- 29 Mayıs 2010
- 390
- 63
Herkese merhaba,
Ben de beni üzen bir konu hakkinda fikir almak istiyordum. Annemle babam ikisi de ayri ayri cok iyi insanlar. Ama hic bir zaman birbirlerine uygun olmadilar ve birbirlerini sevmediler. Biz kücükken hatirliyorum hic öyle aralarinda sevgi dolu konusmalar hareketler olmazdi.
Babam cok icine kapanik birisi. Annemle hic bir kadin gibi ilgilendigini hatirlamiyorum. Yani bir kez anneme "canim" tarzi bir sözcük söyledigini ya da sacina dokundugunu elini omzuna attigini hatirlamiyorum. Öyle ev arkadasi gibi yani. Bunun yani sira babannem ve halalarim hep anneme kötü davrandilar. Onlarin sikayetiyle babam anneme küserdi günlerce konusmazdi. Hatta halalarim ve babannem anneme agza alinmayacak küfürler ettiler. Babam sadece onlara "neden öyle diyorsunuz, ayip" falan dedi. O kadar. Babamin bizi sevdigini de biliyorum, cok da duygusal birisi ama icine kapanikligindan olsa gerek hic bize sarilip öpmezdi. Karsisinda oturtup iki tavsiye vermisligi yoktur. Hic hayatin nasil gidiyor sikintin var mi demez. Maddi olarak hic eksik birakmadi ama.
Annem ise cok aktif ve civil civil bir kadin. Annem bizimle daha cok ilgilendi, sorunlarimizi dinledi. Bütün sevgi ve sefkati ondan gördük. Babama karsi da hep adim atmaya calisti. Onlar öyle sogukken aslinda öyle degilmis gibi davrandi. Sonra bazi olaylar oldu. Her olay sanirim onlarin arasini daha cok acti. Mesela annem rahatsizlandi babam yeterince duyarli davranmadi. Bir tartismada seni sevmiyorum dedi. Sen kötüsün falan dedi.
Annem ayrilmaya karar verdi. Bu arada ben evlenmistim kardesim de üniversiteyi kazanmis gitmisti. Annem bu konuyu hep beraber konusalim dedi babam da naparsaniz yapin dedi. 2-3 sene gecti bu sefer annem kesin ayrilma karari aldi. Bu kez önce bize söyledi. Ben bir iki engellemek icin bir sey söyledim ama siddetle karsi cikti. Baktim karari kesin tamam dedim ne diyim. Sonra babama söylediginde babam bu sefer istemedi. Cok pismanliklarindan bahsetti ama annemi ikna edemedi. Bu sefer bize yüklenmeye basladi. Biz önceden plan yapmisiz, onaylamisiz. 3 senedir beni sucluyor. Ben anneme "hayir anne bosanamazsin" demeliymisim. Ben deseymisim bosanamazmis. Bu dogru degil ki. Böyle sey denir mi? Ben ikisinin arasinda aslinda disaridayim. Kimsenin tarafini tutmuyorum ama annem de mutsuzum derken onu bosanamazsin diye zorlayamazdim. Ama babamla da küsmek istemiyorum. Onun bana bu tavri beni üzüyor. Sizce babam hakli mi yoksa babamin bu suclamalarini umursamamali miyim?
Ben de beni üzen bir konu hakkinda fikir almak istiyordum. Annemle babam ikisi de ayri ayri cok iyi insanlar. Ama hic bir zaman birbirlerine uygun olmadilar ve birbirlerini sevmediler. Biz kücükken hatirliyorum hic öyle aralarinda sevgi dolu konusmalar hareketler olmazdi.
Babam cok icine kapanik birisi. Annemle hic bir kadin gibi ilgilendigini hatirlamiyorum. Yani bir kez anneme "canim" tarzi bir sözcük söyledigini ya da sacina dokundugunu elini omzuna attigini hatirlamiyorum. Öyle ev arkadasi gibi yani. Bunun yani sira babannem ve halalarim hep anneme kötü davrandilar. Onlarin sikayetiyle babam anneme küserdi günlerce konusmazdi. Hatta halalarim ve babannem anneme agza alinmayacak küfürler ettiler. Babam sadece onlara "neden öyle diyorsunuz, ayip" falan dedi. O kadar. Babamin bizi sevdigini de biliyorum, cok da duygusal birisi ama icine kapanikligindan olsa gerek hic bize sarilip öpmezdi. Karsisinda oturtup iki tavsiye vermisligi yoktur. Hic hayatin nasil gidiyor sikintin var mi demez. Maddi olarak hic eksik birakmadi ama.
Annem ise cok aktif ve civil civil bir kadin. Annem bizimle daha cok ilgilendi, sorunlarimizi dinledi. Bütün sevgi ve sefkati ondan gördük. Babama karsi da hep adim atmaya calisti. Onlar öyle sogukken aslinda öyle degilmis gibi davrandi. Sonra bazi olaylar oldu. Her olay sanirim onlarin arasini daha cok acti. Mesela annem rahatsizlandi babam yeterince duyarli davranmadi. Bir tartismada seni sevmiyorum dedi. Sen kötüsün falan dedi.
Annem ayrilmaya karar verdi. Bu arada ben evlenmistim kardesim de üniversiteyi kazanmis gitmisti. Annem bu konuyu hep beraber konusalim dedi babam da naparsaniz yapin dedi. 2-3 sene gecti bu sefer annem kesin ayrilma karari aldi. Bu kez önce bize söyledi. Ben bir iki engellemek icin bir sey söyledim ama siddetle karsi cikti. Baktim karari kesin tamam dedim ne diyim. Sonra babama söylediginde babam bu sefer istemedi. Cok pismanliklarindan bahsetti ama annemi ikna edemedi. Bu sefer bize yüklenmeye basladi. Biz önceden plan yapmisiz, onaylamisiz. 3 senedir beni sucluyor. Ben anneme "hayir anne bosanamazsin" demeliymisim. Ben deseymisim bosanamazmis. Bu dogru degil ki. Böyle sey denir mi? Ben ikisinin arasinda aslinda disaridayim. Kimsenin tarafini tutmuyorum ama annem de mutsuzum derken onu bosanamazsin diye zorlayamazdim. Ama babamla da küsmek istemiyorum. Onun bana bu tavri beni üzüyor. Sizce babam hakli mi yoksa babamin bu suclamalarini umursamamali miyim?
