Ne kadar gerizekali oldugumu tarif edecek kelimeleri bulamiyorum. Beni ilk taniyanlar, gercekten cok severler beni, cok cok samimi olduklarinda ise, dengesizligimi kararsizligimi gördükleri icin, hakli olarak mesafe koyarlar.
Bu dengesizligim ve istemeden ve planlamadan etrafimi yikislarim yüzünden annem bana "birgün tüm sevdiklerin senden uzaklasacak" demisti. Su anda anliyorum....yok bosanicam, yok baristim yine derken, o dönemimde yakin cevremi öylesine parcalamisim ki elimde olmadan, hakli olarak önüme cok sert duvarlar örüldü. Esimle evliligimizi yoluna koyduk ve su an yanimda tek kalan da o. Gecen hafta, Amsterdamda yasayan erkek kardesim sözlendi, ailem sözden 1 gün önce "biz gidiyoruz" dedikleri o ana kadar, bu olaydan haberim bile yoktu.seneye yine Amsterdam'da dügün yapacaklarmis ve tüm aile büyükleri dügüne gidecegi icin , sembolik olarak cagirilacakmisim.
Eee, ben bu kadar kötü olmayi becerip, milleti küstürdükten sonra "neden?" diye sormam gereksiz. Neden söze davet edilmedim diye sordugumda "eee hakettin, kizimiz olmasan suratina bile bakmazdik, yüzüne tükürürdük" sözü de herseyi ne kadar mahvetmis oldugumun göstergesi.
Esimi, benim gibi birine katlandigi icin gercekten tebrik ediyorum. Ondan baska kimsemin kalmadigi gercegini kabullenip "senin gibi hayatin..." diyorum.
Ve evet, ben nasil beceriyorum bilmiyorum ama "melek yüzlü seytanin önde gideni"yim.
Cocugum dogdugunda (Türkiye disinda yasiyorum), bizleri ziyarete gelecek kimsenin olmamasi da epey aci. (Ailem esimden nefret ediyor ve evime gelmemeye büyük ant ictiler Olsun napalim, yavrum ve esim yeter bana.
Allahtan tek dilegim, bari bu seytanligimi dengesizligimi yavruma hissettirmeyeyim de "annem manyak" diye düsünmesin.
Hangi noktada kayisi koparip, cok bssarili zeki ve sevilenden, sürünen ve uzak durulan birine döndüm bilmiyorum. Ancak beni eskiden taniyanlar, su halimi görünce taniyamiyorlar. Hayir, kesinlikle alkol madde vs kullanmadim.
Neden bunlari yazdim ? Bilmiyorum. Sadece yazmak istedim