Resmen yeğenini kıskanmışsın
Co üzüldüm kiziniz iyisidir insalah. Çok geçmiş olsun Allah bir daha göstermesin3 yaşındaydi kizim ozamanlar... (şuan 5) annem torununa cok duskundu, hatta şöyle derdi
"deselerki canın deva, canımı veririm ona"... görmeyince özlerdi, sessini duymadan yapamaz, sarar-sarmalar, üstüne titrerdi...
bi ara 3cü şahislarla alakalı sudan sebeplerle (her açıdan %100 hakli oldugum bi konuda) annemle aram açıldı... kötü bi şekilde açıldı, ondan beklemedigim muamele ile... görüşmüyoruz ama kızım anneannesini görmek istedikce içim sızladı, bi iki kez babamı arayıp rica ettim, bi çeşit bahanelerle görmeye-almaya gelmediler... bi kaç ay sonra kizim rahatsizlandı, 1 gece 2 gece ara ara acillerdeydık, annemin haberi oldu ama aramadi-gelmedi! bi gece daha kötü durumda hastaneye kaldirildi, suan dile getirmek istemeyecegim kadar kötü bi durumda, bukez yatisi yapildi, ömrümden ömür canımdan can gitti, kritik saatlerdi, korkuyorum ağlıyorum, abimle konustugum icin anneminde o gece haberi oldu, gelircekler gözüyle hastanenin adini, katını söyledim, içimden diyorum ki "annem gelince dua okur kuzuma"... yok gelmedi... o anları yaşarken çok farkında degildim bukadar ağır geleceğinin, ama ben gunlerce hastanedeydim kizimla, annem yine gelmedi... o yara kaldı bende. 1 yil sonra kizim yine hastaneye yatti farkli sebepten, gelmedi, sonra yine ameliyat oldu, gelmedi... bunlar bana onunla aramızı bu hale getiren sebepleri bile unutturdu, neydi? biz niye nasıl bu hale geldik? hatirlamiyorum bile...tek hatirladigim bu saatten sonra kızımın bi anneannesi olmadığı... (kendi gecirdigim rahatsizliklara deginmiyorum bile...onlara zaten gelmez) simdi kalkip torununu özlüyormuş, seviyormuş, görmek istiyormuş... duyunca cevap bile veremiyorum düğümleniyor boğazımda...kalıyor
size söylemek istedigim şu ki "annem çocugumu eskisi kadar sevmiyor" kadar agir bi cumleyi anneniz icin kullanmayin, sevmedigini tecrube etmedikce, yaşamadıkca (ki kesinlikle yaşamazsınız dilerim) yakıştırmayin bile... her insanin verdigi tepkiler farklidir, yada zamanla farklılık gösterir, ayni olmasini yada ayni kalmasini çogu sebeple bekleyemeyiz (deneyimler-tecrübeler-hormonlar) vs... annenizin davranislari degismis olabilir ama sevgisi bakidir, sevgiyi gösterisi degisebilir, kalbi degişmesin yeterki...siz ikisini karistiriyor olabilirsiniz... yoksa tepkileriniz çok masum ve duygusal, ama bu şekilde düşünmek için fazla....
umarim kirici birsey yazmamisimdir sevgiyle kalin
Merhaba 1 bucuk yasinda çocugum sehir disinda annem babamdan uzakta yasiyorum malum pandemi surecinde annemlere 3 ay gidemedim maksimum 2 haftada bir giderdim normal şartlarda.. yasak kalkinca tabi solugu yolda annemlere gitmekte aldım torunlarini surekli cok ozlediklerini dile getiriyorlardi gercekten de cok seviyor duskunlerdi de. Kiz kardesim calisiyor bir tane de 1 yasinda yegenim var annem bakiyor yegenimi de cok seviyorum fakat son geldigimizde annem cocuguma eskisi gibi davranmadi yegenime baya duskunlesmis benim cocugum biraz boynu bukuk kaldi yegenim de cok kiskanc ozellikle annemi cok kiskandi ve hircin surekli cocuguma bagirmalar vurmalar bebek biliyorum ama annemin o hali o kadar hosuna gitti ki eglendi resmen sirin geldi fakat ben çok üzüldüm belli etmedim ama çok kırıldım. 1 hafta da burdayım biraz pisman oldum geldigime hem çocugumun duzenini bozmusum gibi geldi hem de o halimize uzuldum ben mi abartiyorum acaba diyorum. Boyle durumlar yasaniyor mu? Cocugum cok hareketli ve her yeri karistiran zor bir cocuk buraya geldigimizden beri o kadar huysuzlasti ki ve mutsuz gibi surekli kucagimda yanimdan ayrilmiyor lavaboya bile gidemiyorum 2 gunde huyu degisti. Nasil davranmaliyim ne yapmaliyim biraz icimi dökmek istedim kirginim :/
[/QUOTE
Evet yaşanıyor bende yaşıyorum benim kv de yapıyor onu görümcemin çocuğuna bakıyordu hoş hala bakıyor neyse biz 2 3 hafta da bir gittiğimiz zamanlar sanki sonradan biz gelmemişiz gibi sürekli görümcemin çocuğuyla ilgilenip seviyor hasret kalmış gibi
bi bayram ziyarete gittik yine sürekli görümcemin çocuğundan bahsediyor sürekli bizimki böyle bizimki şöyle diye
En son dayanamadım ve "anne hayırdır o sizinki de benim çocuğum dış kapının dış mandalımı o da senin oğlunun çocuğu tamam seviyorsun da bu kadar göze sokma"dedim hemen yok sen yanlış anladın falan diyor ama öyle bi durum yok eşim bile fark etmiş diğer torununu kayırdığını
Sevmezse sevmesin valla zaten çocukta hissediyor sevilip sevilmediğini ve mesafeli davranıyor babaannesine ama kayın pederimi çok sever oğlum çünkü o öyle bi ayrım yapmıyor
1 hafta daha kalıcam demişsiniz ben olsam evime dönerdim çocuğun düzenini ve huzurunu bozmazdım
3 yaşındaydi kizim ozamanlar... (şuan 5) annem torununa cok duskundu, hatta şöyle derdi
"deselerki canın deva, canımı veririm ona"... görmeyince özlerdi, sessini duymadan yapamaz, sarar-sarmalar, üstüne titrerdi...
bi ara 3cü şahislarla alakalı sudan sebeplerle (her açıdan %100 hakli oldugum bi konuda) annemle aram açıldı... kötü bi şekilde açıldı, ondan beklemedigim muamele ile... görüşmüyoruz ama kızım anneannesini görmek istedikce içim sızladı, bi iki kez babamı arayıp rica ettim, bi çeşit bahanelerle görmeye-almaya gelmediler... bi kaç ay sonra kizim rahatsizlandı, 1 gece 2 gece ara ara acillerdeydık, annemin haberi oldu ama aramadi-gelmedi! bi gece daha kötü durumda hastaneye kaldirildi, suan dile getirmek istemeyecegim kadar kötü bi durumda, bukez yatisi yapildi, ömrümden ömür canımdan can gitti, kritik saatlerdi, korkuyorum ağlıyorum, abimle konustugum icin anneminde o gece haberi oldu, gelircekler gözüyle hastanenin adini, katını söyledim, içimden diyorum ki "annem gelince dua okur kuzuma"... yok gelmedi... o anları yaşarken çok farkında degildim bukadar ağır geleceğinin, ama ben gunlerce hastanedeydim kizimla, annem yine gelmedi... o yara kaldı bende. 1 yil sonra kizim yine hastaneye yatti farkli sebepten, gelmedi, sonra yine ameliyat oldu, gelmedi... bunlar bana onunla aramızı bu hale getiren sebepleri bile unutturdu, neydi? biz niye nasıl bu hale geldik? hatirlamiyorum bile...tek hatirladigim bu saatten sonra kızımın bi anneannesi olmadığı... (kendi gecirdigim rahatsizliklara deginmiyorum bile...onlara zaten gelmez) simdi kalkip torununu özlüyormuş, seviyormuş, görmek istiyormuş... duyunca cevap bile veremiyorum düğümleniyor boğazımda...kalıyor
size söylemek istedigim şu ki "annem çocugumu eskisi kadar sevmiyor" kadar agir bi cumleyi anneniz icin kullanmayin, sevmedigini tecrube etmedikce, yaşamadıkca (ki kesinlikle yaşamazsınız dilerim) yakıştırmayin bile... her insanin verdigi tepkiler farklidir, yada zamanla farklılık gösterir, ayni olmasini yada ayni kalmasini çogu sebeple bekleyemeyiz (deneyimler-tecrübeler-hormonlar) vs... annenizin davranislari degismis olabilir ama sevgisi bakidir, sevgiyi gösterisi degisebilir, kalbi degişmesin yeterki...siz ikisini karistiriyor olabilirsiniz... yoksa tepkileriniz çok masum ve duygusal, ama bu şekilde düşünmek için fazla....
umarim kirici birsey yazmamisimdir sevgiyle kalin
O zaman annenizin davranislarindan mana cikarmayin. Anneniz o sizin. İkisi de o kadinin torunu. Birine daha aliskindir,biri daha az yaramazdir ona gore davraniyordur. İnsan kendi evinde kendi cocuguna katlanamayacak duruma gelirken su anda o kadinin basinda 2 cocuk var. Onu da anlamaya calisin bos yere de uzulmeyin. Ama bu yas grubundaki cocuklarin hepsinin duzeni bozulur,huyu degisir boyle gezmelerde bilginiz olsun. Cocugunuzdaki degisimi annenize mal etmeyin diye soyluyorum yani
cok degil zaten arada ona da ilgi gosterse bu kadar takimam ama zaten gostermek istese de zamani olmuyor :/
