• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

anne ve babasızlık,,,,,,,

Benim annem de 5 ay arayla hem dedemi kaybetti hem babamı daha genç aslinda ama iyice saldı kendini.ben de sen gibi çok üzülüyorum.daha babama teshis konulduğu anda bıraktı kendini sanki zoraki yaşıyor.destek almak istedik psikolojik Dr acısını yaşamasına izin verin dedi bişey de gelmiyo elimden sadece üzülüyorum.
Keşke elimizden birşey gelse 😔
 
Tıpkı benim gibi babam var ama yok hiç görmedim bilmiyorum bırakıp gitmiş annemi üç çocukla daha bugün keşke ölmüş olsaydı en azından ölmüş yetimim derdim diye düşündüm.
Kesinlikle çok haklısınız..akıl alır gibi değil hangi vicdan,hangi kalp,hangi ahlak,hangi utanmaz duygularla babalığın adına leke sürüyorlar,varken yok olması kabullenmesi zor ve daha ağır..,Sağken babalık yapmayan tüm karaktersizler adına ben utanıyorum
 
Kesinlikle çok haklısınız..akıl alır gibi değil hangi vicdan,hangi kalp,hangi ahlak,hangi utanmaz duygularla babalığın adına leke sürüyorlar,varken yok olması kabullenmesi zor ve daha ağır..,Sağken babalık yapmayan tüm karaktersizler adına ben utanıyorum
İşin acı yanı da şu kendi çocuklarım olana kadar bu durumu yadirgamamistim çünkü insan hiç görmediği bilmediği bir şeyin yokluğunun acısını da bilemiyor. Ne zaman ki cocuklarim oldu eşimin çocuklarına olan sevgisini bağlılığını gördüm işte o zaman kendime kardeşlerime üzüldüm ona karşı hiçbir duygum yokken kin beslemeye başladım
 
O olsaydı şunu yapardı bunu ederdi bunu derdi bunu yerdi bunu severdi , 3 yıl oldu babam yok ama babam hep her an burda yanimda, olsaydı yerdi, olsaydı severdi en sevdiği buydu, bak şimdi olsa dışarda çay içerdi şunla sohbet ederdi di di.... geçmiyor geçmeyecek
 
Babasızlık zor, çok zor…
Bu duyguyu yaşayan yakın arkadaşlarım var. Özellikle babası olmayanların bir yanı kopmuş gibi olmaları. Çok şükür babam sağ ve onu çok seviyorum. Babasız kalanlara empati yapıyorum ama sanırım bu duygunun hiç bir karşılığı yok. Başınız sağolsun
 
Benim annem ben 22 yaşındayken hastalandı, 26 yaşımda da kaybettim. Aradaki sürede konuşamıyor ve yatağa bağımlıydı.
17 yaşından beri de üniversite sebepli ayrı yaşıyordum çok az görüşmüşüz zaten düşününce. Şimdi 32 yaşındayım. Malesef insanın annesinin olması hissini artık hatırlayamıyorum çoğu zaman.
 
Tarifsiz bir duydu asla azalmıyor alışamıyorum durup durup aklıma geliyor benim annem öldü mü ya diyorum
annemi kaybedeli 2 yıl oldu ancak mezara her gittiğimde mezar taşında ismini görünce daha tam alıştım diyemiyorum ansızın vefat ettiği için galiba babam mesela kanserdi ve bir dönem geçirdi o da çok zor süreç ama kendini minik minik hazırlıyorsun ama ani kayıp daha yıkıcıymış can yakıcı,,,,,,,
 
Amin bende 9 ay önce anneyarim teyzemi kaybettim annem teyzemi çok seviyordu şimdi annem uzuldugunde içim aciyor
Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun ne güzel teyzeniz ile olan ilişkiniz benim de teyzem var ama maalesef annem vefat etti babam vefat etti hala birbirimizden uzağız böyle olmaması lazım aslında
 
Hayatta her şeyi elde edebilirim. Para da kazanırım kariyer de yaparım güzel de giyinirim kredi çeker ev de alırım ama babamı asla geri döndüremem. Bu gerçeklik suratıma çarptıkça kalbime ağrılar giriyor.
kesinlikle annemi koronadan kaybettik devlet hastanesinde yattı kardeşimle acaba özele mi yatırsak daha mı iyi ilgilenirler derken annem vefat etti çaresizlik çok çok kötü :/ :/ :/ :/
 
Bende babamı çok özlüyorum 18 sene oldu kaybedeli rüyalarımda bazen ölmemiş oluyo çıkıp geliyo kızıyorum neden daha önce gelmedin bu kadar beklettin üzdün diye Allah sabır versin çok zor
 
Back
X