Annem ve psikolojik siddeti

Merhabalar,
Konu annem. Belki bu konuda destek almam gerekiyor ama burada da paylaşmaktan artık kafam patlayacak. Evet konu annem ve onun hiç bitmeyecek olan psikolojik şiddeti. Ve bu benim tum hayatimi etkiliyor. Bazen kendi çocuklarıma bile konsantre olamıyorum ve en kötüsü annem gibi olmaktan korkuyorum.
Çocukluğumdan beri hiç bir zaman annemin bana şefkat gösterdiğini hatırlamıyorum. Surekli eleştiri, sürekli beğenmeme, heyecanımı hep ama hep sondurme, saygı duymama, bağırma sürekli bağırma... küçükken bağıra çağıra is yaptirirdi. Evi ağlayarak supurdugum günleri hiç unutmuyorum. Uykudan azarlayarak kaldırıp git bana ilaç al diye evden gönderdiği günü de. O gün 15 yaşındaydım ve gerçekten eve geri donmemeyi düşünmüştüm. Bir gün bundan yaklaşık 10sene evvel artık canıma tak etti ve çok kötü bir tartışma çıktı aramızda. Yeter artık bıktım bağırıp küçük görmelerinden bu kadar sikayetciysen gidelim evden sen de rahat et biz de dedim. Bir süre duruldu sonra ben evlendim tekrar başladı tartışmalar. Bir kere bir hafta aramadım annemi ve o kadar rahat stresten uzaktim ki.
Babamı 15 sene önce kaybettik ama dediğim gibi çocukluğumdan beri böyle annem. Sjmdi kardeşimle birlikteler. Ben de onlara çok yakın oturuyorum. Kardeşimi de çok bıktırdı. Haftanın her günü sabahtan akşama kadar çalışıyor ama hala neden ev işi yapmıyor diye kardeşimle kavga çıkartıyor.
Başka herhangi biriyle herhangi bir sorun eninde sonunda unutulup gidiyor ama annenin bu duygusal boşluğu bir türlü geçmiyor. Günlük hayatimi, eşimle, çocuklarımla ve hatta arkadaşlarımla olan iliskjlerimi bile etkiliyor. Asla öyle bir anne olmiycam bu en son istedigim şey. Çocuklarıma sürekli sevkldiklerini ve güvende olduklarini hissettiriyorum hem sozle hem davranışlarımla...
Neredeyse 40 yaşına geldim hala beni en çok etkileyen şey annemin sozleri, en çok onun yanında geriliyorum, en çok onun laflarına üzülüyorum.
Annem değişmez artık biliyorum ama ben nasıl bu yükten kurtulabilirim? Kendi yolumda huzur bulabilirim?
Cok uzun oldu okuyanlara tesekkurler. Burada öyle güzel çareler buldum ki önceki konularında. Bu konuda da tek içimi acabildigim yer kk. Yorumlarınızı ve önerilerinizi bekliyorum.

Bence biraz uzaklaşmanızda fayda var. Çünkü sizin de düşünmeniz gereken evlatlarınız var, siz iyi olmazsanız onlar da iyi olmayacaklar. Daha az görüşmeyi deneyin, yakın oturmak sorun oluyorsa ve imkanınız varsa taşınmayı düşünebilirsiniz. Psikolojik destek alabilirsiniz ki bence gerekli bu kadar sizi olumsuz etkileyen bir durum için. Bu arada anneniz herhangi bir psikolojik destek alıyor mu? Sizden çok onun destek alması lazım.
 
X