Merhabalar birkaç gündür bizim apartmanımızın dış cephesi boyanıyor.Dışarıdan tırmanıyor işçiler ve balkonlara da giriyorlar.Bizim balkonda da varlar sabahtan beri. Her neyse bugün annemle evde yalnızdık. Annem pencereden işçileri izlemeye başladı. Şu adama bir şey soracağım dedi.Ben de tamam dedim pek umursamadım açıkçası. O sırada ben lavaboya girdim.Konuşmalarını oradan duyuyorum. Yanlış anlaşılmasın ama benim annem biraz meraklıdır ve mükemmeliyetçidir. Yani bir şeyi boyuyorlarsa tam olsun güzel olsun ister.Gerçi apartman yalnızca onun değil tabii ama bizim balkonun dış cephesi de boyanıyor ve annemin biraz sahiplenici,lider bir yapısı var. Bu huyuna hep çok kızmışımdır. Neyse konudan sapmayayım annem işçi beyefendi ile konuşuyor. Diyor ki şurasını şöyle boyamayın,şurasını şöyle boyayın vs.vs. Adama bildiğiniz akıl veriyor yani :) Adam da,"Abla patron bize böyle yapmamızı söyledi" vs.diyor. Annem üsteliyor yok böyle boyanmaz şöyle boyanır vs. Adam biraz sinirlendi anladım. Hafif sesini yükseltti tartışır gibi oldular. Ben de oradan anne diye bağırıp uyarıyorum beni dinlemiyor bile. Yani annemin bu cesaretini anlamıyorum açıkçası ben çok korktum. Yani ben mi paranoyağım? Sonuçta adam bizim balkonda,ya sinirlenip içeri girmeye kalksa? Düşünmek istemiyorum ama saldırmaya kalksa? Kesinlikle ayrıştırmıyorum insanları ama belli ki adamın eğitim seviyesi de yüksek değil. Böyle insanların ne yapacağı belli olmaz. Hem ne olursa olsun. Anneme sinirlendim. Haksız mıyım? Sonra yanına gittim anneme söyledim düşündüklerimi. " Tabii ki söyleyeceğim,her apartman sakini gibi ben de para veriyorum boyamaya" dedi. Sizce annem mi haklı,ben mi?