Bu dayatma tamamen toplumdan kaynaklı. Anneyse anneler gunu kutlanmalı yakinlarimizin. Bizim annemiz olmasa bile.
Simdi derdime gelecek olursak eger. Benim annem hayatta degil. Gercek hayatta yani yakin cevremde kimseyle bu konu hakkinda konusmam dertlesmem. Yapilabilecek geri dondurulebilecek hicbirsey yok. Ne yasadigimi ben bilirim birtek. Bir de ortak duygulari paylastigim kardeslerim ve babam bilebilir anlayabilir beni. Ama onlarla bile konusamayiz. Bu durum normal mi degil mi bilmiyorum. Ama hep soylerim. Bir insan gercekten aci cekiyorsa bunu dillendiremez sagda solda konusamaz. En azindan benim dusuncem bu. Yapamiyorum yada ben beceremiyorum. Iki kelime etsem on damla yas dusuyor gozumden. Kendimi duygu somurusu yapiyor gibi hissediyorum. Belki de sozde guclu olmaya gorunmeye yada sevdiklerimi uzmemeye calisiyorum.
Ben evliyim ve kayinvalidem ve anne olan bir gorumcem var. Sizce benim kayinvalidemin anneler gununu kutlamam gorumcemin anneler gununu kutlamam ne kadar dogru. Ne kadar gerekli ve etik. Anneler gunu dedigimiz sey ne ve hangi amaca hizmet ediyor. Bir kadin cocuk dogurdugu icin yakin cevresinin annesi mi ilan ediliyor ki cocugu disindakiler de anneler gununu kutluyor. Cocuk dogurdugu icin bir anneyi yilin bir gunu hediyelere bogmak cok mu gerekli. Bu nasil bir gundur ki anneme tek alabilecegim sey olan ciceklerle kendimi mezarinin basinda buluyorum hic dusunmeden. Cunku anneler gunu. Heskes annesine hediye alma kutlama paylasma gosteris yapma pesinde. Ben de kutlayabilecegim tek sekilde kutlamanin pesinde buluyorum kendimi.
Sistem mi daha acimasiz yoksa insanlar mi. Bizden beklenen gercekten ne. Cevremizdeki bizim olmaya annelerin gununu kutlamamak dusuncesizlik mi. Bunun icin kirilir mi insanlar.
Yine geldi her yilki gibi. Ben de icimi buraya dokebildim. Uzun yazdim kusuruma bakmayin. Sizinle paylasmak istedim sadece.