Eşim ailesinde pek değer görmemiş ve inanıyorum ki şuan daha iyi şartlarda.annem fazlasıyla ilgi gösterip üzerine düşüyo.ama nedense memnuyetsiz
eşimin ailesinin hiç bi yardımı yok annem belli miktar para verdi artı çeyizler.Dul başına kadın bişiler yapmaya çalışıyo çokta kızamıyorum.ama annem fazla abartıyor bende çok pahalı almıyorum ki sadece gözüme hitap edeni almaya çalışıyorum ve uygununu araştırıyorum iş çıkışı kendi başıma eşya bakıyorum nerde ucuz ve düzgününü bulurum diye aldığım eşyalar da uçuk değil yatak odasını 1900 e oturma grubunu 2000 e aldım.artık çok yoruldum kendim koşturmaktan üstüne birde laf söylüyolar. yok acık renk alma yok şöyle yok niye böyle.misal gelinlik için arkadaşlardan temiin etmeye çalışıyorum malum yıkattırmak gerek gelinlik temiz yıkattırmaya verilmesin diyince tepem attı.zaten parasız aldığın gelinliğin neden yıkama parasından kaçasın.Bunca zaman öyle lüks yaşamamışız artık birazcık kızım rahata ersin güzel şeyler yaşasın diyeceğine 2-3 kuurş hesabı yapıyor.bunu da damat görüyor demez mi anası kızına kıymet vermiyo ben niye veriyim.ve artı küçük bi kapris nazım olsun eşime karşı hemen damatı tutuyo,.hiç benim değerli yada kılına zarar gelmesin havası yaratmıyo.yani kısacası tepesine çok çıkarıyor sanki çok kıymet biliyo gibi.eşimde geliyo bana annemi şikayet ediyo .annen yok çok yemek yediriyo üstüme düşüyo neden buna karışıyo vs. sanki annem damat,eşim kaynana gibi.Annemin tek derdi mutlulupum için uğraşması aman sakın ayrılmayalım vs diye.çünkü annem çevrenin sözüne çok bakar aman anlaşamadılar da ayrıldılar demesinler diye didinip duuruyo.oysaki ayrılacak bi durumumuz yada kavgamız da yok bazen küçük tartışmalar.yani annem olayı çok abartıyo.eşim ilgiden şikayetçi ben de arada kalmış bi şekilde kafayı yemiş durumdayım.birde üstüne eşya ve düğün stresi.nasıl idare ediceğimide bilemiyorum artık.ve eşimin yanında artık dayanamayıp anneme bağırıyorum bunu yapmaktan hoşnut değilim üzülüyorum sonra ama o an hakim olamıyorum sinirlerime.heralde stresten ölücem