Anne olmanın sorumluluklarından çok korkuyorum

Merhaba sevgili anneler ve anne adayları,
Yargılamadan yapacağınız yorumlara ihtiyacım var..
Ben 2 yıllık evliyim ve hamileyim, anne olmayı büyük bir sorumluluk olarak görüyorum, hayatta sadece birine odaklı olmak ve kendi hayatını o saatten sonra bir bebeğin eline vermek ve sadece o saatten sonra onun için yaşamak olarak görüyorum. Bu tamamen benim kendi özümü, benliğimi, hayatımı kaybedeceğimi hissettiriyor. Eşimin baba olma isteği olmasaydı ve ailesinin torun isteği, ömrümün sonuna kadar bu sorumluluğu almak istemezdim belki..
Bu korkuları yaşayan aranızda var mı ? başta böyle şeyler düşünmek normal mi, korkular geçiyormu..
Hayatım biticek cocuktan başka bi hayatım olmayacak diyorum.. anneler bebeğinizin kaç yaşından sonra kendi hayatınız tekrar olmaya başlıyor.. bana yardımcı olurmusunuz çarpıntılarla uyanıyorum çok korkuyorum..

Annelik kaygı getiriyor elbette ama ben bu hayatım bitti şöyle yastayım böyle hastayım şeylerini kafama hiç takmadım. Annelik çok güzel bir duygu çok da zor. Ama anne ne kadar iyiyse mutluysa rahatsa bebek de zamanla o düzene giriyor. O nedenle kaygılarınızı bırakın ve yeni hayatınızla barışın bir an önce yoksa ağır bir depresyon geçirebilirsiniz lohusalık hormonal olarak zor bir süreç.
Ama gördüğünüz gibi ölmüyoruz da kadınlar çok güçlü herşeye gücümüz yeter bizim.
Sizi olumsuz etkileyen kişileri sosyal medyayı uzaklaştırın şimdiden. Eşiniz için çocuk yapmasaydınız keşke tam anlamıyla istediğiniz zaman yapsaydınız.

Bence harika bir farkındalığınız var. Ben hamileyken hiç fark etmemiştim mesela bu kadar büyük bir sorumluluk altına girdiğimi. Dolayısıyla çok bocaladım ilk aylarda. Hayatınız bitmiyor, şekil değiştiriyor. Çevrenizdeki herkes de buna ayak uyduranlar ve uyduramayanlar olarak ayrılıyor maalesef. Bence siz ne kadar rahat ve sosyal olursanız, bebeğiniz de bunu görerek ve buna alışarak büyüyeceği için o kadar kolay bir bebek olur. Hamileliğinizin tadını çıkartın. Kucağınıza alır almaz "bu nasıl bi sevgi" diye düşüneceğinize eminim. Sevgiler.

bessste .!.:

Annelik kaygı getiriyor elbette ama ben bu hayatım bitti şöyle yastayım böyle hastayım şeylerini kafama hiç takmadım. Annelik çok güzel bir duygu çok da zor. Ama anne ne kadar iyiyse mutluysa rahatsa bebek de zamanla o düzene giriyor. O nedenle kaygılarınızı bırakın ve yeni hayatınızla barışın bir an önce yoksa ağır bir depresyon geçirebilirsiniz lohusalık hormonal olarak zor bir süreç.
Ama gördüğünüz gibi ölmüyoruz da kadınlar çok güçlü herşeye gücümüz yeter bizim.
Sizi olumsuz etkileyen kişileri sosyal medyayı uzaklaştırın şimdiden. Eşiniz için çocuk yapmasaydınız keşke tam anlamıyla istediğiniz zaman yapsaydınız.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim cevabınız için.. bana kalsa ömrüm boyunca böyle bir sorumluluğu almayı düşünemezdim diyorum ama 2 yıl oldu evleneli bazen olsaydı bi çocuk evi neşelendirseydi diye hayallerimde oldu ama başa gelince korkusu çok ağır bastı.. Eşim cevresinden cok bebek haberi almaya başladı ve o artık üzülmesin diye bu yola girdim. Kendi hayatım olmayacak diye cok üzülüyorum..

6aylik bebeğim var annelik hem çok güzel hem zor . İlk başlarda ben de çok zorlandım ama zamanla alışıyo insan. Onun gülüşü , sevgisi herseyi unutturuyo .

Seni anlıyorum kardeşim bebekle en başta çok zor oluyor ama zamanla, sen bebeğe bebek sana alışınca o kadar güzel bir döneme giriyorsun ki anlatamam. Anne ,baba eş kardeş sevgisi hepsi yanında sönük kalıyo
Hayatın bitmiyor daha da güzelleşiyor

Hayat bitmiyor, değişiyor, yeni bir sayfa, yeni bir uyum, yeni bir benlik oluşuyor, bebeğin eline niye kalasın ki, herşey oturacak zamanla, su an sürecinin önünü goremiyorsun, zamanla alisacaksin alıştıkça herşey rutine normale dönecek, genelde çoğumuz bu yolculuga bocalayarak baslamistir, zamanla düzelecek...

evet tüm benliğiniz değişiyor, evet simdiki sizden geriye hiçbir sey kalmıyor..

ama yeni biri oluyorsunuz. iyi yanları da kötü yanları da olan yepyeni bir hayata başlıyorsunuz. her zaman bayılacaksınız bu hayata diyemem ama hayatınjz boyunca neyi basarmış olursanız olun, bu başardıklarınızın en parlağı olacak.tek gözünüz açık uyanıp emzirdiğiniz gecelerin sabahında bebeğinizin gülüşüyle tüm günü full enerjiyle gecireceksiniz. her sabah bebeğiniz şarj edecek sizi ve siz onun en ufak bir büyüme ve gelişim sinyalinde heyecanlanacaksınız.

anne olmak yorucu bir sey.. ama o kadar özel hissettiriyor ki.. ve korkmayın. bir sekilde bu hayattan hep sikayet edeceksiniz ama asla tek bir şeyini bile de değiştirmek istemeyeceksiniz.

Ayy ben de öğreneli üç dört gün oldu.. Korkular başlamıştı. Ama çok iyi geldi yazdıklarınız çok tatlı bu anneler ❤

34 yaşında üç çocuk annesi olarak yazıyorum,evlenirken asla çocuk bakamam yapamam diyen bir ben ve büyük sözlerimi yutan diğer bir ben var,13-12-1 yaşında ki 3 evladım için hayatta sahip olduğum en güzel varlıklarım diyen yeni bir beni daha çok seviyorum artık,1 yaşında olan tamamen plansız,hayatım da ki tüm planların yönünü değiştiren bir ponçik olsa da pozitif düşününce planlarımı tamamen yok etmediğini sadece gideceğim yolun biraz daha meşakatli olduğuna kendimi ikna ettiğim an odaklandığım tek şey sabahları onun tatlı gülümsemesinin bu dünya da ki en güzel manzara olduğuna kanaat getirmiş olmamla hayat güzelleşiyor,annelik sorumlulukların en büyüğü olsa da 10 yıl sonra en iyi arkadaşınızı veriyor size karşılığın da,belki bir çoğumuz çocukluğumuzu yaşamadık belki de hayattan hiç keyif almadık,onları büyütürken salıncakta sallanmanın yaşı olmadığını da öğreniyoruz,neleri kaçırdığımızı da,pozitif düşünün herşey güzel ve gönlünüzce olsun...bazen bir anne çocuğunu büyütür bazen bir çocuk annesini...

tgcozdmr .!.:

Merhaba sevgili anneler ve anne adayları,
Yargılamadan yapacağınız yorumlara ihtiyacım var..
Ben 2 yıllık evliyim ve hamileyim, anne olmayı büyük bir sorumluluk olarak görüyorum, hayatta sadece birine odaklı olmak ve kendi hayatını o saatten sonra bir bebeğin eline vermek ve sadece o saatten sonra onun için yaşamak olarak görüyorum. Bu tamamen benim kendi özümü, benliğimi, hayatımı kaybedeceğimi hissettiriyor. Eşimin baba olma isteği olmasaydı ve ailesinin torun isteği, ömrümün sonuna kadar bu sorumluluğu almak istemezdim belki..
Bu korkuları yaşayan aranızda var mı ? başta böyle şeyler düşünmek normal mi, korkular geçiyormu..
Hayatım biticek cocuktan başka bi hayatım olmayacak diyorum.. anneler bebeğinizin kaç yaşından sonra kendi hayatınız tekrar olmaya başlıyor.. bana yardımcı olurmusunuz çarpıntılarla uyanıyorum çok korkuyorum..

Genişletmek için tıkla...

Ben o korku yuzunden tam sekiz yil cocuk yapmadim. Daha da yapmazdim ama bi haller geldi. Karar verdik ve ben hamile kaldim. Zaten kaygi bozuklugum vardi. Hamilelikte tetiklendi. 9 ayin 5 ayinda kaygidan carpintidan uyuyamadim. Ben naptim napicam sorulari yuzunden. Ilk baslarda cok zorlandim gercekten ama bu korkulari yasayan yasamayan cok isteyen az isteyen deli gibi bekleyen annelerin de zorlandığını gorunce haa dedim tamam bu isin raconu bu demekki.. kizim 7 aylik. Bazi sabahlar yorgunluktan ayaklarim tutmuyo kalkana kadar beklemek zorunda kaliyorum. Bazi geceler cok az uyuyorum ki uyku benim icin kavga dovus sebebi.. bunra ragmen nasil oluyosa bilmiyorum ama sarj oluveriyorum. Ustelik ise de basladim. Bu kadar zor olmasina ragmen asla eski hayatima donmek istemiyorum. Eski hayatima dair hicbiseyi ozlemiyorum. Tek pişmanligim keşke vücudumu biraz daha hamilelige ve sonrasina hazirlasaymisim. Sporla diyetle guclenmeliymisim. Lutfen kafani dagit kendine iyi gelen seyleri yap. Dedigim gibi de iyi beslenip vucudunu guclendir. Kaygini asamazsan da mutlaka destek al kendine zehir etme.

çocuktan sonra hayatınız eskisi gibi olmuyor elbette. Kaç sene geçerse geçsin.
İlk zamanları da çok zor. Ben ilk senelerde sürekli ne zaman hayatım eski normale dönecek derdim. O zamanlar söylenenleri anlamıyordum. Ama şimdi anlıyorum. Bir daha hiç bir zaman çocuksuz ben olmayacağım. Her anlamda değiştim geliştim başka birine dönüştüm.
Yani elbette çocuksuz halimin de güzel zamanları vardı ama bu yeni halimin de var. Daha empatisi yüksel daha sabırlı bir insan oldum mesela. Tüm çocuklara karşı bakışım değişti. Çocuğum 8 yaşına yaklaştı hala zorluklar var tabii ama ilk iki seneki fiziksel yorgunluklar kalmıyor. Ama başka mental zorluklar oluyor. Evlense de başka dertlerim olacaktır. Yani anne olduktan sonra çocuksuz halin geride kalıyor, eskisi gibi olmuyor. Ama güzel de bir değişim yeni hayatına da alışıyorsun.
Ama çocuk geldi mi gitmeyen sorumluluğu asla bitmeyen bir şey, milletin torun aşkına yapmayın. Kendiniz gerçekten isterseniz yapın. Herkes yap diyor yapmam lazım diye yaparsanız pişman da olursunuz.

Khomyuk .!.:

çocuktan sonra hayatınız eskisi gibi olmuyor elbette. Kaç sene geçerse geçsin.
İlk zamanları da çok zor. Ben ilk senelerde sürekli ne zaman hayatım eski normale dönecek derdim. O zamanlar söylenenleri anlamıyordum. Ama şimdi anlıyorum. Bir daha hiç bir zaman çocuksuz ben olmayacağım. Her anlamda değiştim geliştim başka birine dönüştüm.
Yani elbette çocuksuz halimin de güzel zamanları vardı ama bu yeni halimin de var. Daha empatisi yüksel daha sabırlı bir insan oldum mesela. Tüm çocuklara karşı bakışım değişti. Çocuğum 8 yaşına yaklaştı hala zorluklar var tabii ama ilk iki seneki fiziksel yorgunluklar kalmıyor. Ama başka mental zorluklar oluyor. Evlense de başka dertlerim olacaktır. Yani anne olduktan sonra çocuksuz halin geride kalıyor, eskisi gibi olmuyor. Ama güzel de bir değişim yeni hayatına da alışıyorsun.
Ama çocuk geldi mi gitmeyen sorumluluğu asla bitmeyen bir şey, milletin torun aşkına yapmayın. Kendiniz gerçekten isterseniz yapın. Herkes yap diyor yapmam lazım diye yaparsanız pişman da olursunuz.

Genişletmek için tıkla...

Tam olarak yazacaklarım bunlardı. +1 diyorum.

Konuyu hamile kalmadan açsaydınız ben de kendiniz istemeden asla hamile kalmayın derdim. Yıllarca tüp bebek tedavisi görüp isteyenler bile lohusa depresyonuna girer oldu. En ufak bocalamada destek alın derim.

tgcozdmr .!.:

Merhaba sevgili anneler ve anne adayları,
Yargılamadan yapacağınız yorumlara ihtiyacım var..
Ben 2 yıllık evliyim ve hamileyim, anne olmayı büyük bir sorumluluk olarak görüyorum, hayatta sadece birine odaklı olmak ve kendi hayatını o saatten sonra bir bebeğin eline vermek ve sadece o saatten sonra onun için yaşamak olarak görüyorum. Bu tamamen benim kendi özümü, benliğimi, hayatımı kaybedeceğimi hissettiriyor. Eşimin baba olma isteği olmasaydı ve ailesinin torun isteği, ömrümün sonuna kadar bu sorumluluğu almak istemezdim belki..
Bu korkuları yaşayan aranızda var mı ? başta böyle şeyler düşünmek normal mi, korkular geçiyormu..
Hayatım biticek cocuktan başka bi hayatım olmayacak diyorum.. anneler bebeğinizin kaç yaşından sonra kendi hayatınız tekrar olmaya başlıyor.. bana yardımcı olurmusunuz çarpıntılarla uyanıyorum çok korkuyorum..

Genişletmek için tıkla...

Yaşadım, yaşıyorum, yaşayacağım. O yüzden süreçten olabildiğince keyif almaya odaklanıyorum.

bessste .!.:

Annelik kaygı getiriyor elbette ama ben bu hayatım bitti şöyle yastayım böyle hastayım şeylerini kafama hiç takmadım. Annelik çok güzel bir duygu çok da zor. Ama anne ne kadar iyiyse mutluysa rahatsa bebek de zamanla o düzene giriyor. O nedenle kaygılarınızı bırakın ve yeni hayatınızla barışın bir an önce yoksa ağır bir depresyon geçirebilirsiniz lohusalık hormonal olarak zor bir süreç.
Ama gördüğünüz gibi ölmüyoruz da kadınlar çok güçlü herşeye gücümüz yeter bizim.
Sizi olumsuz etkileyen kişileri sosyal medyayı uzaklaştırın şimdiden. Eşiniz için çocuk yapmasaydınız keşke tam anlamıyla istediğiniz zaman yapsaydınız.

Genişletmek için tıkla...

gizogiz93 .!.:

Bence harika bir farkındalığınız var. Ben hamileyken hiç fark etmemiştim mesela bu kadar büyük bir sorumluluk altına girdiğimi. Dolayısıyla çok bocaladım ilk aylarda. Hayatınız bitmiyor, şekil değiştiriyor. Çevrenizdeki herkes de buna ayak uyduranlar ve uyduramayanlar olarak ayrılıyor maalesef. Bence siz ne kadar rahat ve sosyal olursanız, bebeğiniz de bunu görerek ve buna alışarak büyüyeceği için o kadar kolay bir bebek olur. Hamileliğinizin tadını çıkartın. Kucağınıza alır almaz "bu nasıl bi sevgi" diye düşüneceğinize eminim. Sevgiler.

Genişletmek için tıkla...

denizmavisii3322 .!.:

6aylik bebeğim var annelik hem çok güzel hem zor . İlk başlarda ben de çok zorlandım ama zamanla alışıyo insan. Onun gülüşü , sevgisi herseyi unutturuyo .

Genişletmek için tıkla...

mavikelebek25 .!.:

Seni anlıyorum kardeşim bebekle en başta çok zor oluyor ama zamanla, sen bebeğe bebek sana alışınca o kadar güzel bir döneme giriyorsun ki anlatamam. Anne ,baba eş kardeş sevgisi hepsi yanında sönük kalıyo
Hayatın bitmiyor daha da güzelleşiyor

Genişletmek için tıkla...

Vaalbara .!.:

Hayat bitmiyor, değişiyor, yeni bir sayfa, yeni bir uyum, yeni bir benlik oluşuyor, bebeğin eline niye kalasın ki, herşey oturacak zamanla, su an sürecinin önünü goremiyorsun, zamanla alisacaksin alıştıkça herşey rutine normale dönecek, genelde çoğumuz bu yolculuga bocalayarak baslamistir, zamanla düzelecek...

Genişletmek için tıkla...

Lady Guinevere .!.:

evet tüm benliğiniz değişiyor, evet simdiki sizden geriye hiçbir sey kalmıyor..

ama yeni biri oluyorsunuz. iyi yanları da kötü yanları da olan yepyeni bir hayata başlıyorsunuz. her zaman bayılacaksınız bu hayata diyemem ama hayatınjz boyunca neyi basarmış olursanız olun, bu başardıklarınızın en parlağı olacak.tek gözünüz açık uyanıp emzirdiğiniz gecelerin sabahında bebeğinizin gülüşüyle tüm günü full enerjiyle gecireceksiniz. her sabah bebeğiniz şarj edecek sizi ve siz onun en ufak bir büyüme ve gelişim sinyalinde heyecanlanacaksınız.

anne olmak yorucu bir sey.. ama o kadar özel hissettiriyor ki.. ve korkmayın. bir sekilde bu hayattan hep sikayet edeceksiniz ama asla tek bir şeyini bile de değiştirmek istemeyeceksiniz.

Genişletmek için tıkla...

banaderlerelif .!.:

Ayy ben de öğreneli üç dört gün oldu.. Korkular başlamıştı. Ama çok iyi geldi yazdıklarınız çok tatlı bu anneler ❤

Genişletmek için tıkla...

elay huma .!.:

34 yaşında üç çocuk annesi olarak yazıyorum,evlenirken asla çocuk bakamam yapamam diyen bir ben ve büyük sözlerimi yutan diğer bir ben var,13-12-1 yaşında ki 3 evladım için hayatta sahip olduğum en güzel varlıklarım diyen yeni bir beni daha çok seviyorum artık,1 yaşında olan tamamen plansız,hayatım da ki tüm planların yönünü değiştiren bir ponçik olsa da pozitif düşününce planlarımı tamamen yok etmediğini sadece gideceğim yolun biraz daha meşakatli olduğuna kendimi ikna ettiğim an odaklandığım tek şey sabahları onun tatlı gülümsemesinin bu dünya da ki en güzel manzara olduğuna kanaat getirmiş olmamla hayat güzelleşiyor,annelik sorumlulukların en büyüğü olsa da 10 yıl sonra en iyi arkadaşınızı veriyor size karşılığın da,belki bir çoğumuz çocukluğumuzu yaşamadık belki de hayattan hiç keyif almadık,onları büyütürken salıncakta sallanmanın yaşı olmadığını da öğreniyoruz,neleri kaçırdığımızı da,pozitif düşünün herşey güzel ve gönlünüzce olsun...bazen bir anne çocuğunu büyütür bazen bir çocuk annesini...

Genişletmek için tıkla...

cayseverim .!.:

Ben o korku yuzunden tam sekiz yil cocuk yapmadim. Daha da yapmazdim ama bi haller geldi. Karar verdik ve ben hamile kaldim. Zaten kaygi bozuklugum vardi. Hamilelikte tetiklendi. 9 ayin 5 ayinda kaygidan carpintidan uyuyamadim. Ben naptim napicam sorulari yuzunden. Ilk baslarda cok zorlandim gercekten ama bu korkulari yasayan yasamayan cok isteyen az isteyen deli gibi bekleyen annelerin de zorlandığını gorunce haa dedim tamam bu isin raconu bu demekki.. kizim 7 aylik. Bazi sabahlar yorgunluktan ayaklarim tutmuyo kalkana kadar beklemek zorunda kaliyorum. Bazi geceler cok az uyuyorum ki uyku benim icin kavga dovus sebebi.. bunra ragmen nasil oluyosa bilmiyorum ama sarj oluveriyorum. Ustelik ise de basladim. Bu kadar zor olmasina ragmen asla eski hayatima donmek istemiyorum. Eski hayatima dair hicbiseyi ozlemiyorum. Tek pişmanligim keşke vücudumu biraz daha hamilelige ve sonrasina hazirlasaymisim. Sporla diyetle guclenmeliymisim. Lutfen kafani dagit kendine iyi gelen seyleri yap. Dedigim gibi de iyi beslenip vucudunu guclendir. Kaygini asamazsan da mutlaka destek al kendine zehir etme.

Genişletmek için tıkla...

Khomyuk .!.:

çocuktan sonra hayatınız eskisi gibi olmuyor elbette. Kaç sene geçerse geçsin.
İlk zamanları da çok zor. Ben ilk senelerde sürekli ne zaman hayatım eski normale dönecek derdim. O zamanlar söylenenleri anlamıyordum. Ama şimdi anlıyorum. Bir daha hiç bir zaman çocuksuz ben olmayacağım. Her anlamda değiştim geliştim başka birine dönüştüm.
Yani elbette çocuksuz halimin de güzel zamanları vardı ama bu yeni halimin de var. Daha empatisi yüksel daha sabırlı bir insan oldum mesela. Tüm çocuklara karşı bakışım değişti. Çocuğum 8 yaşına yaklaştı hala zorluklar var tabii ama ilk iki seneki fiziksel yorgunluklar kalmıyor. Ama başka mental zorluklar oluyor. Evlense de başka dertlerim olacaktır. Yani anne olduktan sonra çocuksuz halin geride kalıyor, eskisi gibi olmuyor. Ama güzel de bir değişim yeni hayatına da alışıyorsun.
Ama çocuk geldi mi gitmeyen sorumluluğu asla bitmeyen bir şey, milletin torun aşkına yapmayın. Kendiniz gerçekten isterseniz yapın. Herkes yap diyor yapmam lazım diye yaparsanız pişman da olursunuz.

Genişletmek için tıkla...

merve .!.:

Tam olarak yazacaklarım bunlardı. +1 diyorum.

Konuyu hamile kalmadan açsaydınız ben de kendiniz istemeden asla hamile kalmayın derdim. Yıllarca tüp bebek tedavisi görüp isteyenler bile lohusa depresyonuna girer oldu. En ufak bocalamada destek alın derim.

Genişletmek için tıkla...

ellerimlekazidim .!.:

Yaşadım, yaşıyorum, yaşayacağım. O yüzden süreçten olabildiğince keyif almaya odaklanıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Merhaba tekrardan, hepinize çok teşekkür ederim cesaretlendiren mesajlarınızda oldu, korkutanda.. fakat anladığım..
Her annede bir şerzeniş var ama çaresiz kabulleniş hissettim.
Anne olmayı güzellemek, bir yerde hayatı kendimize zindan etmemek için mutlu olmaya çalışmaktan başka bir çaremiz yok gibi hissettim. Yada çok ön yargılı konuşuyorum korkularım ağır bastığı için bilmiyorum..
Bu hayatta bu korkuyla ancak 1 çocuk getirebilirim onuda zar zor yetiştiririm gibi geliyor.
size sormak istediğim tek çocuk hiç çocuk diyorlar 1 cocuk benim hayatımı ne kadar zorlar, birdaha ömrümce 2. İstemicem cünkü eminim. Eşimde 1 tane olsun yeter diyor.
1 çocuk zorlukları bittikten sonra hayatım kaldığı yerden devam edermi…
Teselli arıyorum sizde arkadaşlar nolur beni anlayın

tgcozdmr .!.:

Merhaba tekrardan, hepinize çok teşekkür ederim cesaretlendiren mesajlarınızda oldu, korkutanda.. fakat anladığım..
Her annede bir şerzeniş var ama çaresiz kabulleniş hissettim.
Anne olmayı güzellemek, bir yerde hayatı kendimize zindan etmemek için mutlu olmaya çalışmaktan başka bir çaremiz yok gibi hissettim. Yada çok ön yargılı konuşuyorum korkularım ağır bastığı için bilmiyorum..
Bu hayatta bu korkuyla ancak 1 çocuk getirebilirim onuda zar zor yetiştiririm gibi geliyor.
size sormak istediğim tek çocuk hiç çocuk diyorlar 1 cocuk benim hayatımı ne kadar zorlar, birdaha ömrümce 2. İstemicem cünkü eminim. Eşimde 1 tane olsun yeter diyor.
1 çocuk zorlukları bittikten sonra hayatım kaldığı yerden devam edermi…
Teselli arıyorum sizde arkadaşlar nolur beni anlayın

Genişletmek için tıkla...

1i ikisi yok bunun. Çocuk denen şey zor. Her türlü zor. Sıfırdan bir insan yetiştiriyor kuralları öğretiyorsunuz. Beyni zamanla gelişiyor. Öfkesini kontrol etmeyi bile bizle öğreniyor. Sıfırdan insan yetiştirmek kolay olabilir mi sizce?
İlk sene 2-3 iyimser tabloda 4 saatte bir uyanacaksınız. Yürüyünce düşmeler kazalar olacak. 2 yaşta inatlaşma tutturma ağlama krizleri olacak. Okula başladı, hastalandı ateşlendi dertleri olacak. Sonra arkadaşlık sorunları okul sorunları, ödev yaptı yapmadı kavgaları olacak. Ergenlikte senden nefret ediyorum çalışmaları olacak. Olacak da olacak yani.
Eski hayat yok. Annelik yeni bir macera ve siz eski halinize dönmeyeceksiniz. Bunu kabul ederek başlayın yoksa hiç girmeyin bu topa.
Çocuk bitki gibi yemeğini suyunu verince kendi kendine büyümüyor

Khomyuk .!.:

1i ikisi yok bunun. Çocuk denen şey zor. Her türlü zor. Sıfırdan bir insan yetiştiriyor kuralları öğretiyorsunuz. Beyni zamanla gelişiyor. Öfkesini kontrol etmeyi bile bizle öğreniyor. Sıfırdan insan yetiştirmek kolay olabilir mi sizce?
İlk sene 2-3 iyimser tabloda 4 saatte bir uyanacaksınız. Yürüyünce düşmeler kazalar olacak. 2 yaşta inatlaşma tutturma ağlama krizleri olacak. Okula başladı, hastalandı ateşlendi dertleri olacak. Sonra arkadaşlık sorunları okul sorunları, ödev yaptı yapmadı kavgaları olacak. Ergenlikte senden nefret ediyorum çalışmaları olacak. Olacak da olacak yani.
Eski hayat yok. Annelik yeni bir macera ve siz eski halinize dönmeyeceksiniz. Bunu kabul ederek başlayın yoksa hiç girmeyin bu topa.
Çocuk bitki gibi yemeğini suyunu verince kendi kendine büyümüyor

Genişletmek için tıkla...

Bu cok ağır oldu..eşime aldıralım diyemem mahfoldum ben.

tgcozdmr .!.:

Merhaba tekrardan, hepinize çok teşekkür ederim cesaretlendiren mesajlarınızda oldu, korkutanda.. fakat anladığım..
Her annede bir şerzeniş var ama çaresiz kabulleniş hissettim.
Anne olmayı güzellemek, bir yerde hayatı kendimize zindan etmemek için mutlu olmaya çalışmaktan başka bir çaremiz yok gibi hissettim. Yada çok ön yargılı konuşuyorum korkularım ağır bastığı için bilmiyorum..
Bu hayatta bu korkuyla ancak 1 çocuk getirebilirim onuda zar zor yetiştiririm gibi geliyor.
size sormak istediğim tek çocuk hiç çocuk diyorlar 1 cocuk benim hayatımı ne kadar zorlar, birdaha ömrümce 2. İstemicem cünkü eminim. Eşimde 1 tane olsun yeter diyor.
1 çocuk zorlukları bittikten sonra hayatım kaldığı yerden devam edermi…
Teselli arıyorum sizde arkadaşlar nolur beni anlayın

Genişletmek için tıkla...

bak kuzucum, su an 4.ay atağında bir bebeğim var. ve ben ikinci cocuk istemeye başladım bile halbuki isteyerek hamile kalmama rağmen o pozitif gebelik testini gördüğün andan itibaren “ben yapamam” düsüncelerine girdim sürekli. ve kimseye de söyleyemedim. ama davranışlarımdan ailem ve esim anlamıştı durumu. bu yüzden esim sağ olsun asla yalnız bırakmadı. gece ben ne zaman emzirmeye kalksam o da kalktı, elimi tuttu, sohbet etti benimle. bebeğim 40 günlük olduğunda spora, kuaföre vs gitmeye başladım. günde 1-2 saat bebeğimden ayrı zaman geçirdim. eskiden sabah olsun istemezdim cünkğ gece çok güzel uyuyan bebeğim gündüz hiç uyumazdı. ama hepsi gecti. artık bebek bana, ben de bebeğe alıştım. artık spora da bebeğimle gidiyorum, kuaföre de eskiden bebekle dısarı çıkmak kabustu. simdi en sevdiğim aktivite. ki bebeğim dısarda huzursuzdur

yani evet zor.. ama bir kez bebekle o bağı kurduğunda artık keyif alıyorsun. ben bebeğim doğar doğmaz bebeğimle bağ kuramadım.. ilk 20-25 gün emzirmek dahi istemiyordum. kolay olacak, hep bahar olacak diyenlere zaten inanma. ama her sey anlam kazanacak. söylediğin gibi zorluğu mecburi bir kabulleniş mi? bilmiyorum belki de öyle ama bana hissettirdiği bu değil. bana hissettirdiği sey bomboş bir defteri iyisiyle kötüsüyle doldurmak. temiz ve baharı bol bir defter tutmaya odaklıyım.

asla kendimden gectim, artık kendimi birey gibi hissetmiyorum diyemem. ama farklı. evet eskisi gibi hissedemiyorum. en basiti eskisi gibi cinsel anlamda dahi kendimi yeterli veya istekli görmüyorum. yani eskiden eş ve kadındım. simdi %90 anneyim, %10 eş ve kadınım ama zaten bir insanın ömründe sahip olabileceği en değerli sıfat bu. bu yüzden çok kafanı yorma, kendini kasma. cünkü bebek geldiğinde zaten o senin hayatını bir şekilde yeni bir düzene sokuyor.

şikayetçi değilim, olmasaydı veya daha sonra olsaydı demiyorum. iyi ki olmuş.. her gülün bir de dikeni var. ben dikeniyle boğulmak yerine dikenlere rağmen kanamadan, kanatmadan gülü sevmeyi öğrendim. bunu bana öğreten de beneğimin kendisi oldu.

Bir de zorluklar bittikten sonra demişsiniz
Oğlum 8 yaşında ve hala hayatım yeterince zor.
yetişkin olup gidince de aklım onda kalacak. Ay nerde napıyor iyi mi diye.
Kendi annenizden pay biçin tamamen eski hayatına döndü mü? Hala sizin bir takım sorunlarınızla uğraşıyor eminim.
Annem çocuğunu 40 yaşına getirdi de ne oldu arada torun bakmak zorunda kalıyor bu yaşta birdik 3 olduk.
Annelikte eski hayat yok. Eskisi gibi olamaz hiç
Bir şey. Yeni bir sorumluluğunuz oluyor ve bir ömür devam ediyor

tgcozdmr .!.:

Bu cok ağır oldu..eşime aldıralım diyemem mahfoldum ben.

Genişletmek için tıkla...

çocuk yaparken kolay olacağını mı düşündünüz gerçekten?
Bir ömür boyu bir canlıya annelik edeceksiniz. Bunu göze alarak girmeliydiniz bu işe