Merhaba arkadaslar. Dün akşam erkek arkadasımla konusurken " anneden başka kimse kimseyi karşılıksız sevemez bu doga kanunu" dedi ve kafamı karıstırdı. Ne yani bizim birbirimizde çıkarımız mı var dedim agzında geveledi mesela ikimizde birbirimizi yalnızlıktan kurtariyoruz dedi. Kendimi cok kotu hissettim sadece yalnizlik icin mi benimle birliktesin diyince konuyu aciklamaya calisti ama nafile ona tam güvenir gibi olmustum ama yine husran. Türkcesi yeterince duzgun degil acaba bilmeden mi konusuyor diyorum.. Ayrildigimizi dusunemiyorum benim icin yıkım olur dedim sen guclu bir kizsin kimseye ihtiyacin olmaz diyor ama bir taraftanda ufaktan ailesine beni söyleyecek güya fikir almak icin, uzmanligimi tamamlamadan evlilik asla dusunmem diyor.. Dünden beri cok canım sıkkın. Surekli beni sevdigini ifade ediyor ama bu davranislari hep geriye gitmeme neden oluyor. Onunla ayriligi dusunemem ciddi anlamda depresyona girerim belkide yas tutmaktan onu baskasiyla dusunmekten korktugum icin bazen kendime bile haksizlik ediyorum.. Birde beni hic kiskanmiyor yani bir insan hic mi kiskanc olmaz tamam fazlasi hastalıktir ama insan sevdigini azicik kiskanir
Beni tanimadiginiz icin daha rahat yazabiliyorum bana akıl verin artik kafam durdu
((