Annem ;(

Elbasantava

Üye
Kayıtlı Üye
2 Ağustos 2018
269
127
23
35
annem bana çok kötü davranıyor
28 yaşındayım iş bulamadığım için maddi olarak da bi süredir anneme bağımlıyım
Bana küçük çocukmuşum gibi insan onuruna yakışmayacak şekilde davranıyor kendimi karşısında aşşağlık özgüvensiz değersiz rezil itilip kakılan ve bunu hakeden biri gibi hissediyorum
Asla iyi anlaşamıyoruz
Saygısızlık yapmıyorum ne derse tamam annecim olur annecim diyip konuyu kapatıyorum
Hakkımı aramaya kalksam sinir krizlerine girip hastanelik oluyor
Bana ben olma hakkı vermiyor
Hiç bi konuda bana ve kişiliğime asla saygı duymuyor Ben ne yapacağım
 
28 yaşına gelmişsiniz ve hala ona bağımlı olduğunuz, daha doğrusu ayaklarınızın üstünde durma yetisine sahip olmadığınız için size karşı öfkeli olabilir.
Annemiz de bize bakmayı sorun edecekse ihtiyaç olunca destek olmayacaksa ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar lafı be oldu Kadın resmen benden tiksinti duyuyor gibi ya
 
Yani bana saygı duymasının sebebi gerçekten ekonomik anlamda ona bağımlı olmam mıdır? İş bulduğumda kendisine para verince daha mı farklı olur sizce
 
Ama o bir anne ya anne Bu dediğiniz olabilir mi

Bahsettiğim şey artık size bakmaktan ve anneniz olmaktan gocunması değil. Sizi, kendine yetebilen, başarılı bir birey olduğunuzu görmel istemesi. Böyle olmadığında da üzülüyor ve farkında olmadan öfkelenerek bunu size yansıtıyor olabilir.
 
bazen annemle bende benzer sorunlar yaşıyorum. 27 yaşındayım ve iki yıldır aktif olarak iş arıyorum bu süreçte de part time işlerde çalışıyorum. yani aslında ondan harçlık istemiyorum ama ekonomik olarak da bağımsız değilim.
bana çocuk gibi davranması, yaptığım her şeye karışması ve tartıştığımız da sinir krizleri ağlama krizleri beni çok yoruyor. bu konuyu konuşmayı defalarca denedim, bazen konuşmalarımız sonuç verir gibi olsa da çoğu zaman aynı şeyler tekrarlanıyor.
yani elbasantava yalnız değilsin.
 
bazen annemle bende benzer sorunlar yaşıyorum. 27 yaşındayım ve iki yıldır aktif olarak iş arıyorum bu süreçte de part time işlerde çalışıyorum. yani aslında ondan harçlık istemiyorum ama ekonomik olarak da bağımsız değilim.
bana çocuk gibi davranması, yaptığım her şeye karışması ve tartıştığımız da sinir krizleri ağlama krizleri beni çok yoruyor. bu konuyu konuşmayı defalarca denedim, bazen konuşmalarımız sonuç verir gibi olsa da çoğu zaman aynı şeyler tekrarlanıyor.
yani elbasantava yalnız değilsin.
Yakında birini önğme getirip al sana damat evlen dicek diye korkuyorum ya
 
Girin bi yerde çalışın ,
Kendi paranızı kafanıza göre harcayın.
Tabiki işsiz olmanız en büyük sebep.
 
Yani bana saygı duymasının sebebi gerçekten ekonomik anlamda ona bağımlı olmam mıdır? İş bulduğumda kendisine para verince daha mı farklı olur sizce

Yanlış yorumluyorsunuz.
Her anne evladını sever ve eminim sizin anneniz de seviyordur sizi. Ama aynı zamanda her anne baba evladı artık belli bir yaşa geldikten sonra onu gururlandırsın da ister.. siz 28 yaşına gelmiş olmanıza rağmen hala birşeyleri başaramamışsınız ve bu onu üzüyor olabilir. (İstemsizce) ayşenin fatmanın kızıyla karşılaştırıyor olabilir kafasında size her ne kadar söylemese de... bu da size karşı öfkeli davranmasına sebep olabilir.
Bence ilk işiniz ayaklarınızın üstünde durabildiğinizi, başarılı bir insan olabileceğinizi annenize göstermek olsun. Eminim davranışları değişecektir.
 
Anne konuları kayınvalide konularıyla yarışıyor.
Annemin elini bırakıp ayağını öpesim var.
Konuşun bakalım belki sizi anlar daha dikkatli davranır.
 
Bana küçük çocukmuşum gibi insan onuruna yakışmayacak şekilde davranıyor
Sizin oralarda küçük çocuklara davranış şekli bu mu ? Umarım en küçük çocuk sensindir! !!


Annenle anlaşamıyorsan alttan alıp onunla birlikte yaşamak zorunda değilsin .yirmi sekiz yaşında koskoca kadınsın .çık dışarı hergün iş ara .bulduğunu begenmemezlik etme .küçük küçük başla ,evini de ayır ,oldu bitti .ağlamaya gerek yok ,28 yaşında kadın kendini bu kadar ezdirmemeli
 
Yakında birini önğme getirip al sana damat evlen dicek diye korkuyorum ya
dese de nolcak ki? sonuçta senin kararın sen beğenip istemezsen evlenmezsin. ama zaten evlenmende sorunu çözmez sadece araya mesafe koyar. önemli olan annenle iletişimin. benzer durumda olduğumdan diyebiliyorum ki bu sorunları çözebilmenin mutlak cevabı iletişimde yatıyor
 
Yani bana saygı duymasının sebebi gerçekten ekonomik anlamda ona bağımlı olmam mıdır? İş bulduğumda kendisine para verince daha mı farklı olur sizce
Valla çalışmıyorken bana bu şekilde davranan bir insanın çalıştıktan sonra nasıl davranacağı benim umurumda olmazdı. Çünkü bir önemi yok. Ayrıca aileler çocukları işsiz kaldığında biraz da suçu kendilerinde aramalı bence. (Siz elinizden geleni yapmışsanız ve yapıyorsanız). Çocukların bir son kullanım tarihi yok şu yaşa geldikten sonra elimizden çıkaramıyoruz. Yük olarak görecekseniz yapmayın. İş sahibi değil diye üzülebilirsiniz bunu anlarım ama hor davranmak çok başka bir şey.
 
Back
X