Annem gibi olmaya başladım.

booksmoney

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
10 Ekim 2018
1.068
1.545
133
Rahmetli babam çok sakin bir adamdı. Annemde onun tam aksine çekilmez geçimsiz bir insandı. Her kavgalarında susmak bilmez babam gibi sakin bir adamı bile çıldırtmayı başarırdı.
Şimdi ben de annem gibi olmaya başladığımı fark ettim. Sussam kavga etmeyeceğiz belki biliyorum ama kendime engel olamıyorum susmak nedir bilmiyorum. Günlerce uzamıyor kavgamız çok şükür ama eşim artık çok sıkıldı bu durumdan. Biz böyle bir ömürü nasıl geçireceğiz diyor. Haklı bile olsam bu şekilde yapınca haksız duruma düşüyorum. Keşke daha sakin sakin konuşmaya çalışsaydım diyorum ama iş işten geçmiş sinirden gözüm dönmüş oluyor.
Aslında bu konuda terapi almak istiyorum fakat bu aralar o kadar yoğun çalışıyorum ki mümkün değil. Ben bunu kendi çabalarımla nasıl engelleyebilirim? Yoksa evliliğimi kötü yönde etkiliyor. Birde normal hayatta çevreme karşı böyle değilim sabırlıyım ama eşime karşı değilim neden bilmiyorum.
 
Durumunuzu çok iyi anlıyorum. Benim annem de her şeye sinirlenirdi, sürekli bağırırdı. En ufak şeye bile. Ben de çok tahammülsüz oldum şimdi. Eşimse çok tatlı, sevecen bir ailede büyümüş hiç benim gibi değil davranışları. Hemen sinirlenmiyor. Bense sarı bezi düzgün koymadı diye kızıyorum. Bağırmıyorum ama kızıyorum ona. Bu durumu fark etmeniz çok güzel. Ben terapi alıyorum, konuşmak ve davranışlarımın sebeplerini anlamak çok iyi geliyor. Eğer imkanınız varsa kesinlikle tavsiye ederim. Eğer yoksa kitap bulabilirsiniz en azından davranışın sebebini anlar, kendinize biraz da olsa hakim olabilirsiniz. Umarım her şey yoluna girer :)
 
Durumunuzu çok iyi anlıyorum. Benim annem de her şeye sinirlenirdi, sürekli bağırırdı. En ufak şeye bile. Ben de çok tahammülsüz oldum şimdi. Eşimse çok tatlı, sevecen bir ailede büyümüş hiç benim gibi değil davranışları. Hemen sinirlenmiyor. Bense sarı bezi düzgün koymadı diye kızıyorum. Bağırmıyorum ama kızıyorum ona. Bu durumu fark etmeniz çok güzel. Ben terapi alıyorum, konuşmak ve davranışlarımın sebeplerini anlamak çok iyi geliyor. Eğer imkanınız varsa kesinlikle tavsiye ederim. Eğer yoksa kitap bulabilirsiniz en azından davranışın sebebini anlar, kendinize biraz da olsa hakim olabilirsiniz. Umarım her şey yoluna girer :)
Online terapi düşünüyorum faydası olur mu acaba bilemiyorum.
 
Rahmetli babam çok sakin bir adamdı. Annemde onun tam aksine çekilmez geçimsiz bir insandı. Her kavgalarında susmak bilmez babam gibi sakin bir adamı bile çıldırtmayı başarırdı.
Şimdi ben de annem gibi olmaya başladığımı fark ettim. Sussam kavga etmeyeceğiz belki biliyorum ama kendime engel olamıyorum susmak nedir bilmiyorum. Günlerce uzamıyor kavgamız çok şükür ama eşim artık çok sıkıldı bu durumdan. Biz böyle bir ömürü nasıl geçireceğiz diyor. Haklı bile olsam bu şekilde yapınca haksız duruma düşüyorum. Keşke daha sakin sakin konuşmaya çalışsaydım diyorum ama iş işten geçmiş sinirden gözüm dönmüş oluyor.
Aslında bu konuda terapi almak istiyorum fakat bu aralar o kadar yoğun çalışıyorum ki mümkün değil. Ben bunu kendi çabalarımla nasıl engelleyebilirim? Yoksa evliliğimi kötü yönde etkiliyor. Birde normal hayatta çevreme karşı böyle değilim sabırlıyım ama eşime karşı değilim neden bilmiyorum.
Dün akşam Kırmızı Oda dizisinde geçti bununla ilgili bir söz. "Her kız eninde sonunda annesine benzer derler ama işin aslı bu değil. Kızlar annelerinden gördüklerini, doğdukları evde öğrendiklerini yapar. Yada ben öyle olmayacağım diyerek tersini yapayım derken yol yine aynı yere çıkar" gibi bir söz vardı.
Ben çok etkilendim, gerçekten memnun olmadığınız, değiştirmek istediğiniz ama nasıl yapacağınızı bilemediğiniz bir huyunuz varsa mutlaka terapi alın. Haftada bir saati bir şekilde ayarlarsınız. Ama oluruna bırakırsanız kaybettiklerinizi geri getiremezsiniz. Kırılan hiç bir şey ilk gün ki görünümün de olmaz.
 
Böyle çabuk kızan bir yapı hem size hem de sizinle aynı evde yaşayanlara eziyet. Benim annem de öyle. Zamanla azalır, düzelir diye beklerken menopozdan sonra iyice arttı bu durum. Hayatında sadece kendi doğruları ve kendi kuralları var, kendi bildiklerinin dışında hiçbir şeyi kabul etmediği için gelişmiyor, ilerlemiyor ve ''neden herkes benim gibi değil'' diyerek dünyayı kendine dar ediyor. Belirli yaşı geçtiği için sanırım ne söylesek faydası yok. Siz farkındasınız bu güzel bir şey. İleride böyle olmamak için önleminizi alın, iyi bir terapiste haftada 1 saat ayırabilirsiniz zaten online çalışıyor çoğu. Maddi gücünüz varsa ihmal etmeyin derim.
 
Rahmetli babam çok sakin bir adamdı. Annemde onun tam aksine çekilmez geçimsiz bir insandı. Her kavgalarında susmak bilmez babam gibi sakin bir adamı bile çıldırtmayı başarırdı.
Şimdi ben de annem gibi olmaya başladığımı fark ettim. Sussam kavga etmeyeceğiz belki biliyorum ama kendime engel olamıyorum susmak nedir bilmiyorum. Günlerce uzamıyor kavgamız çok şükür ama eşim artık çok sıkıldı bu durumdan. Biz böyle bir ömürü nasıl geçireceğiz diyor. Haklı bile olsam bu şekilde yapınca haksız duruma düşüyorum. Keşke daha sakin sakin konuşmaya çalışsaydım diyorum ama iş işten geçmiş sinirden gözüm dönmüş oluyor.
Aslında bu konuda terapi almak istiyorum fakat bu aralar o kadar yoğun çalışıyorum ki mümkün değil. Ben bunu kendi çabalarımla nasıl engelleyebilirim? Yoksa evliliğimi kötü yönde etkiliyor. Birde normal hayatta çevreme karşı böyle değilim sabırlıyım ama eşime karşı değilim neden bilmiyorum.
Öfke kontrolünüz yok maalesef , erkekler böyle kadınlardan kaçıyorlar, eşinizi çok zorlamamaya çalışın çünkü bir süre sonra sorunları konuşmak yerine hep kaçacaktır, size dini olarak bir önerim var çok sinirlendiğinizde önce bir estağfirullah çekin ve abdest alın, eğer yine geçmezse iki rekat namaz kılın ve sakince sessiz bir şekilde düşünün eğer hala geçmezse kısa süre uyumayı deneyin , bu peygamberimizin sünnetidir, ayrıca gün içerisinde 21 defa ya halim ya selim çekin sakinleşmek için gerçekten iyi geliyor bilimsel olarak ise öfke kontrolü için yardım almaya çalışın ve kişisel gelişim kitapları okuyun,
Anneniz konusuna gelince , hepimiz ailemizin yansımasıyız siz annenizin durumuna düşmek istemiyorsunuz bu yüzden şanslısınız çünkü bu durumu kabullenmeyen birçok insan var , kendinize zaman tanıyın zamanla ve sabırla bunu aşacaksınız inşallah 😇
 
Sebebi cok basit disarida ki insanlar sizin nazinizi kaprisinizi cekmez ehhh derler..ama evdekinin disinin sayisini alinca boyle oluyor
 
Rahmetli babam çok sakin bir adamdı. Annemde onun tam aksine çekilmez geçimsiz bir insandı. Her kavgalarında susmak bilmez babam gibi sakin bir adamı bile çıldırtmayı başarırdı.
Şimdi ben de annem gibi olmaya başladığımı fark ettim. Sussam kavga etmeyeceğiz belki biliyorum ama kendime engel olamıyorum susmak nedir bilmiyorum. Günlerce uzamıyor kavgamız çok şükür ama eşim artık çok sıkıldı bu durumdan. Biz böyle bir ömürü nasıl geçireceğiz diyor. Haklı bile olsam bu şekilde yapınca haksız duruma düşüyorum. Keşke daha sakin sakin konuşmaya çalışsaydım diyorum ama iş işten geçmiş sinirden gözüm dönmüş oluyor.
Aslında bu konuda terapi almak istiyorum fakat bu aralar o kadar yoğun çalışıyorum ki mümkün değil. Ben bunu kendi çabalarımla nasıl engelleyebilirim? Yoksa evliliğimi kötü yönde etkiliyor. Birde normal hayatta çevreme karşı böyle değilim sabırlıyım ama eşime karşı değilim neden bilmiyorum.
inan bende de aynı problem var hatta konu açacaktım tam. anne baba figürümüz aynı, benimkiler ayrı sadece. küçüklüğümden beri anneme benzemeyeceğime dair sözler veriyordum kendime o kadar berbat bir çocukluk geçirdim, yaşım ilerledikçe anneme benzediğimi farkediyorum. abartıyorsun diyeceksiniz ama dehşet içindeyim bu yüzden. psikolojimi inanılmaz etkiliyor. onun kadar olmasa da öfke kontrolümü kaybediyorum çoğu zaman. eşime de açıkladım, destek oluyor bana. yakında online terapiye başlayacağım. annelik çok çok zor ve önemli, çocukta bıraktığımız en ufak hasar onun ömür boyu yakasını bırakmıyor, çeşitli rahatsızlıklarla geri dönüyor.
 
Rahmetli babam çok sakin bir adamdı. Annemde onun tam aksine çekilmez geçimsiz bir insandı. Her kavgalarında susmak bilmez babam gibi sakin bir adamı bile çıldırtmayı başarırdı.
Şimdi ben de annem gibi olmaya başladığımı fark ettim. Sussam kavga etmeyeceğiz belki biliyorum ama kendime engel olamıyorum susmak nedir bilmiyorum. Günlerce uzamıyor kavgamız çok şükür ama eşim artık çok sıkıldı bu durumdan. Biz böyle bir ömürü nasıl geçireceğiz diyor. Haklı bile olsam bu şekilde yapınca haksız duruma düşüyorum. Keşke daha sakin sakin konuşmaya çalışsaydım diyorum ama iş işten geçmiş sinirden gözüm dönmüş oluyor.
Aslında bu konuda terapi almak istiyorum fakat bu aralar o kadar yoğun çalışıyorum ki mümkün değil. Ben bunu kendi çabalarımla nasıl engelleyebilirim? Yoksa evliliğimi kötü yönde etkiliyor. Birde normal hayatta çevreme karşı böyle değilim sabırlıyım ama eşime karşı değilim neden bilmiyorum.
Hem bu kadar yogun calisip yorulup, hem nasil bu kadar konusmaya takatiniz oluyor??
 
Aynı durumdan dolayı çok sevdiğim sevgilimi kaybettim. Yıllar geçti ama onu hala özlüyorum. Geç olmadan bir çözüm bulmaya çalışın. İnsanlar bi noktadan sonra bıkıyor geri dönüşü de olmuyor
 
Konusma orucu deneyebilirsiniz.
Soyleceklerinizi 2 3 kelime ile ifade edebilmelisiniz.
Dakikalarca birbirine benzeyen sözcükleri birarada kullanarak kafa açmaktansa,
Kısa açık net tek bir cümle karşıdakine düşünme fırsatı verir , konuşma kaliteli hale gelir .
 
Sizi anlıyorum . Hatta bir kac dk önce benim de annemle alakalı bir olayim aklima geldi ve sizin konunuza denk geldim ne hikmetse. Annelerimiz aynı gerçekten . Ve ben bekarken bazen annemle dalaşiyorduk cok baskin bir karakter . Bana bir gun yüzün gulmesin demisti . Ben ne yaptimda annem bana oyle dedi bilmiyorum ama icime oturmustu . Simdi benim kizim var ve annem gibi bende ona kizarmiyim acaba diye dusundum . Gercekten insan istemesede bir sekilde cekiyor sanirim . Masumlar apartmani dizisi geldi aklima ordaki olaylara sasiriyoruz ama aslinda hepimiz ayni seyleri yasiyoruz .
 
Rahmetli babam çok sakin bir adamdı. Annemde onun tam aksine çekilmez geçimsiz bir insandı. Her kavgalarında susmak bilmez babam gibi sakin bir adamı bile çıldırtmayı başarırdı.
Şimdi ben de annem gibi olmaya başladığımı fark ettim. Sussam kavga etmeyeceğiz belki biliyorum ama kendime engel olamıyorum susmak nedir bilmiyorum. Günlerce uzamıyor kavgamız çok şükür ama eşim artık çok sıkıldı bu durumdan. Biz böyle bir ömürü nasıl geçireceğiz diyor. Haklı bile olsam bu şekilde yapınca haksız duruma düşüyorum. Keşke daha sakin sakin konuşmaya çalışsaydım diyorum ama iş işten geçmiş sinirden gözüm dönmüş oluyor.
Aslında bu konuda terapi almak istiyorum fakat bu aralar o kadar yoğun çalışıyorum ki mümkün değil. Ben bunu kendi çabalarımla nasıl engelleyebilirim? Yoksa evliliğimi kötü yönde etkiliyor. Birde normal hayatta çevreme karşı böyle değilim sabırlıyım ama eşime karşı değilim neden bilmiyorum.
Terapiye vaktin yoksa kendini gelistirmek icin kitap okumakla baslayabilirsin
Birde biliyorum zor ama kavga aninda ordan baska odaya gec sakinlesmek icin telefonla felan ugras
 
Rahmetli babam çok sakin bir adamdı. Annemde onun tam aksine çekilmez geçimsiz bir insandı. Her kavgalarında susmak bilmez babam gibi sakin bir adamı bile çıldırtmayı başarırdı.
Şimdi ben de annem gibi olmaya başladığımı fark ettim. Sussam kavga etmeyeceğiz belki biliyorum ama kendime engel olamıyorum susmak nedir bilmiyorum. Günlerce uzamıyor kavgamız çok şükür ama eşim artık çok sıkıldı bu durumdan. Biz böyle bir ömürü nasıl geçireceğiz diyor. Haklı bile olsam bu şekilde yapınca haksız duruma düşüyorum. Keşke daha sakin sakin konuşmaya çalışsaydım diyorum ama iş işten geçmiş sinirden gözüm dönmüş oluyor.
Aslında bu konuda terapi almak istiyorum fakat bu aralar o kadar yoğun çalışıyorum ki mümkün değil. Ben bunu kendi çabalarımla nasıl engelleyebilirim? Yoksa evliliğimi kötü yönde etkiliyor. Birde normal hayatta çevreme karşı böyle değilim sabırlıyım ama eşime karşı değilim neden bilmiyorum.
Sanki bir konuda tahammül sınırını aşmışsınız da artık en basit şeyler bile sizi bu hâle getiriyor değil mi? Ben de bi ara yaşadım bu durumu. Bi şekilde dizginliyorum kendimi. Bunun tek çözümü kendinize zaman ayırmak. Bi şekilde kendinizle başbaşa kalmaya çalışın.
 
Back
X