Anket Anne olmaktan pişman mısınız?

Anne olmaktan pişman mısınız?

  • Kararsızım...

    OY: 5 12,8%
  • Pişmanım.

    OY: 5 12,8%
  • Çok harika bir duygu.

    OY: 29 74,4%

  • Ankete Katılan
    39
Hayattan zevk almanın sonu gelir mi ki, kocaman bir deniz her gün ayrı bir heyecan... Hayatı yaşamanın sonu yok yani... Sadece biz toplum olarak anne olunca kendinden çok ödün veren anneler oluyoruz, kadınlık gidiyor annelik başlıyor. Bireyselliğimi, özgürlüğümü, kadınlığımı yitirmekten korkuyorum.
Gelmez tabi gelir mi :) ama bütün her şeyi kenara atıp tamamen çocuğa göre yaşarsan hayat kalmaz ki. Mutsuz ebeveynler mutsuz çocuklar yetiştirir. Uçaklarda bile oksijen maskesini önce kendinize sonra çocuğunuza takın diyorlar. Yapabilen herkes çocuğu kendine uydursun ya da ortak şeyler bulsun yoksa annelik, hayat hepsi zehir oluyor. Bu arada yanlış anlaşılmasın ben çocuğuma tek başıma bakıyorum desteğim veya evime gelen bir yardımcım vs yok yemek mi yapamadım yapamayayım ev mi temiz değil olmasın ya canımdan değerli değil biraz salmak lazım.
 
Evet annelik çok büyük kalp yükü. Sanırım bunun için yapacak bir şey yok. İnsanı buna hazırlayacak bir şey de yok bebek doğmadan önce bu duyguları anlamak imkansız. Koca koca insanlar olduk ama kendi annelerimize sorsak hala bi ton endişeleri vardır bizim için :(
Evet evet gerçekten buna hiç hazır değilmişim.

Kalbim hep hızlı atıyor sadece kendi kızımıza değil yeryüzündeki tüm çocuklara…

Bazen uykularım kaçıyor,boğazıma lokmalar diziliyor acı çeken çocuklar aklıma takılıyor…

Bazen…

Ne bileyim ben…

Beni zorluyor bu annelik.
 
Evet pişmanım böyle düşündüğüm için de pişman oluyorum başına bir şey gelir allah alır diye ama pişmanım. Çok lazım değilmiş gerekli değilmiş çocuk yapmak isteyerek yaptım çocukları da severim ama böyle düşünmeme engel olmuyor. Belki sorun bende o muhteşem annelik duygusu yok 18 günlük daha benim bebeğim değil gibi hissediyorum ve hayatım kaymış sanki. Eski özgür mutlu günlerimi özlüyorum eski güzelliğimi özlüyorum. Tabii ki bebeğimi sevip kokluyorum öpüyorum koynumda uyutuyorum meme reddi yaptı emmiyor tez canlı olmama rağmen uğraşıyorum asla biberon vermedim 10 dk emiyor bırakıyor konuşup öpüşüp sarılıp ikna ediyorum normal bebekler meme arar benim oğlumun ağzına soksan emmez bakıyorum ama bunu zorunda hissettiğim için yapıyorum sonuçta ben doğurdum mecbur bakacağım diyorum öyle bi bağ yok eriyip bitmiyorum seviyor muyum bilmiyorum. Bedenim anne ama o uyanmadan uyanıyorum eşim gece uyu ben kaşıkla veririm diyor uyuyamıyorum ev 2 katlı alt kata gidiyorum memelerim ağrıyor uyanıyorum bakıyorum uyanık.
ilk doğum yaptığım zamanlar geldi aklıma, ben de böyle düşünüyordum. hatta 2.haftaydı sanırım bağıra bağıra ağlamıştım ben bu çocuğa bakmak istemiyorum diye. şu an 14 aylık oldu, duygularım 180 derece değişti. İlk dönemler çok normal bu duygular. Sağlıkla büyüsün.
 
Anne olmaktan pişman olmak demeyelim de anne olmadan önceki hayatımı özlüyorum. Çok aktif bir hayatım vardı, özellikle dans gecelerine gitmeyi çok özledim. Bir kaç seneye birlikte dans ederiz belki de kızımla.
 
Evet evet gerçekten buna hiç hazır değilmişim.

Kalbim hep hızlı atıyor sadece kendi kızımıza değil yeryüzündeki tüm çocuklara…

Bazen uykularım kaçıyor,boğazıma lokmalar diziliyor acı çeken çocuklar aklıma takılıyor…

Bazen…

Ne bileyim ben…

Beni zorluyor bu annelik.
Ben de öyleyim annesiz kedi köpek görünce bile yüreğim sızlıyor :(
 
Bence hayattan yeteri kadar zevk almamış doya doya gezip tozup istediğini yapamayan kadınlar daha çok zorlanıyor çünkü bebekten sonra hayat bitmiş gibi geliyor insana. Annelik hem mental olarak hem fiziksel olarak çok zor ama hiç pişman olmadım. Şikayet ettiğim zamanlar olmadı mı tabii ki oldu ama yine de keşke anne olmasaydım demedim hiç. Biraz da hayatı bebeğe göre yaşamak değil de bebeği hali hazırda yaşadığın hayata entegre etmek gerekiyor.
Erasmus yaparken bir yandan istediğim gibi gezdim. Work and travel yaptım miamide gemiyle bahamalar turu yaptım. Bitince new yorka gittim 3 gün tatil yapıp döndüm. Baliye gittim. Mısır israil ürdün ve iranı gezdim. Dubaiye gittim. Türkiyede de bi doğu ve Karadeniz kaldı gitmedim hiç. 7 sene evliydim öyle yaptım. Yine de hayatım kaymış hangi yöne bilinmez 🤣
 
Erasmus yaparken bir yandan istediğim gibi gezdim. Work and travel yaptım miamide gemiyle bahamalar turu yaptım. Bitince new yorka gittim 3 gün tatil yapıp döndüm. Baliye gittim. Mısır israil ürdün ve iranı gezdim. Dubaiye gittim. Türkiyede de bi doğu ve Karadeniz kaldı gitmedim hiç. 7 sene evliydim öyle yaptım. Yine de hayatım kaymış hangi yöne bilinmez 🤣
O zaman şöyle düzelteyim ya da aşırı sosyal hayatı olanlar çok gezenler de düzeni bozulduğu için ayrı zorlanıyor😄
 
Ay asla pişman değilim Allahım da pişman ettirmesin çok hayırlı evlat ve insanlar olsunlar, bizler de çok hayırlı anne baba olalım.
Çok zor, öyle zorlanıyorum ki ama günde bilmiyorum kaç kere “iyi ki yapmışım be” diyorum.
 
Ben de sizin durumunuzdayum 27 yaşındayım yeni evleneceğim. Vücut saati malum. Kararsızım
Eğer sizin de bebek sahibi olmayı isteyeceğiniz bir süreç başlarsa umarım eşiniz de bebeğinizi ister ve yaşamınıza bebeğiniz dahil olur. Evlenmek üzereyseniz mutlaka Bebek konusunu konuşun bebek istediğiniz ve istemediğiniz bir evlilik ilişkinizi nasıl etkiler bunları detaylandırın bence. Ben evlenirken konışmuştum ama 10 yıl oldu çok küçüktük fikirleri değişti eşimin 🥺
 
Kocan istemyiorsa tek başına böyle birşeye yeltenme çünkü bebek bakmak başka bir boyut etrafında birsürü insan olsa bile senin üzerinde tüm sorumluluk tuvalete gitmek bile mesele kocan istemezken yaparsan çok zorlanırsın onun desteği çok mühim çünkü. O süreçte babanında psikolojisi yıpranıyor ve istemediği bir bebek olursa o süreçte seni suçlar ‘ ben istemedim sen yaptın senin suçun bunlar’ diyerek evliliğiniz yıpranır.
Kesinlikle yaaa gece gündüz bu düşünceyle uyuyup uyanıyorum. Geçen yaz hamileydim çok istekliydi eşim de sürece dahil oldu ilgilendi ama bebeği kaybettikten sonra bebeği erteledikçe erteledik. şimdi de eşim sen istersen yapalım gibi noktaya geldi. Bu da düşündürüyor. Anne olmak hayatımıza bir bebeğin katılması süreçleri tek başına zor iken bir de evliliğim sallanır mı diye düşünmek istemiyorum 🥺
 
Pisman degilim kesinlikle ama hayatta daha once ne yaptigimda ay yoruldum diyomusum acaba. Kendimi isvicre cakisi gibi hissediyorum. Hani ayni anda hem sise acip hem dis karistirabilecegin, biseyler keserken gtnden cikan cimbizla kaslarini alabilicegin cinsten…..
 
Kesinlikle yaaa gece gündüz bu düşünceyle uyuyup uyanıyorum. Geçen yaz hamileydim çok istekliydi eşim de sürece dahil oldu ilgilendi ama bebeği kaybettikten sonra bebeği erteledikçe erteledik. şimdi de eşim sen istersen yapalım gibi noktaya geldi. Bu da düşündürüyor. Anne olmak hayatımıza bir bebeğin katılması süreçleri tek başına zor iken bir de evliliğim sallanır mı diye düşünmek istemiyorum 🥺
Mesela ben şuan kocamı suçluyorun ikinci bebeği istemiyordum süpriz oldu birinciden sonra 8 yıl geçmiş yapamam istemiyorum dedim aldırmak istediğimi söyledim ama o beni ikna etti. Tabi çok şükür evladıma ama şuan çok zorlanıyorum ve kocamı suçluyorum her fırsatta
 
Bi şey söyleyip büyük konuşmaktan korkuyorum. Kızımı çok seviyorum, onsuz bi hayat düşünemiyorum artık ama çok zorlanıyorum ve eski hayatımıda çok özlüyorum aynı zamanda.
 
Bi şey söyleyip büyük konuşmaktan korkuyorum. Kızımı çok seviyorum, onsuz bi hayat düşünemiyorum artık ama çok zorlanıyorum ve eski hayatımıda çok özlüyorum aynı zamanda.
Eski hayatımı ben de çok özlüyorum ama koşturma içinde unutuyorum galiba…
 
Back
X