- 4 Ekim 2015
- 348
- 138
- 53
- Konu Sahibi Hacettepeli06
- #1
Arkadaşlar beni çok üzen bir şeyi sizinle paylaşmak istiyorum. Oldum olası annemle aramız iyi olmamıştır. Aramız bir iyiyse üç kötü olur. Annemle hep iletişim kurmaya çalışıyorum, ama hep kestirip atıyor, bazen konuşurken yüzüme bile bakmıyor. Ben de çok sinirlenip bağırıyorum, sonra da hemen vicdanım sızlıyor özür diliyorum. Ama bikaç saat sonra yine aynı şey. Hep benden şikayetçi ama, anne diyorum bak bi dinle; senin de şu şu hataların var, tek suçlu ben değilim ki. Ben napıyorum sana diyo, hiç hata kabul etmiyor. Anne diyorum, ben hatalı olduğumda senin gönlünü alıyorum nolur bir kere de sen gönlümü al. Ben bişey yapmıyorum ki diyor. Anne de olsa hata yapamaz mı insan, tek kızıyım ben onun, az bi değerli hissetmek istiyorum kendimi az bişey. az bi sevgi sözcüğü az bi anlayış, anne sıcaklığı hissetmek istiyorum. Akşam yine canım bişeylere sıkıldı, gözlerim doldu ağlıyodum annemin yanında içimi döküyodum. "Sen ne zayıf karakterlisin" dedi gitti yanımdan. O kadar zoruma gitti ki ne kadar ağladım. İnsanın annesi de silmezse gözyaşını, ne bileyim arkadaşlar. İnanın ne desem bilemedim. Annem hiç kötü bi insan değil,çok iyi biri ama bana karşı durum bu. Şikayet değil de bi sitem benimkisi. Artık susmayı tercih ediyorum. Bağırıp onu kırmak yerine,kendi kırgınlıklarımı içime atmak. Galiba hep böyle anne sevgisine, büyük bi sevgiye aç olarak yaşayacağım.