Merhaba kızlar! Bu konuyu açıp açmama arasında uzun zamandır gel gitlerim oldu ama şuan burdayım.. Çok uzatmayaya çalışıcam:
5aylık bir bebeğim ve 11yaşında bir kızım var eşim yurtdışı ağırlıklı çalışıyor.. Hamileliğim ve şuanki süreç nerdeyse tam anlamıyla yalnız geçti.. Bu dönemde annemle babam boşanma kararı aldı ihanet sebebiyle çekişmeli hamileligim tam başında 8ay süreç öfkeden onlara hamile olduğumu bile 3ayda söyledim.. Öğrendiklerinde dahil devam ettıler kendi problemleriyle benide yormaya.. Annem evleri ayırdı 8ay boyunca yalnız yaşadı yinede hiç bir konuda yanımda olmadı (yalnız hamılelık süreci ergenlik başında bir kızı çocuğu çok zorlandım) kızıma tahammül edemediğim dönemlerde oldu evet kimse kimseye mecbur değil annemde bana değil farkındayım..
şimdi barıştılar gel görün ki annem aynı açık aramaya devam edıyor beni hergün arayıp şikayet edıyor babamı.. tamamda ben zaten bir bebek bir ergen çok zor süreclerden geçiyorum lohusa depresyonundan tam anlamıyla kurtulamadım kızımın okulda problemleri oluyor hiçbirşeye yetişemiyorum bi çok şeyi bilmesine rağman aa oylemi vah kuzum dıyıp geçiştirip yine kendi problemlerine geçiyor kufur eder gibi.. asla bir destek yok bir kap yemek bir gün çocuğu okuldan almak bebeği 2 ayda 2 defa gördü 10km uzağız benmi abartıyorum gerçekten gamsız mı bu kadın çözemedim.. çocuklugumuz berbat geçti şimdi kendi çocuklarımla hayatımada beni yorarak zarar verıyolar.. Aramalara eskisi kadar cevap vermıyorum butun gün işsiz gibi beni arıyor napıyonuz napıyonuz sonra yine başlıyor… bugun eşim yanımda goruntulu arama sırasında anneme biraz gelip destek mi olsanız dedi nasıl zoruma gitti yerin dibine girdim resmen .. istemıyorum destek bi anlamı yok destek dilenmekle .. ne düşünüyorsunuz merak edıyorum
5aylık bir bebeğim ve 11yaşında bir kızım var eşim yurtdışı ağırlıklı çalışıyor.. Hamileliğim ve şuanki süreç nerdeyse tam anlamıyla yalnız geçti.. Bu dönemde annemle babam boşanma kararı aldı ihanet sebebiyle çekişmeli hamileligim tam başında 8ay süreç öfkeden onlara hamile olduğumu bile 3ayda söyledim.. Öğrendiklerinde dahil devam ettıler kendi problemleriyle benide yormaya.. Annem evleri ayırdı 8ay boyunca yalnız yaşadı yinede hiç bir konuda yanımda olmadı (yalnız hamılelık süreci ergenlik başında bir kızı çocuğu çok zorlandım) kızıma tahammül edemediğim dönemlerde oldu evet kimse kimseye mecbur değil annemde bana değil farkındayım..
şimdi barıştılar gel görün ki annem aynı açık aramaya devam edıyor beni hergün arayıp şikayet edıyor babamı.. tamamda ben zaten bir bebek bir ergen çok zor süreclerden geçiyorum lohusa depresyonundan tam anlamıyla kurtulamadım kızımın okulda problemleri oluyor hiçbirşeye yetişemiyorum bi çok şeyi bilmesine rağman aa oylemi vah kuzum dıyıp geçiştirip yine kendi problemlerine geçiyor kufur eder gibi.. asla bir destek yok bir kap yemek bir gün çocuğu okuldan almak bebeği 2 ayda 2 defa gördü 10km uzağız benmi abartıyorum gerçekten gamsız mı bu kadın çözemedim.. çocuklugumuz berbat geçti şimdi kendi çocuklarımla hayatımada beni yorarak zarar verıyolar.. Aramalara eskisi kadar cevap vermıyorum butun gün işsiz gibi beni arıyor napıyonuz napıyonuz sonra yine başlıyor… bugun eşim yanımda goruntulu arama sırasında anneme biraz gelip destek mi olsanız dedi nasıl zoruma gitti yerin dibine girdim resmen .. istemıyorum destek bi anlamı yok destek dilenmekle .. ne düşünüyorsunuz merak edıyorum
