduğum zaman nasıl olacak bilmiyorum. Hem kendim için diyorum bunu hem de eşim için...

Eşime güvenim tam yani gerçekten hiç kimseye kesinlikle yapmaz diyemem ama ailesini annesini biliyorum o ailede yaşayan bir adam kolay kolay aldatmaz beni, sadece belki ilerde anlaşamayacağız kafalarımızın uymadığını fark edeceğiz o zaman ne olacak?

Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık oldu. Ama o kadınların genelinde olan annelik iç güdüsü bende yok sanırım, hamile kalsam da hissetmeyeceğim, hatta galiba doğum yaptığım zaman bile.

Bu da böyle bir dertleşme olsun siz güzel hatunlarla, teşekkür ederim şimdiden okuduğunuz için. ❤

Kızım evliliğimin 7. YILINDA doğdu
Ondan önce hiç istemedim.
Sizi rahatlatacaksa bugün sabah 8 aylık bebeğimi sabah 8 de babasına bıraktım işe gittim akşam 8 de geldim. Ev temizlenmiş, yemek yapılmış, bebeğe bakılmıştı. Yani yardım etmeleri gerektiğinde yapıyorlar. Her şeyi üstlenmeyin kadın olarak. (İlk aylar hariç malesef, ilk bi dünyam alt üst oldu) ama şimdi çok rahatım şükür. Bebeği yatırdık eşim yanımda oturuyoruz
 
Bizde bebek icin cok hevesliydik 3 yil sonunda hamile kaldim ama esim cok degisti ben hamile kaldiktan sonra, hamileligim zor geciyor surekli istifra ediyorum, ayaga kalktigim zaman bile yediklerim agzima geliyor ve 1 aydir paso yatiyorum bende cok sıkildim yatmaktan tamam ama her seyi bahane ediyor kavga sebebi yapiyor, mutfaga gidince öğürmeye basliyorum icim disima cikiyor e haliyle yemek yapamiyorum ve kendim de yiyemiyorum, bunu bile kavgaya donusturuyor, calisiyordum isimi biraktim hamile oldugum icin, 1.5 aydir disari bile cikamiyorum sirf istifra ediyorum diye. Valla esim benden cok istiyordu bebek ama simdi cok degisti cok, sen yine de iyi dusun 💖

Ya sanırım öyle kavga konusuna gelmeyiz biz ama tabi arada laf sokar öyle bir durum olursa espri yapar gibi :) Gerçekten çok geçmiş olsun umarım düzelirsiniz ve sağlıkla alırsınız bebişinizi kucağınıza. ❤️
 
Ya sanırım öyle kavga konusuna gelmeyiz biz ama tabi arada laf sokar öyle bir durum olursa espri yapar gibi :) Gerçekten çok geçmiş olsun umarım düzelirsiniz ve sağlıkla alırsınız bebişinizi kucağınıza. ❤️
InşAllah arkadasim
 
Çocuklardan pek hazzetmiyorum.

Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Ama ya pişman olursam diye korkuyorum.

31 yaşında. 2 senelik evliyim.

Karar veremiyorum. Deliriyorum.
+1

31 yaşında iki senelik evliyim. Çocuk sahibi değilim, şimdilik düşünmüyorum ve pişman olma korkusundan kurtulamıyorum.
 
Kızlar merhabaa... Yani bilmiyorum bu aralar baya aklımda dolanan bir mevzu bu o yüzden dertleşmek istedim sizinle. Ben 1 senedir nikahlıyım 6 aydır da eşimle aynı evde yaşıyoruz. Lojman durumundan dolayı erken nikah sonra da düğün yaptık anlayacağınız.

Şimdi şöyle bir durum var, ben bebekleri çok seviyorum gerçekten, yiğenime arada bir ben bakıyordum. Çocuklarla genel olarak iyi anlaşıyorum.

Evlenmeden önce ileride anne olacağım fikrine sıcaktım, ama ne zaman evlendim o fikir buhar oldu uçtu.

Bilmiyorum nedeni belki de burada veya dışarıda karşılaştığım 'bebekle, çocukla her zaman anne ilgilenir' düşüncesi sanırım. Gerçekten mecburiyet dışında ilgilenen baba görmedim çocuklarıyla.

Ve anneye yüklenen inanılmaz derecede fazla sorumluluk yüzünden kendilerini dağıtan kadınlar... Eskiden o kadar ayıplardım ki, ama şuan gerçekten o kadar iyi anlıyorum ki o kadınları. Devamlı ağlayan bebek, ilgilenmeyen eş mecbur kadın eşine, hatta eşini bırakın kendine vakit ayıramıyor. Bu durum beni inanılmaz korkutuyor.

Ben daha ufacık evi toparlayamıyorum, eğer hamile veya cocuklu falan olsam naparım diye düşünüyorum. Eminim eşim de yorgunluğu bahane edip ilgilenmeyecek.

Şuan bu konuyu açma sebebim millet çatır çatır çocuk doğuruyor, daha 4 aylık evliyken hamile kalanlar, hemen 1 sene geçti yıldönümünde hamile haberini alanlar...

Kimseyi kınamıyorum yanlış anlamayın lütfen, acaba bende mi bir problem var bilmiyorum, bu insanlar gerçekten daha tam anlamıyla tanımadıkları adamlara nasıl güvenip çocuk yapıyorlar diye düşünüyorum istemeden.

Ya ben kaç senedir çıkmışım, nişanlı kalmışım, evlenmişim hala tam olarak hamile kaldığımda veya doğurduğum zaman nasıl olacak bilmiyorum. Hem kendim için diyorum bunu hem de eşim için...

Eşime güvenim tam yani gerçekten hiç kimseye kesinlikle yapmaz diyemem ama ailesini annesini biliyorum o ailede yaşayan bir adam kolay kolay aldatmaz beni, sadece belki ilerde anlaşamayacağız kafalarımızın uymadığını fark edeceğiz o zaman ne olacak?

Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık oldu. Ama o kadınların genelinde olan annelik iç güdüsü bende yok sanırım, hamile kalsam da hissetmeyeceğim, hatta galiba doğum yaptığım zaman bile.

Bu da böyle bir dertleşme olsun siz güzel hatunlarla, teşekkür ederim şimdiden okuduğunuz için. ❤
Sizde hiç problem yok bence, bebek kararını ben de çok zor aldım açıkçası, halen de ileride eski hayatımızı özleyeceğimizi düşünüyorum zaman zaman. Nacizane tavsiyem yeni evliyseniz evliliğinizin keyfini mümkün olduğunca çıkarın, şuraya da gitseydim şunu da yapsaydım gibi içinizde kalan fazla bir şey olmayınca endişe de azalıyor bence, hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Kızlar merhabaa... Yani bilmiyorum bu aralar baya aklımda dolanan bir mevzu bu o yüzden dertleşmek istedim sizinle. Ben 1 senedir nikahlıyım 6 aydır da eşimle aynı evde yaşıyoruz. Lojman durumundan dolayı erken nikah sonra da düğün yaptık anlayacağınız.

Şimdi şöyle bir durum var, ben bebekleri çok seviyorum gerçekten, yiğenime arada bir ben bakıyordum. Çocuklarla genel olarak iyi anlaşıyorum.

Evlenmeden önce ileride anne olacağım fikrine sıcaktım, ama ne zaman evlendim o fikir buhar oldu uçtu.

Bilmiyorum nedeni belki de burada veya dışarıda karşılaştığım 'bebekle, çocukla her zaman anne ilgilenir' düşüncesi sanırım. Gerçekten mecburiyet dışında ilgilenen baba görmedim çocuklarıyla.

Ve anneye yüklenen inanılmaz derecede fazla sorumluluk yüzünden kendilerini dağıtan kadınlar... Eskiden o kadar ayıplardım ki, ama şuan gerçekten o kadar iyi anlıyorum ki o kadınları. Devamlı ağlayan bebek, ilgilenmeyen eş mecbur kadın eşine, hatta eşini bırakın kendine vakit ayıramıyor. Bu durum beni inanılmaz korkutuyor.

Ben daha ufacık evi toparlayamıyorum, eğer hamile veya cocuklu falan olsam naparım diye düşünüyorum. Eminim eşim de yorgunluğu bahane edip ilgilenmeyecek.

Şuan bu konuyu açma sebebim millet çatır çatır çocuk doğuruyor, daha 4 aylık evliyken hamile kalanlar, hemen 1 sene geçti yıldönümünde hamile haberini alanlar...

Kimseyi kınamıyorum yanlış anlamayın lütfen, acaba bende mi bir problem var bilmiyorum, bu insanlar gerçekten daha tam anlamıyla tanımadıkları adamlara nasıl güvenip çocuk yapıyorlar diye düşünüyorum istemeden.

Ya ben kaç senedir çıkmışım, nişanlı kalmışım, evlenmişim hala tam olarak hamile kaldığımda veya doğurduğum zaman nasıl olacak bilmiyorum. Hem kendim için diyorum bunu hem de eşim için...

Eşime güvenim tam yani gerçekten hiç kimseye kesinlikle yapmaz diyemem ama ailesini annesini biliyorum o ailede yaşayan bir adam kolay kolay aldatmaz beni, sadece belki ilerde anlaşamayacağız kafalarımızın uymadığını fark edeceğiz o zaman ne olacak?

Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık oldu. Ama o kadınların genelinde olan annelik iç güdüsü bende yok sanırım, hamile kalsam da hissetmeyeceğim, hatta galiba doğum yaptığım zaman bile.

Bu da böyle bir dertleşme olsun siz güzel hatunlarla, teşekkür ederim şimdiden okuduğunuz için. ❤
Anne olmak ya da olmamak senin düşüncen ve saygı duyulmak zorunda ne güzel en azından farkındasin kendinin doğurup saldım cayirlara yapayım demion benim henüz harcım değil dion madem annelik yaparım diyene kadar yapma kardeşimde kaç yıl çıktı nişanlı kaldı 2yillik evli zaten istemiodu şimdi sorunları var eşinin kısır misin diye dalga geçip gaza getirmelerine karşılık ben anne olmak istemiyorum henüz diyor saygı da duyuyoruz
 
Aynen dedigin gibi oluyor. Cocugun a dan z ye butun her seyiyle annesi ilgileniyor. Babalara sorsan cocuklarin kan grubunu bilmezler. Bazilari gunde bir iki saat veya haftasonu biraz ilgileniyor. Onlar da övüle övüle bitirilemiyor.
Turkiyede erkeklerin babalik kocalik anlayisi para kazanmaktan ibaret. O yuzden kendinde o enerjiyi gormuyorsan cocuk mocuk yapma
Ha bir de erkekler hem yan gelip yatar hem de baba olmak istiyorum der, sonra cocuga kardes olsun der, etraf yasin geciyor der, dogurursun ee annelik zor derler, biz 4 tane 5 tane buyuttuk derler, sen hem her yere kosturursun hem de yetersiz hissedersin. Daha kaca bolunecegini bilemezsin
Kesinlikle katiliyorum bu yoruma +1👏🏻. Istemeyen hic kimse cocuk yapmamali bence.
 
Ben 4 yıllık evliyim. Benzer düşünceleri senelerce taşıdım. 2 sene sonra eşimin doğu görevi var. Gitmeden burada doğmasını istiyorum o yüzden sıcak bakmaya başladım. Zaten eşimle yaşayacağımız herşeyi yaşadık. Yeterince tadını çıkarttık. Artık bebekli bir hayata hazır hissediyorum. Ama siz daha yolun çok başındasınız. Sizin için çok erken. İki kişilik hayatın tadını çıkarın :KK66:
 
cocugunuz oldugu icin pisman olmazsiniz ama eger keyfine duskun bir insansaniz zorlanirsiniz
yani hamile kalmadan once sunu sormak lazim aslinda ben bir insan icin ve ya cocuk icin ozgurlugumun kisitlanmasini ve bir sureliginede olsa isteklerimi ertelemeyi becerebilirmiyim
Keyfime düşkün değilim. Zorlukla mücadele ederim. Nazlı değilim.

Ama özgürlüğümü cok seviyorum. Beni en çok o kısım düşündürüyor.

Bir de bitmeyecek bir süreç. 2 sene sabredeyim,5 sene sabredeyim,10 sene sabredeyim değil. Hayatim boyunca üzerime bir sorumluluk alıyorum. Ve bu bence çok büyük bi şey. Deli cesareti.
 
3 yıllık evliyim yaşım çok genç eşimle aramızda çok yaş farkı var ama yapmayı düşünmüyorum daha senelerce. Arkadaşlarımı görüp iyice soğuyorum. Babaların kafası çok rahat belli bi yaşa kadar anne çok yıpranıyor. Borçlarımız daha bitmedi bile soran herkese de cevabını veriyoruz “siz istiyosunuz diye yapacak değiliz siz mi bakacaksınız” şeklinde. Ama riskli yaş grubunda olsam borçlar bitince yapardım.
 
Back
X