- 26 Ağustos 2016
- 3.616
- 3.867
- 133
- Konu Sahibi ShellShock
- #1
Selam hanımlar bu defa iç dökmeye geldim. Nefes alamıyorum artık yoruldum.
Annem hep kendini düşünen, bencil, annelik nedir bilmeyen bir kadın oldu. Tek iyiliği sanırım bizi yetimhaneye vermemek olmuştur. Keşke verseydi.
Babamdan çok dayak yerdi sevgisiz bir evlilikti onlarinki sonra boşandılar. Annem hep döverdi bizi. Sonra abim devraldı beni dövmeyi. Hakaretler küfürler, asagilamalar, hep yalan söylüyorsun inanmıyorum demeler. Hatta eşime bile demiş çok yalancı Shell diye. Cocukken bir adam vardi, sevgilisi. Bizimle yaşardı. Sevisme seslerini duyardım kulağımı yastıkla kapatıp ağlardım. Adam babamı bicaklarken şahit oldum. Annem bir gün sevgilisinden ayrılınca biz okuldayken çekmiş gitmiş. Okuldan bir geldik kapı duvar. Ananemin yanında ite kakila aylar geçti. Annem geldi. O adam gitti her şey düzeldi bizim için döndü sandım. Yok barismislar onun için dönmüş. Hep psikolojisi bozuktu ve bunu hep kendi ailesine bağladı. Evlendigim zaman ne rezillikler oraya hiç girmeyeceğim. Elin kapısında rezil rüsva etti. Uzun zamandır bizimle kalıyor çünkü evinde elektrik su yok kirasını ödeyemiyor. Ev sahibi ha attı ha atacak. Hapis cezası vardı para verip çıkardım her ay üç yüz elli tl tel faturasını ödüyorum canı ne isterse elimden geldiğince yapıyorum. Ama her gün başka bir şey bulup beni sinir krizlerine sokuyor. Sebepler ise gözünün ustunde kasin var gibi meseleler. Sonra yok menapozdayim ben ateş basiyo sinir basiyo bilmem ne. Birde her seferinde ben gideceğim evime gideceğim ayagi yapıyor. Sırf ben vicdan azabı çekeyim diye. Bugün otobüste bir kadın bana yavrucum dediği için kadına sarılıp ağlamak istedim. Şefkat yok kadında. Çok büyük bir boşluğum var, hiç diğer insanların anneleri gibi değil. Biliyorum çocuk gibi düşünüyorum ama inanın içimde yara. Hayatım paramparça. Yoruldum artık. Hep çarpık düşünceler farklı görünmeye çalışmalar kendini başkalarına bambaşka gösterip leş bir insan olmasi. Psikolojim bozuldu. Neden yirmi yaşında evlendigimi hatırlattı bende kaldığı bu süre zarfında. Çok bunaldım hanımlar her gün aman bir şey demiyim zaten stresli hayati Bende destek olayım diyorum kadın illaki bir şey bulup günümün içine ediyor. Sadece kavga etmek için yaşıyor. Ben artık hayattan zevk alamıyorum
Annem hep kendini düşünen, bencil, annelik nedir bilmeyen bir kadın oldu. Tek iyiliği sanırım bizi yetimhaneye vermemek olmuştur. Keşke verseydi.
Babamdan çok dayak yerdi sevgisiz bir evlilikti onlarinki sonra boşandılar. Annem hep döverdi bizi. Sonra abim devraldı beni dövmeyi. Hakaretler küfürler, asagilamalar, hep yalan söylüyorsun inanmıyorum demeler. Hatta eşime bile demiş çok yalancı Shell diye. Cocukken bir adam vardi, sevgilisi. Bizimle yaşardı. Sevisme seslerini duyardım kulağımı yastıkla kapatıp ağlardım. Adam babamı bicaklarken şahit oldum. Annem bir gün sevgilisinden ayrılınca biz okuldayken çekmiş gitmiş. Okuldan bir geldik kapı duvar. Ananemin yanında ite kakila aylar geçti. Annem geldi. O adam gitti her şey düzeldi bizim için döndü sandım. Yok barismislar onun için dönmüş. Hep psikolojisi bozuktu ve bunu hep kendi ailesine bağladı. Evlendigim zaman ne rezillikler oraya hiç girmeyeceğim. Elin kapısında rezil rüsva etti. Uzun zamandır bizimle kalıyor çünkü evinde elektrik su yok kirasını ödeyemiyor. Ev sahibi ha attı ha atacak. Hapis cezası vardı para verip çıkardım her ay üç yüz elli tl tel faturasını ödüyorum canı ne isterse elimden geldiğince yapıyorum. Ama her gün başka bir şey bulup beni sinir krizlerine sokuyor. Sebepler ise gözünün ustunde kasin var gibi meseleler. Sonra yok menapozdayim ben ateş basiyo sinir basiyo bilmem ne. Birde her seferinde ben gideceğim evime gideceğim ayagi yapıyor. Sırf ben vicdan azabı çekeyim diye. Bugün otobüste bir kadın bana yavrucum dediği için kadına sarılıp ağlamak istedim. Şefkat yok kadında. Çok büyük bir boşluğum var, hiç diğer insanların anneleri gibi değil. Biliyorum çocuk gibi düşünüyorum ama inanın içimde yara. Hayatım paramparça. Yoruldum artık. Hep çarpık düşünceler farklı görünmeye çalışmalar kendini başkalarına bambaşka gösterip leş bir insan olmasi. Psikolojim bozuldu. Neden yirmi yaşında evlendigimi hatırlattı bende kaldığı bu süre zarfında. Çok bunaldım hanımlar her gün aman bir şey demiyim zaten stresli hayati Bende destek olayım diyorum kadın illaki bir şey bulup günümün içine ediyor. Sadece kavga etmek için yaşıyor. Ben artık hayattan zevk alamıyorum
hep kendimi sevdirmeye çalıştım. Biri beni sevmezse çok üzüldüm.
