anneleriniz evlat ayırır mı ayırırsa bu sizi yaralamaz mı

baloncu .!.:

şimdi kendim anneyim aslında 9 yıldır anneyim ve o günden beri onu hiç sevmiyorum ......
..........
neyse evlat ayrımını artık kabul etmiyorum ve onu sildim .... siz olsanız ne yapardınız .....

Genişletmek için tıkla...

ben sebep ne olursa olsun böyle cümleler kurmazdım. Anneniz bazı yanlışlar yapmış olabilir, hala da sürdürüyor olabilir ancak bu sizin yanlış yapmanızı gerektirmiyor. Annemi sevmiyorum demek, asla ödeyemeyeceğimiz hakkını inkar etmektir bana göre.

Rabbim size yaptıkları için annenizi, anneniz hakkında konuştuklarınız için de sizi affetsin..

allah korkusuyla yuttum hep ,
sonra dedimki bu dunya zaten gitti sayesinde bir allah razi olsun evladim yok boyuna kavga . eee obur dunyada gidiyo.
bari boyle bu dunyada rahat olayim dedim[/QUOTE]

YOK CANIM YAA OLAMAZSIN SEN ELİNDEN GELENİ YAP ALLAH RAZIGELSİN SENDEN SENİN YAŞADIĞINI BENDE YAŞIYORUM AMA NE YAPALIM ANNE İSTE GEREKTİĞİ ZAMAN YANINDA OL ANNENİN NE BİLEYİM YA NE KADAR AĞIR BİRŞEY AMA NE YAPACAKSIN SEÇEMİYORSUN Kİ SENİ ANLIYORUM AMA HATANDAN DÖN ALLAH YAPILANLARI GÖRÜYOR RABBİM SENDEN RAZI OLSUN YETER ORDA ADALET VAR BURDA YOK BU DA BİZİM İMTİHANIMIZ

annem hep oğullarını el üstünde tutar herşey mübah onlara en çok onlar sevilir sevdikleri yemekler yapılır falan ha yaranabiliyor mu hayır annemi insan yerine bile koymayan bi abim var küçükken çok dayak da yedim ondan sağolsun nefes aldın diye vurur hale gelmişti ama annem bir kere engel oldu mu hayır biraz da o ezdi hatta bi seferinde arkadaşlarımın önünde dövdü beni ortaokuldaydım son sınıfta kocaman kızdım yani... suçum olsa neyse biri beni gördüğünü söylemş bilmem nerde ama ben okuldan eve geldiğimi izah edemedim ondan sonrada iyice soğudum annemden zaten 9 yaşında babamı kaybettim zorluklarla büyüdük ama en çok ben ezildim ki bunlar en ufak şeyler bunu kimseye anlatamadım ablama bile çünkü o da aynı eziyetten geçti bide bana üzülmesin diye. şimdi uzun zaman geçti üzerinden kimseye güvenemiyorum konuşamıyorum derdimi bile anlatamıyorum annemi ayda bi kere bile görmesem özlemem o durumdayım ama şimdi o sürekli arıyor beni hergün ama gene de bazen aklıma geliyor yaşadıklarım hala üzülüyorum o yüzden yazmak istedim yalnız deilsinnnn

Ben de sizlerden biriyim. Belki biraz bencilce olacak ama bu konuda yazılanları okuduğumda yalnız olmadığım için bir nebze olsun kalbimde ferahlık hissettim. Sizin söylediklerinizden çok da farklı bir şey söylemeyeceğim. Anneler ve onların menfaatçilikleri. O kadın beni hiçbir zaman istemedi ve kabullenmedi. Her zaman bir fazlalık olarak gördü, "olmasaydı daha iyiydi" diye düşündü, işe yaramaz dedi ve bunu açıkça çocukluğumdan beri hep dile getirdi. Ağabeyime en güzel yemekleri yedirir bana gelince pek de bir şey vermezdi. 14 yaşıma geldiğimde "evlendirip seni başımdan atacağım" demeye başladı. Mahallenin camcısı, işbortacısı ve ne kadar işe yaramaz insanı varsa birer koca adayı olarak önüme getirdi. Hep savaşmak, kendi hakkımı korumak zorunda kaldım. Dayanamdığım noktada o kadının maddi, manevi eziyetleri yüzünden 21 yaşımda sağır oldum. Tam 10 yıl sonra bana neden hayatım boyunca onca eziyet yaptığını sorduğumda verdiği cevap onun bütün karakterini ortaya koydu "Baban beni üzüyordu içimde kalsaydı da sen sağar olacağına ben kanser mi olsaydım? Ben kanser olacağıma sen sağır ol daha iyi!" oldu. Bazı insanlar böylesine aşağılık ve bencil olabiliyor. Yaşananları asla değiştiremem ama o kadının ve onun yaptıklarının ruhumda açtığı yara çok derin. Neyse ki son yaptıklarından sonra beni arayacak yüzü bile kalmadı. İçindek bütün pisliği ortaya döktü ben de 1 yıldır az da olsa biraz nefes aldım.

benim de annem bundan muzdarip.anneannemde bi erkek evlat tutkusu var.hep dayımlara gereğinden fazla maddi ve manevi destek olmuştur.ama anneme ve dolaysıyla bize hep 2. evlat ve torun gibi davrandı.sonuç ne oldu dayımların ikisi de şimdi bakmıyolar gene anneciğim bakıyo.ama anneannem pişman mı ???bence değil.hala onları yanında görmek istiyo..bazen nedense kendi ailen de olsa ne yaparsan yap yaranamıyosun...

kesınlıkle evlat ayıran annelerın oldugu kanaatındeyım..

umutluluk79 .!.:

benim de annem bundan muzdarip.anneannemde bi erkek evlat tutkusu var.hep dayımlara gereğinden fazla maddi ve manevi destek olmuştur.ama anneme ve dolaysıyla bize hep 2. evlat ve torun gibi davrandı.sonuç ne oldu dayımların ikisi de şimdi bakmıyolar gene anneciğim bakıyo.ama anneannem pişman mı ???bence değil.hala onları yanında görmek istiyo..bazen nedense kendi ailen de olsa ne yaparsan yap yaranamıyosun...

Genişletmek için tıkla...

dayilarin bakmiyor diye mutludur cunku asla onlara yuk olmak istemezler . kizim baksin onlar mutlu olsun diye dusunuyordur.
en azindan bizde oyle.
annemin bir ihtiyaci gorulecek maddi yada manevi annem hap bana yikar .ogluyla sadece guzellikler paylasilir,

Canım bence annemi sildim diye düşünme. Önemli olan senin mutluluğun. Annenle konuşmadığın süre boyunca bu konuya kafayı takacak ve üzüleceksin. Hep öyle kalacak yani, hep öyle hatırlayacaksın.

Benim annem de zamanında beni kıran şeyler yaptı. Ama çok geride kaldı.Hatırladığım zaman içimin acıdığını hissediyorum o yüzden aklıma getirmek istemiyorum. O dönem küs kalsaydım, hep o aklıma geldiğinde acı çekecektim. Ama ben hiç oralı olmadım. Onun haksız olduğunu düşünsem de sarıldım öptüm. Üstüne uzun süre bana laf sokmaya devam etti, hepsini şakaya getirdim güldüm. Şimdi artık ne laf sokuyor ne de incineceğim kırılacağım en ufacık birşey yapıyor. Hatta sürekli beni üzecek olaylardan beni korumaya çalışıyor.

Kardeşinle arası daha iyi olabilir, ki benimki de öyle. Onla daha iyi anlaşıyordur belki, belki daha rahat birbirlerini anlıyorlardır. Hiçbir insan bir diğeriyle aynı değil ki. Sizin anlaştığınız biriyle de belki kardeşiniz anlaşamaz. Ama bu kesinlikle sizi daha az sevdiği anlamına gelmez bence. İnanın tırnağınıza taş deyse (öyle derler eskiler) ikiniz için de eşit derecede üzülür, evlatsınız nihayetinde.

O yüzden siz annenizle çok iyi anlaşmaya, ya da sizi anlamasına falan çalışmayın. Sadece onu sevmeye devam edin, onun da sizi sevmesine izin verin. Ama unutmayın her annenin sevme şekli farklı oluyor ( yaptığı doğrudur demiyorum, ama bazıları öyle seviyor işte). Her annenin iki evladını seviş şekli de birbirinden farklı oluyor. Siz kapıyı açın bir süre sonra o geçer zaten. Kendinizi üzmeyin böyle.

gamzeda .!.:

Kesinlikle katılıyorum bunu sadece yaşayanlar anlar.Benim annem açık açık söylüyo diğer çocuklarını benden çok sevdiğini.Bir ablam var doktor birde benden küçük kardeşim var sınavlara türkiye derecesi geitiiriyor.Bense kendi yağında kavrulan bir tipim.Annem hep söyler eda hiç bana çekmedi diğer çocuklarımın yeri bende ayrı der.Sizcede mi böyle olmalı bir anne çocuğunun dersleri kötü!! ( ki sadece ona göre kötü) diye onu daha mı az sevmeli?
Ablam her haftasonu eve gelirdi üniversitedeyken o gelinceenvai çeşit yemek yapardın.Her gittiğinde 5 gün sonra geleceğini bile bile ağıtlar yakardın.. Ben de liseyi başka bir şehirde okudum fen lisesiydi yatılı sadece 15 tatil ve yaz tatillerinde gelirdim.Çok nadir eve gelirdim geldiğimde bi hoşgeldin kızım deyip sarılmak çok mu zordu anne?
Diğer çocuklarını elalemin yanında öve öve bitiremezken milletin yanında bana gerizekalı,hiç bir iş bilmiyo deyipher seferinde yerin dibine sokarsınya işte anne ben de böyyle senin yaptıklarını hiç tanımadığım insanlara anlatıp kendimi rahatlatıyorum.
Hani kardeşimle fb-gs maçı muhabbeti yapıyodukta ben sesimi yükseltince sen beni kardeşime bağırıyorum sanıp ''geber, bi gebersende kurtulsam ne var onu bile yapamıyosun geberemedin gitti'' dedin ya sen o an benim kalbimde sana karşı olan bütün sevgiyi sildin.
Kızlar kusura bakmayın ya ben çok doldum ama benim annem herkesin farkettiği şekilde yapıyor ayrımını.18 yaşındayım ama ilerde çocuğum olursa ben kesinlikle yapmayacağım.Benim ilerde çocuğum olursa kimse onun kaşıyla ,gözüyle,boyuyla ,kilosuyla ,başarısıyla vs vs dalga geçemeyecek (annem beni milletin yanında çok ezince herkes beni azme yetkisini kendinde buldu.) Bende geçmeyeceğim.
Siz benden daha şanslısınız tutunacağınız bir kızınız var ailenizi kurmuşsunuz.Kendinize ve kızınıza çok iyi bakın .a.s

Genişletmek için tıkla...

her insanın İçinin Yarası kendine has ve özel...İyileştirmeyi Öğrenmemiz gerek...başkada şansımız yok aslında...yaşın küçük diycem ama kişi yaşadıkları ile YAŞ alır diyorum o yüzden aşırı duygusal bir insan olduğunu düşünüyorum..böyle çözümlemeler yaşaman çok güzel, kendinle yüzleşiyosun..bende kendimle çok yüzleştim ve halada yüzleşirim...ve bazen paylaştıkça acılar küçülebiliyor ama acılarla beslenip beslenmediğimize bakmamız gerek galiba...bende canım annecimin kızı hiç olmadım, genelde babamın kızıydım zaten babanın kızı demek işten güçten pek anlamayan, tembelle eş değerdi Annecim için canı saolsun...bende kendime söz vermiştim bir gün anne olursam ayırt etmeyecektim evlatlarımı, kimsenin içinde küçük görmiycek ve onubla konuşup dinleyecektim ve dediğin gibi Kendi babası dahi olsa ezdirmeyecektim...hoş şuan biri 11 diğeri 1 buçuk yaşında iki kızım var, elimden geldiğinde ayırt etmemeye çalışıyorum ve büyük kızımla iletişimimiz abla kardeş gibi(bu hiçte kolay değil anne olanlar bilir :))ve böyle olmasına ragmen kızım sürekli kendine istiyor ilgili, ve bana dönüşleri bazen hiçte iç açıcı olmuyor. ben kızıma verebildiğim kadar verdiğimi düşünürken onun bakış açısı farklı oluyor...bende kızımı ben gibi zannettim ama her insan bir Dünya bunu kabul ile işe başlamalı insan...hani vardır ya kendi ile kıyaslamak işte ben kendime baktığımda, anneme bir kez sarıldığımı bilmem ta ki ilk kızıma doğum yapacağım zamana kadar...ve benim kızım canı sıkıldıkça gelir sarılır öper anne azıcık daha öp gdicem der uyumaya, böyle zamanlarda da ben bunalıyorum dk başı senimi öpücem diye bazen...yani belkide ben dokunulmayı sevmiyordum ve kendime öyle bir duvar örmüştüm ve bunun bile farkında değildim ve haliyle bu yanımı kullandırmıştım...yani insan annesi babası yani en yakınlarını olduğu gibi kabul etmeli..en acı olanı ise Kendisi ile yüzleşmesi yani olaya verdiği Duygusunu farkedip onunla Barış sağlaması....ben inanıyorum ki anneniz zaten Sizi Bilir...anneler evlatlarını bilir ama işlerine gelmez..çünkü malesefki annelerimiz(karakter ve kişilikle alakalı tabi) kendi yapamadıkları yada ilerde kendilerine ne gibi faydası olacaklarını düşündüğü olaylara ve insanlara yatırım(emek diyelim ağır olmasın sözümüz) yapmayı seviyorlar ve belkide haklılar..çünkü geçmişlerinde çok fazla kaybetmişlerdir...benim çok kırgınlığım var annecime evli olduğum eşi bile kendim seçmeme izin vermedi ve istedi için "aman mutlu olsun" dediğim için evlendim...kimse kimseyi Mutlu edemiyor eğer kişi Kendi İstemiyorsa onu öğrendim ama daha yeni yeni...o yüzden ben burada sayfalarca telkin ve kendini iyi hissetmen için yazı yazabilirim ama senin o kırıldığın ve sonra onu sert duvarlarla ördüğün ve o kadar sertleştiği için artık çatlayarak o çatlaklıklarından sızan "ben Mutlu olmak istiyorum" u farketmen ve Affetmen lazım...kimse kimsenin ne çektiğini bilmez.annecinizinde vardır sebebi anneciminde vardı sebebleri Kendince...kabul etmeniz gerekmiyor ama Annenize Kendinizi Ezdirdiğiniz ve aşağılattınız için Kendinizi Affetmeniz gerekiyor....Kırılmışlığınız size Ait ama Yarınlarınızda Size ait..yolunuza engel koymanız başkalarının değil Sizin yaşamınızı değiştirir yani Kendime ördüğüm duvarların çatlayan kolonlarının içinde ben kaldım başkası kalmadı ve kalmazda yani...yazını okuyunca kendim geldim aklıma...evet kırgınım ama Affetmeye çalışıyorum Annecimi değil Kendimi....paylaşımın için teşekkür ediyorum

baloncu .!.:

dayilarin bakmiyor diye mutludur cunku asla onlara yuk olmak istemezler . kizim baksin onlar mutlu olsun diye dusunuyordur.
en azindan bizde oyle.
annemin bir ihtiyaci gorulecek maddi yada manevi annem hap bana yikar .ogluyla sadece guzellikler paylasilir,

Genişletmek için tıkla...

aynen onlar hep ii günlerinde ..ama hastanede annem kalır ..doktora o götürür..ve bi kere bile allah razı olsun demez...neden hayat hep böle yaaa...

butun annelere sesleniyorum.evlatlarinizi uzmek omur boyu mutsuz etmek hayata karsi guvenini yok etmek , evlatlarinizi birbirine dusman etmek , yarali bereli ruhu buyumeyen hep gecmiste bir yerlerde takilip kalmis insanlar etmek istiyorsaniz coook kolay evlat ayirin kayirin ....
anne senin bana verdigiz zarari kimse veremezdi ,,,
bu dunyada soramadigim kapatamdigim hesplari o donuk ve sevgisiz gozlerine bakarak diyemediklerimi obur dunyada sana diyip senden hesap soracagim,

herşeyde annesini suçlayanlara ne demeli acaba...örnek ben başım ağrısa annemi suçlarım...

sen şimdi anneni ayrım yaptığı için sildin öylemi?böyle birşey için anne silinirmi annemden nefret ediyorum denirmi yahu!anne ne yaparsa yapsın çok çok kötü birşey olmadığı sürece anne sevgisi bukadar çabuk tükenmemeli bence....

baloncu .!.:

her anne öyle masallardaki şiirlerdeki gibi olmuyormuş.Yeni anlıyorum bunu .Annem yüzünden yıllardır gözümün yaşı kurumadı desem yeridir.küçüklüğümden beri ona aşırı düşkündüm .belkide etrafta güvenebilecek başka bir figür olmadığından .belkide onun en basit annelik görevlerini bile kafama kakmasındanona hep borçlu hissetmek zorunda olmaktan.
şimdi kendim anneyim aslında 9 yıldır anneyim ve o günden beri onu hiç sevmiyorum .bana yaptıklarını gözz göre göre evlaat ayırıp o benden sen babandan diye bunu açıklamasını - ben hüngür hüngür ağlarken hiç istifini bozmayıp daha fazla yapmasını ..
aslında bakıyorumda bir şey yazamıyorum o kadar doluyum ki içimi dökemiyorum dökiyim derken patlıyorum anlatamıyorum.
neyse evlat ayrımını artık kabul etmiyorum ve onu sildim .... siz olsanız ne yapardınız .....

Genişletmek için tıkla...

bekara karı bosamak kolay geldıgınden ahkam kesmek hep oyle cok kolay olur..ne yasadıgınızı en ıyı sız bılıyorsunuz..belkı de bıze anlatmadıgınız neler var hafızanızda..koca kadının aklından hala cıkmıyorsa konuyu buraya tasıyorsanız..onu sildim dıyorsanız nasıl kırgınsınız kımbılır..cevremde de goruyorum bazı anneler maalesef oyle oluyor..gamsız mı dıyeyım dusuncesız mı..yoka anne olmaya hazır degılken kendılerını o evın ıcınde coluga cocuga karısmıs buluyorlar ondan mı oyleler.. siz duygularınızı cok ıcten yazmıssınız..içinizin acıdıgını ben buradan hıssettım.. eger konu bırtek evlat ayırımıysaa takılmayın..ne yapacaksınız kı baska..annee sonucta..ben cevremde oyle seyler duydum ki maalesef...ıste cok ayıp olacak bunu yazmam ama annen genelevde bıle olsa onu cıkarıp eve getırceksın denır yaa hep..sızın kı gercekten sırf evlat ayırımı gıbı konuysa takılmayın annenıze..o yaptıklarının karsılıgını ahırette alacak..sizdee..bizzde...

evet yaptiklarina karsilik gorusmemekten baska bir sey yapamam buda zaten umru degil ,ben evladim . allahin verdigi emirler var , saygisizlik etmeyin diyor, etmiyorum,
yaptiklarinin ve yapmadiklarinin karsiligini allah versin diye her gun dua ediyorum,

evet cnm yapacakbırsey yok maalesef..bosver sen coculguna cocuguna bak..mutluluk onlarda...sen ıyı bır annesın emınım..

Bende kendimi bu durumda hep yanlızım zannederdim sizi okuyunca annemin bir gömlek daha iyi olduğunu hissettim açıkcası ama ne olursa olsun annelerin evlatlarına karşı olan tutumları evlatlar tarafından hiç mi hiç unutulmuyor maleseff.Benimde bir abim var annemin gözdesidir benide çok sever bu konuda bazen şüphelerim olur söylemez ama bilirim sevdiğini. Bende 3 yıllık evliyim yaklaşık benim evliliğimden 1 yıl sonra abim evlenmeye karar verdi bu süreçte inanın herkesden çok madden ve mannen yorulan ben oldum sağolsun abimde bin beterdir biz nasıl kardeşiz hala anlayamam beni milletin içinde sokmadığı kılık kalmadı en son düğününden kovdu ve arkadaşlar size çok samimi anlatıyorum asla ve asla kimsenin ne işine karışırım nede ağzımdan kötü bir laf çıkar insanları kırmak en büyük korkumdu ama son 2 yıldır hiç kırılmadığım kadar çok kırıldım ve bunda abimin payı oldukça büyüktür annemde geride kalmadı tabi. Her defasında annemle abime olan kızgınlıklarımı paylaşmaya kalktığımda benimle kavga edip işi çıkmazlara sürükledi bende artık annemle bu konuları konuşmuyorum çünkü beni inanılmaz kırıyor ve bunu gibi birçok şey anneme beni sevdiğini hiç hissetmiyorum dediğim zamanları hatırlıyorum annemin bencil tutumlarından dolayı inanın o derece çileden çıktığım zamanlar oldu ve artık hiç birşeyimi anlatmıyorum gidecekmişi gelecekmişim hiç birşey sadece öylesine gündelik bir konuşmamız oluyor telefonla ( ben ailemin olduğu yerde yaşamıyorum) yaşayan bilir sıkıntıları arkadaşlar gerçekten yaşamayan bilemez....

berkuncan .!.:

Bende kendimi bu durumda hep yanlızım zannederdim sizi okuyunca annemin bir gömlek daha iyi olduğunu hissettim açıkcası ama ne olursa olsun annelerin evlatlarına karşı olan tutumları evlatlar tarafından hiç mi hiç unutulmuyor maleseff.Benimde bir abim var annemin gözdesidir benide çok sever bu konuda bazen şüphelerim olur söylemez ama bilirim sevdiğini. Bende 3 yıllık evliyim yaklaşık benim evliliğimden 1 yıl sonra abim evlenmeye karar verdi bu süreçte inanın herkesden çok madden ve mannen yorulan ben oldum sağolsun abimde bin beterdir biz nasıl kardeşiz hala anlayamam beni milletin içinde sokmadığı kılık kalmadı en son düğününden kovdu ve arkadaşlar size çok samimi anlatıyorum asla ve asla kimsenin ne işine karışırım nede ağzımdan kötü bir laf çıkar insanları kırmak en büyük korkumdu ama son 2 yıldır hiç kırılmadığım kadar çok kırıldım ve bunda abimin payı oldukça büyüktür annemde geride kalmadı tabi. Her defasında annemle abime olan kızgınlıklarımı paylaşmaya kalktığımda benimle kavga edip işi çıkmazlara sürükledi bende artık annemle bu konuları konuşmuyorum çünkü beni inanılmaz kırıyor ve bunu gibi birçok şey anneme beni sevdiğini hiç hissetmiyorum dediğim zamanları hatırlıyorum annemin bencil tutumlarından dolayı inanın o derece çileden çıktığım zamanlar oldu ve artık hiç birşeyimi anlatmıyorum gidecekmişi gelecekmişim hiç birşey sadece öylesine gündelik bir konuşmamız oluyor telefonla ( ben ailemin olduğu yerde yaşamıyorum) yaşayan bilir sıkıntıları arkadaşlar gerçekten yaşamayan bilemez....

Genişletmek için tıkla...

yaaaa gozlerimi doldurdun allahim neden boyle hani derlerya dost kazigi ... anne kazigi insanin yuregini gece gunduz beynini parca parca ediyor,
hadi abine boyle sirf abinin karisi oldugu gelinini de sana karsi kayirinca daha beter aci oluyor .
ben kardesime kizmam o oyledir neler yapti bana olsun oda oyle derim ama annemi allaha havale ediyorum,
inan kitlik olsa beni dograyip pisirip kardesimin deerfreezine koyar . abartmiyorm kesin yapar,

baloncu .!.:

her anne öyle masallardaki şiirlerdeki gibi olmuyormuş.Yeni anlıyorum bunu .Annem yüzünden yıllardır gözümün yaşı kurumadı desem yeridir.küçüklüğümden beri ona aşırı düşkündüm .belkide etrafta güvenebilecek başka bir figür olmadığından .belkide onun en basit annelik görevlerini bile kafama kakmasındanona hep borçlu hissetmek zorunda olmaktan.
şimdi kendim anneyim aslında 9 yıldır anneyim ve o günden beri onu hiç sevmiyorum .bana yaptıklarını gözz göre göre evlaat ayırıp o benden sen babandan diye bunu açıklamasını - ben hüngür hüngür ağlarken hiç istifini bozmayıp daha fazla yapmasını ..
aslında bakıyorumda bir şey yazamıyorum o kadar doluyum ki içimi dökemiyorum dökiyim derken patlıyorum anlatamıyorum.
neyse evlat ayrımını artık kabul etmiyorum ve onu sildim .... siz olsanız ne yapardınız .....

Genişletmek için tıkla...

canım anladığım kadarıyla annen üvey...neyseki üvey ya öz olup aynı şekilde davransaydı nolurdu ? benim ailem abime cok düskün cocuklugumdan beri...abimi el üstünde tutarlar evleneceğim zaman bile beni istemeye geldiklerinde abim konustu babam değil insanları yerin dibine soktu cıkardı kimse ağzını acıp birsey söylemedi o sırada nişanlıydı düğünü olacaktı tek derdi en mükemmel şekilde evlenmek herşeyini masrafını bizimkilerin üstüne yıkmak...öylede oldu ben bu durumu farkedince esimle birlikte evden kactım oda kactı bende herşeyimizi kendimiz yaptık sonrada barıstık ailemle ama hala aynılar...

diyecegim oki cogu ailede bu var erkek cocugu daha kıymetli oluyor erkekler etmediklerini bırakmasalarda onlar farklı hep