Anneliğim yanlış mı?

B

bilinmez1

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
1 Şubat 2024
5
6
34
Merhaba hanımlar;

Konu aslında benim anneliğim iki tane çocuğum var ve ben onlara asla hayır diyemiyorum. Oğlum 10 yaşında ve çok sakin bir çocuk hep öyleydi ama kızım 5 yaşında çok agrasif ve herseyi ağlayarak yaptırmaya çalışıyor kreşe gidiyor 2 yıldır hep bi şikayet geliyor çocuklarla kavga ediyor biraz geç konuştu o yüzden ben çok kafama takmıştım bi rahatsızlığı mı var diye doktorlara götürdüm bir sorun yok dediler ama o süreçte ben çok yıprandım kendini yerlere atmalar saatlerce ağlamalar vs, sonrada derdini anlatamıyor diye herseye tamam dedim şimdi de durum çok içinden çıkılmaz bir hal aldı,nasıl bir yol izlemem gerektiğini bilemiyorum.
Eşim sağolsun hiç yardımcı olmadı hep çocuğa bağırmayı seçti bende bütün sıkıntıyı ben çekiyorum sen sadece bağırıyorsun bu çözüm değil diyip durdum ancak biraz duruldu ikisinin arasında çok kaldım hala da kalıyorum ama artık eşim daha sakin ama bana bisey olduğunda bunu sen böyle yaptın seni anne olarak değil arkadaş olarak görüyor biraz anne gibi ol diyor ne demek anlamıyorum oğlumda böyle bişey yaşamadım onun hep arkadaşı gibi oldum ama o hep sınırı bildi bu kız bilmiyor
Kreşe ilk başladğı zamanlar öğretmeni benimle konuştu sen neden herşeye tamam diyorsun dedi yapım bu herhalde dedim bana sen hiç yakınını kaybettin mi yada bi tranvan mı var dedi bende ona kardeşimi kaybettim demiştim o zaman dedi ki sen ilk çocuğunu kaybetmişsin o yüzden bunlara bu kadar düşkünsün psikoloğa git demişti ama ona da cesaretim yok nedense unutmaya çalışıyorum ama hep suçlu benmişim gibi davranıyorlar sen şımartıyorsun,seni görünce böyle yapıyor diyorlar ben nasıl doğru bi anne olucam bilemiyorum
 
Allah yardımcın olsun, sorun anneliğinde değil de yaşadıklarının yansımasında. Biz profesyonel değiliz bir kaç detay ile sen şöyle kötü annesin veya iyi annesin diyemeyiz. Bence öğretmenin dediği doğru. Profesyonel bir destek alman en sağlıklısı. Psikolog burda en makul seçenek
 
Kimse anneliğinize bir şey diyemez ama insanlar sizin kadar hassas olmayacak çocuklarınıza.. Size nazları her zaman geçtiği için dışarıdaki insanları da öyle biliyorlar kural yok, sınır yok.. Sizin haricînizdeki insanlardan tepki görürler maalesef. Çevremde bu şekilde bir kaç anne vardı asla hayır demeyen. Çocuklar milleti darlar, her şeyi ister. Anneden isteyebilir tabi ki ve darlamaları gereken annedir her zaman ama gider elaleme yapışırlar.. Onların iyiliği için sınır öğretmelisiniz yoksa bu hayatta barınamazlar diye düşünüyorum
 
Öğretmen de aynı şeyi söyledi çok haklısınız onları hayata hazırlamam gerekli yanlış yapıyorum biliyorum beni ele geçirmiş gibi her dediğini her istediğini ya ağlayarak yada beni çok fazla severek ele geçiriyor yani öyle güzel sözler öyle güzel severek yapıyor ki o istediğini neden yaptım anlamıyorum bu ara severek yaptıyor daha çok o hırçınlığı azaldı ama kendime dur diyemiyorum
 
Neden cesaretiniz yok psikologa gitmeye korkulcak ya da abartilacak bir durum degilki bu. Siz once kendinizi duzelticeksiniz ki cocuklariniza faydali olabilesiniz. Herseyine tamam denilen cocuklar cok simarik oluyor kimseyi dinlemiyorlar bunlari duzeltmeye calismak ogretmenlere kaliyor yazik degil mi onlarada kac cocukla ugrasiyorlar. Surekli size de problem cocuk olarak yansiyacak simdiden bu durumun onunu almaya cabalayin.
 
bilinmez1 .!.:
Merhaba hanımlar;

Konu aslında benim anneliğim iki tane çocuğum var ve ben onlara asla hayır diyemiyorum. Oğlum 10 yaşında ve çok sakin bir çocuk hep öyleydi ama kızım 5 yaşında çok agrasif ve herseyi ağlayarak yaptırmaya çalışıyor kreşe gidiyor 2 yıldır hep bi şikayet geliyor çocuklarla kavga ediyor biraz geç konuştu o yüzden ben çok kafama takmıştım bi rahatsızlığı mı var diye doktorlara götürdüm bir sorun yok dediler ama o süreçte ben çok yıprandım kendini yerlere atmalar saatlerce ağlamalar vs, sonrada derdini anlatamıyor diye herseye tamam dedim şimdi de durum çok içinden çıkılmaz bir hal aldı,nasıl bir yol izlemem gerektiğini bilemiyorum.
Eşim sağolsun hiç yardımcı olmadı hep çocuğa bağırmayı seçti bende bütün sıkıntıyı ben çekiyorum sen sadece bağırıyorsun bu çözüm değil diyip durdum ancak biraz duruldu ikisinin arasında çok kaldım hala da kalıyorum ama artık eşim daha sakin ama bana bisey olduğunda bunu sen böyle yaptın seni anne olarak değil arkadaş olarak görüyor biraz anne gibi ol diyor ne demek anlamıyorum oğlumda böyle bişey yaşamadım onun hep arkadaşı gibi oldum ama o hep sınırı bildi bu kız bilmiyor
Kreşe ilk başladğı zamanlar öğretmeni benimle konuştu sen neden herşeye tamam diyorsun dedi yapım bu herhalde dedim bana sen hiç yakınını kaybettin mi yada bi tranvan mı var dedi bende ona kardeşimi kaybettim demiştim o zaman dedi ki sen ilk çocuğunu kaybetmişsin o yüzden bunlara bu kadar düşkünsün psikoloğa git demişti ama ona da cesaretim yok nedense unutmaya çalışıyorum ama hep suçlu benmişim gibi davranıyorlar sen şımartıyorsun,seni görünce böyle yapıyor diyorlar ben nasıl doğru bi anne olucam bilemiyorum
Genişletmek için tıkla...
Ağlamasına göz yumacaksin. Bırak kendini yerden yere atsın hiç tepki verme otur yanına bekle bir süre sonra kucağına al sarıl ve sakinlestirm neden hayır dediğini anlat ama kararından vazgeçme.
 
Bende kardeşimden sonra gittim psikologa ve bana uyku ilacı vermişti hem gidersem yine verir diye hemde çok ağlarım kendimi daha kötü hissederim diye mi bilmiyorum ya aslında çoğu zaman düşünüyorum iyi olmayan annelerin çocukları da iyi olamaz önce ben düzeleceğim sonra onları hayata hazırlamalıyım ama bu gidişle gidicem sanırım
 
Kimse anneliginize laf edemez. Lakin hayır demek ileride kızınızın kural taniyan narsistik eğilimler göstermeyen sorunları konuşarak cozebilen biri olması için elzem aksi takdirde toplumda huzursuz mutsuz sevilmeyen çirkef bir yetişkin olarak anılır . Kaldiki hem sizin hem oglunuzun da canına yazık. Birakin ağlasın elbet susar . Bazen patronun kim olduğunu göstermek lazım .Ebeveynler çocuğu topluma hazırlamak için vardır.
 
ellerimlekazidim .!.:
Ağlamasına göz yumacaksin. Bırak kendini yerden yere atsın hiç tepki verme otur yanına bekle bir süre sonra kucağına al sarıl ve sakinlestirm neden hayır dediğini anlat ama kararından vazgeçme.
Genişletmek için tıkla...
bunu çok deniyorum sonra işte eşim sinirleniyor sus diye o başlıyor bağırmaya Allah evde bir kavga gürültü oluşuyor o bu sefer daha çok ağlıyor onu sakinleştirmeye çalışıyorum yani bi kısır döngü gibi
 
bilinmez1 .!.:
Bende kardeşimden sonra gittim psikologa ve bana uyku ilacı vermişti hem gidersem yine verir diye hemde çok ağlarım kendimi daha kötü hissederim diye mi bilmiyorum ya aslında çoğu zaman düşünüyorum iyi olmayan annelerin çocukları da iyi olamaz önce ben düzeleceğim sonra onları hayata hazırlamalıyım ama bu gidişle gidicem sanırım
Genişletmek için tıkla...
Psikolog ilac vermez ki. Psikiyatriste gittiniz sanirim siz onceden.
 
Kuralları öğrenemiyorlar. Siz ne yapmamız gerektiğini biliyorsunuz. Başka psikiyatriste gidip teşhis alın. Sonra psikoloğa.

Kabul etmeniz de güzel bence... Ben eşimle bu sorunu yaşıyorum. Eşim oğlumun her dediğini yapıyor. Ben sınır koymak istemiyorum ama olmuyor. İlk okula gidince daha da zor olacak. Eşimi de yavaş yavaş yanıma çekiyorum.

Aynı şeyi dedesi ve benim yanımda yapamıyor. Kabul ediyor.
 
Anneliğiniz yanlış değil tabii ki kimse size böyle bir şey söyleyemez ancak bu konuda durum yönetiminiz yanlış olmuş. İlerde her istediğini huzursuzlukla elde edebileceğini sanan ve hiçbir şeyden mutlu olmayan bi yetişkin olmasını istemiyorsanız tabii ki götürün psikologa. Siz psikiyatriye gitmişsiniz zamanında. Çocuklarla ilgilenen bir klinik psikolog bulun ona götürün oyun terapisi vs ile çözüme kavuşur inşallah, tabii ki sizin de tutumunuzu değiştirmeniz gerekli
 
bilinmez1 .!.:
Bende kardeşimden sonra gittim psikologa ve bana uyku ilacı vermişti hem gidersem yine verir diye hemde çok ağlarım kendimi daha kötü hissederim diye mi bilmiyorum ya aslında çoğu zaman düşünüyorum iyi olmayan annelerin çocukları da iyi olamaz önce ben düzeleceğim sonra onları hayata hazırlamalıyım ama bu gidişle gidicem sanırım
Genişletmek için tıkla...
Psikolog ilaç veremez, psikiyatri doktoru yazabilir. İlaç kullanmak istemediğinizi belirtin. Psikiyatri doktoruna gitmeyi düşünüyor iseniz. Psikolog ile görüşmenizde fayda var.
 
Ağlayarak istediğini yaptığınızda ona kötülük ediyorsunuz.
Bırakın ağlasın. Kendini sakinleştirmeye başlayacaktır bir süre sonra.
Ağladığında neden ağladığını söylediğinizde anlamaya çalıştığınızda duracaktır bir yerde.
Mesela şu an istediğin olmadığı için bana kızıyorsun. Ama istediğin şey bu nedenle olmaz gibi anlatın. İlk krizi geçtiğinde konuşursanız işe yarayacaktır.
İleride ağlayarak istediği olmayacak. Ona göre ortamlarda olacak mesela ilkokul gibi. O zamanlarda anaokulu kreş öğretmeni gibi de birebir ilgi görmeyecek. Daha çok sorun yaşarsınız.
Mesela böyle bağıran ağlayan çocuklar ilkokulda dışlanıyor. Çocuklar sorun çıkaran çocuklardan uzak duruyorlar. Emin olun o zaman daha çok üzülürsünüz.
 
hepinize çok teşekkür ederim evet ben sanırım psikiyatriye gitmişim,kendime güzel bir psikoloğ bulup gidip görüşücem ve ona karşı nasıl davranmam gerektiğini öğrenip onları güzel yetiştirmek için elimden geleni yapıcam
 
bilinmez1 .!.:
bunu çok deniyorum sonra işte eşim sinirleniyor sus diye o başlıyor bağırmaya Allah evde bir kavga gürültü oluşuyor o bu sefer daha çok ağlıyor onu sakinleştirmeye çalışıyorum yani bi kısır döngü gibi
Genişletmek için tıkla...
Esinizle beraber gitmeniz lazim. Esinizinki de normal degil. Ilac kullanmayacaginizi bastan belirtin.
 
bilinmez1 .!.:
Merhaba hanımlar;

Konu aslında benim anneliğim iki tane çocuğum var ve ben onlara asla hayır diyemiyorum. Oğlum 10 yaşında ve çok sakin bir çocuk hep öyleydi ama kızım 5 yaşında çok agrasif ve herseyi ağlayarak yaptırmaya çalışıyor kreşe gidiyor 2 yıldır hep bi şikayet geliyor çocuklarla kavga ediyor biraz geç konuştu o yüzden ben çok kafama takmıştım bi rahatsızlığı mı var diye doktorlara götürdüm bir sorun yok dediler ama o süreçte ben çok yıprandım kendini yerlere atmalar saatlerce ağlamalar vs, sonrada derdini anlatamıyor diye herseye tamam dedim şimdi de durum çok içinden çıkılmaz bir hal aldı,nasıl bir yol izlemem gerektiğini bilemiyorum.
Eşim sağolsun hiç yardımcı olmadı hep çocuğa bağırmayı seçti bende bütün sıkıntıyı ben çekiyorum sen sadece bağırıyorsun bu çözüm değil diyip durdum ancak biraz duruldu ikisinin arasında çok kaldım hala da kalıyorum ama artık eşim daha sakin ama bana bisey olduğunda bunu sen böyle yaptın seni anne olarak değil arkadaş olarak görüyor biraz anne gibi ol diyor ne demek anlamıyorum oğlumda böyle bişey yaşamadım onun hep arkadaşı gibi oldum ama o hep sınırı bildi bu kız bilmiyor
Kreşe ilk başladğı zamanlar öğretmeni benimle konuştu sen neden herşeye tamam diyorsun dedi yapım bu herhalde dedim bana sen hiç yakınını kaybettin mi yada bi tranvan mı var dedi bende ona kardeşimi kaybettim demiştim o zaman dedi ki sen ilk çocuğunu kaybetmişsin o yüzden bunlara bu kadar düşkünsün psikoloğa git demişti ama ona da cesaretim yok nedense unutmaya çalışıyorum ama hep suçlu benmişim gibi davranıyorlar sen şımartıyorsun,seni görünce böyle yapıyor diyorlar ben nasıl doğru bi anne olucam bilemiyorum
Genişletmek için tıkla...
Çocuklar hayır kelimesine alismali evet hayir demediginiz sinir çizmediginiz icin bu halde iyi anne olmak cocugun her dediğini yapmak değil sizin de psikolojik destek almaniz şart
 
Ben her anne mükemmeldir sözüne inanmıyorum hayır bazen yola yordama ihtiyaç duyabilirsiniz bu gayet normal
Bir kaç kez profesyonel destek alırsanız sizde rahatlayacaksiniz aslında tamamen çocukların iyiliği için büyüdükçe hayat ile karşılaştıkca ciddi sosyal problem yaşar ona kimse sürekli evet demeyecek
Benim etrafımda inat eden bir anne vardi defalarca uyardık iletişimi kesti kavga gürültü tartışmaya kapalı ben mükemmelim nidaları. Şimdi çocuğun haline üzüntüden ilaca başladı işi öyle zor ki mahvetti çocuğu ve 2. Çocuğu otizm tanısı aldı onu da kabul etmiyor hala kendi yolunda. Baba dahi kendini toparlamazsan seni hayatımızdan çıkarırım dedi çok ilgili herseyi beceren çocuklar ile iletişimi iyi baba. Şimdi konuşmamak için topluma karışmıyor vaktinde çok basit uyarıları dinleseydi çocuğa hiç bisey olmayacaktı kendi haline üzülmüyorum
 
Psikolaga gidin destek alin bu etapta tv ekran ile arasi nasil onu birakin birde spora yönlendirin derim
hayir demeye agir agir başlayin aglayacak ama siz sabırlı olacaksiniz yoksa ilerde ergenlik sizi daha beter eder .
dr terapsini aldirin
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

H
Hayır anlamadım ben mi abartiyorumm
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
759
Aysenimi
A
S
Ayrılık sonrası hala ayrılığa inanamamak
2
Yorumlar
39
Görüntüleme
2K
Damdakiperi
D
S
Kalbim cok kirildi
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
2K
Sevgi390
S
T
  • Kilitli
Esimin annesi ve ablasinin mesajlarini yakaladim.
5 6 7
Yorumlar
132
Görüntüleme
4K
tynkerbell
T
snsnmdvl
Verilen hediyenin ardından konuşma.
2 3
Yorumlar
54
Görüntüleme
2K
snsnmdvl
snsnmdvl
X