anneciğim, vicdan azabım :((

L

limonsepeti85

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
27 Haziran 2014
225
77
selamlar,

annemle ilgili evlendiğimizden beri sıkıntılar yaşıyoruz, daha önce de bununla ilgili konu açmıştım. evliliğimi eşimi kabullenememesi beni paylaşamaması hat safhada. 50 dk lık mesafeli ayrı iki şehirdeyiz, çok sık gidip geliyoruz, eşim anlayışlı biri ama annem kabullenemiyor, hasta oluyor alışamıyor. derdim sizsiniz yanımda olsanız iyi olurum diyor. psikolojik sıkıntılar yaşıyor hepimiz biliyoruz kendi dahil olmak üzere.

annecim terapiye başladı, maddi olarak biz karşılıyoruz ondan iyi olması dışında hiçbir beklentimiz yok. ama içim içimi yiyor bizim yüzümüzden bu hale geldi diyorum hep, sırf ben mutlu olayım diye terapiye başladı gibi hissediyorum. onu üzdüğüm için çok vicdan azabı çekiyorum, evlenmeseydim bunlar olmayacaktı diyorum. dün götürdüm anneciğimi ellerimle terapiste, bekledim. içerde çok ağladı. sonra işe geldim bütün gün ağladı tansiyonu yükseldi. çok üzülüyorum haline.:KK43: onu oraya götürürken bile kendimi çok bencil hissettim, sanki bu durumu bana ağır geliyormuş da bana yük olmasını istemediğim için zorluyormuşum iyileştirmeye çalışıyormuşu gibi geldi.

kızlar nolur anneme dua edin iyi olsun iç huzuru yerine gelsin. yoksa benim huzurum bozulacak (gerçi bozldu zaten) annemin mutsuzluğu üzerinde bir evlilik sürdürüyormuşum gibi geliyo, canım yanıyor ...
 
Neden böyle yapıyor? Eşinle ilgili problemlerimi var? Sen tek çocuk musun, evde onunla ilgilenen baban ya da başka kardeşlerin yok mu?
 
anneniz fazla abartmış başka sıkıntıları olmasın? yani eşinin bi suçu yoksa neyi kabullenemiyor? ben uzulmeyim diye benim annem bikere bile bu konuları açmaz üstelik mesafemiz sizinkinin yüz katı.. bence bukadar buyutmemelisiniz annenizde sizde..
 
Annenizin terapisini aksatmayın.
Her anne çocuğunu sever, ona düşkündür ama sizin de artık kendi aileniz olduğunu kabullenmeli ve ona göre davranmalı.

Terapiden fayda görür umarım.
 
babam var, ama ilgisiz kendi halinde bir adam, yetmiyor ona. aynı şehre taşınma ihtimalimiz yok maalesef eşimin işi gereği.
 
limonsepeti85 .!.:
selamlar,

annemle ilgili evlendiğimizden beri sıkıntılar yaşıyoruz, daha önce de bununla ilgili konu açmıştım. evliliğimi eşimi kabullenememesi beni paylaşamaması hat safhada. 50 dk lık mesafeli ayrı iki şehirdeyiz, çok sık gidip geliyoruz, eşim anlayışlı biri ama annem kabullenemiyor, hasta oluyor alışamıyor. derdim sizsiniz yanımda olsanız iyi olurum diyor. psikolojik sıkıntılar yaşıyor hepimiz biliyoruz kendi dahil olmak üzere.

annecim terapiye başladı, maddi olarak biz karşılıyoruz ondan iyi olması dışında hiçbir beklentimiz yok. ama içim içimi yiyor bizim yüzümüzden bu hale geldi diyorum hep, sırf ben mutlu olayım diye terapiye başladı gibi hissediyorum. onu üzdüğüm için çok vicdan azabı çekiyorum, evlenmeseydim bunlar olmayacaktı diyorum. dün götürdüm anneciğimi ellerimle terapiste, bekledim. içerde çok ağladı. sonra işe geldim bütün gün ağladı tansiyonu yükseldi. çok üzülüyorum haline.:KK43: onu oraya götürürken bile kendimi çok bencil hissettim, sanki bu durumu bana ağır geliyormuş da bana yük olmasını istemediğim için zorluyormuşum iyileştirmeye çalışıyormuşu gibi geldi.

kızlar nolur anneme dua edin iyi olsun iç huzuru yerine gelsin. yoksa benim huzurum bozulacak (gerçi bozldu zaten) annemin mutsuzluğu üzerinde bir evlilik sürdürüyormuşum gibi geliyo, canım yanıyor ...
Genişletmek için tıkla...


kızına düşkün bazı anneler böyle oluyor. seni çok iyi anlıyorum. ben de evlendiğimden sonra annem hassas bir döneme girdi. sen elinden geleni yapıyorsun sabırla hem de. yanında oluyorsun o hala üzülüyor. ne yapacaktın, ömür boyu onların yanında bekar durmayacaktın ki. sen de hayatını kurdun bir zamanlar annenin yaptığı gibi . o yüzden içini ferah tut. o da biraz toparlasın kendini. acaba diyor mu çocuğum üzülüyor ben de biraz toparlansam, o da üzülmese diye...inşallah kısa zamanda iyileşir annen.
 
limonsepeti85 .!.:
evet ablam var. o da benimle aynı şehirde. onu terkettik gibi hissediyor, etmedik aslında
Genişletmek için tıkla...

Bir akrabamız vardı. Kızı benimle yaşıt. Şu an 35 iz yani.. Baba küçükken ölmüştü onun, anneyle ikisi kaldılar. Kadın sürekli kızı dizinin dibinde olsun istedi. Liseden sonra okutmadı çok iyi üni kazanabileceği halde. İşe girse iki ay sonra ben hastayım evde yalnız kalamıyorum dedi kızı çıkarttı işinden.. Hep asosyal kaldı o kız. Evlenme, hep yanımda ol diyordu. Kızı benimle kafeye göndermemişti bir keresinde...
Neyse o kadın vefat etti birkaç yıl önce..
Kız kaldı tek başına.. Hala da evlenmedi, hayatına birini sokmayı da beceremedi. Kendini feda etti annesi için.
Anneler başımızın tacı, ayaklarını öperim annemin... Ama onların da sağlıklı düşünmesi gerekiyor.

Terapist kötü bir şey değil, bakış açısını değiştirebilir.
Arada size ve ablanıza da kalmaya gelir.
Siz ona gidersiniz falan atlatırsınız umarım...
 
limonsepeti85 .!.:
selamlar,

annemle ilgili evlendiğimizden beri sıkıntılar yaşıyoruz, daha önce de bununla ilgili konu açmıştım. evliliğimi eşimi kabullenememesi beni paylaşamaması hat safhada. 50 dk lık mesafeli ayrı iki şehirdeyiz, çok sık gidip geliyoruz, eşim anlayışlı biri ama annem kabullenemiyor, hasta oluyor alışamıyor. derdim sizsiniz yanımda olsanız iyi olurum diyor. psikolojik sıkıntılar yaşıyor hepimiz biliyoruz kendi dahil olmak üzere.

annecim terapiye başladı, maddi olarak biz karşılıyoruz ondan iyi olması dışında hiçbir beklentimiz yok. ama içim içimi yiyor bizim yüzümüzden bu hale geldi diyorum hep, sırf ben mutlu olayım diye terapiye başladı gibi hissediyorum. onu üzdüğüm için çok vicdan azabı çekiyorum, evlenmeseydim bunlar olmayacaktı diyorum. dün götürdüm anneciğimi ellerimle terapiste, bekledim. içerde çok ağladı. sonra işe geldim bütün gün ağladı tansiyonu yükseldi. çok üzülüyorum haline.:KK43: onu oraya götürürken bile kendimi çok bencil hissettim, sanki bu durumu bana ağır geliyormuş da bana yük olmasını istemediğim için zorluyormuşum iyileştirmeye çalışıyormuşu gibi geldi.

kızlar nolur anneme dua edin iyi olsun iç huzuru yerine gelsin. yoksa benim huzurum bozulacak (gerçi bozldu zaten) annemin mutsuzluğu üzerinde bir evlilik sürdürüyormuşum gibi geliyo, canım yanıyor ...
Genişletmek için tıkla...

babanız hayatta mı bu arada annenize üzüldüm ya
 
mormelodi .!.:
kızına düşkün bazı anneler böyle oluyor. seni çok iyi anlıyorum. ben de evlendiğimden sonra annem hassas bir döneme girdi. sen elinden geleni yapıyorsun sabırla hem de. yanında oluyorsun o hala üzülüyor. ne yapacaktın, ömür boyu onların yanında bekar durmayacaktın ki. sen de hayatını kurdun bir zamanlar annenin yaptığı gibi . o yüzden içini ferah tut. o da biraz toparlasın kendini. acaba diyor mu çocuğum üzülüyor ben de biraz toparlansam, o da üzülmese diye...inşallah kısa zamanda iyileşir annen.
Genişletmek için tıkla...

evet diyor aslında, sizi de üzüyorum diye ama elimde değil diyor. bir anda içim içimi yiyor kendimi kaybediyorum diyor. mutlu değil halinden, terapiyi kabullendi gitmek istiyor. inşallah iyi gelecek iyi olacak
 
Bence bencil olan siz degilde sanki biraz annenizmis gibi geliyor..kizimi evlendirmisim mutlu mesut yuvasinda demesi gerekmezmi..belki psikolojik sorunlari hat safada saglikli dusunemiyordur ama bari siz sogukkanli dusunun bencil filan degil aksine her konuda maddi manevi yanindasiniz annenizin daha ne olsun..
 
"bizim yüzümüzden bu hale geldi diyorum hep, sırf ben mutlu olayım diye terapiye başladı gibi hissediyorum. onu üzdüğüm için çok vicdan azabı çekiyorum, "demişsin.
anneninde bilinçli sıkıntılarıyla sana yaşatmak istediği bu sürekli vicdan azabı çek kendi huzuru için senin huzurunu bozması nasıl bir vicdan ben bilmiyorum.hadi sen anlaşamazsın neyse de onun araya girmeye çalışması çok saçma ve kötü bir durum.kendini eşinin yerine koy.
 
limonsepeti85 .!.:
selamlar,

annemle ilgili evlendiğimizden beri sıkıntılar yaşıyoruz, daha önce de bununla ilgili konu açmıştım. evliliğimi eşimi kabullenememesi beni paylaşamaması hat safhada. 50 dk lık mesafeli ayrı iki şehirdeyiz, çok sık gidip geliyoruz, eşim anlayışlı biri ama annem kabullenemiyor, hasta oluyor alışamıyor. derdim sizsiniz yanımda olsanız iyi olurum diyor. psikolojik sıkıntılar yaşıyor hepimiz biliyoruz kendi dahil olmak üzere.

annecim terapiye başladı, maddi olarak biz karşılıyoruz ondan iyi olması dışında hiçbir beklentimiz yok. ama içim içimi yiyor bizim yüzümüzden bu hale geldi diyorum hep, sırf ben mutlu olayım diye terapiye başladı gibi hissediyorum. onu üzdüğüm için çok vicdan azabı çekiyorum, evlenmeseydim bunlar olmayacaktı diyorum. dün götürdüm anneciğimi ellerimle terapiste, bekledim. içerde çok ağladı. sonra işe geldim bütün gün ağladı tansiyonu yükseldi. çok üzülüyorum haline.:KK43: onu oraya götürürken bile kendimi çok bencil hissettim, sanki bu durumu bana ağır geliyormuş da bana yük olmasını istemediğim için zorluyormuşum iyileştirmeye çalışıyormuşu gibi geldi.

kızlar nolur anneme dua edin iyi olsun iç huzuru yerine gelsin. yoksa benim huzurum bozulacak (gerçi bozldu zaten) annemin mutsuzluğu üzerinde bir evlilik sürdürüyormuşum gibi geliyo, canım yanıyor ...
Genişletmek için tıkla...

Arkadaşım öncelikle kendini kötü hissetme lütfen. Çocuklar ailelere emanettir. Tabii ki belli bir yaştan sonra kendi hayatınızı yaşayacaksınız. Annenizin bir ihtiyacı olduğunda koşmasanız, o zaman ne biçim evlatsın derim, ama annenizin bu yaptığı bencillik. Bazı insanlar kaç yaşına gelseler de bir birey olamıyorlar maalesef. Bu yaşta bir kadının kendi kendine yetmesi lazım; bunalımlara girip, faturayı size kesmesi değil. Sizin onu düşündüğünüz kadar onun da sizin aile huzurunuzu düşünmensi gerek
Ben böyle anneler gördüm; 30 + yaşında evlatlarını bile evlendirmek istemeyeni var; bana n'olcak diye. İyi de hiç evlat sahibi de olmayabilirdin, o zaman ne yapacaktın?
 
024 .!.:
Bence bencil olan siz degilde sanki biraz annenizmis gibi geliyor..kizimi evlendirmisim mutlu mesut yuvasinda demesi gerekmezmi..belki psikolojik sorunlari hat safada saglikli dusunemiyordur ama bari siz sogukkanli dusunun bencil filan degil aksine her konuda maddi manevi yanindasiniz annenizin daha ne olsun..
Genişletmek için tıkla...

çok teşekkür ederim. umarım iyi olur tek isteğim huzurlu olması. eşimi çok seviyorum, annemin bu mutsuzluğuyla evliliğimi feda etmekten korkuyorum çok.
 
limonsepeti85 .!.:
selamlar,

annemle ilgili evlendiğimizden beri sıkıntılar yaşıyoruz, daha önce de bununla ilgili konu açmıştım. evliliğimi eşimi kabullenememesi beni paylaşamaması hat safhada. 50 dk lık mesafeli ayrı iki şehirdeyiz, çok sık gidip geliyoruz, eşim anlayışlı biri ama annem kabullenemiyor, hasta oluyor alışamıyor. derdim sizsiniz yanımda olsanız iyi olurum diyor. psikolojik sıkıntılar yaşıyor hepimiz biliyoruz kendi dahil olmak üzere.

annecim terapiye başladı, maddi olarak biz karşılıyoruz ondan iyi olması dışında hiçbir beklentimiz yok. ama içim içimi yiyor bizim yüzümüzden bu hale geldi diyorum hep, sırf ben mutlu olayım diye terapiye başladı gibi hissediyorum. onu üzdüğüm için çok vicdan azabı çekiyorum, evlenmeseydim bunlar olmayacaktı diyorum. dün götürdüm anneciğimi ellerimle terapiste, bekledim. içerde çok ağladı. sonra işe geldim bütün gün ağladı tansiyonu yükseldi. çok üzülüyorum haline.:KK43: onu oraya götürürken bile kendimi çok bencil hissettim, sanki bu durumu bana ağır geliyormuş da bana yük olmasını istemediğim için zorluyormuşum iyileştirmeye çalışıyormuşu gibi geldi.

kızlar nolur anneme dua edin iyi olsun iç huzuru yerine gelsin. yoksa benim huzurum bozulacak (gerçi bozldu zaten) annemin mutsuzluğu üzerinde bir evlilik sürdürüyormuşum gibi geliyo, canım yanıyor ...
Genişletmek için tıkla...
afedersinizde sizde çok normal görünmediniz gözüme bir annecik sizde yok ki tamam çok bağlı olabilirsiniz ama siz ayrı bir aile olduğunuzu idrak edememişsiniz tam olarak annenize de bunu çat çat söylerseniz hergün değil bir kez tansiyonu yükselir ve kabullenir..
 
anneniz bence vicdan azabı çeksin,siz boşansanız mutsuz olsanız demek anneniz sevinecek hiçte normal degilbunlar

ayrıca sizde kendiniz suçlu hissederek eşinizle aranızı açabilirsiniz

anne kız hiçnormal değilsiniz evlenmişiniz ve artık yuvanız var bunun daha ötesi sizi mutlu eden biri var

yazık değil mi o adama annenin benciliğinden başka bir şey değil.
 
parkbyull .!.:
afedersinizde sizde çok normal görünmediniz gözüme bir annecik sizde yok ki tamam çok bağlı olabilirsiniz ama siz ayrı bir aile olduğunuzu idrak edememişsiniz tam olarak annenize de bunu çat çat söylerseniz hergün değil bir kez tansiyonu yükselir ve kabullenir..
Genişletmek için tıkla...

inanın çat çat söylüyorum, çok sık hemde. en son bu hafta sonu gelmeyeceğiz işimiz var dediğinizde annenizi ambulansla acil servise götürülmüş, tansiyonu bilmem kaçı geçmiş kolunda serumla bulsaydınız, benden farklı düşünmezdiniz diye düşünüyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Z
çok uzunca iç dökme, her şeyden biraz
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
2K
sandriyon
sandriyon
N
Gelinimiz Abimi bizden uzaklaştırdı Aile dağıldı ne yapmalıyım?
22 23 24
Yorumlar
476
Görüntüleme
38K
DiDee
DiDee
cinecin
Boşanmaya nasıl karar verdiniz? / Alkolik Eş
5 6 7
Yorumlar
134
Görüntüleme
9K
Efes78
E
K
Alt komşu hakkında şikayetçi olduk
4 5 6
Yorumlar
107
Görüntüleme
13K
calpol
C
K
Anneme guvenmiyorum!!!
2 3
Yorumlar
53
Görüntüleme
10K
Super Moms
Super Moms
X