Annem için hiç bir zaman öncelikli olmamam ve artık bunu kavgaya dökecek olmam

Korktuğum için bu hamileliğim ve doğumum ile ilgili plan yapmıyorum ama kaybettiğim ilk bebeğimde düzeni nasıl yaparız, yemeği nasıl hallederiz, evdeki çocugumuzu nasıl ayarlarız hep planlamıştım. Yine düşünüp, ayarlarım.

Şöyle bir salaklığım oldu, babamı kaybedince annemi yalnız bırakmamayı düşündüm, dedim şimdi kardeşimin bebeği için çok heyecanlı 2022ye kadar onun heyecanını yaşar, sonra yanımıza gelir, o bebek büyümüş olur, bizim yaşadığımız şehirde yine kafası dağılır, sonra bebekle türkiyeye geri döneriz derken babamın ölümünün ilk yılında annemi meşgul tutar, babamın olmadığı hayatına alışmasını sağlarız.

Şöyle de bir şey var annem kavgacı ve gergindir. O nedenle önceki hamileliklerimde onu buraya getirip evde 7/24 birlikte olup gerginlik olmadın diye düşünmüştüm.
Şimdi pekçoğunuz diyorsunuz ki arama. Aramazsam o da beni aramaz. Ne olacak sonra? Aramamak gerçekten benim için sorun değil, arayıp da neşe, huzur bulmuyorum. Ama uzun vadeli düşününce aramamsnın daha da faydasını göremiyorum.
Ben burda baya linç yedim ama yine söylüyorum yıkıcı olmak sizi de çok üzecektir. Arkadaştan, komşudan bahsetmiyoruz annenizden bahsediyoruz.
Kavga ermeden kırgınlıklarınızı anlatın. Anlamasa bile rahatlarsınız, içinizde kalmaz.
Anneyle kavga etmek, ipleri koparmak sizi nasıl rahatlatsın ki? Aksine hissettiklerinizi güzelce anlatırsanız üstünüzden yılların yükü kalkacaktır.
 
Şakası bile güldürmüyor. Benim de böyle bir kanayan yaram var. Abimin durumu iyi. Kazandığının binde birini veriyor ama annem bayılıyor. Benim işim iyi değil, kazandığımın yarısına süpürge aldım hala bana bir şey almadın diyor. Elalemin kızları annelerini gezdiriyormuş. Anneme çok öfkeleniyorum bu menfaatçiliği yüzünden. Düşününce abim çok az yardım ediyor çünkü durumu gerçekten çok iyi. Ben zaten bir o işteyim bir bu işteyim dikiş tutturmakta zorlanıyorum. Burada abim okuduysa annem banam desteklediği içindir ben okuyamadıysam da yine aynı imkanlar sağlanmadığı içindir. Yine de annemle görüşmemeyi düşünmem çünkü bu ayrımcılığa rağmen sever beni. Bir bebeğim olsa gelin yerine benim yanıma gelir. Sadece şu maddiyat açısından yaptığı delirtiyor beni. Konu sahibininkinde bariz bir sevgisizlik de var. Nasıl oğlundan olan torunu onun fındığı olur da kızından olan torununu umursamaz?
Ve hala bu mantikta devam eden insanlarin yorumunu görüyorum ve üzülüyorum o çocukların adına. Anneleri öyle büyümüş ve oda o yolda gidiyor .

Bahaneye bak annem çok çekmiş annem 13 yaşında evlenmis ee ne alaka bu abime daha fazla sevgi gostermesi gerektigi anlamina gelmezki. .

Siz de uzulmeyin ve sadece size nasıl davraniliyorsa aynen öyle karşılık verin ne bir eksik ne bir fazla. Onemli olan hicbirseyin yokken vermek imkani olan zaten yapar isterse.

Evlat ayirimi yapilmamali elbetteki Allah hayirli evlat nasip etsin ama evlat ayrimi yapan anne babalar kendilerine düşman yetistirir. Sevgi kosulsuzdur. Sevgisini veren anne harika evlatlar yetistirir
 
Ben biliyorum nasil bir anne olduğumu ogluma da kizimada aynı esitlikteyim.
Cinsiyetlerinden dolayi ne kizima ne ogluma ekstra bir şey yapmam ikisinede aynı yaparim gerek egitimi normal yasamda. Sizede tavsiye ederim😉
Tavsiye alacağım insanlar var, almayacağım insanlar var.
Mesela konu sahibi dünya tatlısı bir insan, sevgi dolu olduğu o kadar belli ki, tavsiyelerinin başımın üstünde yeri var.
Ama siz hele ki annelik konusunda Allah aşkına bana tavsiye vermeyin.
İyi günler.
 
Tavsiye alacağım insanlar var, almayacağım insanlar var.
Mesela konu sahibi dünya tatlısı bir insan, sevgi dolu olduğu o kadar belli ki, tavsiyelerinin başımın üstünde yeri var.
Ama siz hele ki annelik konusunda Allah aşkına bana tavsiye vermeyin.
İyi günler.
Bence size çok tavsiye lazim hatta egitim de lazim.

Kiziniz la oglunuz aynı olmali mesela kiz diye iki kat egitim verirseniz oglunuzun hakkina girmis olursunuz ama nerde o anlama kabiliyeti sizede iyi günler 😉
 
ben de böyle sanıyordum şimdi yüzüme çarptı öyle olmadığı. Kaldı ki gelin yerine de değil, gelinin çocugu 3-4 aylık olacak o zamana
Geçrekten üzüldüm. Diğer torunu bırakıp size yardıma gelmesinde gerçekten bir sakınca yok. Bu tek bebek bakmakla ilgili de değil. Benim annem beni çok eleştirir çok karışır ama düşünür de. Doğum olsa benim kızım beceremez tek der gelir. Abimi kayırdığı tek nokta iş güç. Benim okulum işim kötü diye kafama kakıyor sürekli. Abim ise onun için bir hava atma malzemesi, benim işimden okulumdan bahsetmekten kaçınıyor. Ben de haklı olarak oğlum bana bunu aldı şunu aldı diye anlatmasına bozuluyorum. Sanki var da ben almıyorum. Ben de diyorum bak oğlunu kayırıyorsun diye. O da oğlum olduğu için değil o bize yardım ediyor diyor. Neyse uzatmayayım, sizin ben eski konularınızı da okumuştum, menfaatten öte genel olarak böyle bir durum vardı. Yani anneniz oğlum bana bakar diye düşünmesinden öte size karşı soğuk. Tv programında gördüğüm içli köfteyi canım çekti diye annem geçen hafta içli köfte yapmıştı. Ki benim annemin ciddi rahatsızlığı var kollarını eskisi gibi kullanamıyor. Sizin yazdığınız konularda ben hiç annenizin sizi düşünerek yaptığı ufak bir hareket bile görmüyorum. Sizin bir bebeğiniz olacak, üstelik uzaktasınız. İlgisizliğine bozulmakta sonuna kadar haklısınız.
 
Ve hala bu mantikta devam eden insanlarin yorumunu görüyorum ve üzülüyorum o çocukların adına. Anneleri öyle büyümüş ve oda o yolda gidiyor .

Bahaneye bak annem çok çekmiş annem 13 yaşında evlenmis ee ne alaka bu abime daha fazla sevgi gostermesi gerektigi anlamina gelmezki. .

Siz de uzulmeyin ve sadece size nasıl davraniliyorsa aynen öyle karşılık verin ne bir eksik ne bir fazla. Onemli olan hicbirseyin yokken vermek imkani olan zaten yapar isterse.

Evlat ayirimi yapilmamali elbetteki Allah hayirli evlat nasip etsin ama evlat ayrimi yapan anne babalar kendilerine düşman yetistirir. Sevgi kosulsuzdur. Sevgisini veren anne harika evlatlar yetistirir
Ben o şekilde düşünmüyorum zaten. Annenin psikolojisinin kötü olması evladına kötü davranma hakkı vermez. Annem de çok zorluklar yaşamış ve psikolojisi iyice bozulmuş benim doğduğum dönemlerde. Mükemmel bir evlat olmamı istiyor ve ben olamadıkça çok üstüme geliyor. Ama annem haklı diyemiyorum. Abim anneme göre baya bir mükemmel güzel bir işi gücü sağlığı yerinde olduğu için. Ben de kendimi tutamadım şakayla karışık geçen sene dedim yaşlanınca da abim sana bakar diye. Baya bir bozuldu. Ben böyle davrandıkça bir tık düzeldiğini hissediyor gibiyim. Zaten benim bozulduğumu görünce bağırması çağırması bitiyor gelip öpüyor falan. Gel gitli biraz. O yüzden sürekli kızgında kalamıyorum. Ama konu sahibi gibi bir annem olsaydı kesinlike mesafemi koyardım.
 
. Zaten benim bozulduğumu görünce bağırması çağırması bitiyor gelip öpüyor falan.
bu benim hiç yaşamadığım bir şey mesela. Haziran ayında başka sorunum var deyip kadın doğumcuya götürdüm yanımda. Orada haberi olmadığı iki düşüğümün olduğunu, o zaman da hamile olduğumu öğrendi, muayeneden çıkınca bizim hiç düşüklerimiz yok sülalede sen kime çektin acaba dedi. ne bir sarılma, ne en basitinden elimi dahi tutup bir sevgi gösterme, tebrik etme hiç bir şey yok.

bu arada babam da suratıma hastalanınca gelin bana bakar demişti. Ben varken geline mi kaldın demiştim.

annem de babam da çok garip gelin ile aralarının çok iyi olduğunu düşünüyorlar, gelinin onları çok sevdiğine hatta kimi zaman kendi ailesinden üstün tuttuğuna inanıyorlar. Ama yok öyle bir şey. Gelinimiz sadece iyi, sessiz, sakin bir insan. Yoksa geçenlerde o da kendi gelinlerinden bahsederken kendi annesinden üstün tutma ihtimali var mı, sahte davranıyor dedi.
 
gebito gebito gerçekten çok üzücü bir olay. Tamam anne babamıza karşı terbiyemizi bozmamamız lazım kendi psikolojimizi etkiliyorsa da geri adım atabilmeliyiz. Sizin avantajınız uzaktasınız ve kendi aileniz var. Onlardan birşey beklemeyin ve uzak durun. Başka üyelerde yazmışlar, beklentiye girmeyin, kıyaslama yapmayın. Siz daha çok üzülürsünüz.
 
Ben o şekilde düşünmüyorum zaten. Annenin psikolojisinin kötü olması evladına kötü davranma hakkı vermez. Annem de çok zorluklar yaşamış ve psikolojisi iyice bozulmuş benim doğduğum dönemlerde. Mükemmel bir evlat olmamı istiyor ve ben olamadıkça çok üstüme geliyor. Ama annem haklı diyemiyorum. Abim anneme göre baya bir mükemmel güzel bir işi gücü sağlığı yerinde olduğu için. Ben de kendimi tutamadım şakayla karışık geçen sene dedim yaşlanınca da abim sana bakar diye. Baya bir bozuldu. Ben böyle davrandıkça bir tık düzeldiğini hissediyor gibiyim. Zaten benim bozulduğumu görünce bağırması çağırması bitiyor gelip öpüyor falan. Gel gitli biraz. O yüzden sürekli kızgında kalamıyorum. Ama konu sahibi gibi bir annem olsaydı kesinlike mesafemi koyardım.
Benim de annem aynı oğluna asiri düşkün ve diğer iki kizinada beni seyine takan yok. Bende kimseyi takmiyorum bahanelerin arkasina saklanip kimsenin beni önemsememesine katlanmiyorum ben kendime olan saygimdan annemle arama gereken mesafeyi koydum.

Doguruyorlar sonra bir sevgiyi ilgiyi eksik ediyorlar yapmasaydiniz bana form geldide benmi kabul ettim yani saçmalık evlat ayirmak cahilliktir
 
doğurmakla ana olunmuyor işte.. görüşmeyi kesin derim ben artık hayatınızdan onu çıkarın kendinizi değersiz hisettiren herkesle vedalaşın ve bitirin şahsen bende annemle öyle yapacğım çünkü yaralar iyileşmiyor iyice kangrene dönüüyor.. artık siz olmuşsunuz anne annenizi silin o sisi silmiş gibi duruyor
 
Erkek oldugu icin degil muhtemelen kiz kardesiniz olsaydi yine oyle davranirdi. Ben cozemedim neden boyle davrandiklarini cozebilen varsa bizi aydinlatsin.
 
Gorusmeyin sizi üzen birini hayatınızda tutmayın. Ne demiş Neşet Ertaş "Şahsınıza karşı haddi aşan, hududu geçen, küstahlaşanları; altın olsa kesenizde, bal olsa kâsenizde tutmayın.”
 
Korktuğum için bu hamileliğim ve doğumum ile ilgili plan yapmıyorum ama kaybettiğim ilk bebeğimde düzeni nasıl yaparız, yemeği nasıl hallederiz, evdeki çocugumuzu nasıl ayarlarız hep planlamıştım. Yine düşünüp, ayarlarım.

Şöyle bir salaklığım oldu, babamı kaybedince annemi yalnız bırakmamayı düşündüm, dedim şimdi kardeşimin bebeği için çok heyecanlı 2022ye kadar onun heyecanını yaşar, sonra yanımıza gelir, o bebek büyümüş olur, bizim yaşadığımız şehirde yine kafası dağılır, sonra bebekle türkiyeye geri döneriz derken babamın ölümünün ilk yılında annemi meşgul tutar, babamın olmadığı hayatına alışmasını sağlarız.

Şöyle de bir şey var annem kavgacı ve gergindir. O nedenle önceki hamileliklerimde onu buraya getirip evde 7/24 birlikte olup gerginlik olmadın diye düşünmüştüm.
Şimdi pekçoğunuz diyorsunuz ki arama. Aramazsam o da beni aramaz. Ne olacak sonra? Aramamak gerçekten benim için sorun değil, arayıp da neşe, huzur bulmuyorum. Ama uzun vadeli düşününce aramamsnın daha da faydasını göremiyorum.


Aramanin ne faydasini görüyorsun peki?
 
Kardeşinizin ilk çocuğu ise annenizin bu aşırı sahiplenici tavrı karşısında gelininiz tepki gösterebilir sonuçta insan yeni doğum yaptığında bebeğini eşinden bile sakınmak isteyebiliyor yani işler annenizin hayal ettiği gibi olmayabilir.

üzmeyin kendinizi bu saatten sonra ne kadar konuşsanız da annenizin tavrını değiştiremezsiniz. Geçen gün anneme kadının biri benim çocuklarımı neden sevdiğini asıl abimin çocuklarına daha düşkün olması gerektiğini söylemiş (annem torun ayrımı yapmaz). Maalesef bu kafada çok kadın var. İnsan neden kendi hemcinsini sevmez anlamıyorum
 
Çok can sıkıcı. Yazdıklarınıza ben bile üzüldüm.
Ben, bu kadar dolmayı beklemezdim inanın. Uzun zaman önce aldığım bir karar bu... Beni üzüp, kıran ne olursa anında tepkimi koyuyorum, hemen dile getiriyorum.
Eğer ben yaşamış olsaydım bu olayı; (ki bu raddeye gelmeden coktan konuşurdum) anneme de ne hissediyorsam aynen dile getirirdim ve ne kadar kırdığını anlayana kadar da aramazdım.
Ha anlamıyor mu beni? hayatımda da yeri olmasına gerek yok derdim. Siz bu kadar kesin çizgiler çekmek istemeyebilirsiniz, pek çok insan istemez. Fakat benim insanlara tahammülüm bitti bir noktada.. Bizim fındık ne demek ya? Çok ayıp.
Siz de, gelininiz de sağlıkla alınız kucağınıza bebeklerinizi..
 
İçime yine öküz oturdu.

çocukluğumdan beri annem tarafından hep arka plandaydım. Bakın ikinci bile diyemiyorum. İlk sıra hep erkek kardeşimindi. Bu hiç değişmedi. Çok irdelemeyeceğim geçmişi.

günümüze gelirsem hem kardeşimin eşi hem ben hamileyiz. Gelinimiz ekim ayında ben şubatta doğum yapacağız kısmetse.

Ben dünyanın öbür ucunda yaşıyorum. bu dördüncü hamileliğim. 2 gebelik kaybettim. İkisi de 10 haftayı geçmişlerdi. Bu gebeliklerimde hiç anneme bel bağlamadım, doğuma gelir diye düşünmedim, hatta ona hamile oldugumu bile söylemedim (yılbaşı süprizi yapacaktım güya ama kısmet değilmiş). Vize başvurusunda bulunmadım.

Bugun anneme vize başvurunu yapalım dedim. Ben gelmem doğuma, burada gelinin bana ihtiyacı var dedi. Gelinin bebeği 3aydan büyük olacak benim doğum zamanımda. Ama önceliği gelini ve oğlundan olacak torunu. Evde 5 yaşında bir kızım var. Burada doğum yapılan gece hastanede kalınıyor bir refakatçi ile. Buraya gelse hiç değilse biz hastanedeyken evde kızımla kalır, ben bunun için çözüm üretirim ama çok koyuyor böyle sevilmemek.

bu hamilelikte korktuğum bir hamilelikti, cvs oldum. 14-15 haftalık olduktan sonra sevdiğimiz insanlara söylemeye başladım. Ben hamilelik haberimi verip bebeğin fotosunu gösterdikten sonra daha insanlar benim için sevinçten ağlarken kardeşimin bebeğinin fotosunu gösterip “bu da benim fındık” dedi. 2 farklı zamanda yaptı bunu. Ne demek benim fındık, diğer fındık de, büyük fındık de, gelinin fındık de. Ne demek benim. Ben b.k oluyorum bu durumda.

artık bunun kavgasını çıkartacağım. Sizden de akıl almaya geldim. Hiç kavgacı, lafı gediğine koyabilen bir insan değilim o nedenle öğretim bana. Hanımlığın, sakinliğin bir faydasını görmedim. Yılda bir görüştüğümüz halde hiç hasretti, kıymetti görmüyorum.
İçinden geçeni söyle gitsin, kağıda da yazsan ağlamaktan söyleyemezsin zaten. Çok üzüldüm senin için ama tek anneli öksüz sen değilsin bunu bil. Allah sana annenin eksikliğini unutturacak dostlar nasip etsin.
 
Annenin duygusal yokluğu diye bir kitap var okumuş muydunuz? Öneririm. ❤️
Keşke geçen hafta bilseydim bu kitabı hemen alırdım. Şimdi getirebilecek birini bulunca hemen getittireceğim, pdfi varmış onu da indireceğim. Teşekkürler.
 
Back
X