- 5 Ekim 2013
- 3.582
- 3.393
- 168
Kendime bu konuda hiç güvenim yok, bi çocuğa bakamam , yetemem gibi geliyor, belki de o anne olmaması gereken kişilerden biriyimbenzer düşüncelerle 30 yaşında anne oldum, şimdi de sürekli ya başına bişey gelirse, ya hasta olursa, ya tacize uğrarsa, ya sakat kalırsa, ya kreşe falan başladığında başına bişey gelirse diye düşünmekten ruh sağlığımı kaybettim, ilaç kullanıyorum. pişman mısın dersen asla değilim, o benim hayattaki en büyük mutluluğum... ama sanırım herkes anne olmamalı.
Âmin canım sana da en doğru kararı vermende yardımcın olsun :) benim şu an oğlum pişik kızım uykusuz ama geçecek biliyorum neler geçiyor şu hayatta inşallah bunlar da geçecek :)Sizin gibi annelere imrenerek bakıyorum, Rabbim kimini ne kadar güçlü ve anaç yaratmış diyorum, Allah yawrularınıza sağlık sıhhat mutluluk versin inşallah
ve bunu diceksin. Bundan emin ola bilirsin!GerçekmiŞimdi belki çocuğum olsun istemiyorum ama ya 40 yaşından sonra pişman olursam, ahh benimde olaydı keşke dersem diye de korkuyorum
böyle olacağını nerden biliyorsun..Büyür de işte nasıl büyür, acılar çekerek, hastalıklarla büyüyecekse, zor bir hayatı olacaksa hiç olmasın daha iyi
içimi daralttın tatlım ya nıye bu kadar karamsarsın Rabbim nasip ederse olur zaten bu kadar yorma kafanı akışına bırak peki ya ilerde keşke dersen onu hiç düşündün mü ? istersen olmazsa ileriki yaşlarda üzülmez misin bence bir psikolojik yardım al öncesinde sonra kararlı bir şekilde isteklerini uygula temiz kafaylaKızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak
Kimse pişmanım demezki. Düşünsenize nasıl bir imaj çizmiş olur.anne olup pişman olan birini hiç tanımadım :)
öyle insanlardan uzak durun ! ne münasebet bunu düşündürebiliyorlar size, buna imkan vermeyin yazıkdır yaBenim hayatımda pişmanlığını dile getiren iki kadın oldu.
Bir tanesi komşumuzdu. "Aklınız varsa sakın çocuk yapmayın" demişti bize. Dünya tatlısı oğlu da önümüzde oynuyordu.
Diğeri ise bir arkadaşımdı. "Çocuk kararı konusunda pişmanım. Acaba çocuğum olmasa hayatım nasıl olurdu diye soruyorum kendime sürekli" demişti.
Şu an hamileyim ve benim de kafam çok karışık.
eksikligini suan degil o zman hissediceksn bnce canim.GerçekmiŞimdi belki çocuğum olsun istemiyorum ama ya 40 yaşından sonra pişman olursam, ahh benimde olaydı keşke dersem diye de korkuyorum
Kimse pişmanım demezki. Düşünsenize nasıl bir imaj çizmiş olur.
Ama en azından haberlerde bir sürü kötü anne örneği görüyoruz. Ya da ikinciye evlenmek için evlatlarını terk eden çok kadın var. Bence pişman anneler var yani. Baştan iyice düşünüp tartıp hiç çocuk sahibi olmamaları gereken bir sürü kadın var.
Lakin konu sahibimiz gayet merhametli, iyi bir anne adayı gibi duruyor.
Kızlar ben şimdi 30 yaşındayım , çocuk yapma konusunda hala kesin bir karar veremedimBir yanım istiyor, küçük bir kuzum olsun bağrıma basayım diyorum, arkadaşlarımın bebişlerini severken evet doğurmalıyım, Allah'ım banada nasip et diyorum...Ama bu düşüncem sonra hemen değişiyor, yok çocuk olmaması daha iyi diyorum.Nasıl doğuracam, doğurdum hadi nasıl bakacam ve büyütecem, ben işe giderken o napacak, hem işime, hem evime, hem çocuğa bakacak güç ve sabır bende yok diyorum Biraz bahtsızımdır ben, ya çocuk engelli doğarsa, ya doğum çok zor olursa, ya sonrasında ben ya da bebeğim hasta olursa diye aklıma geliyor ve daralıyorum,çok kaygı taşıyorum, geleceği düşünmeden yaşayabilmeyi beceremeyenlerdenim Bi de bizim ailede herkes kanserden ölüyor, doktorlarda sende genetik açıdan risk altındasın, çocuk istiyorsan hemen yap diyorlar...Bilmiyorum ben yaa, napıcam??Hep kötü kötü düşünceler aklıma geliyor.Diyelim ki çocuk yaptım ama sonrasında kanser bana da vurdu, bu seferde neden ben bu çocuğu doğurdum, onu bile bile annesiz bırakmayı göze alarak nasıl dünyaya getirdim diye kendi kendimi suçlarsam diye çok korkuyorum.Ya nolur içinizden ne geçiyorsa onu yazın , yorumlarınızı bekliyorum, fikirleriniz karar vermemde etkili olacak
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?