kahvetelvesi
İçim acıdı.
Hele son mesajınız...
Allah annenize herkesi olduğu gibi kabullenmesini nasip etsin.
Düzelir aranız umarım.
evlendikten sonra daha bi özlem duyar oldum anneme.onun beni mahrum bıraktığı sevgisini hiç bişey kapatamadı.kardeşimle kavga ederdik beni öldüresiye döverdi ona kıyamazdı kardeşim ona daha yakındı her zaman.ben olamadım onlar öpüşüp koklaşırlardı ben yanaşamazdım anneme bi yandan beni dövdüğü için kızardım bi yandanda kardeşime gösterdiği sevgiden dolayı kıskanırdım çok.ama o gelip bana sarıldığındada dünyalar benim olurdu.çok olmasada bazen yapardı bunu..
o kadar iyi anliyorum ki seni yazini okuyunca kendimi gordum sanki.
ben de evliyim 7 senelik, annem hep kardesimi ayri tuttu onun nbutun hatalarini kabul etti.
ailemden binlerce kilometre uzakta oturuyoruz, gecen yaza kadar elimden geldigi kadar
maddi ve manevi destek oldum, her gun ariyordum.kardesimle kavga ettik ve kustuk o gunden sonra herkesein gercek yuzunu gormus oldum.son alti aydir hem hamilelik hem ev hem is derken bir baktim ben aramazsam kimse beni aramiyormus.hastahanede yattigimi bile bile kimse arayip halimi sormadi da. sana tavsiyem tabi anne baba cok onemlidir ama cok yipratma kendini, dusunme,baska ugraslar bul kendine. kos koca insanlar degismez ki onlar.ryuamda goruyorum bazen, cok ozluyorum onlari ama biraz geri cektim bu aralar kendimi.baban ariyormus en azindan fazla uzme kendini
ayy canım benm. neden böyle oluyoruz peki.. bizim suçumuz günahımız ne tamam ben çok asi bi çocuktum bir hata yaptığımda annem bir daha yapmıcam de derdi demezdim çünkü biliyordum ki yapıcam kardeşim ise çok uysaldı hemen annecim tamam bir daha yapmıcam derdi ama çocuktukki o zaman..
kardeşimlede aramız çok iyiydi ama o da aramıyo annem yüzünden..
bende öyle yapıyorum düşünmemeye çalışıyorum ama illa bi yerden giriyo insanın aklına. ve şimdi çocuk düşünüyoruz onunla ilgili hayaller kuruyoruz eşimle o zaman daha bi aklıma geliyor.
Babam olmasaydı zaten ben ne yapardım bilmiyorum.onun sevgisiyle avunuyorum en azından.
Kandil vesilesiyle aradım annemi..hastaymış tedaviye başlamışseni çok seviyorum ne olursa olsun sen benim annemsin canımsın dedim o da sende benim canımdan bir parçasın hergece rüyalarıma giriyorsun geliyorsun yanıma öyle avunuyorum dedi.
Annem benim canım annem inşallah bi an önce düzelirsin
"Eşim beni anneme göndermiyo, ailemle görüşmeme izin vermiyo" diyen hanımlara öyle kızıyorum ki.
Anne sizi beslesin büyütsün, elin oğlu da sizi annenizle "müsadeyle, izinle" görüştürsün.
Oldu efendim..
Benim kızım ateşlendi geçenlerde, sabaha kadar bekledim başında ve karnım burnumda benim. Uykusuz halde işe geldim, sürünüyorum, dökülüyorum şu an..
Aklım sürekli onun sağlığında, eğitiminde bilmemnesinde.. Poposunda pişik vardı, kaşındı mı acaba okulda? Bunu düşünüyorum, derdim bu..
Ha neymiş sonra.. Kocam göndermiyor.. Yuh ya.. Pes.. Nasıl bu kadar bağımlı olabiliyorsunuz? Yol paranız mı yok, kendinize saygınız mı?
Koca bu, sadece koca.. Eş yani.. Hayat arkadaşı.. İplerinizi elinde tutan bir kukla oynatıcısı değil.. Efendiniz değil.. Yaratıcınız değil..Sizin üzerinizde, sizin onun üstünde sahip olduğunuz haktan fazlasına sahip değil..
Allah bilir, kocanız aldatmıştır sizi veya dövmüştür..
Bu yüzden anneniz onunla konuşmak istemiyordur.
Benim kızımı üzen herifle ben de konuşmak istemezdim, çok doğal..
Sabahlara kadar ağlamakla, ancak yastıklar ıslanır, başka bişey geçmez elinize..
Hayatınızın kontrolünü elinize alın biraz..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?