Annem

Annelerle ilgili açılan başka bir konuyu görünce, ben de sizinle annemle ilgili bir sıkıntımı paylaşmak istedim.

Biliyorsunuz yurt dışındayım, 1 senedir ailemden uzağım, arada iki kere gittim geldim 10 günlüğüne filan o da. Evden kimseyle çok fazla görüşemiyorum, ancak facebook üzerinden erkek kardeşimle ve annemle yazışıyoruz. Annemi her çevrimiçi gördüğümde konuşmak istiyorum, selam veriyorum, konuşalım, özledim diye. Ama annem selam verir vermez bana dert yanmaya başlıyor, mevzular da hep iş, para mevzuları. Çoğunlukla da felaket senaryoları...

Bir kaç kez anne dedim, biliyorum bana da para yolluyorsunuz sıkışıyorsun ama böyle şeyler söyleme moralim bozuluyor. Bu sefer de yine başka şeylerden şikayet etmeye başlıyor. Evde kardeşimle kavga edip beni arıyor. Dün artık o kadar çok dert anlattı ki bir anda ben de ne yapacağımı şaşırdım, kütüphaneden girmiştim, kütüphanenin orta yerinde ağlayacaktım artık doldum. Ondan sonra da diyor ki, bak bunları kimseye anlatma, evdekilere bahsetmedim canları sıkılmasın diye. İyi ama uzakta olan benim, benim aklım kalıyor. Bakıyorum insanların aileleri, hiç kötü bir şey yansıtmıyor çocuklarına ki hani uzaktayken aklı kalmasın diye. Bir de ben hastayım, üzüntüler, sıkıntılar hastalığımı çok etkiliyor. Sürekli soruyor, bak erkek arkadaşın kıymet biliyor mu, üzmüyor değil mi seni diye, ama diyemiyorum ki asıl üzen sensin anne diye...

Yanlış anlaşılmasın, bana hiç bir şey yansıtmasın, her şeyi olumlu göstersin demiyorum. Ama o bana normalde olduğundan da kötü aksettiriyor durumları çoğu zaman, ortada bir şey yokken bile ya böyle olursa, ya şöyle olursa diye felaket senaryoları yazıyor. İki dakika güzel şeylerden konuşamıyoruz, hemen konuyu aklına gelen bir başka kötü ihtimal ile değiştiriyor...

Çocukluğumdan beri yapıyor bunu, beni en yakın arkadaşı olarak görüyor biliyorum, ama artık oturup düşününce görüyorum ki bana altından kalkamayacağım kadar çok dert anlatmış küçük yaşımda. Şimdi koskoca kadın oldum ben de ama uzaktayken de insana daha bir koyuyor. Kimi arasam, herkes bana toz pembe konuşmaya çalışıyor canım sıkılmasın diye, ama annem tam tersini yapıyor... Artık elim selam yazmaya gitmiyor, görünce. Ya da kontör alayım da annemi arayayım diye heveslenemiyorum... :105:

Ben onu dinlemeyi bırakırsam, bu kez de dert ortağını kaybedecek, yalnız kalacak diye üzülüyorum... Ne yapmam gerek bilmiyorum kızlar, akıl verin...

Benim annemde hiç bir şey anlatmaz Yabancı gibi davranıyor Memlekete bi geliyorum neler olmuş neler Ben dünyadan bi haber Bu da benim çok zoruma gidiyor Bi özeniyorumki Annesiyle dertleşen kızlara

Sizi cok iyi anliyorum. Ayni durumlari ben de yasadim. Simdi daha da kotusunu yasiyorum. Beterin beteri var diye boşuna demiyorlar. Benim ANNEM başlıklı konuma bakarsaniz ne demek istedigimi anlayacaginizi tahmin ediyorum. Muhahhk göz gezdirin derim konuma..

Krblk .!.:

Benim annemde hiç bir şey anlatmaz Yabancı gibi davranıyor Memlekete bi geliyorum neler olmuş neler Ben dünyadan bi haber Bu da benim çok zoruma gidiyor Bi özeniyorumki Annesiyle dertleşen kızlara

Genişletmek için tıkla...

Sizi de anlıyorum, annemin bu konuda hakkını yiyemem, hani beni de dinler, ben başıma ne gelirse gelsin hep anneme sığınacağımı bilirim. Bilirim de işte, böyle yıllarca annemin tek sırdaşı olmak yordu beni. Keşke o da biraz, bunları kızıma yansıtmayayım, o kaldıramaz diyebilseydi. Babamdan uzunca bir süre nefret ettim mesela, aynı evin içinde adama kin güttüm. Ama yaş ilerledikçe baktım, tamam belki anneme göre iyi bir eş değildi ama kötü bir baba da değildi, nefret etmeme gerek yoktu. E ben adam kin güttükçe, ters gittim, hele ki ergenken, iyice iletişimimiz koptu. Son yıllarda ben büyüdüm, o biraz daha sakinleşti ve iletişim kurmaya başladık ama onca yıl ziyan oldu mesela...

daisysun .!.:

Sizi cok iyi anliyorum. Ayni durumlari ben de yasadim. Simdi daha da kotusunu yasiyorum. Beterin beteri var diye boşuna demiyorlar. Benim ANNEM başlıklı konuma bakarsaniz ne demek istedigimi anlayacaginizi tahmin ediyorum. Muhahhk göz gezdirin derim konuma..

Genişletmek için tıkla...

Senin konunu da okudum canım, yaşadıklarının ne kadar yorucu olduğunu tahmin bile edemiyorum... Hani işte başkası olsa gözüne gelmiyor, hayatından çıkar gitsin diyorsun da, anne olunca başka...

Biraz önce annem yanıma geldi, yine her şeyden şikayet etmeye başladı. Anne ne olur bana anlatma bunu, git seni sinirlendirenle muhatap ol dedim. Başladı ben sana anlatamayacak mıyım diye bana sitem etmeye, ben de dayanamadım, yurt dışındayken bana sürekli telefon açıp anlattığı şeylerin beni çok üzdüğünü, başka insanların evlatları üzülmesin diye canlarından can gitse yine de her şey iyi gibi gösterdiklerini ama kendisinin beni üzdüğünü, canımı sıktığını hiç düşünmediğini söyledim. Bu sefer de "Keşke rahmetli annem gibi yapsaydım, hep iyiyim deseydim. Ben seni dert ortağım sanıyordum" deyip, üzgün üzgün gitti yanımdan. Sinirlerim bozuldu konuşurken ağladım. Hala beni üzüyor, hala bana kendimi suçlu hissettirmeye uğraşıyor. Kendimi gerçekten çok kötü hissediyorum. Kötü mü ettim acaba?

bence annenizi kırmayın.mümkün olduğunca derdini paylaşamya çalışın. ama anlattıklarının sizi etkilemesine izin vermeyin. konuştuklarınızın orada kalmasına dikkat edin.bırakın anlatsın zaten abarttığını düşünüyosunuz dinleyin ama kendinizi üzmeyin

Bence dinleyin ama düşünmemeye çalışın. Annem de bana çok şey anlatır ama bana şimdiye kadar pek ağır gelmedi. Muhtemelen dinledikten sonra söylediklerini bir kere bile düşünmediğim içindir.

Ah anneler ah .
Sessiz kalmaya çalışın, konuşurken bişi diyip kalbini kırmayın